Tak wynika z wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z 12 grudnia 2013 r.

W sporze powstałym pomiędzy podatnikiem a fiskusem sąd musiał przesądzić, czy rację miał fiskus twierdząc, że podatnik prowadził działalność gospodarczą, czy też podatnik wskazując na wykonywanie przez niego umowy powierniczej.

Fiskus w związku ze sprzedażą przez podatnika 55 działek gruntowych oraz udziałów w 9 działkach wszczął wobec niego kontrolę podatkową w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego i prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa m.in. z tytułu PIT. Fiskus ustalił, że podatnik podejmował czynności łączenia i podziału nabytych w nieruchomości, które następnie sprzedawał. Według fiskusa podatnik prowadził niezarejestrowaną działalność gospodarczą.

Z akt sprawy wynikało, że podatnik zawarł umowę powiernictwa, jednak z aktów notarialny nabywania przez nią nieruchomości, jak również ich sprzedaży, brak jest adnotacji wskazujących na dokonywanie tych czynności w celu wykonania umowy powiernictwa. Podatnik powołał się na zawartą w umowie klauzulę tajności, z której wynika, obowiązek nieinformowania osób trzecich o zawartej umowie.

Sprawa trafiła do WSA w Gorzowie Wielkopolskim. Według sądu z zebranego materiału dowodowego nie wynikało, a sam podatnik również tego nie wykazał, aby w sensie faktycznym wykonywał umowę powiernictwa. Sąd podkreślił, że chociaż klauzula tajności wiąże strony zawartej umowy, to jednak nie może ona wpływać na powstające z mocy prawa obowiązki podatkowe, w tym powodować zmiany sytuacji podatnika w stosunkach z organami podatkowymi w porównaniu z innymi podatnikami bądź wyłączać działania przepisów ustawodawstwa podatkowego.

Wprowadzenie za zgodą podatnika klauzuli tajności, nie można odczytywać, jako okoliczność stanowiącą po stronie organu niemożność prawidłowego ustalenia stanu faktycznego. Wyrażenie przez stronę zgody na wprowadzenie przedmiotowej klauzuli nakłada na nią bardziej rygorystyczne warunki dotyczące wykazania, wykonywania określonych czynności w ramach tej umowy, albowiem w momencie rozwiązania tej umowy nastąpi jej rozliczenie, które będzie wymagało wykazania, jakie czynności w postaci zakupów i sprzedaży nieruchomości były dokonywane w ramach tej umowy.

Według sądu fiskus słusznie stwierdził więc, że poniesienie nakładów w celu opracowania dla nieruchomości Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, poniesienie wydatków na podział działek i ich uzbrojenie w infrastrukturę (doprowadzenie wodociągu oraz sieci energetycznej), prowadzenie akcji marketingowej poprzez profesjonalne ogłoszenia prasowe - wskazują, iż podatnik kierował się zasadą racjonalnego gospodarowania majątkiem, biorąc czynny udział w obrocie gospodarczym w sposób zorganizowany.

Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 12 grudnia 2013 r., I SA/Go 427/13