Konwencja celna dotycząca czasowego przywozu materiału pedagogicznego. Bruksela 1970.06.08.

KONWENCJA CELNA

dotycząca czasowego przywozu materiału pedagogicznego,

sporządzona w Brukseli dnia 8 czerwca 1970 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 8 czerwca 1970 roku została sporządzona w Brukseli Konwencja celna dotycząca czasowego przywozu materiału pedagogicznego.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych: oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 8 lipca 1972 roku.

(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru.)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA CELNA

dotycząca czasowego przywozu materiału pedagogicznego

Wstęp

Umawiające się Strony niniejszej Konwencji, opracowanej pod auspicjami Rady Współpracy Celnej i w porozumieniu z Organizacją Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury (UNESCO),

mając na względzie znaczenie, jakie przedstawia międzynarodowy obrót materiałem pedagogicznym dla rozwoju nauczania i szkolenia zawodowego, które stanowią zasadnicze podstawy postępu gospodarczego i społecznego,

przekonanie, że przyjęcie powszechnych ułatwień dotyczących wolnego od opłat i należności celnych czasowego przywozu materiału pedagogicznego może skutecznie przyczynić się do tego,

uzgodniły, co następuje:

Rozdział  I

Definicje

Artykuł  1.

Dla celów niniejszej Konwencji:

a) określenie "materiał pedagogiczny" oznacza każdy materiał używany dla celów nauczania lub szkolenia zawodowego, a w szczególności modele, przyrządy, aparaturę, maszyny i ich części składowe wymienione przykładowo w wykazie stanowiącym załącznik do niniejszej Konwencji;

b) określenie "należności celne i opłaty przywozowe" oznacza należności celne oraz wszelkie inne należności, opłaty, podatki lub inne obciążenia pobierane od przywozu albo w związku z przywozem towarów, z wyjątkiem należności i opłat odpowiadających przybliżonym kosztom wyświadczonych usług;

c) określenie "odprawa warunkowa" oznacza czasowy przywóz wolny od należności celnych i opłat przywozowych oraz wolny od zakazów i ograniczeń przywozowych, pod warunkiem powrotnego wywozu;

d) określenie "instytucje upoważnione" oznacza państwowe lub prywatne instytucje szkolnictwa ogólnego i zawodowego, których celem nie jest zasadniczo osiąganie zysków, a które zostały upoważnione przez właściwe władze kraju przywozu do otrzymania materiału pedagogicznego na zasadach odprawy warunkowej;

e) określenie "ratyfikacja" oznacza ratyfikację, przyjęcie lub zatwierdzenie;

f) określenie "Rada" oznacza organizację powołaną przez Konwencję ustanawiającą Radę Współpracy Celnej, sporządzoną w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 roku.

Rozdział  II

Zakres

Artykuł  2.

Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się do zezwalania na odprawę warunkową:

a) materiału pedagogicznego przeznaczonego do użytku na jej terytorium jedynie dla celów szkolnictwa ogólnego lub zawodowego;

b) części zamiennych do materiału pedagogicznego odprawionego warunkowo zgodnie z punktem a) niniejszego artykułu oraz narzędzi przeznaczonych specjalnie do obsługi, kontroli, pomiarów lub naprawy takiego materiału.

Artykuł  3.

Odprawa warunkowa materiału pedagogicznego, części zapasowych i narzędzi może być dokonana pod następującymi warunkami:

a) że są one przywożone przez instytucje upoważnione i użytkowane pod ich kontrolą i nadzorem;

b) że są używane na terytorium kraju przywozu do celów niehandlowych;

c) że są przywożone w ilościach odpowiadających celowi przywozu;

d) że możliwe jest zidentyfikowanie ich przy powrotnym wywozie;

e) że w czasie znajdowania się w kraju przywozu pozostają własnością osoby fizycznej zamieszkałej za granicą lub osoby prawnej mającej siedzibę za granicą.

Artykuł  4.

Każda Umawiająca się Strona może zawiesić częściowo lub całkowicie zobowiązania wynikające z niniejszej Konwencji, jeżeli:

a) towary o tej samej wartości pedagogicznej co materiał pedagogiczny mający być przedmiotem odprawy warunkowej lub

b) części zamienne, które mogą być użyte zamiast tych, jakie mają być przedmiotem odprawy warunkowej

są produkowane i dostępne w kraju przywozu.

Rozdział  III

Postanowienia szczególne

Artykuł  5.

Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się, w miarę możliwości, nie wymagać zabezpieczenia należności celnych i opłat przywozowych, lecz poprzestać na pisemym zobowiązaniu. Zobowiązanie takie może być wymagane dla każdej przesyłki lub generalnie na określony czas lub w danym wypadku na okres upoważnienia udzielonego instytucji.

Artykuł  6.

1. Materiał pedagogiczny odprawiony warunkowo powinien być z powrotem wywieziony w terminie sześciu miesięcy od daty przywozu. Jednakże władze celne kraju czasowego przywozu mogą zażądać powrotnego wywozu w terminie krótszym, który uznają za wystarczający dla osiągnięcia celu czasowego przywozu.

2. Z ważnych powodów władze celne mogą albo ustalić dłuższy termin lub też przedłużyć termin pierwotny.

3. Jeżeli całość lub część materiału pedagogicznego odprawionego warunkowo nie może być wywieziona z powrotem na skutek zajęcia innego niż zajęcie dokonane na wniosek osób prywatnych, obowiązek powrotnego wywozu zostaje zawieszony na czas trwania zajęcia.

Artykuł  7.

Powrotny wywóz materiału pedagogicznego odprawionego warunkowo może być dokonany jednorazowo lub partiami przez każdy urząd celny właściwy do dokonania takich czynności, niekoniecznie przez urząd celny, który dokonał odprawy przywozowej.

Artykuł  8.

Materiał pedagogiczny odprawiony warunkowo może być zamiast powrotnego wywozu rozdysponowany inaczej, w szczególności może być przeznaczony do użytku wewnętrznego, z zastrzeżeniem dopełnienia warunków i formalności przewidzianych przez ustawodawstwo kraju czasowego przywozu.

Artykuł  9.

Powrotny wywóz całości lub części materiału pedagogicznego poważnie uszkodzonego wskutek wypadku, należycie stwierdzonego, nie będzie wymagany pomimo obowiązku powrotnego wywozu wynikającego z niniejszej Konwencji, jeżeli stosownie do decyzji władz celnych zostanie on:

a) obciążony należnościami celnymi i opłatami przywozowymi należnymi w danym przypadku lub

b) nieodpłatnie przekazany na rzecz Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu, lub

c) zniszczony pod urzędową kontrolą bez kosztów dla Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu.

Artykuł  10.

Postanowienia artykułu 9 mają zastosowanie także do części zastąpionych w wyniku naprawy lub zmian materiału pedagogicznego, dokonanych w kraju czasowego przywozu.

Artykuł  11.

Postanowienia artykułów 6, 7, 8 i 9 mają zastosowanie także do części zamiennych oraz narzędzi, o których mowa w artykule 2.

Rozdział  IV

Postanowienia różne

Artykuł  12.

1. Każda Umawiająca się Strona ograniczy do minimum formalności celne wymagane w związku z ułatwieniami przewidzianymi w niniejszej Konwencji i ogłosi w terminie jak najkrótszym przepisy dotyczące tych formalności.

2. Zarówno w przywozie, jak i przy powrotnym wywozie odprawa celna materiału pedagogicznego, części zapasowych oraz narzędzi będzie dokonywana, w miarę możliwości i potrzeby, w miejscu użytkowania tego materiału.

Artykuł  13.

Postanowienia niniejszej Konwencji ustalają ułatwienia minimalne i nie stanowią przeszkody w stosowaniu większych ułatwień, jakie niektóre Umawiające się Strony przyznają lub mogą przyznać w przyszłości bądź w drodze postanowień jednostronnych, bądź na mocy umów dwustronnych lub wielostronnych.

Artykuł  14.

Dla celów niniejszej Konwencji terytoria Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, mogą być uważane za jedno terytorium.

Artykuł  15.

Postanowienia niniejszej Konwencji nie stanowią przeszkody w stosowaniu zakazów i ograniczeń wypływających z ustawodawstwa krajowego, a uzasadnionych względami moralności lub porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, higieny lub zdrowia publicznego bądź też dotyczących ochrony patentów i znaków towarowych.

Artykuł  16.

Każde naruszenie postanowień niniejszej Konwencji, każde podstawienie, fałszywe oświadczenie lub czyn powodujący bezpodstawne zastosowanie do osoby (fizycznej albo prawnej) albo do materiału ułatwień przewidzianych w niniejszej Konwencji naraża winnego w kraju, w którym naruszenie zostało dokonane, na sankcje przewidziane w ustwodawstwie tego kraju i na uiszczenie wymaganych należności celnych i opłat przywozowych.

Rozdział  V

Postanowienia końcowe

Artykuł  17.

1. Każde państwo będące członkiem Rady i każde państwo będące członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jej organizacji wyspecjalizowanych może stać się Stroną niniejszej Konwencji przez:

a) podpisanie jej bez zastrzeżenia ratyfikacji;

b) złożenie dokumentu ratyfikacyjnego po jej podpisaniu, z zastrzeżeniem ratyfikacji, lub

c) przystąpienie do niej.

2. Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu dla państw, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, do dnia 30 czerwca 1971 r. w siedzibie Rady w Brukseli. Po tej dacie będzie ona otwarta do przystąpienia.

3. Każde państwo nie będące członkiem organizacji, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, do którego Sekretarz Generalny Rady na wniosek Umawiających się Stron skieruje zaproszenie, może stać się stroną niniejszej Konwencji, przystępując do niej po wejściu jej w życie.

4. Dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia będą składane Sekretarzowi Generalnemu Rady.

Artykuł  18.

1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia, w którym pięć z państw, o których mowa w ustępie 1 artykułu 17 niniejszej Konwencji, podpisze ją bez zastrzeżenia ratyfikacji albo złoży dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia.

2. W stosunku do każdego państwa, które niniejszą Konwencję podpisało bez zastrzeżnia ratyfikacji, ratyfikowało ją lub przystąpiło do niej, po tym jak pięć państw podpisało Konwencję bez zastrzeżenia ratyfikacji lub złożyło dokumenty ratyfikacyjne albo dokumnty przystąpienia, niniejsza Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od podpisania jej przez to państwo bez zastrzeżenia ratyfikacji lub złożenia dokumentu ratyfikacyjnego albo dokumentu przystąpienia.

Artykuł  19.

1. Każde państwo w chwili podpisywania niniejszej Konwencji bez zastrzeżenia ratyfikacji albo w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia bądź też w terminie późniejszym może notyfikować Sekretarzowi Generalnemu Rady, że niniejsza Konwencja rozciąga się na wszystkie lub niektóre terytoria, za których stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne albo za które przyjmuje ono międzynarodową odpowiedzialność. Notyfikacja ta nabierze mocy po upływie trzech miesięcy od daty jej otrzymania przez Sekretarza Generalnego Rady. Jednakże Konwencja nie będzie stosowana do terytoriów wymienionych w notyfikacji przed wejściem w życie Konwencji w stosunku do zinteresowanego państwa.

2. Każde państwo, które zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu notyfikowało, że niniejsza Konwencja rozciąga się na terytorium, za którego stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne lub za które przyjmuje ona międzynarodową odpowiedzialność, może notyfikować Sekretarzowi Generalnemu Rady, zgodnie z postanowieniami artykułu 21 niniejszej Konwencji, że postanowienia niniejszej Konwencji przestaje się stosować do tego terytorium.

Artykuł  20.

Żadne zastrzeżenie do niniejszej Konwencji nie jest dopuszczalne.

Artykuł  21.

1. Niniejsza Konwencja jest zawarta na czas nieokreślony. Jednakże każda Umawiająca się Strona może ją wypowiedzieć w każdej chwili po dacie wejścia jej w życie, ustalonej zgodnie z artykułem 18 niniejszej Konwencji.

2. Wypowiedzenie będzie dokonane w drodze pisemnej notyfikacji, skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady.

3. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego Rady notyfikacji o wypowiedzeniu.

Artykuł  22.

1. Umawiające się Strony będą się zbierać w razie potrzeby dla zbadania warunków stosowania niniejszej Konwencji, a w szczególności w celu rozważenia właściwych środków dla zapewnienia jej jednolitej interpretacji i stosowania.

2. Zebrania takie będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Rady na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron. O ile Umawiające się Strony nie postanowią inaczej, zebrania odbywać się będą w siedzibie Rady.

3. Umawiające się Strony ustalą regulamin swoich zebrań.

4. Decyzje Umawiających się Stron będą podejmowane większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i głosujących. Tylko te Umaawiające się Strony, które oddadzą głos za lub przeciwko, będą uważane za głosujące.

5. Umawiające się Strony nie mogą podejmować w żadnej sprawie decyzji, jeżeli nie jest obecna więcej niż połowa z nich.

Artykuł  23.

1. Każdy spór między Umawiającymi się Stronami dotyczący interpretacji lub stosownia niniejszej Konwencji będzie w miarę możliwości rozstrzygany w drodze bezpośrednich rokowań między tymi Stronami.

2. Każdy spór, nie rozstrzygnięty w drodze bezpośrednich rokowań, będzie przedkładany przez Strony pozostające w sporze Umawiającym się Stronom, które zebrawszy się zgodnie z postanowieniami artykułu 22 niniejszej Konwencji, rozpatrzą spór i wydadzą zalecenia w celu jego rozstrzygnięcia.

3. Strony pozostające w sporze mogą z góry wyrazić zgodę na przyjęcie zaleceń Umawiających się Stron jako wiążących.

Artykuł  24.

1. Poprawki do niniejszej Konwencji mogą proponować albo umawiająca się Strona lub Umawiające się Strony na zebraniu zwołanym zgodnie z artykułem 22 niniejszej Konwencji.

2. Tekst poprawki, proponowanej w ten sposób, zostanie zakomunikowany przez Sekretarza Generalnego Rady wszystkim Umawiającym się Stronom, wszystkim innym państwom, które podpisały Konwencję, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych i Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury (UNESCO).

3. W ciągu sześciu miesięcy od daty zakomunikowania o proponowanej poprawce każda z Umawiających się Stron może zawiadomić Sekretarza Generalnego Rady:

a) bądź że zgłasza sprzeciw w stosunku do proponowanej poprawki;

b) bądź że jakkolwiek skłonna byłaby przyjąć proponowaną poprawkę, to jednak warunki niezbędne do przyjęcia poprawki nie są jeszcze spełnione w jej kraju.

4. Jeżeli Umawiająca się Strona, która przesłała zawiadomienie przewidziane w ustępie 3b) niniejszego artykułu, nie zawiadomiła Sekretarza Generalnego Rady o przyjęciu proponowanej poprawki, może ona, w ciągu dziewięciu miesięcy od daty upływu terminu sześciu miesięcy przewidzianego w ustępie 3 niniejszego artykułu, zgłosić sprzeciw do tej poprawki.

5. Jeżeli sprzeciw do proponowanej poprawki został zgłoszony zgodnie z postanowieniami ustępów 3 i 4 niniejszego artykułu, poprawka uważana będzie za nie przyjętą i nie mającą mocy obowiązującej.

6. Jeżeli do proponowanej poprawki nie zgłoszono żadnego sprzeciwu zgodnie z postanowieniami ustępów 3 i 4 niniejszego artykułu, poprawka uważana będzie za przyjętą w terminie następującym:

a) Jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie przesłała zawiadomienia zgodnie z ustępem 3b) niniejszego artykułu, z chwilą upływu terminu sześciu miesięcy, o którym mowa w ustępie 3;

b) jeżeli jedna lub kilka Umawiających się Stron przesłało zawiadomienie zgodnie z ustępem 3b) niniejszego artykułu, w terminie najbliższym spośród dwóch następujących dat:

i) daty, w której wszystkie Umawiające się Strony, które przesłały takie zawiadomienie, notyfikowały Sekretarzowi Generalnemu Rady, że przyjmują proponowaną poprawkę, przy czym jednak za datę tę będzie się uważać zakończenie terminu sześciu miesięcy przewidzianego w ustępie 3 niniejszego artykułu, w przypadku gdy wszystkie przyjęcia zostały notyfikowane przed upływem tego terminu;

ii) daty, w której upływa termin dziewięciu miesięcy przewidziany w ustępie 4 niniejszego artykułu.

7. Każda poprawka uznana za przyjętą wejdzie w życie po upływie sześciu miesięcy od daty uznania jej za przyjętą.

8. Sekretarz Generalny Rady zawiadomi możliwie najwcześniej wszystkie Umawiające się Strony i inne państwa, które podpisały niniejszą Konwencję, o każdym sprzeciwie zgłoszonym do proponowanej poprawki, zgodnie z ustępem 3a), jak również o każdym zawiadomieniu otrzymanym zgodnie z ustępem 3b) niniejszego artykułu. W późniejszym terminie zawiadomi on wszystkie Umawiające się Strony i inne państwa, które podpisały niniejszą Konwencję, czy Umawiająca się Strona lub Umawiające się Strony, które przesłały takie zawiadomienie, wnoszą sprzeciw do proponowanej poprawki, czy też ją przyjmują.

9. Uważa się, że każde państwo, które ratyfikuje niniejszą Konwencję lub do niej przystępuje, uznaje tym samym poprawki będące w mocy w dniu złożenia przez nie dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

Artykuł  25.

Załącznik do niniejszej Konwencji uważa się za integralną część Konwencji.

Artykuł  26.

Sekretarz Generalny Rady zawidomi wszystkie Umawiające się Strony, jak również inne państwa, które podpisały niniejszą Konwencję, Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury (UNESCO) o:

a) podpisach, ratyfikacjach, przystąpieniach, o których mowa w artykule 17 niniejszej Konwencji;

b) dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji, zgodnie z artykułem 18;

c) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 19;

d) wypowiedzeniach otrzymanych zgodnie z artykułem 21;

e) poprawkach uznanych za przyjęte zgodnie z artykułem 24, jak również o dacie wejścia ich w życie.

Artykuł  27.

Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych niniejsza Konwencja zostanie zarejestrowana w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych na wniosek Sekretarza Generalnego Rady.

Na dowód czego, niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Brukseli dnia ósmego czerwca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego roku, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu Rady; Sekretarz Generalny Rady prześle uwierzytelnione jego odpisy wszystkim państwom, o których mowa w ustępie 1 artykułu 17 niniejszej Konwencji.

ZAŁĄCZNIK

Przykładowy wykaz materiału pedagogicznego.

a) Aparaty do zapisywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, takie jak:

rzutniki lub projektory filmowe;

projektory kinowe;

reprojektory i episkopy;

magnetofony, magnetoskopy i kineskopy;

wyposażenie do telewizyjnego obwodu zamkniętego.

b) Urządzenia głosowe i dźwiękowe, takie jak:

diapozytywy, filmy i mikrofilmy;

filmy kinematograficzne;

zapisywania dźwięku (taśmy magnetofonowe, płyty);

taśmy wizyjne.

c) Materiał specjalny, taki jak:

materiał bibliograficzny i audiowizualny dla bibliotek;

biblioteki ruchome;

laboratoria językowe;

wyposażenie do tłumaczenia jednoczesnego;

mechaniczne lub elektroniczne maszyny do programowania nauczania;

materiał specjalnie przeznaczony do nauczania i szkolenia zawodowego dla osób upośledzonych.

d) Inny materiał, taki jak:

tablice ścienne, modele, wykresy,mapy, plany, fotografie i rysunki;

instrumenty, aparaty i modele przeznaczone do celów pokazowych;

zbiory przedmiotów z informacją pedagogiczną wizualną lub dźwiękową, przygotowane do nauczania przedmiotu (study kits);

instrumenty, aparaty, narzędzia i obrabiarki do nauki handlu lub rzemiosła.

• Identyfikator: Dz.U.1973.7.48
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja celna dotycząca czasowego przywozu materiału pedagogicznego. Bruksela 1970.06.08.
• Data aktu: 08/06/1970
• Data ogłoszenia: 09/03/1973
• Data wejścia w życie: 29/11/1972