Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie opieki nad dziećmi do lat 3, czyli opieki oraz edukacji i opieki przedszkolnej. Firma zarejestrowana jest w CEIDG oraz, jako żłobek niepubliczny, wpisana jest do rejestru żłobków i klubów dziecięcych prowadzonych na terenie miasta na podstawie ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3, a jako przedszkole niepubliczne ‒ wpisana jest do Rejestru Szkół i Placówek Oświatowych. Wnioskodawca nie został zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towaru i usług na podstawie zgłoszenia VAT-R. Korzysta ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 i przedmiotowego, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 24 i 26 ustawy o podatku od towarów i usług i zalicza w koszty działalności gospodarczej podatek naliczony od nabywanych do celów tej działalności towarów i usług. Wnioskodawca od początku działalności, tj. od 2010 r., prowadzi wyłącznie działalność zwolnioną i nigdy nie był podatnikiem VAT i jako taki się nie rejestrował. Chciał się więc upewnić, czy ma rację twierdząc, że nie będąc czynnym podatnikiem VAT, może zaliczać VAT naliczony od nabywanych towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

 

Rozliczenie kosztów podatkowych

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał jego stanowisko za prawidłowe. Jednocześnie podkreślił, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 23.

Przepis ten ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej ‒ zaznaczył organ interpretacyjny. Istotne znaczenie ma bowiem cel, w jakim został on poniesiony.

Zdaniem organu podatkowego, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Zobacz również: NSA: To podatnik, a nie organ ma wskazać przepis, który ma być przedmiotem interpretacji >>

Tak więc, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty podatkowe (art. 23 ust. 1 ustawy o PIT) i być właściwie udokumentowany.

VAT jako koszt podatkowy

Kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o VAT, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Skoro więc wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (jako podatnik VAT zwolniony), to przysługuje mu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków na nabycie do celów tej działalności towarów i usług, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o PIT.  Musi jednak pamiętać, że to na nim spoczywa obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Interpretacja z 23 października 2019r., nr 0115-KDIT2-3.4011.399.2019.1.AD

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.