Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w 2020 r. Prokurator rejonowy zaskarżył ten akt i wniósł o stwierdzenie jego nieważności w całości. Zarzucił, że organ w niedostateczny sposób określił wydatkowanie środków na realizację programu. W uchwale wskazano, że na ten cel przeznacza się łącznie 143 tys. zł. Pominięto jednak określenie sposobu rozdysponowania puli tych środków na poszczególne cele i założenia przyjęte w programie.
Cena promocyjna: 116.1 zł
|Cena regularna: 129 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 90.3 zł
Program powinien obejmować określone zagadnienia
Sprawą zajął się WSA w Gdańsku, który wskazał, że zgodnie z art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, gminny program opieki nad zwierzętami bezdomnymi powinien obejmować określone zagadnienia, związane np. z opieką nad wolno żyjącymi kotami, poszukiwaniem właścicieli dla bezdomnych zwierząt oraz usypianiem ślepych miotów. Może on też obejmować plan znakowania zwierząt oraz plan ich sterylizacji lub kastracji, co wynika z art. 11a ust. 3 i 3a ustawy. Zgodnie natomiast z art. 11a ust. 5 ustawy, program zawiera wskazanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na jego realizację oraz sposób ich wydatkowania.
Czytaj także: Czipowanie psów ograniczyłoby wydatki gmin na bezdomne zwierzęta >>>
Spór o określenie środków na poszczególne cele
Prokurator rejonowy zarzucił pominięcie w uchwale wskazania wysokości środków przeznaczonych na realizację poszczególnych celów programu. Konsekwencją tego był brak określenia czy na dany cel przeznaczono jakiekolwiek środki. Rada gminy stała natomiast na stanowisku, że określenie kwoty jedynie w odniesieniu do realizacji całego programu w pełni realizuje upoważnienie ustawowe. Tłumaczyła, że nie można wskazać, w jaki sposób kwota ta będzie rozdzielona, ponieważ nie jest możliwe precyzyjne określenie środków potrzebnych na realizację poszczególnych celów. Wynika to bowiem z bieżących potrzeb, które zachodzą w trakcie roku.
Nie można zostawiać za dużo swobody
WSA nie zgodził się z takim stanowiskiem i wskazał, że trzeba precyzyjnie określić sposób wydatkowania środków na realizację programu. Art. 11a ust. 5 ustawy nakłada obowiązek wskazania wysokości środków finansowych na jego realizację i uregulowania sposobu ich wydatkowania. Sposób rozdysponowania puli środków jest tym samym obligatoryjnym elementem tego aktu. Natomiast pozostawienie organowi wykonawczemu albo innym podmiotom swobody w zakresie sposobu wydatkowania tych pieniędzy narusza ustawę. Ponadto sąd podkreślił, że tylko powiązanie uchwalonej kwoty środków przeznaczonych na realizację programu z konkretnym sposobem ich wydatkowania pozwala przyjąć, że nie jest on fikcją i umożliwia wykonanie poszczególnych zadań. Przyznał jednocześnie, że precyzyjne określenie kwot na poszczególne cele może być trudne. Niemniej szacunkowe przypisanie środków na realizację konkretnych zadań nie powinno nastręczać znacznych trudności. Mając powyższe na uwadze, WSA stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
Wyrok WSA w Gdańsku z 22 lipca 2021 r., sygn. akt III SA/Gd 154/21
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
