Stan faktyczny sprawy dotyczył trzech spółek, z których dwie miały siedzibę na Litwie, a jedna w Niemczech. Niemiecka spółka NPLC, będąc w stanie niewypłacalności, przekazała kwotę 523 700,20 litów na rzecz litewskiej spółki Jadecloud Vilma.
Niemiecki sąd ogłosił upadłość NPLC, a syndyk umową cesji przekazał ogół wierzytelności przedsiębiorcy przysługujących mu od osób trzecich na rzecz litewskiej spółki F-Tex. Ta zdecydowała się na wyegzekwowanie kwoty przekazanej Jadecloud Vilma. W tym celu wniosła pozew przeciwko Jadecloud Vilma do litewskiego sądu, który jednak uznał się za niewłaściwy, uzasadniając, że sprawą powinien zająć się sąd, który ogłosił upadłość, czyli w tym przypadku sąd niemiecki. Ten ostatni nie podzielił tego zapatrywania, ze względu na siedzibę pozwanej spółki. W rezultacie sprawa trafiła do litewskiego Sądu Najwyższego, który zwrócił się z pytaniami do TSUE.
Trybunał uznał, że rację miał niemiecki sąd, który podniósł, że sprawa nie jest ściśle powiązana z postępowaniem upadłościowym i dlatego jurysdykcja powinna być określona na zasadach ogólnych. TSUE w pierwszej kolejności rozważył, czy umowa cesji wierzytelności, która stała się podstawą do wytoczenia powództwa, ma związek z upadłością dłużnika, a zwłaszcza czy prawo nabyte, które weszło w skład majątku cesjonariusza, zachowuje bezpośredni związek z niewypłacalnością dłużnika. Po przeanalizowaniu tego zagadnienia Trybunał uznał, że podlega ono innym normom niż te, które mają zastosowanie w postępowaniu upadłościowym. Zwracając tu przede wszystkim uwagę, że cesjonariusz mógł realizować swoje prawo także po zakończeniu postępowania upadłościowego.
W drugiej części orzeczenia Trybunał określił, jaki status ma opisana wyżej sprawa. Rozstrzygnął, że powództwo przeciwko osobie trzeciej, wniesione przez powoda w oparciu o umowę cesję wierzytelności zawartą z syndykiem wyznaczonym w postępowaniu upadłościowym, której przedmiotem jest prawo do zaskarżenia czynności prawnej upadłego, jakie syndyk ten wywodzi z prawa krajowego, wchodzi w zakres pojęcia sprawy cywilnej i handlowej w rozumieniu tego przepisu.
Na podstawie: wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 kwietnia 2012 r. C-213/10.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line

Źródło: www.eur-lex.europa.eu, stan z dnia 18 maja 2012 r.