WSA: sam biznes z polską firmą nie rodzi opodatkowania

Nie można wywodzić obowiązku podatkowego nierezydenta, będącego kontrahentem spółki polskiej, w oparciu o to, że efekt usługi wykonanej przez nierezydenta będzie się odnosił do kontrahenta polskiego. Tak wyjaśnił WSA w Krakowie w wyroku z 3 października 2013 r.

W przedmiotowej sprawie spółka świadczy usługi w zakresie projektowania, budowy i instalacji pieców przemysłowych. Przedsiębiorca realizuje swoje świadczenia poza terytorium Polski. Ponieważ często koszt transportu niektórych urządzeń z Polski jest zbyt duży, to spółka prowadzi część prac z wykorzystaniem maszyn budowlanych wynajmowanych na miejscu.

W związku z tym spółka zadała pytanie, czy od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznym podmiotom z tytułu najmu poza granicami Polski maszyn i urządzeń budowlanych jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła. Zdaniem spółki nie jest ona zobowiązana do pobrania takiego podatku, bowiem całość prac związanych z użytkowaniem przedmiotowych maszyn jest wykonywana wyłącznie poza granicami Polski, co pozwala przyjąć, że ich dochód nie jest osiągany na terytorium Polski.

Fiskus nie zgodził się z takim stanowiskiem i uznał, że o tym, czy przychód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Polski przesądza to, czy efekt usługi będzie wykorzystywany przez podmiot, który ma siedzibę w Polsce. Skoro przychód nierezydentów pochodzi z wynajmu maszyn na rzecz polskiej spółki, to za uzasadniony uznał organ pogląd o położeniu źródła przychodu na terytorium RP.

Sprawa trafiła do WSA w Krakowie. Zdaniem sądu, aby dana kategoria podmiotów była w świetle prawa podatkowego zobowiązana do ponoszenia ciężaru podatkowego musi być w jakiś sposób związana z krajowym systemem prawa podatkowego. Musi być związana tzw. łącznikiem podatkowym, takim jak obywatelstwo (przynależność państwowa) bądź rezydencja. A w sprawie sąd uznał, że art. 3 ust. 2 ustawy o CIT nie uzależnia opodatkowania od tego, czy zlecenia wykonania usług nierezydentowi dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie zlecenia dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy, ani od tego, czy efekt usługi wykonanej przez nierezydenta będzie się odnosił do kontrahenta polskiego. W zakresie polskiego prawa podatkowego nie można wiązać ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta z uzyskaniem przychodu od kontrahenta, który jest spółką polską, na postawie umowy o wykonanie usług, których realizacja nie jest związana z terytorium Polski.

Dlatego też wniosek fiskusa, że istnieje związek gospodarczy pomiędzy przychodem uzyskanym przez kontrahentów spółki a terytorium Polski, bo efekt usługi będzie wykorzystywany przez podmiot, który ma siedzibę w Polsce, sąd ocenił nie tylko, jako wykraczający poza zakres art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, ale i całkowicie błędny. Wypłata wynagrodzenia przez spółkę polską nie jest w żadnym razie wystarczającym łącznikiem dla przyjęcia, że dochód podmiotu zagranicznego został osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyrok WSA w Krakowie z 3 października 2013 r., I SA/Kr 1371/13