(Sprawa C-138/04)(2004/C 168/01)
(Dz.U.UE C z dnia 26 czerwca 2004 r.)
Dnia 15 marca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Danii sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich, reprezentowaną przez R. Lyala i T. Ficha, działających w charakterze pełnomocników.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
1. stwierdzenie, że Królestwo Danii, nie zezwalając osobom przenoszącym na stałe ich miejsce zamieszkania do Danii na korzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 1 ust. 1 dyrektywy 83/183/EWG w odniesieniu do "podatku od rejestracji", odpowiadającemu w rzeczywistości podatkowi konsumpcyjnemu, uchybiło zobowiązaniom na nim ciążącym na mocy art. 249 WE oraz dyrektywy 83/183/EWG(1).
2. o obciążenie Królestwa Danii kosztami.
Zarzuty i główne argumenty:
Podatek od rejestracji nakładany jest w trakcie pierwszej rejestracji danego samochodu w Danii, tym samym są nim objęte również osoby, które w ramach przenoszenia ich głównego miejsca zamieszkania z innego państwa do Danii, przywożą na stałe swe samochody w celu ich używania w Danii.
– Komisja jest zdania, że podatek od rejestracji stanowi zarazem "podatek konsumpcyjny" nakładany zwykle na majątek prywatny, przywożony na stałe z innego Państwa Członkowskiego przez osoby fizyczne, od którego każde Państwo Członkowskie, zgodnie z art.1 ust. 1 dyrektywy, zobowiązane jest przyznać zwolnienie.
Podatek od rejestracji stanowi bez wątpienia "podatek konsumpcyjny", jako że jest nakładany na towar konsumpcyjny, oblicza się go według wartości ekonomicznej tego towaru i jest pobierany tylko raz.
Nie budzi wątpliwości również fakt, że jest on "nakładany zwykle na majątek prywatny, przywożony na stałe [...] przez osoby fizyczne". Okoliczność, że podatek zostaje nakładany wyłącznie w trakcie rejestracji samochodu nie zmienia faktu, że rejestracja stanowi niezbędny warunek korzystania z samochodu na duńskich drogach. Przywóz pojazdu przez osobę przenoszącą swe miejsce zamieszkania może mieć za cel jedynie korzystanie z niego w sposób zgodny z jego przeznaczeniem.
– Komisja jest ponadto zdania, że podatek od rejestracji nie może zostać uznany za jedną ze "szczególnych i/ lub okresowych opłat i podatków związanych z korzystaniem z takiego majątku na terenie danego kraju", które dyrektywa, w art. 1 ust. 2, wyłącza z zakresu zwolnienia.
Wyjątek ten ma zastosowanie wyłącznie do podatków związanych z samym korzystaniem z danego majątku oraz do podatków, które mogą być nakładane w celu zapewnienia dokonywania płatności za świadczenia ściśle związane z korzystaniem z tego majątku.
Art. 1 ust. 2 podaje trzy przykłady podatków niewchodzących w zakres zwolnienia, a mianowicie "opłaty związane z rejestracją samochodu, podatki drogowe i abonament telewizyjny". Wspólną cechę tych przykładów stanowi okoliczność, iż nie należą one do podatków konsumpcyjnych, lecz odnoszą się do ciągłego korzystania z danego majątku i przyczyniają się do zapewnienia aby władze publiczne nie ponosiły kosztów związanych z korzystaniem z tego majątku.
Odniesienie do podatków nakładanych w trakcie rejestracji samochodów musi więc, zdaniem Komisji, zostać zinterpretowane jako dotyczące wyłącznie podatków związanych z samą rejestracją pojazdu.
Ten punkt widzenia znajduje poparcie w analizie innych wersji językowych art. 1 dyrektywy. Poza tekstami niemieckim i duńskim, które posługują się tym samym terminem zarówno w ust. 1, jak i w ust. 2, a mianowicie odpowiednio "Abgaben" i "afgifter", wszystkie pozostałe wersje językowe używają w ust. 1 i 2 różnych terminów, a mianowicie odpowiednio "taxes" i "droits" po francusku, "taxes" i "fees" po angielsku, itd. Oczywistym jest, że terminy "droits" i "fees" mogą się odnosić tylko do płatności za świadczenia.
W żadnym wypadku nie można uznać podatku od rejestracji za płatność za świadczenie, jako że jest on obliczany na podstawie wartości pojazdu, obecnie 105 % wartości, do wysokości 57 400 DKK (odpowiadającej kwocie 7 735 EUR) i 180 % wartości rezydualnej samochodu w chwili rejestracji, z uwzględnieniem VAT-u.
______
(1) Dyrektywa Rady 83/183/EWG z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie zwolnień od podatku stosowanych do przywozu na stałe z Państw Członkowskich majątku prywatnego osób fizycznych (Dz.U. L 105 z 23.4.1983, str. 64).
