Turysta mieszkający w Norymberdze (Niemcy) zawarł umowę o podróż za granicę z organizatorem podróży FTI Touristik z siedzibą w Monachium (Niemcy). Nie był jednak zadowolony z usługi biura. Według niego nie został wystarczająco poinformowany o warunkach wjazdu i niezbędnych wizach. Wniósł więc do sądu rejonowego w Norymberdze przeciwko FTI Touristik powództwo o zapłatę odszkodowania. Natomiast biuro podróży zarzuciło, że sąd nie jest właściwy miejscowo. Rozporządzenie Bruksela I bis nie ma bowiem w tym konkretnym wypadku zastosowania. Sąd rejonowy w Norymberdze zwrócił się w tej sprawie do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym.

TSUE  orzekł, że rozporządzenie Bruksela I bis ma zastosowanie, mimo że konsument i organizator podróży mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym samym państwie członkowskim - pod warunkiem, że miejsce docelowe podróży znajduje się za granicą. Ten element zagraniczny wystarczy, aby rozporządzenie zastosować.

Nie tylko jurysdykcja międzynarodowa

TSUE podkreślił, że w odniesieniu do powództw wytoczonych przez konsumenta przeciwko jego kontrahentowi rozporządzenie to nie ogranicza się do określenia jurysdykcji międzynarodowej. Określa ono również właściwość miejscową w zakresie, w jakim przyznaje ją bezpośrednio sądowi właściwemu terytorialnie dla miejsca zamieszkania konsumenta. Gwarantuje ono w ten sposób, że konsument, jako strona słabsza, będzie mógł pozwać stronę silniejszą przed łatwo dostępny sąd.

Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem TSUE. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem. Dokument nieoficjalny, sporządzony na użytek mediów, który nie wiąże Trybunału Sprawiedliwości. 

Wyrok Trybunału w sprawie C-774/22 | FTI Touristik