Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 17 lipca 2014 roku potwierdził m.in. to, że wydatki poniesione na zakup pochodnych instrumentów finansowych, które następnie zostały wniesione aportem do spółki, uznaje się za koszt podatkowy w chwili realizacji praw wynikających z takich instrumentów finansowych.
Orzeczenie NSA (sygn. akt II FSK 2331/12) dotyczy sprawy, w której podatnik, będący komandytariuszem spółki komandytowej i planujący objęcie udziałów w nowej spółce osobowej prawa handlowego, zamierza wnieść, oprócz środków pieniężnych, środki niepieniężne – w postaci kontraktów na sprzedaż i zakup waluty o pozycji domkniętej (pochodny instrument finansowy). Na podstawie tych kontraktów bank, w określonych terminach, zobowiązany jest do zapłaty per saldo określonej kwoty w złotych, bez wpływu na wahania kursu walut. W związku z tym powstało pytanie, czy wartość majątkowa kontraktów, określona przez wspólników w akcie notarialnym ustalona na dzień ich wniesienia, odpowiadająca wydanemu przez nową spółkę wkładowi, stanowi koszt związany z nabyciem kontraktów w momencie realizacji tych kontraktów.
Zagadnieniem, które przysporzyło największych problemów organom podatkowym oraz sądom, było to, czy spółka kapitałowa, będąca jednocześnie komandytariuszem w spółce komandytowej, może ująć w kosztach podatkowych wartość majątkową kontraktów, oznaczoną przez wspólników w akcie notarialnym ustaloną na dzień ich wniesienia, odpowiadającą wydanemu przez nową spółkę wkładowi. Sąd uznał, że sprzedaż bądź realizacja określonych instrumentów finansowych przez spółkę osobową stanowi koszt uzyskania przychodów w wysokości wartości aportu w chwili jego wnoszenia. Jako że poprzez wniesienie aportu spółka kapitałowa obejmuje udział w majątku spółki osobowej odpowiadający wartości aportu, to przyznanie tego udziału uznaje się za koszt poniesiony przez spółkę osobową. Zatem spółka kapitałowa może, zgodnie z przepisami prawa, wykazać koszt uzyskania przychodów w momencie realizacji przez spółkę osobową instrumentów finansowych wniesionych aportem.
To złożone zagadnienie powodowało wiele rozbieżności interpretacyjnych, w ocenie zarówno organów podatkowych, jak i sądów. Przywołane orzeczenie NSA powinno rozwiać wątpliwości dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego w tej materii i pomóc przedsiębiorcom w prowadzeniu oraz rozwijaniu działalności gospodarczej.
Źródło: www.pracodawcyrp.pl, stan z dnia 21 sierpnia 2014 r.