W przedmiotowej sprawie gmina wystąpiła do fiskusa z wnioskiem o interpretację przepisów dotyczących prawa do obliczenia VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na poprawę wizerunku i promocję gminy.

Gmina wskazała, że ponosiła wydatki na promocję w mediach w związku z organizacją turnieju. Uznała, że organizacja turnieju oraz poniesienie określonych wydatków promocyjnych, skutkowało napływem turystów do gminy, a to w konsekwencji zachęciło reklamodawców. Efektem promocji jest czerpanie przez gminę m.in. pożytków z dzierżawy i najmu tablic reklamowych.

Zdaniem gminy jest ona uprawniona do odliczania podatku naliczonego od wydatków na budowanie (poprawę) wizerunku oraz promocję. Nie ma bowiem wątpliwości, iż jest podatnikiem VAT. Ponadto, aby VAT od danego wydatku mógł zostać odliczony przez podatnika, to wydatek ten musi pozostawać w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT. Według gminy budując (poprawiając) swój wizerunek, bądź też prowadząc autopromocję, zyskuje zainteresowanie różnych grup społecznych oraz grup interesów, co ma swoje odzwierciedlenie w jej w przychodach, w tym również w przychodach z działalności gospodarczej. Uzyskuje przychody opodatkowane VAT, m.in. ze sprzedaży, czy wynajmu nieruchomości, bądź ze świadczenia usług umieszczania nośników reklamy. Gmina porównała te działania do działalności zwykłego przedsiębiorcy, który prowadzi autopromocję zarówno w celu zwiększenia przychodów operacyjnych, jak również w celu budowania swojego prestiżu, czy "społecznie odpowiedzialnego" wizerunku.

Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem. Jego zdaniem gmina nie jest w stanie określić, jaka część wydatków na budowanie (poprawę) wizerunku oraz jej promocję bezpośrednio dotyczy działalności "publicznej", a jaka działalności komercyjnej. W efekcie nie jest możliwe bezpośrednie powiązanie ponoszonych wydatków (oraz VAT naliczonego na tych wydatkach) z działalnością opodatkowaną VAT, bądź działalnością pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT. Według fiskusa gmina nie wykazała na tyle oczywistego i bezpośredniego powiązania podejmowanych akcji promocyjnych z zawarciem konkretnych transakcji opodatkowanych VAT, który uprawniałby do odliczenia podatku. A hipotetyczne przyjęcie ewentualnego wzrostu napływu turystów za podstawę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego byłoby według fiskusa niezgodnym rozszerzeniem prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Sprawa trafiła do WSA w Gdańsku. Sąd podzielił stanowisko fiskusa. Jego zdaniem promocja miasta, dbanie o rozwój infrastruktury turystycznej i zachęcanie turystów do odwiedzania gminy odpowiada przede wszystkim zbiorowym interesom wspólnoty samorządowej, dlatego co do zasady zadania te wykonywane są w ramach władztwa publicznego gminy. Napływ turystów ze swej istoty wiąże się z wymiernymi korzyściami dla wspólnoty samorządowej, jako całości oraz jej poszczególnych członków, co jednak nie oznacza automatycznie, że wydatki poniesione przez gminę w związku z promocją i w celu wzmożenia ruchu turystycznego służą wykonywaniu przez gminę czynności opodatkowanych. Nie jest natomiast wykluczone powiązanie konkretnej akcji promocyjnej z konkretnymi transakcjami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W sprawie gmina wskazała wydatki na promocję w mediach w związku z organizacją turnieju jedynie tytułem przykładu. Wniosek gminy nie odnosił się jednak do konkretnych wydatków poniesionych w ramach konkretnej akcji promocyjnej, ale sformułowany został ogólnie dotycząc wydatków na budowanie (poprawę) jej wizerunku i promocję. Dlatego zdaniem sądu fiskus słusznie stwierdził, że brak jest podstaw do konstruowania ogólnej tezy, że każde wydatki na poprawę wizerunku i promocję gminy mają związek z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrok WSA w Gdańsku z 10 września 2013 r., I SA/Gd 620/13