TK zbada wyrok o przepadku mienia

Spółka nabyła od firmy leasingowej samochód nie wiedząc, że został on wcześniej odebrany przez sąd poprzedniemu właścicielowi. W efekcie firma straciła samochód. Trybunał Konstytucyjny odpowie 11 maja br. na pytanie, czy nie naruszyło to konstytucyjnego prawa do własności.

We wtorek 11 maja 2010 r.  Trybunał Konstytucyjny ogłosi wyrok wydany na posiedzeniu niejawnym w sprawie skargi konstytucyjnej Przedsiębiorstwa Handlowego "Paxer" spółka jawna w Olsztynie dotyczącej prawomocnego orzeczenia przepadku rzeczy oraz terminu wygaśnięcia roszczenia w stosunku do Skarbu Państwa z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. Sprawa dotyczy skargi konstytucyjnej w sprawie zgodności art. 119 § 2 i 3 ustawy z dnia 10 września 1999 roku - Kodeks karny skarbowy z art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 42 ust. 1-3 i art. 64 ust. 1-3 konstytucji.
Na podstawie umowy leasingu operacyjnego, skarżącej spółce PH PAXER przekazano samochód ciężarowy. Zbywcą był Marek J. Po zakończeniu umowy leasingu skarżąca spółka ten samochód nabyła od firmy leasingowej. Sąd rejonowy w sprawie przeciwko Markowi J. orzekł w stosunku do niego środek karny w postaci przepadku tego samochodu. Skarżąca spółka będąc już właścicielem samochodu, nie została zawiadomiona o toczącym się postępowaniu i nie miała możliwości zgłoszenia interwencji. O orzeczeniu przepadku dowiedziała się, kiedy pracownicy urzędu skarbowego odebrali jej samochód. PH PAXER złożyła żądanie wyłączenia samochodu spod egzekucji i wniosła zażalenie na postanowienie urzędu skarbowego o umorzeniu postępowania w tej sprawie. Nie czekając na prawomocne rozstrzygnięcie zażalenia urząd skarbowy sprzedał samochód na licytacji. Sąd rejonowy oddalił powództwo z uwagi na fakt, że roszczenie złożone zgodnie z art. 119 § 3 uległo przedawnieniu. Skarżąca firma wniosła apelację, która została odrzucona.
Skarżąca spółka w chwili nabycia samochodu była w dobrej wierze. Orzeczenie przepadku samochodu w istocie uderza nie w sprawcę przestępstwa, a w skarżącą firmę, naruszając jej konstytucyjne prawo do własności. Istota środka karnego w postaci przepadku przedmiotów polegać ma na wymierzeniu dolegliwości sprawcy czynu poprzez pozbawienie go korzyści z popełnionego przestępstwa. Środek ten nie może krzywdzić osoby trzeciej, która nie ma z czynem sprawcy nic wspólnego. Zdaniem skarżącej spółki, krótszy termin przedawnienia roszczeń dotyczących przedmiotów, co do których orzeczono przepadek w postępowaniu karnym skarbowym nie ma żadnego racjonalnego uzasadnienia. Nie gwarantuje również skutecznej ochrony podmiotom, które bez swojej winy nie mogły dochodzić własnych praw.