1. Podstawy prawne
Zgodnie z przyjętymi założeniami, podstawą wprowadzenia programu leczenia niepłodności będzie art. 48 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.), czyli jako program zdrowotny ministra właściwego do spraw zdrowia.
Zgodnie z przepisami, projekt, po jego merytorycznym opracowaniu w Ministerstwie Zdrowia, musi być przekazany do Agencji Oceny Technologii Medycznych celem uzyskania opinii. Agencja ma na to trzy miesiące.
Następnie projekt programu trafi do ministra właściwego do spraw zdrowia, który po jego akceptacji będzie mógł podlegać realizacji.
Zgodnie z zarządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie prowadzenia prac nad opracowaniem i realizacją programów zdrowotnych (Dz. Urz. MZ Nr 4, poz. 32) przed wdrożeniem programu przeprowadzany jest konkurs ofert, w ramach którego dokonuje się wyboru realizatora programu zdrowotnego. Podmiot przystępujący do konkursu będzie musiał spełniać wymagania określone dla realizatora programu (wymagania te zostaną opisane w programie zdrowotnym leczenia niepłodności i będą związane z koniecznością posiadania określonego personelu fachowego, w tym lekarzy ginekologów, oraz specjalistycznego sprzętu związanego bezpośrednio z możliwością wykonywania zabiegów zapłodnienia in vitro).
Realizatorzy będą obowiązani do wykonywania określonych czynności, w tym zapewne zostanie w programie określona konieczność przygotowywania dla Ministra Zdrowia raportów z wykonywania programu.
2. Zasady kwalifikacji do programu
Zgodnie z przyjętymi założeniami, program zdrowotny będzie miał charakter programu wieloletniego, opracowanego na trzy lata. Pierwszy rok realizacji programu planowany jest na połowę 2013 roku.
W celu włączenia do programu każdej osoby (bez rozgraniczania na małżeństwa i osoby żyjące w tzw. konkubinacie), program posługuje się pojęciem „pary”. Program będzie skierowany do par, które leczą się z niepłodności przez co najmniej rok.
W zakresie kryteriów kwalifikacji do programu, to zgodnie z informacjami będą do niego kwalifikowane przede wszystkim pary, które bez zapłodnienia pozaustrojowego nie mają żadnych szans na uzyskanie ciąży (np. kobieta nie ma jajowodów lub są one niedrożne bądź mężczyzna ma bardzo niskie parametry nasienia). Program będzie również ograniczony wiekowo (prawdopodobnie do ukończenia przez kobietę 40 roku życia). Do programu mają być kwalifikowane również pary, które są już w trakcie leczenia.
W programie zostaną również określone kryteria wyłączenia z programu, do których należeć będą wcześniejsze nieskuteczne poddanie się pary leczeniu niepłodności metodą zapłodnienia pozaustrojowego, czy pary z poronieniami nawracającymi. Z programu nie będą mogły skorzystać również kobiety, u których są jakiekolwiek nieprawidłowości anatomiczne.
(...)
Fragment komentarza zamieszczonego w całości w publikacji Serwis Prawo i Zdrowie