Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiło miasto na prawach powiatu i zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składającym miesięczne deklaracje VAT-7. Wątpliwości pojawiły się w związku z wejściem w życie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (dalej: ustawa  o przekształceniu).

Od 1 stycznia 2019 r. (lub po tym dniu, w przypadkach określonych w ustawie) prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe przekształci się z mocy prawa w prawo własności tych gruntów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 tej ustawy, nowy właściciel gruntu ponosić będzie na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu opłatę w wysokości równej opłacie rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, jaka obowiązywałaby w dniu przekształcenia. Opłata przekształceniowa, jaką będzie musiał wnieść nowy właściciel, dla którego użytkowanie wieczyste ustanowiono po 30 kwietnia 2004 r., będzie podlegać opodatkowaniu jako element ceny za dostawę tej nieruchomości, według stawki podstawowej, jaka obowiązywała w dacie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

Czytaj w LEX: Uwłaszczenie na nowych warunkach >

 

Opłata przekształceniowa a terminy w VAT

Zdaniem wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu tych wpłat będzie powstawał na zasadach ogólnych zgodnie z art. 19a ust. 1, 3, 4 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT). Zgodnie z tym przepisem, obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą dokonania dostawy lub wykonania usługi. Jednak usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego.

Zatem w przypadku opłat wniesionych w terminie do 31 marca każdego roku obowiązek podatkowy powstaje z datą otrzymania opłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty, natomiast w przypadku niezapłaconych do końca danego roku kalendarzowego opłat wnioskodawca rozpoznaje obowiązek podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego.

Zgodnie zaś z ustawą o przekształceniu, opłatę należną za rok 2019 wnosi się w terminie do 29 lutego 2020 r., a w przypadku pozostałych lat ‒ w terminie do 31 marca każdego roku. Miasto miało więc wątpliwości, jak ustalać moment powstania obowiązku podatkowego: czy w przypadku braku uiszczenia do 31 grudnia 2019 r. opłaty za rok 2019 (płatnej do 29 lutego 2020 r.) obowiązek podatkowy powstanie z dniem 31 grudnia 2019 r. oraz, czy w przypadku nie zapłaconych opłat, dla których termin płatności upływa 31 marca każdego roku, obowiązek podatkowy powstanie z końcem roku, tj. każdego 31 grudnia roku, do którego opłata jest należna.

Zdaniem wnioskodawcy, w pierwszym przypadku obowiązek podatkowy powstanie z dniem 31 grudnia 2019 r., a w drugim zaś ‒ w stosunku do niezapłaconych opłat, dla których ustawowo wskazano termin płatności na dzień 31 marca każdego roku obowiązek podatkowy powstanie w dacie otrzymania opłaty w części/całości dokonanej wpłaty, a w sytuacji nie uregulowania należnej opłaty do 31 grudnia danego roku ‒ z ostatnim dniem roku.

Czytaj w LEX: Bonifikaty przy przekształceniu użytkowania wieczystego we własność >

 

Jak rozliczyć opłaty za 20 lat i za rok 2019

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko miasta za prawidłowe. Zwrócił przy tym uwagę na art. 19 ust. 16b (w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2013 r.), w myśl którego, w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Tak więc, jak podkreślił organ interpretacyjny, obowiązek podatkowy z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste nie powstaje jednorazowo, jak co do zasady, ma to miejsce przy dostawie towarów, lecz jest powiązany z momentem otrzymania płatności lub terminem płatności opłat (pierwszej i rocznych) pobieranych z tego tytułu. Jednak przepis ten stosuje się do podatników, którzy oddali grunt w użytkowanie wieczyste po 30 kwietnia 2004 r.

Według organu interpretacyjnego, w przypadku opłaty za 2019 r. płatnej zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy do dnia 29 lutego 2020 r., obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstanie, w przypadku braku jej uiszczenia (stosownie do art. 19a ust. 3 w związku z art. 19a ust. 4 ustawy o VAT) ‒ z końcem okresu do którego odnoszą się płatności, tj. z dniem 31 grudnia 2019 r. W przypadku natomiast otrzymania opłaty przed tym dniem (stosownie do art. 19a ust. 8 ww. ustawy) ‒ z chwilą otrzymania opłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Odnosząc się natomiast do opłat wnoszonych przez okres 20 lat w terminie do dnia 31 marca każdego roku, organ interpretacyjny uznał, że obowiązek podatkowy będzie powstawał (stosownie do art. 19a ust. 3 w związku z art. 19a ust. 4 ustawy o VAT) ‒ z końcem okresu, do którego odnoszą się płatności, tj. z dniem 31 grudnia danego roku. W przypadku braku otrzymania tej opłaty (lub jej pozostałej do zapłaty części) za dany rok, miasto powinno ‒ według Dyrektora KIS ‒ rozpoznać obowiązek podatkowy z końcem okresu, do którego odnoszą się te płatności, tj. z dniem 31 grudnia danego roku, w stosunku do całej opłaty (lub jej części).

Interpretacja z 24 września 2019 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.465.2019.1.IK.

Sprawdź w LEX:

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.