Prawo przemysłowe.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 7 czerwca 1927 r.

o prawie przemysłowem. ^*

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 78, poz. 443) postanawiam co następuje:

Dział  I.

Postanowienia zasadnicze.

Art.  1.

Za przemysł w rozumieniu niniejszego rozporządzenia uważa się wszelkie zatrudnienie zarobkowe lub przedsiębiorstwo, wykonywane samoistnie i zawodowo, bez względu na to, czy jest ono wytwarzające, przetwarzające, handlowe lub usługowe.

Art.  2. ¹

Nie są przemysłem w rozumieniu niniejszego rozporządzenia i przepisom jego nie podlegają:

1) rolnictwo, ogrodnictwo i leśnictwo;

2) rybołówstwo i łowiectwo;

3) przedsiębiorstwa, regulowane przepisami ustaw górniczych;

4) przedsiębiorstwa, zastrzeżone ustawowo wyłącznie Państwu;

5) przedsiębiorstwa kolejowe, żeglugowe i promowe, samolotowe (żeglugi powietrznej) oraz podlegające na podstawie osobnych przepisów przymusowi koncesyjnemu przedsiębiorstwa przewozu osób i towarów pojazdami mechanicznemi na drogach publicznych;

6) przedsiębiorstwa i ajencje emigracyjne;

7) zakłady elektryczne, służące do wytwarzania, przetwarzania, przesyłania i rozdzielania energji elektrycznej;

8) zakłady naukowe i wychowawcze, praca zawodowa prywatnych nauczycieli i wychowawców młodzieży;

9) zakłady lecznicze, zdrojowiska i uzdrowiska, ambulatorja, lecznice zwierzęce;

10) 2 przedsiębiorstwa bankowe, instytucje kredytowe i ubezpieczeniowe, domy składowe publiczne;

11) praca zawodowa adwokatów, obrońców sądowych, notarjuszów, inżynierów, architektów, budowniczych (techników budowlanych), geometrów, mierniczych, rzeczników patentowych;

12) działalność literacka, twórczość artystyczna, wykonywanie nakładu własnych utworów, wydawnictwo i sprzedaż czasopism;

13) praca zawodowa lekarzy, lekarzy weterynaryjnych, farmaceutów, felczerów, dentystów, techników dentystycznych, położnych, pielęgniarzy, sanitarjuszów, masażystów, kosmetyków;

14) apteki, laboratorja bakterjologiczne i do celów djagnostyki lekarskiej, wyrób i sprzedaż surowic, szczepionek, preparatów organo-terapeutycznych oraz produktów bakteryjnych leczniczych i zapobiegających chorobom, wyrób i sprzedaż substancyj i przetworów odurzających, detaliczna sprzedaż trucizn i środków leczniczych;

15) praca zawodowa zaprzysiężonych maklerów handlowych, giełdowych, wekslowych, towarowych i okrętowych;

16) przedsiębiorstwa zabaw, koncertów, przedstawień teatralnych, widowisk, gier i innych rozrywek publicznych wszelkiego rodzaju;

17) przemysł ludowy, przemysł domowy oraz praca chałupnicza;

18) pośrednictwo pracy;

19) przedsiębiorstwa detektywów prywatnych oraz przedsiębiorstwa ochrony mienia (stróżów nocnych);

20) biura pisania podań;

21) przedsiębiorstwa handlu przedmiotami, służącemi wyłącznie do celów wojennych, oraz przedsiębiorstwa handlu bronią, amunicją i materjałami wybuchowemi;

22) przedsiębiorstwa, mające na celu pośrednictwo przy sprzedaży ziemi oraz prowadzenie parcelacji, osadnictwa i regulacyj rolnych na terenach, położonych poza granicami miast;

23) przedsiębiorstwa (biura) pośrednictwa w zawieraniu małżeństw,

Rozporządzenie Rady Ministrów określi, w jakich granicach rozporządzenie niniejsze mieć będzie zastosowanie do przedsiębiorstw państwowych oraz przemysłowej pracy publicznych zakładów naukowych, zakładów karnych i poprawczych.

Rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu wydane w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej po wysłuchaniu opinji izb przemysłowo-handlowych i rzemieślniczych oraz rolniczych określi istotne cechy przemysłu ludowego i domowego oraz pracy chałupniczej, jako zatrudnień zarobkowych, wyłączonych z pod przepisów niniejszego rozporządzenia.

Art.  3. ³

Prowadzenie przemysłu jest wolne i dozwolone każdemu, o ile rozporządzenie niniejsze nie przewiduje w tym względzie wyjątków lub ograniczeń.

Prawa prowadzenia przemysłu, jak również prawa przyjmowania na naukę i kierowania praktycznem kształceniem terminatorów, nabyte na podstawie przepisów dotychczasowych, pozostają w mocy.

Rozporządzenie niniejsze nie narusza uprawnień przemysłowych z ustawy o ochronie wynalazków, wzorów i znaków towarowych.

Art.  4. ⁴

Przy nabywaniu uprawnienia przemysłowego i prowadzeniu przemysłu cudzoziemiec korzysta z równych praw z obywatelami Państwa Polskiego, jeżeli w jego ojczystym kraju obywatel polski wzajemnie używa równych praw z obywatelami miejscowymi.

Wzajemność winna być stwierdzona powołaniem się na umowy międzynarodowe. Jeżeli cudzoziemiec nie może udowodnić wzajemności w powyższy sposób, o dopuszczeniu go do nabycia właściwego uprawnienia przemysłowego i prowadzenia przemysłu orzeka wojewoda (Komisarz Rządu na m. st. Warszawę) po wysłuchaniu opinji izby przemysłowo - handlowej lub rzemieślniczej. Odwołania rozstrzyga Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Art.  5. ⁵

W przedsiębiorstwach przemysłowych, należących do osób niezdolnych do działań prawnych i do małoletnich, winni być ustanowieni zastępcy, posiadający ustawowe warunki samoistnego prowadzenia przemysłu. Przepis ten nie stosuje się do małoletnich, którzy na mocy szczególnych przepisów są zdolni do działań prawnych.

Przy nabywaniu uprawnienia i prowadzeniu przemysłu osoby prawne winny zastosować się do przepisów niniejszego rozporządzenia; w szczególności winny ustanowić zastępcę, posiadającego ustawowe warunki prowadzenia przemysłu.

Prawo samoistnego wykonywania rzemiosła przysługuje osobom prawnym, w których skład zarządu wchodzą rzemieślnicy, posiadający uzdolnienie zawodowe do samoistnego prowadzenia rzemiosła.

Art.  6. ⁶

Niezależnie od ograniczeń, wynikających z niniejszego rozporządzenia, prowadzenie przemysłu podlega przepisom ustaw podatkowych, celnych, o wyłącznościach państwowych, o ochronie pracy, przepisom bezpieczeństwa, porządku i spokoju publicznego, sanitarnym, weterynaryjnym, budowlanym, ogniowym, drogowym, kolejowym, wodnym, probierczym, o kotłach parowych, miarach, wreszcie przepisom, tyczącym się osób wojskowych i cywilnych funkcjonarjuszów państwowych.

Dział  II.

Przemysł ze stałą siedzibą.

A.

Przepisy ogólne.

Art.  7. ⁷

Kto rozpoczyna prowadzenie przemysłu ze stałą siedzibą, nienależącego do przemysłów koncesjonowanych (art. 8), powinien donieść o tem równocześnie władzy przemysłowej I instancji, która potwierdzi bez zwłoki odbiór zgłoszenia, jeżeli wydaniu tego potwierdzenia nie sprzeciwiają się przepisy rozporządzenia niniejszego co do ograniczeń rozpoczęcia prowadzenia przemysłu. Osoba, mająca zamiar prowadzić przemysł w zakładzie przemysłowym, którego urządzenie wymaga według art. 14 uprzedniego zatwierdzenia projektu, zgłasza i rozpoczyna prowadzenie przemysłu dopiero po otrzymaniu od właściwej władzy przemysłowej decyzji, zatwierdzającej projekt urządzenia danego zakładu przemysłowego.

W doniesieniu (zgłoszeniu) należy podać:

1) imię, nazwisko, wiek, przynależność państwową i miejsce zamieszkania rozpoczynającego przemysł;

2) rodzaj przemysłu z możliwie dokładnem określeniem przedmiotu przedsiębiorstwa;

3) miejsce prowadzenia przemysłu (siedzibę, lokal);

4) firmę przedsiębiorstwa.

Osoby prawne powinny podać dane, wskazane w ust. 2 pod liczbą 2 - 4, a w odniesieniu do przedsiębiorstwa, należącego do rodzajów, określanych rozporządzeniami Ministra Przemysłu i Handlu, powinny nadto podać dane co do 1) kapitału zakładowego przedsiębiorstwa ze wskazaniem jego pochodzenia (krajowego czy zagranicznego), 2) zdolności produkcyjnej przedsiębiorstwa oraz 3) składu osobowego grona założycieli, względnie pierwszego zarządu przedsiębiorstwa.

O ile przemysł ma być prowadzony przez zastępcę lub dzierżawcę, należy podać także dane, tyczące się jego osoby.

Przy zgłaszaniu rozpoczęcia prowadzenia rzemiosła mają nadto zastosowanie postanowienia art. 144 i 147.

Art.  8. ⁸

Następujące rodzaje przemysłu wolno prowadzić dopiero po uzyskaniu koncesji:

1) 9 przedsiębiorstwa instalacyj wodociągowych i kanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych;

2) 10 (skreślony);

3) 11 wyrób wszelkiego rodzaju materjałów i przedmiotów pyrotechnicznych i wybuchowych;

4) 12 wyrób broni i amunicji;

5) wyrób i sprzedaż statków powietrznych;

6) 13 przemysł gospodni (hotele, domy zajezdne, pensjonaty);

7) przedsiębiorstwa, pośredniczące w nabywaniu biletów podróży kolejami, okrętami i t. p., w ekspedjowaniu bagażu podróżujących oraz w ułatwianiu wszelkiego rodzaju udogodnień w podróży;

8) przedsiębiorstwa, trudniące się dochodzeniem roszczeń, powstających z umowy o przewóz towarów, do zarządów kolejowych i innych zakładów przewozowych;

9) 14 (skreślony);

10) handel starzyzną (handel używanemi już ubraniami, używanem obuwiem, używaną bielizną i pościelą i innemi używanemi przedmiotami z tkanin i metalu, o ile przedmioty te nie przedstawiają wartości artystycznej lub historycznej);

11) 15 (uchylony);

12) przedsiębiorstwa sprzedaży ruchomości w drodze przetargu (sale licytacyjne);

13) przemysł oprawczy (rakarski);

14) 16 przedsiębiorstwa wyrobu syntetycznych barwników organicznych oraz syntetycznych półproduktów organicznych, służących do wyrobu barwników i materjałów wybuchowych; postanowienie to stosuje się również w przypadku technicznej rozbudowy takich przedsiębiorstw;

15) 17 wyrób kwasu azotowego;

16) 18 przemysł tragarzy w miastach, które wymieni Minister Przemysłu i Handlu w drodze rozporządzenia, wydanego po porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Art.  9. ¹⁹

Podanie o udzielenie koncesji należy wnieść do władzy przemysłowej I instancji. Podanie winno zawierać dane określone w art. 7 ust. 2-4. Ubiegający się o koncesję na prowadzenie przemysłów, wymienionych w art. 8 l. 1, 2, 3, 4, 8, 14 winien wykazać odpowiednią umiejętność zawodową.

W jaki sposób wykazuje się umiejętność zawodową, ustali w drodze rozporządzenia Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami po uprzednim wysłuchaniu opinii izb przemysłowo-handlowych, a w odniesieniu do rzemiosł koncesjonowanych - także izb rzemieślniczych.

W przypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, władza przemysłowa wojewódzka na wniosek izby przemysłowo-handlowej, a gdy chodzi o rzemiosła koncesjonowane - na wniosek izby rzemieślniczej, może zwolnić ubiegającego się o koncesję od obowiązku wykazania umiejętności zawodowej w sposób, przepisany na podstawie ust. 2, jeżeli w inny sposób, według uznania władzy wystarczający, zostanie wykazane nabycie biegłości i wiadomości, potrzebnych do prowadzenia danego przemysłu.

Art.  10. ²⁰

Udzielenia koncesji na przemysły, wymienione w art. 8 i w rozporządzeniach Rady Ministrów, opartych na art. 12 ust. 2, można odmówić z uwagi na bezpieczeństwo Państwa lub, po zasięgnięciu opinii właściwej izby przemysłowo-handlowej, ze względu na interes publiczny. W odniesieniu do rzemiosł koncesjonowanych zasięga się opinii właściwej izby rzemieślniczej.

Art.  11.

Jeżeli nie zachodzą żadne przeszkody ustawowe co do osoby, przemysłu, siedziby (lokalu), względnie przeszkody, uzasadniające zastosowanie art. 10, właściwa władza przemysłowa (art. 131 i 132 ust. 1 l. 3) udzieli koncesji na prowadzenie przemysłu.

Art.  12. ²¹

Z ważnych powodów natury gospodarczej może Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami wyłączyć w drodze rozporządzenia poszczególne rodzaje lub gałęzie przemysłów, wymienionych w art. 8, z pod przymusu koncesyjnego.

Ze względu na interes publiczny Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia, na wniosek Ministra Przemysłu i Handlu, rozciągać obowiązek uzyskiwania koncesji na rodzaje lub gałęzie przemysłu, nie wymienione w art. 8. Rozporządzenia takie mogą wskazywać władzę właściwą do udzielania tych koncesyj oraz nakładać na ubiegających się o te koncesje obowiązek wykazywania odpowiedniej umiejętności zawodowej (art. 9 ust. 2). Rozporządzenia Rady Ministrów nie mogą naruszać praw nabytych.

Przed wydaniem rozporządzeń, wymienionych w artykule niniejszym należy zasięgnąć opinji izb przemysłowo-handlowych i rzemieślniczych.

B.

Zakłady przemysłowe.

Art.  13.

Zakładami przemysłowemi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są zarówno budowle, lokale, jak wszelkie inne miejsca, służące stale do prowadzenia przemysłu, i to bez względu na to, czy są w tym celu zaopatrzone w maszyny albo w specjalne urządzenia.

Art.  14. ²²

Dla urządzenia zakładu przemysłowego jest wymagane uprzednie zatwierdzenie przez władzę przemysłową projektu urządzenia, jeżeli zakład przemysłowy będzie używał napędu mechanicznego, albo też jeżeli zakład z powodu swego położenia lub wykonywanego w nim przemysłu może w znacznej mierze zagrażać bezpieczeństwu publicznemu, a przedewszystkiem życiu i zdrowiu pracowników i sąsiadów, lub też może sąsiadów narażać na szkody i specjalne uciążliwości z powodu hałasu, wyziewów i t. p.

Projekt urządzenia zakładu zatwierdza władza przemysłowa I instancji, o ile nie chodzi o zakłady przemysłowe, co do których decyzja jest zastrzeżona kompetencji władz wyższych (art. 16 i 132).

Minister Przemysłu i Handlu może w drodze rozporządzenia zwolnić poszczególne kategorje zakładów przemysłowych od obowiązku składania projektów urządzenia do zatwierdzenia.

Art.  15.

Jeżeli dla urządzenia zakładu przemysłowego zachodzi potrzeba wykonania budowli lub innych urządzeń, na których wykonanie w myśl przepisów budowlanych lub wodnych potrzeba osobnego zezwolenia, to, o ile ta sama władza jest powołana do zatwierdzenia projektu urządzenia zakładu przemysłowego i do udzielenia zezwoleń budowlanych lub wodno-prawnych, winna zatwierdzenie projektu i udzielenie odnośnych zezwoleń załatwić jedną wspólną decyzją.

Jeżeli władza przemysłowa, powołana do zatwierdzenia projektu urządzenia zakładu przemysłowego, nie jest równocześnie powołana do udzielenia zezwoleń, o których mowa w poprzednim ustępie, uzależni zatwierdzenie projektu urządzenia od uzyskania wymaganych zezwoleń budowlanych lub wodno-prawnych.

Art.  16. ²³

Zakłady przemysłowe, których projekty urządzenia zatwierdza władza przemysłowa wojewódzka przy przestrzeganiu postępowania określonego w artykułach 17 do 26 włącznie, są następujące:

bielniki, wykańczalnie i drukarnie tkanin;

farbiarnie przędzy i tkanin;

sortownie gałganów i starzyzny;

wapienniki, piece do wypalania gipsu, alabastru i błyszczów;

huty szkła, wytwórnie kryształów i zwierciadeł;

wytwórnie wyrobów kauczukowych i gumowych;

wytwórnie ceraty;

warzelnie asfaltu;

warzelnie smoły;

wytwórnie papy smołowcowej;

destylarnie węgla kamiennego i brunatnego, torfu i żywicy;

gazownie;

palarnie sadzy;

wytwórnie kwasu solnego, azotowego i siarkowego;

wytwórnie nawozów sztucznych;

wytwórnie chemikaljów i laboratorja chemiczne;

zakłady do przerabiania oleju, wytwarzania pokostów, lakierów i farb;

zakłady do nasycania drzewa;

wytwórnie celulozy;

wytwórnie celuloidu i fabryki wyrobów celuloidowych;

wytwórnie tapet;

rzeźnie;

zakłady do przeróbki zwłok zwierzęcych (oprawiska, rakarnie);

zakłady do przeróbki kości i wszelkich odpadków zwierzęcych;

garbarnie, zakłady do solenia i suszenia skór surowych, do wyprawy skór i futer, oraz farbowania tychże;

topialnie łoju;

wytwórnie prochu strzelniczego, ogni sztucznych i wszelkich środków i materjałów zapalających, wybuchowych i rozsadzających;

wytwórnie krochmalu;

wytwórnie syropu kartoflanego;

huty, odlewnie żelaza i innych metali, kuźnie mechaniczne, stalownie, walcownie;

kotlarnie, fabryki maszyn i żelaznych konstrukcyj budowlanych, łańcuchów, drutu i gwoździ; zakłady do ołowiania, cynkowania i cynowania;

średnie i wielkie składy olejów mineralnych;

wszelkie zakłady przemysłowe, działające przy pomocy silników parowych, elektrycznych, spalinowych, o ile moc tych silników przekracza siłę 10 koni mechanicznych;

zakłady działające przy pomocy siły wodnej ponad 50 koni mechanicznych oraz bez względu na ilość koni mechanicznych, jeżeli użytkują wody płynące, używane do żeglugi i spławu tratew;

wytwórnie mydła i środków do prania.

Minister Przemysłu i Handlu może listę zakładów przemysłowych, ustaloną w ust. 1, zmieniać w drodze rozporządzenia w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami z mocą obowiązującą w całem Państwie lub na poszczególnych obszarach administracyjnych.

Na zasadzie poprzedzającego ustępu zatwierdzanie projektów urządzenia poszczególnych kategoryj zakładów przemysłowych, określonych w ust. 1, może być przekazane władzom przemysłowym I instancji z zastrzeżeniem przestrzegania postanowień art. 17 do 27.

Art.  17.

Ubiegający się o zatwierdzenie projektu urządzenia zakładu przemysłowego, podlegającego postanowieniom art. 16, winien złożyć właściwej władzy przemysłowej (art. 16 i 132) plany urządzenia zakładu oraz szkic sytuacyjny, na którym winny być uwidocznione zabudowania gruntów sąsiednich. W wypadkach, przewidzianych w art. 15 ust. 1, należy przedłożyć władzy przemysłowej wszelkie wymagane przez przepisy budowlane lub wodne plany, projekty i obliczenia. Władza przemysłowa zbada niezwłocznie, czy podanie odpowiada warunkom tego artykułu i nie później, niż w ciągu dni 7 po otrzymaniu podania, wezwie w razie potrzeby stronę do uzupełnienia danych, potrzebnych do jasnego zobrazowania położenia i urządzenia zakładu.

Kto chce zapobiec, ażeby pewne szczegóły urządzenia i fabrykacji, będące tajemnicą jego przedsiębiorstwa, nie dostały się do wiadomości publicznej wskutek postępowania, przepisanego w artykułach następujących, dołącza co do tych szczegółów osobne opisy i plany, zaopatrując je dopiskiem: "tajemnica przedsiębiorstwa".

Art.  18. ²⁴

W załatwieniu podania, odpowiadającego w zupełności warunkom art. 17, władza przemysłowa zawiadomi bezzwłocznie o zamierzonem urządzeniu zakładu przemysłowego urząd gminny właściwy dla miejsca zakładu w celu uzyskania jego opinji, która winna być nadesłana w ciągu 10 dni.

O ile w powyższym terminie nie wniesiono zarzutów, władza przemysłowa zbada z urzędu, czy projektowany zakład nie będzie zagrażał życiu i zdrowiu pracowników i sąsiadów albo narażał ogółu na szkody i specjalne uciążliwości.

W wypadkach, przewidzianych w art. 15 ust. 1, władza przemysłowa przeprowadzi zarazem wszelkie czynności, wymagane przez przepisy ustawy budowlanej lub wodnej, przestrzegając, aby przepisane temi ustawami dochodzenia były o ile możności przeprawadzone łącznie z dochodzeniem w myśl przepisów niniejszego rozporządzenia.

Stosownie do wyników badania władza przemysłowa poweźmie po wysłuchaniu opinji zainteresowanych władz decyzję zgodnie z temi przepisami ustawowemi (w szczególności budowlanemi, wodnemi, sanitarnemi, weterynaryjnemi i bezpieczeństwa pracy), jakim dany zakład podlega ze względu na położenie i rodzaj. W razie zatwierdzenia projektu władza przemysłowa określi szczegółowo warunki, od których spełnienia czyni się zależnem urządzenie i uruchomienie zakładu.

Art.  19. ²⁵

O ile podniesiono zarzuty natury prywatno-prawnej, należy je wymienić w piśmie, zatwierdzającem projekt, z odesłaniem strony na drogę sądową; zarzuty takie nie mogą być powodem odmowy albo odroczenia zatwierdzenia projektu urządzenia zakładu przemysłowego.

O ile podniesiono inne zarzuty, zarządza się rozprawę celem wyczerpującego omówienia ich ze stronami; następnie po przeprowadzeniu badania wydaje się decyzję zgodnie z postanowieniami art. 18.

Art.  20.

O ile właścicielowi lub posiadaczowi gruntu przysługuje prawo obrony przeciw szkodom i specjalnym uciążliwościom, wynikającym z ruchu zakładu przemysłowego, urządzonego na gruncie sąsiednim, nie można domagać się w powództwie unieruchomienia zakładu, jeżeli zakład odpowiada co do urządzenia projektowi, zatwierdzonemu przez władzę przemysłową; natomiast można domagać się zastosowania takich urządzeń, któreby usunęły szkodliwe lub przykre oddziaływanie albo, jeżeliby urządzenia takie były niewykonalne lub uniemożliwiały prawidłowy ruch zakładu, wynagrodzenia szkody.

Art.  21. ²⁶

Jeżeli będzie zachodziła potrzeba gruntownego zbadania projektu urządzenia zakładu przemysłowego lub podniesionych zarzutów, władza przemysłowa winna zarządzić rozprawę komisyjną na miejscu. Do rozprawy należy wezwać władze i strony oraz wskazanych przez te strony świadków i rzeczoznawców.

Biorący udział w rozprawie winni zachować w tajemnicy te szczegóły urządzenia i fabrykacji, o których dowiedzieli się wskutek wezwania ich do rozprawy, i wstrzymać się od naśladowania i stosowania odnośnych urządzeń i sposobów fabrykacji, i to tak długo, dopóki one stanowią tajemnicę danego przedsiębiorstwa.

Art.  22.

Strona, podnosząca zarzuty, ponosi koszty dochodzeń, spowodowanych nieuzasadnionemi zarzutami; koszty innych dochodzeń ponosi przedsiębiorca.

W decyzji należy ustalić udział stron w pokryciu kosztów.

Art.  24.

W poszczególnych wypadkach, w których decyzja jest zastrzeżona władzy przemysłowej wyższej instancji, może ta władza zlecić przeprowadzenie rozprawy (art. 19 i 21) władzy przemysłowej niższej instancji.

Art.  24.

Uruchomienie zakładu przemysłowego może nastąpić dopiero po spełnieniu warunków, ustalonych prawomocną decyzją, którą zatwierdzony został projekt urządzenia zakładu. O uruchomieniu zakładu należy bez zwłoki powiadomić właściwą władzę przemysłową (art. 17).

Delegatowi władzy przemysłowej należy umożliwić stwierdzenie na miejscu, czy urządzenie zakładu przemysłowego odpowiada w zupełności warunkom, ustalonym prawomocną decyzją.

Art.  25. ²⁷

W razie zamierzonej istotnej zmiany w urządzeniu zakładu przemysłowego należy powiadomić o tem właściwą władzę przemysłową wojewódzką. Władza przemysłowa może na wniosek przedsiębiorcy zaniechać zastosowania postępowania, przepisanego art. 18, i zatwierdzić projekt zmian bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli po wysłuchaniu opinji zainteresowanych władz nabierze przekonania, że zmiany w urządzeniu zakładu przemysłowego nie sprzeciwiają się przepisom ustawowym i nie spowodują nowego, ani większego niebezpieczeństwa lub też większych uciążliwości dla sąsiedztwa, aniżeli te, które są połączone z dotychczasowym ruchem zakładu.

Art.  26. ²⁸

Ważność zatwierdzonego projektu urządzenia zakładu przemysłowego wygasa, jeżeli w przeciągu pięciu lat od dnia zatwierdzenia nie uruchomiono zakładu lub jeżeli przerwa w jego ruchu trwała dłużej, niż pięć lat.

Władza przemysłowa właściwa dla zatwierdzenia projektu urządzenia zakładu może jednak ze względu na szczególne okoliczności terminy te przedłużyć.

W razie zupełnego zniszczenia zakładu przemysłowego ponowne urządzenie tego zakładu zależne jest od uprzedniego zatwierdzenia projektu urządzenia.

Art.  27.

O ile nieznaczny rozmiar zakładu i inne okoliczności przemawiają za uproszczeniem postępowania, związanego z zatwierdzeniem projektu, władza przemysłowa zaniecha zastosowania przepisów art. 18 ustęp 1.

Art.  28. ²⁹

Postanowienia art. 17 do 26 włącznie będą odpowiednio stosowane także w wypadkach, w których zatwierdzenie projektów urządzeń zakładów przemysłowych należy według art. 14 ust. 2 do kompetencji władzy przemysłowej I instancji. W powyższych wypadkach władza przemysłowa I instancji, nie wdrażając postępowania, określonego w art. 18 ust. 1, i w zasadzie bez zarządzenia rozprawy komisyjnej na miejscu w jaknajkrótszy sposób zbada przedstawiony przez petenta projekt i wyda decyzję.

Art.  29. ³⁰

Od decyzyj władz przemysłowych niższej instancji, wydanych w sprawach, tyczących się zatwierdzenia projektów urządzenia zakładów przemysłowych, wolno stronom, t. j. przedsiębiorcy oraz tym zainteresowanym osobom, które w ustawowym terminie wystąpiły z zarzutami, odwołać się do władzy przemysłowej wyższej instancji.

O ile zarzuty, podniesione w odwołaniu, wypływają z zastosowania przepisów, w których zakresie wydały swą opinję władze, wskazane w art. 18 ust. 4, rozstrzyga władza przemysłowa wyższej instancji w porozumieniu z właściwemi władzami równorzędnej instancji.

Decyzje władz przemysłowych w sprawach, tyczących się zatwierdzenia projektów urządzenia zakładów przemysłowych, są wydawane w formie pisemnej.

Art.  30.

W miarę potrzeby Ministrowie Przemysłu i Handlu, Pracy i Opieki Społecznej oraz Spraw Wewnętrznych łącznie ustalają w porozumieniu z innymi zainteresowanymi ministrami drogą rozporządzeń warunki, którym odpowiadać winny zakłady przemysłowe (art. 14) poszczególnych kategoryj.

Art.  30a. ³¹

1). Minister Przemysłu i Handlu może, po wysłuchaniu opinji izb przemysłowo-handlowych, określić w drodze rozporządzenia, jakie kwalifikacje mają posiadać osoby, sprawujące kierownictwo ruchu lub kierownictwo działów technicznych w zakładach fabrycznych, wymienionych w art. 16.

2). Na wniosek przemysłowców poszczególnych rodzajów przemysłu i po wysłuchaniu opinji izb przemysłowo-handlowych Minister Przemysłu i Handlu może wprowadzić w drodze rozporządzenia obowiązek posiadania przez osoby, prowadzące samoistnie przemysł odnośnych rodzajów - odpowiednich, określonych w rozporządzeniu kwalifikacyj zawodowych. Rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu nie mogą naruszać praw nabytych.

3). Postanowienia ust. 2 nie dotyczą przepisów, zawartych w art. 9 i w dziale IX niniejszego rozporządzenia, i ich nie uchylają.

C.

Prowadzenie przemysłu.

Art.  31.

Uprawniony do prowadzenia przemysłu wytwórczego ma prawo bez specjalnego zgłoszenia:

1) wykonywać wszelkie prace, potrzebne do zupełnego wykończenia i sprzedaży własnych wyrobów,

2) sprzedawać wyroby danego rodzaju przemysłu także cudzej produkcji.

Art.  32.

Wątpliwości przy stosowaniu art. 31 w poszczególnych wypadkach rozstrzyga władza przemysłowa wojewódzka po wysłuchaniu opinji izby przemysłowo-handlowej i izby rzemieślniczej.

Art.  33. ³²

Prowadzący przemysł winien oznaczyć na zewnątrz w odpowiedni sposób swoje przedsiębiorstwo przemysłowe.

W zewnętrznem oznaczeniu należy uwidocznić dokładnie i czytelnie imię i nazwisko lub firmę przemysłowca oraz rodzaj prowadzonego przemysłu i to w sposób, wykluczający wszelką wątpliwość, czy chodzi o przemysł wytwórczy, handlowy lub usługowy.

Uwidocznione imiona i nazwisko oraz rodzaj prowadzonego przemysłu muszą się zgadzać z imionami i nazwiskiem oraz z rodzajem przemysłu, podanemi w zgłoszeniu przemysłu (art. 7), w podaniu o udzielenie koncesji (art. 9) lub też we wpisie firmy do rejestru handlowego.

Przedsiębiorstwa, prowadzone przez osoby prawne, należy oznaczyć na zewnątrz przez uwidocznienie zarejestrowanej firmy.

Art.  34.

Dopóki przemysł prowadzi się w myśl art. 40 na rachunek spadkobierców, albo na rachunek masy upadłości (konkursowej) lub spadkowej, należy go prowadzić pod nazwiskiem (firmą) ostatniego posiadacza z dodatkiem, wskazującym na ten stosunek.

Art.  35.

Postanowienia art. 33 ust. 2 do 4 włącznie i art. 34 stosuje się odpowiednio do ogłoszeń, cenników i tym podobnych publikacyj przemysłowca, tyczących się jego przedsiębiorstwa.

Art.  36. ³³

O zaniechaniu prowadzenia przemysłu i o każdej zmianie lokalu przemysłowego należy bezzwłocznie zawiadomić władzę przemysłową I instancji.

O ile chodzi o zmianę lokalu, przeznaczonego do prowadzenia przemysłu koncesjonowanego (art. 8), lub rzemiosła koncesjonowanego (art. 142 ust. 3), należy uprzednio uzyskać na to pozwolenie władzy przemysłowej.

Art.  37.

O otworzeniu filji należy donieść tak władzy przemysłowej I instancji, właściwej dla głównej siedziby przemysłu, jako też władzy przemysłowej, właściwej dla miejsca siedziby filji.

Co do osoby kierownika filji, co do miejsca, urządzenia i zewnętrznego oznaczenia filji stosuje się przepisy tyczące się zakładu głównego.

Art.  38. ³⁴

Przemysł ze stałą siedzibą wolno prowadzić przez ustanowionego w tym celu zastępcę. O ustanowieniu zastępcy należy jednak donieść władzy przemysłowej, wykazując równocześnie, że zastępca posiada ustawowe warunki prowadzenia odnośnego przemysłu.

Zastępca ustanowiony dla prowadzenia przemysłu koncesjonowanego lub rzemiosła koncesjonowanego, nie może równocześnie prowadzić przemysłu lub rzemiosła tego samego rodzaju we własnym imieniu i na własny rachunek ani też być zastępcą przemysłowym w drugim przedsiębiorstwie tego samego rodzaju.

W razie wydzierżawienia przedsiębiorstwa przemysłowego należy donieść o tem władzy przemysłowej I instancji. Donieść winien o tem przemysłowiec wspólnie z dzierżawcą, który winien wykazać, że posiada ustawowe warunki prowadzenia odnośnego przemysłu.

Jeżeli władza przemysłowa zabroni prowadzenia przemysłu przez zgłoszonego zastępcę z powodu, że zastępca nie odpowiada warunkom ustawowym, prawo odwołania się do wyższej władzy przemysłowej przysługuje tylko przemysłowcowi.

Dzierżawca przedsiębiorstwa przemysłowego jest co do praw i obowiązków, wypływających z niniejszego rozporządzenia, i co do prowadzenia przemysłu uważany za przemysłowca samodzielnego.

Art.  39.

Przemysłowiec ma prawo nawet sposobem okrężnym osobiście lub przez swych pracowników (pełnomocników handlowych, komiwojażerów): 1) zbierać zamówienia na swe towary u kupców i wytwórców, w których przedsiębiorstwie towary odnośnego rodzaju mają zastosowanie, 2) skupywać dla potrzeb swego przemysłu towary u kupców, wytwórców lub w miejscach publicznej sprzedaży.

Minister Przemysłu i Handlu ustala drogą rozporządzenia po wysłuchaniu opinji izb przemysłowo-handlowych bliższe warunki wykonywania czynności, określonych w ustępie poprzedzającym, oraz ustala towary, na które można szukać zamówień także u innych osób, aniżeli wskazanych w ustępie poprzedzającym pod l. 1). W taki sam sposób reguluje Minister Przemysłu i Handlu zbieranie zamówień na towary przez samodzielnych ajentów handlowych.

Art.  40.

Na podstawie uprawnienia, nabytego przez przemysłowca, może być po jego śmierci wykonywany dalej odnośny przemysł koncesjonowany lub rzemieślniczy na rachunek wdowy przez czas jej wdowieństwa, albo na rachunek małoletnich zstępnych przez czas ich małoletności. Przemysł nie może być wykonywany na rachunek wdowy, o ile była ona sądownie rozdzielona od stołu i łoża z własnej winy lub też została wykluczona od spadkobrania.

Władzy przemysłowej I instancji należy donieść bez zwłoki, na czyj rachunek będzie wykonywany przemysł, i równocześnie wymienić osobę, powołaną do dalszego prowadzenia przemysłu.

Jeżeli oprócz wdowy, która chce korzystać z prawa, określonego w ust. 1, pozostali także małoletni zstępni do spadku uprawnieni, natenczas prawo dalszego wykonywania przemysłu przysługuje wspólnie wdowie i tym zstępnym, o ile przemysłowiec nie poczynił w tej mierze innych zarządzeń.

Prowadzenie przemysłu na rachunek masy upadłości (konkursowej) lub spadkowej należy również zgłosić władzy przemysłowej.

Osoby, powołane do dalszego prowadzenia przemysłu w wypadkach w tym artykule przewidzianych, winny odpowiadać warunkom ustawowym dla prowadzących przemysł.

Art.  41. ³⁵

Przepisy, regulujące prowadzenie przemysłów koncesjonowanych (art. 8) oraz rzemiosł koncesjonowanych (art. 142 ust. 3), wydaje Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami w drodze rozporządzeń po uprzednim wysłuchaniu opinii izb przemysłowo-handlowych, a w odniesieniu do rzemiosł koncesjonowanych - także izb rzemieślniczych. W szczególności Minister Przemysłu i Handlu może przepisać prowadzenie ksiąg, wykazów, a dla przedsiębiorstw, wymienionych w art. 8 l. 7) i 12), także składanie kaucji.

Przepisy o przemyśle gospodnim (hotele, domy zajezdne, pensjonaty) mogą zobowiązywać osoby, trudniące się tym przemysłem, do składania władzy przemysłowej I instancji cenników do zatwierdzenia. Zatwierdzenie cenników następuje po wysłuchaniu opinji rady gminnej (miejskiej) i izby przemysłowo-handlowej.

Art.  41a. ³⁶

Właściwa władza przemysłowa może po zasięgnięciu opinii izby przemysłowo-handlowej względnie izby rzemieślniczej odebrać udzieloną przez siebie koncesję (art. 8 i 142 ust. 3) lub licencję (art. 46), jeżeli przemysłowiec został skazany prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo z chęci zysku lub przeciw moralności publicznej albo za zbrodnię, a ze względu na rodzaj i sposób prowadzenia przemysłu, osobę przemysłowca i popełniony czyn karalny, istnieje uzasadniona obawa nadużywania koncesji lub licencji.

Art.  42. ³⁷

(uchylony).

Art.  43. ³⁸

Dla przedsiębiorstw, prowadzących przemysł przewozu osób i towarów, oraz dla publicznych posłańców, tragarzy i przewodników może władza przemysłowa I instancji po wysłuchaniu opinji zarządu gminnego (miejskiego) wydawać miejscowe regulaminy porządkowe, a po wysłuchaniu opinji tegoż zarządu i izby przemysłowo-handlowej ustalać taryfy maksymalne. W miastach, wymienionych w art. 131 ust. 1, regulaminy porządkowe wydaje w trybie powyższym władza przemysłowa wojewódzka.

Władza przemysłowa I instancji może po wysłuchaniu opinii zarządu gminnego (miejskiego) i izby rzemieślniczej ustalać taryfę maksymalną dla kominiarzy; ustalenie takiej taryfy powinno w każdym razie nastąpić w razie istnienia podziału na okręgi kominiarskie.

Art.  44. ³⁹

Zarządy zakładów przemysłowych są obowiązane przedstawiać do urzędowego użytku władzy przemysłowej, wskazanej przez Ministra Przemysłu i Handlu w drodze rozporządzenia, na jej żądanie i w terminach przez nią wyznaczonych, ogólne dane o stanie gospodarczym przedsiębiorstwa, informacje o składzie osobowym pracowników, o urządzeniach technicznych zakładu oraz w przypadku unieruchomienia zakładu bądź wznowienia ruchu o przyczynach, jakie wywołały unieruchomienie lub wznowienie pracy w zakładzie.

Dział  III.

Przemysł okrężny.

Art.  45.

Za przemysł okrężny w rozumieniu niniejszego rozporządzenia uważa się następujące zatrudnienia zarobkowe, wykonywane samoistnie, zawodowo i osobiście bez stałej siedziby przemysłowej:

1) sprzedaż towarów;

2) skupywanie w celu odprzedaży towarów u innych osób niż u kupców, albo w innych miejscach niż w przeznaczonych do sprzedaży towarów;

3) proponowanie i wykonywanie drobnych świadczeń natury przemysłowej (jak drutowanie naczyń, naprawianie parasoli, ostrzenie nożów, wprawianie szyb i t. p.).

Art.  46.

Kto zamierza prowadzić przemysł okrężny, winien uzyskać licencję, (pozwolenie) władzy przemysłowej I instancji, właściwej dla miejsca jego zamieszkania.

Art.  47.

Następujące towary nie mogą być sprzedawane i skupywane w wykonywaniu przemysłu okrężnego:

1) napoje alkoholowe;

2) drogie kamienie, platyna, złoto i srebro, przedmioty, sporządzone z tych kruszców, tudzież mające ozdoby lub oprawę z tych kruszców, monety wszelkiego rodzaju;

3) karty do gry;

4) papiery wartościowe, losy loteryjne, udziały na papiery wartościowe i losy;

5) materjały i przedmioty pyrotechniczne i wybuchowe wszelkiego rodzaju;

6) łatwo zapalne płyny;

7) wszelkiego rodzaju broń i amunicja oraz przedmioty ekwipunku wojskowego;

8) środki lecznicze i trucizny.

Nie mogą być sprzedawane w wykonywaniu przemysłu okrężnego używane: ubrania, obuwie, bielizna, pościel, w szczególności pierze z pościeli, ponadto włosy ludzkie.

Art.  48.

Prowadzącemu handel okrężny nie wolno przy sprzedaży towaru na raty zastrzegać sobie lub osobie trzeciej prawa odstąpienia od umowy w razie niewykonania przez nabywcę towaru warunków umowy.

Prowadzącemu handel okrężny drukami, obrazami i rysunkami nie wolno ich sprzedawać, jeżeli kupującemu zapewnia się premje albo jeżeli na drukach, dostarczanych częściami, nie jest uwidoczniona cena całego wydania.

Art.  49.

Prowadzącemu handel okrężny nie wolno sprzedawać towarów sposobem przetargu lub losowania.

Art.  50.

Jeżeli prowadzący przemysł okrężny używa w tym celu wózka, kosza, straganu i t. p., winien je zaopatrzyć napisem, zawierającym jego nazwisko, imię i miejsce zamieszkania.

Art.  51. ⁴⁰

Należy odmówić licencji na przemysł okrężny, jeżeli osoba, starająca się o nią:

1) jest dotknięta chorobą zakaźną;·

2) zostaje pod dozorem policyjnym;

3) jest znana jako nałogowy żebrak, włóczęga lub pijak;

4) ze względu na bezpieczeństwo publiczne nie zasługuje na zaufanie.

Nadto należy odmówić licencji na przemysł okrężny osobom, nie mającym obywatelstwa polskiego.

Art.  52. ⁴¹

Można odmówić licencji na przemysł okrężny, jeżeli osoba starająca się o nią:

1) nie skończyła jeszcze 21 roku życia;

2) nie ma w Państwie faktycznego stałego miejsca zamieszkania;

3) była parokrotnie karana w ostatnich dwu latach, poprzedzających dzień załatwienia jej podania, za niestosowanie się do przepisów, regulujących prowadzenie przemysłu okrężnego.

Art.  53. ⁴²

Nie wymaga się licencji na przemysł okrężny od tego:

1) kto osobiście lub przez domowników sprzedaje sposobem okrężnym surowe produkty swego gospodarstwa rolnego, leśnego, ogrodniczego, sadowniczego, swej hodowli drobiu, pasieki, albo zwierzynę i ryby, uzyskane z własnego polowania i połowu;

2) kto w promieniu 15 kilometrów od miejsca swego zamieszkania sprzedaje sposobem okrężnym wyroby własnej produkcji, należące do przedmiotów zwykłego obrotu targów małych (art. 61 ust. 1), albo spełnia drobne świadczenia natury przemysłowej, o ile to odpowiada zwyczajom miejscowym.

W uwzględnieniu miejscowych zwyczajów i stosunków targowych władza przemysłowa wojewódzka może ustalić po wysłuchaniu opinji izby przemysłowo-handlowej i zrzeszeń zawodowych, jakie jeszcze inne przedmioty powszedniego użytku można sprzedawać sposobem okrężnym bez licencji.

Nie wymaga się licencji od osób, prowadzących przemysł okrężny jedynie na targach (jarmarczników). Winny one jednak o rozpoczęciu prowadzenia tego przemysłu donieść władzy przemysłowej, właściwej dla miejsca zamieszkania, która w myśl art. 7 potwierdzi odbiór doniesienia.

Art.  54. ⁴³

Licencję na przemysł okrężny wydaje się na rok kalendarzowy i na obszar danego województwa. Władze przemysłowe wojewódzkie mogą rozszerzać ważność licencji, wydanej w innem województwie, na swoje terytorja na czas najdłużej do końca roku kalendarzowego, na który wydana została licencja.

Władza przemysłowa może jednak ze względów gospodarczych lub bezpieczeństwa publicznego przy udzieleniu licencji lub rozszerzeniu jej ważności ustalić, że danemu właścicielowi licencji nie wolno prowadzić przemysłu okrężnego w poszczególnych powiatach województwa; powiaty te należy w licencji wymienić.

Art.  55. ⁴⁴

Jeżeli stosunki miejscowe uzasadniają ograniczenie przemysłu okrężnego w danej gminie, władza przemysłowa wojewódzka może zarządzić na wniosek rady gminnej (miejskiej), że w gminie tej na prowadzenie przemysłu okrężnego, wymienionego w art. 45 l. 1 i 3, na podstawie licencji, wydanej przez inną władzę, będzie wymagane osobne zezwolenie (wiza) miejscowej władzy przemysłowej.

Zarządzenia takie należy ogłaszać w urzędowem czasopiśmie wojewódzkiem i w Monitorze Polskim. Nadto zarządzenia te winny być uwidaczniane na tablicy, przeznaczonej na obwieszczenia urzędu gminnego.

W razie nadmiernej, nieuzasadnionej miejscowemi stosunkami liczby starających się o licencję na przemysł okrężny, określony w art. 45 l. 1 i 3, władza przemysłowa wojewódzka po zasięgnięciu opinji izby przemysłowo-handlowej, o ile zaś chodzi o przemysł okrężny, określony w art. 45 l. 3, także opinji izby rzemieślniczej, może ograniczyć ilość wydawanych licencyj; w takim razie jednak należy uwzględnić wszystkie te osoby, które posiadały już licencję na przemysł okrężny.

Po zasięgnięciu opinji zarządu gminnego (miejskiego) i izby przemysłowo-handlowej władza przemysłowa wojewódzka może w drodze zarządzenia zakazać prowadzenia przemysłu okrężnego, określonego w art. 45 1. 1, w danej miejscowości na wymienionych w zarządzeniu placach i ulicach, posiadających budynki o charakterze reprezentacyjnym lub zabytkowym, a w mieście, liczącem ponad 50.000 mieszkańców, również na ulicach o ruchu szczególnie intensywnym. Zarządzenie takie należy ogłosić w urzędowem czasopiśmie wojewódzkiem oraz obwieścić w danem mieście.

Art.  56.

Licencja na przemysł okrężny winna zawierać następujące szczegóły: imię i nazwisko właściciela licencji, rok urodzenia, stan rodzinny, miejsce zamieszkania i opis jego osoby oraz dokładne określenie rodzaju przemysłu okrężnego.

Wzory licencyj ustali Minister Przemysłu i Handlu, który może zarządzić użycie fotografji zamiast opisu osoby.

Art.  57.

Właściciel licencji winien mieć ją przy sobie w czasie prowadzenia przemysłu okrężnego i na żądanie władz właściwych i ich organów okazywać ją lub zaprzestać prowadzenia przemysłu, jeżeli nie ma licencji przy sobie.

Jest on również obowiązany okazać towary, które ma z sobą.

Art.  58.

Prowadzący przemysł okrężny może mieć pomocnika, o ile uzyskał na to pozwolenie władzy przemysłowej, która wydała mu licencję. Pozwolenie takie uwidoczni władza przemysłowa w licencji z podaniem bliższych danych (art. 56), tyczących się pomocnika.

Pozwolenia należy odmówić, jeżeli pomocnik należy do osób, wyłączonych w myśl art. 51 od prowadzenia przemysłu okrężnego. Pozwolenia można odmówić z powodów, wyszczególnionych w art. 52, oraz jeżeli żadne okoliczności, zasługujące na uwzględnienie, nie przemawiają za udzieleniem pozwolenia.

Art.  59. ⁴⁵

Nie wolno wchodzić bez pozwolenia celem prowadzenia przemysłu okrężnego tak do lokali publicznych, jak i do mieszkań prywatnych, a po zachodzie słońca do obcych domów i zagród. Przepis ten stosuje się także do sprzedaży i prac przemysłowych, o których mowa w art. 53.

Dział  IV.

Targi gminne.

Art.  60. ⁴⁶

(uchylony).

Art.  61. ⁴⁷

(uchylony).

Art.  62. ⁴⁸

(uchylony).

Art.  63. ⁴⁹

(uchylony).

Art.  64. ⁵⁰

(uchylony).

Art.  65. ⁵¹

(uchylony).

Art.  66. ⁵²

(uchylony).

Art.  67. ⁵³

(uchylony).

Art.  68. ⁵⁴

(uchylony).

Dział  V. ⁵⁵

ZRZESZENIA PRZEMYSŁOWE ORAZ ICH ZWIĄZKI.

1.

Zrzeszenia przemysłowe.

Art.  69.

Celem popierania rozwoju przemysłu pod względem technicznym i gospodarczym oraz pozyskiwania krajowych i zagranicznych rynków zbytu, jak również celem obrony interesów gospodarczych zrzeszonych, prowadzący samoistnie przedsiębiorstwa przemysłowe jednego lub więcej rodzajów przemysłu w rozumieniu prawa przemysłowego mogą, w liczbie co najmniej trzech, stowarzyszać się wyłącznie na podstawie przepisów rozporządzenia niniejszego w zrzeszenia przemysłowe o celach niezarobkowych.

O ile szczególne przepisy nie stanowią inaczej, do zrzeszeń, przewidzianych w ust. 1, mogą przystępować także prowadzący samoistnie przedsiębiorstwa, wymienione w art. 2 pkt. 5 i 9.

Art.  70.

Zrzeszenie przemysłowe jest osobą prawną; może nabywać i zbywać majątek nieruchomy i ruchomy, zawierać wszelkiego rodzaju zobowiązania, pozywać i być pozywanem.

Za swe zobowiązania zrzeszenie przemysłowe odpowiada swoim majątkiem.

Art.  71.

Zadania zrzeszenia przemysłowego, jego ustrój wewnętrzny, władze i organa tudzież zakres działania, uprawnienia i obowiązki tychże oraz prawa i obowiązki członków określa statut zrzeszenia.

W szczególności statut powinien ustalać:

1) nazwę, siedzibę, okręg i rodzaj przemysłu, objęty zrzeszeniem;

2) cele i środki działania;

3) prawa i obowiązki członków oraz warunki ich przyjęcia, wystąpienia i wykluczenia;

4) sposób ustanawiania opłat oraz sposób ich ściągnięcia;

5) rodzaje i uprawnienia walnych zebrań członków, sposób ich zwoływania oraz warunki prawomocności uchwał;

6) liczbę i sposób powoływania członków zarządu, zakres jego działania oraz warunki prawomocności jego uchwał;

7) zatwierdzanie budżetu i rocznych sprawozdań rachunkowych;

8) sposób prawnego reprezentowania zrzeszenia;

9) warunki i sposób dobrowolnego rozwiązania zrzeszenia, sposób jego likwidacji i przeznaczenie pozostałego majątku, zarówno w przypadku dobrowolnego, jak i przymusowego rozwiązania.

Oprócz powyższych postanowień statut może zawierać jeszcze inne postanowienia, jeżeli nie sprzeciwiają się one przepisom prawnym.

Art.  72.

Prawo zakładania oddziałów przysługuje tym zrzeszeniom przemysłowym, których statuty przewidują tworzenie oddziałów. Założenie oddziału podlega zgłoszeniu u wojewody właściwego dla miejsca siedziby zarówno zrzeszenia jak i jego oddziału.

Art.  73.

Statut zrzeszenia przemysłowego zatwierdza Minister Przemysłu i Handlu, który może uprawnienie swe w powyższym zakresie przekazać władzy przemysłowej wojewódzkiej.

Zatwierdzenia statutu należy odmówić, jeżeli jego postanowienia są sprzeczne z obowiązującemi przepisami prawnemi, zaś można odmówić, po wysłuchaniu opinji właściwej izby przemysłowo-handlowej, jeżeli powstanie zrzeszenia jest niepożądane ze względów gospodarczych.

Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się również przy zatwierdzaniu zmiany statutu.

Art.  74.

Nadzór nad zrzeszeniami przemysłowemi sprawuje Minister Przemysłu i Handlu przez swe organa.

Art.  75.

Jeżeli zrzeszenie przemysłowe w swej działalności wykracza przeciwko przepisom rozporządzenia niniejszego, statutu, lub obowiązujących ustaw, zagraża interesowi publicznemu, albo jeżeli zrzeszenie mimo wezwania władzy nadzorczej zaniedbuje spełniania swych zadań, Minister Przemysłu i Handlu, po wysłuchaniu opinji izby przemysłowo-handlowej, może rozwiązać zrzeszenie i zarządzić jego likwidację.

Art.  76.

Jeżeli zachodzi potrzeba utworzenia zrzeszeń przemysłowych dla celów, wskazanych w art. 69, Minister Przemysłu i Handlu może, na wniosek samoistnych przemysłowców i po wysłuchaniu opinji zainteresowanych izb przemysłowo-handlowych, powołać zrzeszenia przymusowe dla przemysłu danego rodzaju (danych rodzajów).

Art.  77.

Na wniosek zrzeszenia, uchwalony zwyczajną większością obecnych na walnem zebraniu członków zrzeszenia, Minister Przemysłu i Handlu może zarządzić, że do tego zrzeszenia obowiązani są należeć wszyscy przemysłowcy, którzy w okręgu zrzeszenia prowadzą samoistnie przedsiębiorstwa danego rodzaju (rodzajów) przemysłu.

Art.  78.

Do zrzeszeń, o których mowa w art. 76 i 77, stosuje się odpowiednio postanowienia art. 70 - 75 z tem, że członkowie zrzeszenia obowiązani są płacić ustalone w statucie składki w wysokości, zatwierdzonej przez Ministra Przemysłu i Handlu, po wysłuchaniu opinji izb przemysłowo-handlowych, pod rygorem ściągnięcia ich w drodze administracyjnej.

1.

Związki zrzeszeń przemysłowych.

Art.  79.

Zrzeszenia przemysłowe jednego lub więcej rodzajów przemysłu mogą łączyć się w związki dla osiągnięcia tych samych celów, dla jakich mogą powstawać zrzeszenia.

O ile szczególne przepisy nie stanowią inaczej, do związków, przewidzianych w ust. 1, mogą przystępować także zrzeszenia o celach niezarobkowych, w których skład wchodzą prowadzący samoistnie przedsiębiorstwa, wymienione w art. 2 pkt 5 i 9.

Art.  80.

Do związków zrzeszeń przemysłowych stosuje się odpowiednio postanowienia niniejszego rozporządzenia, dotyczące zrzeszeń przemysłowych, z wyjątkiem art. 76, 77 i 78, z tą zmianą, że do powstania związku zrzeszeń przemysłowych niezbędne są uchwały większości zainteresowanych zrzeszeń przemysłowych jednego lub więcej rodzajów przemysłu, istniejących na danym obszarze.

Art.  81. ⁵⁶

(skreślony).

Art.  82. ⁵⁷

(skreślony).

Art.  83. ⁵⁸

(skreślony).

Art.  84. ⁵⁹

(skreślony).

Art.  85. ⁶⁰

(skreślony).

Art.  86. ⁶¹

(skreślony).

Art.  87. ⁶²

(skreślony).

Art.  88. ⁶³

(skreślony).

Art.  89. ⁶⁴

(skreślony).

Art.  90. ⁶⁵

(skreślony).

Art.  91. ⁶⁶

(skreślony).

Art.  92. ⁶⁷

(skreślony).

Art.  93. ⁶⁸

(skreślony).

Art.  94. ⁶⁹

(skreślony).

Art.  95. ⁷⁰

(skreślony).

Art.  96. ⁷¹

(skreślony).

Art.  97. ⁷²

(skreślony).

Art.  98. ⁷³

(skreślony).

Art.  99. ⁷⁴

(skreślony).

2.

Związki korporacyj.

Art.  100. ⁷⁵

(skreślony).

Art.  101. ⁷⁶

(skreślony).

Art.  102. ⁷⁷

(skreślony).

Art.  103. ⁷⁸

(skreślony).

Art.  104. ⁷⁹

(skreślony).

Art.  105. ⁸⁰

(skreślony).

Art.  106. ⁸¹

(skreślony).

Art.  107. ⁸²

(skreślony).

Art.  108. ⁸³

(skreślony).

Art.  109. ⁸⁴

(skreślony).

Art.  110. ⁸⁵

(skreślony).

Dział  VI.

Uczniowie przemysłowi.

Art.  111. ⁸⁶

(uchylony).

Art.  112. ⁸⁷

(uchylony).

Art.  113. ⁸⁸

(uchylony).

Art.  114. ⁸⁹

(uchylony).

Art.  115. ⁹⁰

(uchylony).

Art.  116. ⁹¹

(uchylony).

Art.  117. ⁹²

(uchylony).

Art.  118. ⁹³

(uchylony).

Art.  119. ⁹⁴

(uchylony).

Art.  120. ⁹⁵

(uchylony).

Art.  121. ⁹⁶

(uchylony).

Art.  122. ⁹⁷

(uchylony).

Art.  123. ⁹⁸

(uchylony).

Art.  124. ⁹⁹

(uchylony).

Art.  124a. ¹⁰⁰

(uchylony).

Art.  125. ¹⁰¹

(uchylony).

Dział  VII.

Postanowienia karne.

Art.  126. ¹⁰²

Prowadzący przemysł z naruszeniem przepisów niniejszego rozporządzenia, tudzież przepisów, wydanych w wykonaniu tego rozporządzenia, będą karani w drodze administracyjnej:

1) upomnieniem;

2) grzywną do 30 złotych;

3) aresztem do 14 dni;

4) odebraniem koncesji lub licencji na określony czas lub na zawsze.

Naruszenie przepisów regulaminu targowego (art. 68), jeżeli do niego niema zastosowania przepis ustępu pierwszego, będzie karane grzywną do 1 zł 50gr lub karą aresztu do dni 3.

Art.  127. ¹⁰³

Rzeczoznawcy, winni naruszenia odnoszących się do nich przepisów niniejszego rozporządzenia, będą karani:

1) grzywną do 3 złotych;

2) aresztem do 14 dni.

Art.  128. ¹⁰⁴

Karę odebrania koncesji i licencji można orzec, jeżeli trzykrotne prawomocne ukaranie przemysłowca w ciągu trzech lat karą grzywny lub aresztu (art. 126 l. 2) i 3)) okazało się bezskuteczne i przemysłowiec ten nie stosuje się nadal do przepisów, dotyczących prowadzonego przez niego przemysłu koncesjonowanego, rzemiosła koncesjonowanego lub przemysłu okrężnego.

Art.  129.

Za wykroczenia, popełnione przez zastępcę, ulega karze także przemysłowiec, jeżeli nie przeszkodził popełnieniu wykroczenia, chociaż mógł to uczynić.

Art.  130. ¹⁰⁵

(skreślony).

Dział  VIII.

Władze przemysłowe.

A.

Instancje.

Art.  131. ¹⁰⁶

Starostowie, a w miastach, dla których zostały ustanowione inne władze jako władze administracyjne I instancji, władze te są władzami przemysłowemi I instancji. W miastach: Warszawie, Łodzi, Wilnie, Poznaniu, Toruniu, Bydgoszczy, Grudziądzu, Katowicach i Królewskiej Hucie władzami przemysłowemi I instancji są z mocy niniejszego rozporządzenia zarządy miejskie tych miast w zleconym zakresie działania.

Władze przemysłowe I instancji wydają zarządzenia i orzeczenia na podstawie niniejszego rozporządzenia we wszystkich sprawach, co do których prawo zarządzenia i decyzji nie zostało zastrzeżone niniejszem rozporządzeniem wyższym władzom przemysłowym lub innym władzom; czuwają nad przestrzeganiem przepisów ustawowych oraz rozporządzeń i zarządzeń władz przemysłowych; przeprowadzają dochodzenia w sprawach przekroczeń przepisów przemysłowych i wymierzają kary na zasadzie postanowień działu VII.

W sprawach prowadzenia tych rodzajów przemysłu i rzemiosła koncesjonowanego, na które udziela pozwoleń (koncesyj) władza przemysłowa I instancji, zarządy miejskie, wymienione w ust. 1, wydają zarządzenia i orzeczenia w porozumieniu z właściwymi starostami grodzkimi. Władza przemysłowa wojewódzka może w miarę miejscowej potrzeby rozciągnąć ten obowiązek porozumiewania się na sprawy prowadzenia przemysłu okrężnego.

Art.  132. ¹⁰⁷

Wojewodowie i Komisarz Rządu m. st. Warszawy są władzami przemysłowemi wojewódzkiemi (II instancji).

Władze przemysłowe wojewódzkie:

1) rozstrzygają w drugiej i ostatniej instancji w razie odwołań od zarządzeń i orzeczeń władz przemysłowych I instancji;

2) wydają zarządzenia i orzeczenia we wszystkich sprawach, w których prawo decyzji jest im zastrzeżone poszczególnemi artykułami niniejszego rozporządzenia;

3) 108 wydają pozwolenia (koncesje) na rodzaje przemysłu wymienione w art. 8 l. 3, 4, 5, 7, 8, 11, 14 i 15;

4) zatwierdzają projekty urządzeń zakładów przemysłowych, określonych w art. 14, jeżeli urządzenia danego zakładu przemysłowego rozciągają się na obszary, należące do różnych powiatów województwa.

Jeżeli zakład przemysłowy ma być urządzony na terenach, należących do dwóch lub więcej województw, projekt urządzenia zakładu zatwierdza władza przemysłowa wojewódzka właściwa dla terenów, na których mieści się główna lub przeważająca część urządzeń zakładu. W razie wątpliwości decyduje Minister Przemysłu i Handlu o tem, która z władz przemysłowych jest kompetentna.

W m. st. Warszawie władza przemysłowa I instancji (zarząd miejski) wydaje orzeczenia i zarządzenia w sprawach zatwierdzania projektów urządzenia zakładów przemysłowych kategoryj, wymienionych w art. 16, przy przestrzeganiu postanowień art. 17 do 27.

Art.  133. ¹⁰⁹

Minister Przemysłu i Handlu rozstrzyga w drugiej instancji z zastosowaniem postanowienia art. 29 ust. 2 odwołania od zarządzeń i orzeczeń, wydanych w pierwszej instancji przez władze przemysłowe wojewódzkie, oraz wydaje zarządzenia i rozporządzenia wykonawcze w wypadkach, przewidzianych niniejszem rozporządzeniem.

Art.  134. ¹¹⁰

Do spraw organizacyj przemysłowych w rozumieniu rozporządzenia niniejszego ustanawia się przy władzach przemysłowych wyższych instancyj inspektorów organizacyj przemysłowych.

Szczegółowy zakres działania inspektorów organizacyj przemysłowych, ich charakter służbowy, oraz prawa i obowiązki ustali rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu, wydane w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

B.

Postępowanie przy rozpoczęciu prowadzenia przemysłu i zrzeczeniu się uprawnienia przemysłowego.

Art.  135. ¹¹¹

Zgłoszenia przemysłu i podania o udzielenie koncesji na prowadzenie przemysłu lub rzemiosła koncesjonowanego należy wnosić na ręce władzy przemysłowej I instancji, właściwej dla miejsca siedziby przemysłu.

Podania o udzielenie pozwolenia na prowadzenie przemysłu okrężnego należy wnosić na ręce władzy przemysłowej I instancji, właściwej dla miejsca zamieszkania proszącego.

Zgłoszenia te lub podania wnosi się pisemnie albo ustnie (protokólarnie).

Potwierdzenie odbioru zgłoszenia (art. 7) wydaje się w formie wyciągu ze zgłoszenia z podaniem numeru porządkowego, pod którym zostało wpisane do rejestru uprawnień przemysłowych (art. 136).

Koncesję wydaje się w formie dokumentu, zawierającego dane, tyczące się osoby proszącego lub także osoby zastępcy, dokładne określenie przemysłu z powołaniem właściwych przepisów niniejszego rozporządzenia, miejsca prowadzenia przemysłu, oraz warunków, pod któremi koncesji udzielono.

O zrzeczeniu się uprawnienia przemysłowego winien przemysłowiec donieść bezzwłocznie władzy przemysłowej I instancji i zwrócić potwierdzenie odbioru zgłoszenia (art. 7), kartę rzemieślniczą (art. 147), dokument koncesyjny albo licencje (art. 54).

Zrzeczenie się uprawnienia przemysłowego obowiązuje od dnia, w którym władza przemysłowa otrzymała doniesienie.

Art.  136. ¹¹²

Władze przemysłowe I instancji prowadzą osobne rejestry uprawnień przemysłowych:

1) dla przemysłów niekoncesjonowanych;

2) 113 dla przemysłów i rzemiosł koncesjonowanych;

3) dla przemysłów okrężnych;

4) 114 dla przemysłów rzemieślniczych niekoncesjonowanych.

W rejestrze należy rejestrować bez zwłoki każde zgłoszenie przemysłu, wydanie koncesji lub licencji oraz uwidaczniać według akt odnośnych zmiany, zaszłe co do zarejestrowanego przemysłu, jak otwarcie filji, zmianę siedziby, prowadzenie przemysłu przez zastępcę lub dzierżawcę, zrzeczenie się lub odebranie uprawnienia przemysłowego, prowadzenie przemysłu na rachunek wdowy lub małoletnich spadkobierców, masy spadkowej lub konkursowej.

Władze przemysłowe I instancji prowadzą nadto osobny rejestr zakładów przemysłowych, określonych w art. 14 i 16.

O każdem zarejestrowaniu i zmianie należy zawiadamiać władzę podatkową oraz izbę przemysłowo-handlową, o ile zaś chodzi o przemysły rzemieślnicze, izbę rzemieślniczą.

Wzory rejestrów ustala Minister Przemysłu i Handlu.

(Oznaczenie i tytuł pododdziału C skreślone). ¹¹⁵

Art.  137. ¹¹⁶

(skreślony).

Art.  138. ¹¹⁷

(skreślony).

(Oznaczenie i tytuł pododdziału D skreślone). ¹¹⁸

Art.  139. ¹¹⁹

(skreślony).

C.

Środki zabezpieczające. ¹²⁰

Art.  140. ¹²¹

Celem zabezpieczenia wykonania orzeczeń karnych oraz celem wstrzymania dalszego prowadzenia przemysłu bez uprawnienia albo w sposób, zagrażający w wysokim stopniu życiu lub zdrowiu pracowników albo też innych osób, władza przemysłowa I instancji, może zarządzić zajęcie towarów i narzędzi, a w wypadkach niecierpiących zwłoki - częściowe lub całkowite wstrzymanie ruchu zakładu przemysłowego.

Zarządzenie wstrzymania ruchu zakładu przemysłowego winno być natychmiast cofnięte, skoro bezpieczeństwo dla życia i zdrowia zostanie zapewnione w sposób zgodny z przepisami ustawowemi.

Przepisy ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie uszczuplają uprawnień ustawowych, przysługujących innym organom władzy.

O ile zajęte towary ulegają łatwo zepsuciu, władza przemysłowa zarządzi ich sprzedaż w drodze przetargu.

Zajęte towary lub kwotę uzyskaną ze sprzedaży (ust. 4) i zajęte narzędzia zwraca się stronie po wykonaniu kary.

Dział  IX.

Rzemiosło.

A.

Postanowienia ogólne.

Art.  141.

Postanowienia niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do rzemiosła ze zmianami, wynikającemi z przepisów, zawartych w tym dziale.

Art.  142. ¹²²

Za rzemiosło w rozumieniu niniejszego działu uważa się następujące rodzaje przemysłu, o ile nie są prowadzone sposobem fabrycznym:

1. Rzemiosła metalowe

101. blacharstwo,

102. brązownictwo,

103. elektromechanika,

104. galwanizatorstwo,

105. grawerstwo,

106. kotlarstwo,

107. kowalstwo,

108. kowalstwo zdobnicze,

109. mechanika maszyn,

110. mechanika maszyn biurowych,

111. mechanika precyzyjna,

112. mechanika pojazdowa,

113. odlewnictwo,

114. optyka,

115. rusznikarstwo,

116. ślusarstwo,

117. tele- i radiomechanika,

118. wyrób i naprawa wag,

119. zegarmistrzostwo,

120. złotnictwo.

2. Rzemiosła mineralne

201. betoniarstwo,

202. ceramika szlachetna,

203. garncarstwo,

204. kamieniarstwo,

205. szklarstwo,

206. wyrób szkieł laboratoryjnych i ozdobnych.

3. Rzemiosła drzewne

301. bednarstwo,

302. kołodziejstwo,

303. koszykarstwo,

304. modelarstwo,

305. pozłotnictwo,

306. rzeźbiarstwo w drewnie,

307. stolarstwo,

308. szkutnictwo,

309. tapicerstwo,

310. tokarstwo w drewnie.

4. Rzemiosła skórzane

401. cholewkarstwo,

402. garbarstwo skór bez włosa,

403. kaletnictwo,

404. kuśnierstwo,

405. rękawicznictwo,

406. rymarstwo,

407. szewstwo,

408. wyprawa skór futerkowych.

5. Rzemiosła odzieżowe i włókiennicze

501. bieliźniarstwo,

502. czapnictwo,

503. dziewiarstwo,

504. gorseciarstwo,

505. hafciarstwo,

506. krawiectwo damskie,

507. krawiectwo męskie,

508. modniarstwo,

509. powroźnictwo,

510. tkactwo artystyczne.

6. Rzemiosła spożywcze

601. cukiernictwo,

602. kuchmistrzostwo,

603. piekarstwo,

604. wędliniarstwo.

7. Pozostałe rzemiosła przemysłowe

701. lutnictwo,

702. organomistrzostwo,

703. wyrób i naprawa instrumentów dętych,

704. wyrób i naprawa instrumentów klawiszowych,

705. wyrób i naprawa instrumentów perkusyjnych,

706. introligatorstwo,

707. ortopedyka,

708. parasolnictwo,

709. sitarstwo,

710. szewstwo ortopedyczne,

711. szczotkarstwo,

712. wulkanizatorstwo,

713. wyrób drobnych przedmiotów użytku osobistego i domowego oraz zabawek,

714. wyrób szyldów.

8. Rzemiosła budowlane

801. brukarstwo,

802. ciesielstwo,

803. dekarstwo,

804. instalatorstwo sanitarne i ogrzewania,

805. instalatorstwo elektryczne,

806. kominiarstwo,

807. lakiernictwo,

808. malarstwo,

809. murarstwo,

810. studniarstwo,

811. sztukatorstwo,

812. witrażownictwo,

813. zduństwo.

9. Rzemiosła różne

901. chemiczne czyszczenie i farbowanie,

902. fotografowanie,

903. fryzjerstwo.

Minister Przemysłu i Handlu może po wysłuchaniu opinji izb przemysłowo-handlowych i rzemieślniczych zmieniać w drodze rozporządzenia listę rzemiosł, objętą pierwszym ustępem, wyłączając z niej poszczególne rodzaje lub gałęzie rzemiosł, albo uzupełniając ją innemi jeszcze rodzajami lub gałęziami przemysłu, i to z ważnością dla całego obszaru Rzeczypospolitej lub dla poszczególnych województw.

Za rzemiosło w rozumieniu niniejszego działu uważa się również następujące rodzaje przemysłu koncesjonowanego, o ile nie są prowadzone sposobem fabrycznym: przedsiębiorstwa instalacyj wodociągowych i kanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych (art. 8 l. 4)) oraz kominiarstwo.

Zmiana listy rzemiosł, objętej ust. 3, może nastąpić w trybie art. 12 niniejszego rozporządzenia.

Art.  143.

W wypadkach wątpliwych, czy dane przedsiębiorstwo uważać należy za przemysł rzemieślniczy, czy fabryczny, orzeka władza przemysłowa wojewódzka po wysłuchaniu opinji izby przemysłowo-handlowej i izby rzemieślniczej, oraz po zasięgnięciu opinji właściwej izby skarbowej i inspektora pracy danego okręgu.

B.

Dowód uzdolnienia.

Art.  144. ¹²³

Prowadzić przemysł rzemieślniczy, wymieniony w art. 142 ust. 1, można dopiero po uzyskaniu od władzy przemysłowej I instancji karty rzemieślniczej (art. 147), wydanej po wykazaniu przed tą władzą posiadania zawodowego uzdolnienia do prowadzenia danego rzemiosła.

Prowadzić przemysł rzemieślniczy koncesjonowany, wymieniony w art. 142 ust. 3, można dopiero po uzyskaniu koncesji w trybie, przepisanym art. 9-11.

Art.  145. ¹²⁴

Za dowód uzdolnienia zawodowego do samoistnego prowadzenia rzemiosła, wymienionego w art. 142 ust. 1, uważa się 1) uprawnienie do używania tytułu mistrza (majstra) rzemieślniczego danego rodzaju rzemiosła (art. 158 i 159), albo 2) świadectwo nauki danego rzemiosła, zakończonej złożeniem z pomyślnym wynikiem egzaminu czeladniczego w połączeniu ze świadectwami co najmniej trzyletniej pracy w charakterze czeladnika w danym rodzaju rzemiosła, lub 3) świadectwo złożenia egzaminu przed komisją egzaminacyjną dla majstrów wojskowych.

Nadto Minister Przemysłu i Handlu ustali w porozumieniu z właściwymi ministrami w drodze rozporządzenia, w jakiej mierze świadectwa ukończenia szkół technicznych albo egzaminów, złożonych przed władzami egzaminacyjnemi, które ustanowione zostały dla poszczególnych rodzajów przemysłu lub dla stwierdzenia uzdolnienia zawodowego w przedsiębiorstwach państwowych, uważać należy za dowód uzdolnienia zawodowego do prowadzenia przemysłu rzemieślniczego.

W zasadzie absolwenci szkół technicznych i szkół sztuk zdobniczych i przemysłu artystycznego po odpowiedniej praktyce będą uważani za posiadających uzdolnienie zawodowe do prowadzenia przemysłu rzemieślniczego.

Do samoistnego wykonywania rzemiosła, wchodzącego w zakres robót budowlanych, wyszczególnionych w art. 333 i 334 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202), wymagane jest posiadanie tytułu mistrza (majstra) danego rodzaju rzemiosła (art. 158 i 159). Prawa do wykonywania wskazanych robót budowlanych, nabyte przez budowniczych (techników budowlanych) przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, pozostają w mocy w dotychczasowym zakresie.

Art.  146. ¹²⁵

Władza przemysłowa I instancji może na wniosek izby rzemieślniczej zwalniać poszczególne osoby od obowiązku wykazania uzdolnienia, określonego w art. 145, jeżeli osoby te wykażą w inny wystarczający sposób posiadanie odpowiedniego uzdolnienia zawodowego w danem rzemiośle.

Jeżeli chodzi o roboty budowlane, wskazane w art. 333 i 334 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202), uprawnienie, przewidziane w ust. 1, przysługuje władzy przemysłowej wojewódzkiej.

Art.  147. ¹²⁶

Władza przemysłowa I instancji, w ciągu 30 dni, licząc od dnia zgłoszenia, wyda kartę rzemieślniczą, jeżeli zgłaszający wykazał uzdolnienie zawodowe w myśl postanowień art. 145 lub 146, w razie zaś przeciwnym zabroni mu prowadzenia rzemiosła, podając motywy.

Kartę rzemieślniczą wydaje się w formie wyciągu ze zgłoszenia z podaniem numeru porządkowego, pod którym zostało wpisane do rejestru uprawnień przemysłowych (art. 136).

C.

Nauka rzemiosła.

Art.  148. ¹²⁷

(uchylony).

Art.  149. ¹²⁸

(uchylony).

Art.  150. ¹²⁹

(uchylony).

Art.  151. ¹³⁰

(uchylony).

Art.  152. ¹³¹

(uchylony).

Art.  153. ¹³²

(uchylony).

Art.  154. ¹³³

(uchylony).

Art.  155. ¹³⁴

(uchylony).

Art.  156. ¹³⁵

(uchylony).

Art.  157. ¹³⁶

(uchylony).

D.

Mistrzowie (majstrowie) rzemieślniczy.

Art.  158. ¹³⁷

Tytułu "mistrz" lub "majster" łącznie z nazwą rzemiosła (jak "mistrz krawiecki", "majster blacharski" i t. p.) ma prawo używać tylko ten rzemieślnik, który złożył egzamin mistrzowski (majsterski) przed komisją egzaminacyjną, utworzoną przez izbę rzemieślniczą, albo przed komisją egzaminacyjną, utworzoną na zasadzie rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu, wydanego w porozumieniu z Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przy szkole rzemieślniczo-przemysłowej, mistrzowskiej (majsterskiej) lub przy innym zakładzie (instytucji), nadającym się do tego według swego ustroju i swych urządzeń.

Regulamin komisji egzaminów mistrzowskich (majsterskich), utworzonej przez izbę rzemieślniczą, uchwala izba rzemieślnicza przy odpowiedniem zastosowaniu postanowień art. 154 ust. 2, 4 i 5, a zatwierdza władza przemysłowa wojewódzka.

Podanie o dopuszczenie do egzaminu mistrzowskiego należy wnieść do izby rzemieślniczej, właściwej dla miejsca samoistnego wykonywania rzemiosła lub odbycia ostatniej praktyki czeladniczej.

Do podania należy dołączyć: 1) świadectwo złożenia egzaminu czeladniczego i 2) świadectwo (świadectwa) odbycia co najmniej trzyletniej praktyki czeladniczej, - lub 1) kartę rzemieślniczą, 2) zaświadczenie władzy przemysłowej I instancji o samoistnem nieprzerwanem wykonywaniu rzemiosła w ciągu co najmniej 6 lat, oraz 3) świadectwo szkolne z ukończenia szkoły dokształcającej zawodowej, albo świadectwo, stwierdzające posiadanie wykształcenia, uznanego przez państwowe władze szkolne za równowartościowe z wykształceniem, jakie daje ukończenie publicznej szkoły dokształcającej zawodowej, albo świadectwo z ukończenia kursów dokształcających zawodowych, lub zamiast powyższych dokumentów - dowód, stwierdzający uprawnienie kandydata do kształcenia terminatorów przed dniem 16 grudnia 1927 r.

Art.  159.

Rzemieślnicy, którzy już na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów uzyskali prawo do tytułu "mistrz", "mistrz cechowy", "egzaminowany majster", zachowują i nadal ten tytuł i mają prawo używać tytułu "mistrz" lub "majster" łącznie z nazwą danego rzemiosła.

E.

Cechy. ¹³⁸

Art.  160. ¹³⁹

Samoistni rzemieślnicy mają obowiązek należenia do cechów rzemieślniczych.

Cechy powołuje wojewódzka władza przemysłowa, na wniosek właściwej izby rzemieślniczej, określając ich siedziby, okręgi oraz rzemiosła przynależne do poszczególnych cechów.

Art.  160a. ¹⁴⁰

Rzemieślnicy obowiązani są płacić do cechu składki, których wysokość ustala właściwa izba rzemieślnicza. Minister Przemysłu i Handlu po wysłuchaniu opinii Związku Izb Rzemieślniczych R. P. może ustalić górną granicę składek do cechu w poszczególnych województwach i rodzajach rzemiosł.

Składki do cechu ulegają ściągnięciu w trybie administracyjnym.

Art.  161. ¹⁴¹

Do zadań cechu należy:

1) pielęgnowanie ducha łączności oraz utrzymywanie i podnoszenie godności zawodowej członków;

2) piecza nad utrzymaniem dobrego stosunku między członkami cechu i ich pracownikami;

3) piecza nad sprawami młodzieży rzemieślniczej, pozostającej na nauce u członków cechu, oraz załatwianie sporów, wynikłych ze stosunku nauki rzemiosła;

4) popieranie i urządzanie szkół, kursów, odczytów i t. p. w celu kształcenia zawodowego członków cechu oraz ich pracowników i uczniów;

5) tworzenie kas i funduszów zapomogowych dla członków cechu oraz ich rodzin i pracowników;

6) popieranie i utrzymywanie świetlic i burs czeladników i uczniów (terminatorów);

7) piecza nad sprawami czeladników;

8) obrona interesów gospodarczych członków;

9) popieranie rozwoju technicznego i gospodarczego rzemiosła danego rodzaju lub gałęzi;

10) organizowanie i popieranie spółek i spółdzielni celem prowadzenia składów surowców i półfabrykatów, wspólnych magazynów sprzedaży, wspólnych warsztatów pracy, podejmowania się dostaw lub robót.

Cechy posiadają osobowość prawną.

Art.  161a. ¹⁴²

Czeladnicy odnośnego rodzaju lub gałęzi rzemiosła, dla którego cech został powołany, mają prawo współdziałać w spełnianiu zadań cechu i w tym celu mogą się zrzeszać w liczbie co najmniej dziesięciu w kole czeladniczym.

Koło czeladnicze cechu jest przy cechu organizacją autonomiczną, działającą na podstawie własnego statutu wewnętrznego, posiadającą własne władze oraz własne fundusze, niezależne od funduszów cechu. W szczególności kołu czeladniczemu zastrzega się współudział w regulowaniu spraw, tyczących się tych urządzeń cechu, do których utrzymywania przyczyniają się czeladnicy bądź funduszami, bądź współpracą, lub których celem jest niesienie pomocy czeladnikom i uczniom (terminatorom).

Patronat i nadzór nad działalnością koła czeladniczego sprawuje zarząd cechu w zakresie, ustalonym przez Ministra Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej.

W sprawach, obchodzących zarówno pracodawców jak i pracowników, zarząd cechu oraz zarząd koła czeladniczego mogą obradować wspólnie.

Art.  162. ¹⁴³

Ustrój wewnętrzny cechu ustala statut. W szczególności statut ustala:

1) nazwę, siedzibę, okrąg, rodzaj lub gałąź rzemiosła, objętego cechem;

2) szczegółowe zadania i środki działania;

3) prawa i obowiązki członków oraz warunki ich przyjęcia, wystąpienia i wykluczenia;

4) sposób ustanawiania opłat oraz sposób ich ściągania;

5) fundusze cechu;

6) rodzaj i uprawnienia walnych zebrań członków, sposób ich zwoływania oraz warunki prawomocności uchwał;

7) liczbę i sposób powoływania członków zarządu, jego zakres działania oraz warunki prawomocności jego uchwał;

8) zatwierdzanie budżetu i rocznych sprawozdań rachunkowych;

9) sposób reprezentowania cechu;

10) warunki i sposób dobrowolnego rozwiązania cechu, sposób jego likwidacji i przeznaczenie pozostałego majątku zarówno w przypadku dobrowolnego, jak i przymusowego rozwiązania.

Postanowienia pkt 2)-8) i 10) mają odpowiednie zastosowanie do statutu wewnętrznego koła czeladniczego przy cechu.

Statut może zawierać jeszcze inne postanowienia, zmierzające do spełniania zadań cechu.

Art.  162a. ¹⁴⁴

Właściwa dla siedziby cechu władza przemysłowa I instancji zatwierdza statut cechu i statut wewnętrzny koła czeladniczego cechu po wysłuchaniu opinii izby rzemieślniczej. Zatwierdzenia statutu należy odmówić, jeżeli jego postanowienia są sprzeczne z obowiązującymi przepisami, a w szczególności z przepisami rozporządzenia niniejszego, można zaś odmówić, jeśli właściwa izba rzemieślnicza stwierdzi, że przewidziany w statucie okrąg działalności cechu nie odpowiada interesom gospodarczym danego rodzaju lub gałęzi rzemiosła. Postanowienia powyższe stosuje się odpowiednio również przy zatwierdzeniu zmiany statutu.

Art.  163. ¹⁴⁵

Do rozstrzygania sporów między członkami cechu, między członkami a osobami, do cechu nie należącemi, oraz między czeladnikami, zatrudnionymi u członków cechu, mogą być przy cechach ustanawiane sądy polubowne. Właściwość rzeczową tych sądów, ich organizację i tryb postępowania określi w drodze rozporządzenia Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu.

Art.  163a. ¹⁴⁶

Nadzór nad cechami sprawuje właściwa dla ich siedziby władza przemysłowa I instancji.

Art.  163b. ¹⁴⁷

Właściwa dla siedziby cechu władza przemysłowa wojewódzka może cech rozwiązać po wysłuchaniu opinii izby rzemieślniczej, jeżeli działalność cechu wykracza przeciwko przepisom rozporządzenia niniejszego, obowiązującym ustawom lub statutowi, zagraża interesowi publicznemu, albo jeżeli cech mimo wezwania władzy nadzorczej zaniedbuje spełniania swych zadań.

Postanowienia powyższe mają zastosowanie również do koła czeladniczego przy cechu.

Art.  163c. ¹⁴⁸

(uchylony).

Art.  164. ¹⁴⁹

(skreślony).

Art.  165. ¹⁵⁰

(skreślony).

Art.  166. ¹⁵¹

(skreślony).

Art.  166a. ¹⁵²

(skreślony).

Art.  166b. ¹⁵³

(skreślony).

Art.  166c. ¹⁵⁴

(skreślony).

Art.  166d. ¹⁵⁵

(skreślony).

Art.  166e. ¹⁵⁶

(skreślony).

Art.  166f. ¹⁵⁷

(skreślony).

F.

Stosunek cechów do izby rzemieślniczej. ¹⁵⁸

Art.  167. ¹⁵⁹

Cechy obowiązane są stosować się do zarządzeń właściwej terytorjalnie izby rzemieślniczej, wynikających z prawa przemysłowego i statutu izby.

G.

Związki cechów. ¹⁶⁰

Art.  167a. ¹⁶¹

Cechy rzemieślnicze należą z mocy prawa do właściwych terytorialnie okręgowych związków cechów, które powołuje, ustalając ich siedziby i okręgi, Minister Przemysłu i Handlu po wysłuchaniu opinii Związku Izb Rzemieślniczych R. P.

Do zadań związków cechów należy:

1) sprawowanie opieki fachowej nad członkami;

2) reprezentowanie członków wobec władz państwowych oraz organów samorządu terytorialnego i gospodarczego;

3) pozyskiwanie krajowych i zagranicznych rynków zbytu;

4) zakładanie i popieranie wszelkiego rodzaju instytucyj, przeznaczonych do podniesienia poziomu zawodowej oświaty i wzmożenia produkcji.

Art.  167b. ¹⁶²

Związek cechów posiada osobowość prawną.

Art.  167c. ¹⁶³

Zadania związku cechów, jego ustrój wewnętrzny, władze i organa, prawa i obowiązki członków, oraz sposób jego likwidacji i przeznaczenie pozostałego majątku ustala statut związku.

W szczególności statut powinien ustalać:

1) nazwę, siedzibę, okrąg i rodzaj rzemiosła, objętego związkiem;

2) zadania i środki działania;

3) prawa i obowiązki członków oraz warunki ich przyjęcia, wystąpienia i wykluczenia;

4) sposób ustanawiania opłat oraz sposób ich ściągnięcia;

5) fundusze związku;

6) rodzaje i uprawnienia walnych zebrań członków, sposób ich zwoływania, oraz warunki prawomocności uchwał;

7) liczbę i sposób powoływania członków zarządu, jego zadania i zakres działania oraz warunki prawomocności jego uchwał;

8) zatwierdzanie budżetu i rocznych sprawozdań rachunkowych;

9) sposób prawnego reprezentowania związku;

10) warunki i sposób dobrowolnego rozwiązania związku, sposób jego likwidacji i przeznaczenie pozostałego majątku zarówno w przypadku dobrowolnego, jak i przymusowego rozwiązania.

Nadto statut może zawierać jeszcze inne postanowienia, zmierzające do spełniania zadań związku, jeżeli postanowienia te nie sprzeciwiają się przepisom prawnym.

W spełnianiu swych zadań związek współdziała ze związkiem izb rzemieślniczych i z właściwymi izbami rzemieślniczymi.

Art.  167d. ¹⁶⁴

Minister Przemysłu i Handlu może po wysłuchaniu opinii Związku Izb Rzemieślniczych R. P. powołać wojewódzkie związki cechów poszczególnych rodzajów rzemiosła i ustanowić obowiązek należenia cechów do tych związków. Przepisy art. 167a ust. 2 stosuje się odpowiednio do tych związków.

Art.  167e. ¹⁶⁵

Związki cechów obowiązane są stosować się do zarządzeń właściwych izb rzemieślniczych.

Art.  167f. ¹⁶⁶

Statut związku cechów zatwierdza, po wysłuchaniu opinii związku izb rzemieślniczych lub właściwej izby rzemieślniczej, Minister Przemysłu i Handlu, który może swe uprawnienia w tym zakresie przekazać władzy przemysłowej wojewódzkiej.

Zatwierdzenia statutu należy odmówić, jeżeli jego postanowienia są sprzeczne z obowiązującymi przepisami, a w szczególności z przepisami rozporządzenia niniejszego, lub jeśli utworzenie związku cechów nie leży w interesie gospodarczym danego rodzaju rzemiosła.

Postanowienia powyższe stosuje się odpowiednio również przy zatwierdzania zmiany statutu.

Art.  167g. ¹⁶⁷

Minister Przemysłu i Handlu sprawuje nadzór nad związkami cechów przez swe organa.

Art.  167h. ¹⁶⁸

Minister Przemysłu i Handlu może związek rozwiązać po wysłuchaniu opinii związku izb rzemieślniczych lub właściwej izby rzemieślniczej, jeżeli działalność związku cechów wykracza przeciwko przepisom rozporządzenia niniejszego, obowiązującym ustawom lub statutowi, zagraża interesowi publicznemu, albo jeżeli związek mimo wezwania władzy nadzorczej zaniedbuje spełniania swych zadań.

Art.  167i. ¹⁶⁹

(skreślony).

Art.  168. ¹⁷⁰

(uchylony).

Art.  169. ¹⁷¹

(uchylony).

Art.  170. ¹⁷²

(uchylony).

Art.  171. ¹⁷³

(uchylony).

Art.  172. ¹⁷⁴

(uchylony).

Art.  173. ¹⁷⁵

(uchylony).

Art.  174. ¹⁷⁶

(uchylony).

Art.  175. ¹⁷⁷

(uchylony).

Art.  176. ¹⁷⁸

(uchylony).

Art.  177. ¹⁷⁹

(uchylony).

Art.  178. ¹⁸⁰

(uchylony).

Art.  179. ¹⁸¹

(uchylony).

Art.  180. ¹⁸²

(uchylony).

Art.  181. ¹⁸³

(uchylony).

Art.  182. ¹⁸⁴

(uchylony).

Art.  183. ¹⁸⁵

(uchylony).

Art.  184. ¹⁸⁶

(uchylony).

Art.  185. ¹⁸⁷

(uchylony).

Art.  186. ¹⁸⁸

(uchylony).

Art.  187. ¹⁸⁹

(uchylony).

Art.  188. ¹⁹⁰

(uchylony).

Art.  189. ¹⁹¹

(uchylony).

Art.  190. ¹⁹²

(uchylony).

Art.  191. ¹⁹³

(uchylony).

Art.  192. ¹⁹⁴

(uchylony).

Art.  193. ¹⁹⁵

(uchylony).

Art.  194. ¹⁹⁶

(uchylony).

Dział  X.

Postanowienia przejściowe i końcowe.

Art.  195.

Do spraw, co do których wdrożono postępowanie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, należy stosować pod względem właściwości władz, postępowania i środków prawnych dotychczasowe ustawy.

Art.  196. ¹⁹⁷

Na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego ogranicza się ustaloną niniejszem rozporządzeniem właściwość władz przemysłowych o tyle, że przekazuje się:

w miastach, niewyłączonych z powiatów, a liczących ponad 10.000 mieszkańców, zarządom miejskim: załatwianie spraw dotyczących zgłaszania przemysłu (art. 7, 144, 147), zatwierdzanie projektów urządzeń zakładów przemysłowych z wyjątkiem zakładów przemysłowych, określonych w art. 16 i 132 ust. 1 l. 4,

sprawy, dotyczące zaniechania prowadzania przemysłu, zmiany lokalu przemysłowego, otworzenia filji (art. 36 i 37),

sprawy, dotyczące zgłaszania prowadzenia przemysłu przez zastępcę lub dzierżawcę, na rachunek wdowy lub małoletnich spadkobierców, na rachunek masy konkursowej lub spadkowej (art. 38 i 40),

prowadzenie rejestrów uprawnień i zakładów przemysłowych;

nadto zatwierdzanie statutów i zmian statutów korporacyj (art. 74 i 99) oraz tych związków korporacyj, których okrąg nie rozciąga się poza terytorjum województwa (art. 104 i 109) - z zastosowaniem dotychczas obowiązujących przepisów o postępowaniu uchwałowem i sporno-administracyjnem.

Na obszarze województw: warszawskiego, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, poleskiego, nowogródzkiego, wileńskiego, wołyńskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego, lwowskiego, krakowskiego i cieszyńskiej części województwa śląskiego ogranicza się ustaloną rozporządzeniem niniejszem właściwość władz przemysłowych o tyle, że załatwianie spraw, wymienionych w ust. 1, przekazuje się w zleconym zakresie nie mającym uprawnień władzy przemysłowej I instancji (art. 131) zarządom miejskim tych miast z pośród liczących ponad 10.000 mieszkańców, które oznaczy rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu, wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych. Pomimo takiego przekazania dotychczasowa właściwość w tych sprawach władzy przemysłowej wojewódzkiej, jako władzy odwoławczej, nie ulega zmianie.

Art.  197.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Przemysłu i Handlu w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art.  198. ¹⁹⁸

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie w sześć miesięcy po dniu jego ogłoszenia. Rada Ministrów może jednak w drodze rozporządzenia odroczyć ten termin ogólnie lub dla poszczególnych województw, najwyżej wszakże na trzy dalsze miesiące.

Z dniem wejścia w życie tego rozporządzenia tracą moc obowiązującą sprzeczne z niem postanowienia ustaw i rozporządzeń.

Do czasu wydania nowej ustawy naftowej pozostają w mocy rozporządzenia: 1) Ministra Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych z dnia 28 kwietnia 1923 r. w przedmiocie koncesjonowania przemysłu zbierania i łapania kału ropnego i ropy naftowej (Dz. U. R. P. Nr 49, poz. 348),·2) austrjackiego Ministra Handlu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych z dnia 23 marca 1910 r. w sprawie ustanowienia warunku koncesji dla przemysłu przerabiania ropy i przemysłu rozsprzedaży nafty zapomocą wozów beczkowych (Dz. u. p. Nr 62) i z dnia 16 września 1909 r. w sprawie ustanowienia warunku koncesji dla przemysłowych przedsiębiorstw magazynowania ropy i zakładów dla tłoczenia ropy oraz postępowania przy zatwierdzaniu zakładów przemysłowych dla tłoczenia ropy (Dz. u. p. Nr 143) z tem,

1) że moc obowiązującą wyżej wymienionych rozporządzeń rozszerza się na cały obszar Państwa;

2) że koncesje, wymienione w wyżej powołanych rozporządzeniach, nadają wyższe urzędy górnicze;

3) że zatwierdzanie projektów urządzenia wytwórni gazoliny oraz zakładów przemysłowych, służących do prowadzenia przemysłu, objętego rozporządzeniami, wymienionemi powyżej, należy do władz górniczych, a mianowicie, jeżeli chodzi o destylarnie i rafinerje olejów mineralnych i o zakłady magazynowania i transportu ropy, do wyższych urzędów górniczych; zaś jeżeli chodzi o zakłady pozostałe - do okręgowych urzędów górniczych;

4) że przy zatwierdzaniu projektów urządzenia zakładów przemysłowych wyżej określonych (pkt. 3) władze górnicze stosują postępowanie, przewidziane w art. 17-27;

5) że Minister Przemysłu i Handlu, z zastrzeżeniem postępowania, przewidzianego w art. 17 - 27, może przenieść w drodze rozporządzenia kompetencje wyższych urzędów górniczych na okręgowe urzędy górnicze, jak również w drodze rozporządzenia określić, jakie kwalifikacje mają posiadać osoby, sprawujące kierownictwo ruchu lub kierownictwo działów technicznych w zakładach, wymienionych w pkt. 3.

Osoby, które prowadzą samoistnie rzemiosło na zasadzie praw nabytych (art. 3 ust. 2) i nie posiadają kart rzemieślniczych w formie, określonej w art. 147 ust. 2, są zobowiązane zgłosić się do władzy przemysłowej I instancji w terminie do dnia 1 stycznia 1935 roku z równoczesnem okazaniem zaświadczenia właściwej izby rzemieślniczej o posiadaniu uprawnienia przemysłowego. Władza przemysłowa I instancji wyda tym rzemieślnikom karty rzemieślnicze w formie, określonej w art. 147 ust. 2, z zaznaczeniem na karcie, że wydano ją na zasadzie nabytego prawa do samoistnego prowadzenia rzemiosła danego rodzaju.

W okresie pięcioletnim po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia należy uważać za dowód uzdolnienia zawodowego do samoistnego prowadzenia rzemiosła także zaświadczenie urzędu gminnego, stwierdzające, że odnośna osoba pracowała u rzemieślnika, prowadzącego samoistnie dane rzemiosło, bezpośrednio przed zgłoszeniem (art. 144) przez lat pięć.

W miarę potrzeby Minister Przemysłu i Handlu może przedłużyć pięcioletni okres przejściowy, wskazany w poprzednim ustępie, najwyżej o dalsze pięć lat.

Na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego postanowienie ust. 2 art. 51 może nie być stosowane w poszczególnych przypadkach do dnia 1 lipca 1937 r. w odniesieniu do osób, zamieszkałych na tym obszarze nieprzerwanie od dnia 14 czerwca 1922 r.

* Z dniem 1 stycznia 1933 r. nin. rozporządzenie traci moc w zakresie postanowień dotyczących sprzedaży broni, amunicji i materiałów wybuchowych, zgodnie z art. 57 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. - Prawo o broni, amunicji i materjałach wybuchowych (Dz.U.32.94.807).

Wartości pieniężne ustanowione przed dniem 30 października 1950 r. zostały przeliczone zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zmianie systemu pieniężnego (Dz.U.50.50.459).

Z dniem 8 sierpnia 1951 r. rozporządzenie traci moc w zakresie unormowanym dekretem z dnia 2 sierpnia 1951 r. o pracy i szkoleniu zawodowym młodocianych w zakładach pracy (Dz.U.51.41.311). Zobacz art. 10 ust. 1 pkt 1 wymienionego dekretu.

Z dniem 21 lipca 1958 r., zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 1 lipca 1958 r. o zezwoleniach na wykonywanie przemysłu, rzemiosła, handlu i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz.U.58.45.224) przepisy rozporządzenia nakładające obowiązek dokonania zgłoszenia albo uzyskania koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej tracą moc w szczególności w stosunku do jednostek gospodarki nie uspołecznionej, które obowiązane są uzyskać zezwolenie na podstawie ww. ustawy.

1 Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

2 Art. 2 pkt 10 zmieniony przez art. 122 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 marca 1928 r. o prawie bankowem (Dz.U.28.34.321) z dniem 22 marca 1928 r.

3 Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

4 Art. 4:

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 80 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej (Dz.U.34.110.976) z dniem 31 stycznia 1935 r.

5 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

6 Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

7 Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

8 Z dniem 4 kwietnia 1949 r. art. 8 traci moc w odniesieniu do przemysłu oprawczego (rakarskiego), o ile obejmuje on przeróbkę zwłok zwierzęcych oraz w odniesieniu do zakładów przeróbki zwłok zwierzęcych (oprawiska, rakarnie), zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 1 marca 1949 r. o zakładach utylizacyjnych (Dz.U.49.18.113).

9 Art. 8 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 maja 1934 r.

10 Art. 8 pkt 2 skreślony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

11 Art. 8 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 maja 1934 r.

12 Art. 8 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 maja 1934 r.

13 Art. 8 pkt 6 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 maja 1934 r.

14 Art. 8 pkt 9 skreślony przez art. 9 ust. 2 pkt 1 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o przedsiębiorstwach zbierania i udzielania informacyj o stosunkach gospodarczych (Dz.U.36.3.16) z dniem 15 stycznia 1936 r.

15 Art. 8 pkt 11 uchylony przez art. 122 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 marca 1928 r. o prawie bankowem (Dz.U.28.34.321) z dniem 22 marca 1928 r.

16 Art. 8 pkt 14 dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 maja 1934 r.

17 Art. 8 pkt 15 dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 maja 1934 r.

18 Art. 8 pkt 16 dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 maja 1934 r.

19 Art. 9:

- zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

20 Art. 10:

- zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

21 Art. 12 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

22 Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

23 Art. 16:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministrów: Przemysłu i Handlu, Pracy i Opieki Społecznej oraz Spraw Wewnętrznych z dnia 13 kwietnia 1928 r. o przechowywaniu i magazynowaniu olejów mineralnych przez zakłady przemysłowe (Dz.U.28.53.508) z dniem 11 czerwca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1928 r. o zakładach przemysłowych, działających przy pomocy siły wodnej (Dz.U.29.7.61) z dniem 31 stycznia 1929 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 9 lipca 1947 r. w sprawie uzupełnienia listy zakładów przemysłowych, wymienionych w art. 16 prawa przemysłowego (Dz.U.47.52.282) z dniem 8 sierpnia 1947 r.

Z dniem 4 kwietnia 1949 r. art. 16 traci moc w odniesieniu do przemysłu oprawczego (rakarskiego), o ile obejmuje on przeróbkę zwłok zwierzęcych oraz w odniesieniu do zakładów przeróbki zwłok zwierzęcych (oprawiska, rakarnie), zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 1 marca 1949 r. o zakładach utylizacyjnych (Dz.U.49.18.113).

24 Art. 18 zmieniony przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

25 Art. 19 zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

26 Art. 21 zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

27 Art. 25 zmieniony przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

28 Art. 26 zmieniony przez art. 80 pkt 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej (Dz.U.34.110.976) z dniem 31 stycznia 1935 r.

29 Art. 28 zmieniony przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

30 Art. 29 zmieniony przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

31 Art. 30a dodany przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r., przy czym postanowienia ust. 2 wchodzą w życie w terminie, który określi osobna ustawa - zob. art. 4 ww. ustawy.

32 Art. 33 zmieniony przez art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

33 Art. 36 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

34 Art. 38:

- zmieniony przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

35 Art. 41:

- zmieniony przez art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 9 ust. 2 pkt 2 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o przedsiębiorstwach zbierania i udzielania informacyj o stosunkach gospodarczych (Dz.U.36.3.16) z dniem 15 stycznia 1936 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

36 Art. 41a:

- dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 9 ust. 2 pkt 3 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o przedsiębiorstwach zbierania i udzielania informacyj o stosunkach gospodarczych (Dz.U.36.3.16) z dniem 15 stycznia 1936 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

37 Art. 42 uchylony przez art. 122 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 marca 1928 r. o prawie bankowem (Dz.U.28.34.321) z dniem 22 marca 1928 r.

38 Art. 43:

- zmieniony przez art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

39 Art. 44 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

40 Art. 51 zmieniony przez art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

41 Art. 52 zmieniony przez art. 1 pkt 28 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

42 Art. 53 zmieniony przez art. 1 pkt 29 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

43 Art. 54 zmieniony przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

44 Art. 55 zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

45 Art. 59 zmieniony przez art. 1 pkt 32 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

46 Art. 60 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

47 Art. 61 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

48 Art. 62 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

49 Art. 63 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

50 Art. 64 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

51 Art. 65 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

52 Art. 66 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

53 Art. 67 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

54 Art. 68 uchylony przez art. 13 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U.51.41.312) z dniem 8 sierpnia 1951 r.

55 Dział V (art. 69-80) zmieniony przez art. 1 pkt 37 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

56 Art. 81 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

57 Art. 82 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

58 Art. 83 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

59 Art. 84 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

60 Art. 85 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

61 Art. 86 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

62 Art. 87 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

63 Art. 88 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

64 Art. 89 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

65 Art. 90 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

66 Art. 91 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

67 Art. 92 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

68 Art. 93 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

69 Art. 94 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

70 Art. 95 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

71 Art. 96 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

72 Art. 97 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

73 Art. 98 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

74 Art. 99 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

75 Art. 100 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

76 Art. 101 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

77 Art. 102 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

78 Art. 103 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

79 Art. 104 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

80 Art. 105 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

81 Art. 106 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

82 Art. 107 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

83 Art. 108 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

84 Art. 109 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

85 Art. 110 skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

86 Art. 111 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

87 Art. 112 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

88 Art. 113 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

89 Art. 114 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

90 Art. 115 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

91 Art. 116 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

92 Art. 117 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

93 Art. 118 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

94 Art. 119 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

95 Art. 120 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

96 Art. 121 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

97 Art. 122 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

98 Art. 123 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

99 Art. 124 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

100 Art. 124a uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

101 Art. 125 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

102 Art. 126:

- zmieniony przez art. 1 pkt 44 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 9 ust. 2 pkt 4 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o przedsiębiorstwach zbierania i udzielania informacyj o stosunkach gospodarczych (Dz.U.36.3.16) z dniem 15 stycznia 1936 r.

103 Art. 127 zmieniony przez art. 1 pkt 45 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

104 Art. 128:

- zmieniony przez art. 1 pkt 46 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

105 Art. 130 skreślony przez art. 1 pkt 47 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

106 Art. 131:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. (Dz.U.32.29.293) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 7 kwietnia 1932 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 48 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

107 Art. 132 zmieniony przez art. 1 pkt 49 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

108 Art. 132 ust. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 9 ust. 2 pkt 5 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o przedsiębiorstwach zbierania i udzielania informacyj o stosunkach gospodarczych (Dz.U.36.3.16) z dniem 15 stycznia 1936 r.

109 Art. 133 zmieniony przez art. 1 pkt 50 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

110 Art. 134 zmieniony przez art. 1 pkt 51 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

111 Art. 135 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

112 Art. 136 zmieniony przez art. 1 pkt 52 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

113 Art. 136 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

114 Art. 136 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

115 Oznaczenie i tytuł pododdziału C skreślone przez art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

116 Art. 137 skreślony przez art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

117 Art. 138 skreślony przez art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

118 Oznaczenie i tytuł pododdziału D skreślone przez art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

119 Art. 139 skreślony przez art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

120 Tytuł C dodany przez art. 1 pkt 54 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

121 Art. 140 zmieniony przez art. 1 pkt 55 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

122 Art. 142:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 21 marca 1933 r. o uzupełnieniu listy rzemiosł, zawartej w prawie przemysłowem (Dz.U.33.26.222) z dniem 13 kwietnia 1933 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 56 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 czerwca 1936 r. o uzupełnieniu listy rzemiosł (Dz.U.36.49.356) z dniem 30 czerwca 1936 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 11 grudnia 1947 r. o zmianie listy rzemiosł (Dz.U.48.9.61) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1948 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 11 grudnia 1947 r. o zmianie listy rzemiosł (Dz.U.48.9.61) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 1949 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 12 grudnia 1949 r. w sprawie zmiany listy rzemiosł (Dz.U.50.1.2) z dniem 13 stycznia 1950 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu Drobnego i Rzemiosła z dnia 28 lutego 1957 r. w sprawie zmiany listy rzemiosł (Dz.U.57.33.145) z dniem 22 czerwca 1957 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości z dnia 27 czerwca 1963 r. w sprawie zmiany listy rzemiosł (Dz.U.63.32.184). z dniem 21 sierpnia 1963 r.

123 Art. 144:

- zmieniony przez art. 1 pkt 57 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

124 Art. 145:

- zmieniony przez art. 1 pkt 58 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

125 Art. 146 zmieniony przez art. 1 pkt 59 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

126 Art. 147 zmieniony przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

127 Art. 148 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

128 Art. 149 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

129 Art. 150 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

130 Art. 151 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

131 Art. 152 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

132 Art. 153 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

133 Art. 154 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

134 Art. 155 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

135 Art. 156 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

136 Art. 157 uchylony przez art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U.58.45.226) z dniem 21 lipca 1958 r.

137 Art. 158 zmieniony przez art. 1 pkt 64 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

138 Tytuł E zmieniony przez art. 1 pkt 65 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

139 Art. 160:

- zmieniony przez art. 1 pkt 66 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 3 kwietnia 1948 r. (Dz.U.48.18.130) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1948 r.

140 Art. 160a dodany przez art. 1 pkt 2 dekretu z dnia 3 kwietnia 1948 r. (Dz.U.48.18.130) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1948 r.

141 Art. 161:

- zmieniony przez art. 1 pkt 67 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 19 i 20 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

142 Art. 161a dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

143 Art. 162:

- zmieniony przez art. 1 pkt 68 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

144 Art. 162a dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

145 Art. 163 zmieniony przez art. 1 pkt 69 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

146 Art. 163a dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

147 Art. 163b dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

148 Art. 163c uchylony przez art. 1 pkt 3 dekretu z dnia 3 kwietnia 1948 r. (Dz.U.48.18.130) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1948 r.

149 Art. 164 skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

150 Art. 165 skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

151 Art. 166 skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

152 Art. 166a skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

153 Art. 166b skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

154 Art. 166c skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

155 Art. 166d skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

156 Art. 166e skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

157 Art. 166f skreślony przez art. 1 pkt 70 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

158 Tytuł pododdziału F dodany przez art. 1 pkt 71 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

159 Art. 167 zmieniony przez art. 1 pkt 72 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

160 Pododdział G:

- dodany przez art. 1 pkt 73 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

- tytuł zmieniony przez art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

161 Art. 167a:

- zmieniony przez art. 1 pkt 28 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dekretu z dnia 3 kwietnia 1948 r. (Dz.U.48.18.130) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1948 r.

162 Art. 167b zmieniony przez art. 1 pkt 29 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

163 Art. 167c zmieniony przez art. 1 pkt 30 i 31 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

164 Art. 167d dodany przez art. 1 pkt 5 dekretu z dnia 3 kwietnia 1948 r. (Dz.U.48.18.130) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1948 r.

165 Art. 167e dodany przez art. 1 pkt 6 dekretu z dnia 3 kwietnia 1948 r. (Dz.U.48.18.130) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1948 r.

166 Art. 167f zmieniony przez art. 1 pkt 34 i 35 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

167 Art. 167g zmieniony przez art. 1 pkt 36 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

168 Art. 167h zmieniony przez art. 1 pkt 37 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

169 Art. 167i skreślony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.38.60.463) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1938 r.

170 Art. 168 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

171 Art. 169 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

172 Art. 170 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

173 Art. 171 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

174 Art. 172 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

175 Art. 173 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

176 Art. 174 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

177 Art. 175 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

178 Art. 176 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

179 Art. 177 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

180 Art. 178 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

181 Art. 179 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

182 Art. 180 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

183 Art. 181 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

184 Art. 182 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

185 Art. 183 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

186 Art. 184 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

187 Art. 185 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

188 Art. 186 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

189 Art. 187 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

190 Art. 188 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

191 Art. 189 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

192 Art. 190 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

193 Art. 191 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

194 Art. 192 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

195 Art. 193 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

196 Art. 194 uchylony przez art. 28 ust. 2 rozporządzenia z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku (Dz.U.33.85.638) z dniem 30 października 1933 r.

197 Art. 196:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. (Dz.U.32.29.293) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 7 kwietnia 1932 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 74 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

198 Art. 198:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. (Dz.U.32.29.293) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 7 kwietnia 1932 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 75 ustawy z dnia 10 marca 1934 r. (Dz.U.34.40.350) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1934 r.

Z dniem 1 listopada 1954 r. znosi się przewidzianą w art. 198 właściwość urzędów górniczych w sprawach dotyczących rafinerii olejów mineralnych i ich zakładów pomocniczych, zachowując tę właściwość odnośnie do urządzeń pomocniczych dla kopalni ropy naftowej i gazu ziemnego, jako gazoliniarni, urządzeń stabilizacyjnych, transportowych i magazynowych oraz łapeczek do zbierania ropy i kału ropnego. W sprawach tych właściwe są okręgowe urzędy górnicze. Zobacz art. 150a dekretu z dnia 6 maja 1953 r. Prawo górnicze (Dz.U.53.29.113).

• Identyfikator: Dz.U.1927.53.468
• Rodzaj: Rozporządzenie z mocą ustawy
• Tytuł: Prawo przemysłowe.
• Data aktu: 07/06/1927
• Data ogłoszenia: 15/06/1927
• Data wejścia w życie: 15/06/1927