Ulga rehabilitacyjna w szerszym zakresie dopiero w zeznaniach za 2022 rok

Składając zeznanie za rok 2021 trzeba pamiętać, że wprowadzone w Polskim Ładzie zmiany w zakresie ulgi rehabilitacyjnej dotyczyć będą dopiero roku bieżącego i możliwe będą do wykorzystania przy składaniu zeznania w przyszłym roku. Poszerzony katalog wydatków do odliczenia nie dotyczy roku 2021.

Ulga rehabilitacyjna z początkiem tego roku uległa pewnym modyfikacjom i trzeba o tym pamiętać, składając zeznanie za rok 2021.

Ustawa prezentuje szeroki katalog wydatków, które można odliczyć w ramach tej ulgi. Odliczyć można wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Czytaj więcej: Ulga rehabilitacyjna na przykładach >

Katalog wydatków jest jednak katalogiem zamkniętym

W przypadku opiekunów możliwe jest odliczenie w zeznaniu podatkowym za rok 2021 wydatków poniesionych na: opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł (art. 26 ust. 7a pkt 7); używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne do 16 roku życia w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł (art. 26 ust. 7a pkt 14).

Sprawdź też: Czy osoba ze znacznym stopniem niepełnosprawności ma prawo do skorzystania z odliczenia 2280 zł na przewodnika? >

Natomiast z dniem 1 stycznia 2022 r. katalog wydatków został powiększony o: odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej (art. 26 ust. 7a pkt 15 lit. d) i pobyt opiekuna wraz z osobą niepełnosprawną zaliczoną do I grupy inwalidztwa lub dzieckiem niepełnosprawnym do lat 16 na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej (art. 26 ust. 7a pkt 6a).

Podkreślić trzeba, że te dodatkowe wydatki można będzie odliczyć dopiero w zeznaniu za rok 2022.

Wątpliwości miała podatniczka co do możliwości  odliczenia poniesionych przez nią wydatków na bilety. Będąc osobą z niepełnosprawnością ma ona zaplanowane wszczepienie implantów w celu poprawy słuchu, a następnie rehabilitację, dzięki czemu częściowo odzyska słuch.

Każda wizyta wiąże się niestety z kosztami, gdyż odbywa ona podróż zarówno pociągiem, tramwajem i autobusem. W czasie podróży towarzyszy jej opiekun (mąż). Zapytała ona organy skarbowe czy może odliczyć wydatki na bilety (dojazdy na rehabilitację) swoje i opiekuna oraz koszty noclegów.

W interpretacji z 19 kwietnia br. dyrektor KIS wskazał, że odliczeniu podlegają przejazdy wyłącznie na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne (nr 0113-KDIPT2-2.4011.1069.2021.2.EC). Użyty zwrot „zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne” należy odczytywać razem – jako zabiegi łączące leczenie  z rehabilitacją. Organ podkreślił, że  w ramach  ulgi mieszczą się wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę niepełnosprawną lub osobę mającą  na utrzymaniu osobę niepełnosprawną.

Zobacz również:
Ulga termomodernizacyjna nie dla wszystkich współwłaścicieli budynku >>
Zmiany w ulgach dla samotnych rodziców będą niekonstytucyjne >>

Organ stwierdził, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o PIT jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja jest niedozwolona. Podkreślił, że możliwość odliczenia przez podatniczkę kosztów przejazdów należy odnieść do art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. b ustawy o PIT.

Zatem, podatniczka ma prawo do ulgi rehabilitacyjnej z tytułu udokumentowanych wydatków (swoich biletów) poniesionych w 2021 r. na odpłatne przejazdy związane z opisanymi wizytami  na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. b) ustawy o PIT. Natomiast wydatki za bilety męża i wydatki na noclegi zarówno jej i  męża nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 26 ust. 7a ustawy o PIT. Stąd też  nie stanowią wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne i nie mogą być odliczone od dochodu  w zeznaniu za 2021 r.

Podkreślić trzeba, że interpretacja dotyczy rozliczenia ulgi w zeznaniu składanym obecnie za rok 2021.

Eksperci: Szerszy katalog wydatków dopiero za rok 2022

 - Interpretacja dotyczy ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a–7g ustawy o PIT, w szczególności zaś kosztów przewozu, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. a i b. Z dniem 1 stycznia 2022r. brzmienie tego przepisu uległo zmianie. Poczynając od tego roku odliczeniu od dochodu podlega każdy odpłatny przewóz (bez względu na cel) pod warunkiem, że dotyczy osób niepełnosprawnych i odbywa się przy pomocy karetki transportu sanitarnego lub też osoby niepełnosprawne, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami niż karetka transportu sanitarnego – podkreśla Agnieszka Czernik, doradca podatkowy.

Ekspertka zauważa, ze wypełniając zeznanie podatkowe za 2021 rok, podatnik musi liczyć się z ograniczeniami w postaci dodatkowego warunku: przewóz musiał być odpłatny i konieczny w celu odbycia niezbędnych zabiegów rehabilitacyjno-leczniczych.

- Zarówno w poprzednim, jak też obecnym stanie prawnym prawo do odliczenia dotyczyło i dotyczy wyłącznie osób niepełnosprawnych, opiekunowie (np. rodzice, współmałżonkowie) byli i są z tego prawa wykluczeni – podkreśla Agnieszka Czernik.

Ekspertka dodaje, że warto również wspomnieć o art. 26e ust. 7e ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od stycznia 2022 r.

- Możliwość skorzystania z ulgi przysługuje również osobom, na których utrzymaniu pozostają osoby niepełnoprawne (m.in. dzieci, współmałżonek, rodzeństwo, rodzice), o ile w danym roku podatkowym dochody osób niepełnosprawnych nie przekroczą dwunastokrotności kwoty renty socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. W sumie do dochodów osób niepełnosprawnych nie należy uwzględniać alimentów na rzecz dzieci wychowywanych samotnie przez rodzica, świadczenia uzupełniającego (osoby niezdolne do samodzielnej egzystencji), dodatku energetycznego, dodatku osłonowego, oraz przyznanych zasiłku pielęgnacyjnego oraz dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów – podkreśla Agnieszka Czernik.

Jej zdaniem, zasadnicza zmiana dla podatników korzystających dotychczas z ulgi rehabilitacyjnej, kryje się w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT, a mianowicie w podniesieniu pierwszego progu podatkowego skali podatkowej do 120 tys. zł i kwoty wolnej do 30 tys. zł.

- Pomimo, iż ulga rehabilitacyjna polega na pomniejszeniu dochodu, a nie podatku, to jednak może się okazać, iż podatnicy o niskich dochodach, którzy za 2022 rok nie płacili podatku (zaliczek na podatek) w ogóle lub płacili minimalne, nie będą mogli liczyć na żadne zwroty z urzędu skarbowego po złożeniu zeznań w 2023 r. – zauważa Agnieszka Czernik.

Kolejna ekspertka zwraca również uwagę na zmiany w przedmiotowej uldze.

- Jak słusznie zwrócił uwagę dyrektor KIS, do 31 grudnia 2021 r. aby wydatek związany z transportem osoby niepełnosprawnej mógł zostać uznany za wydatek o którym mowa w ust. 1 pkt. 6 art. 26 ustawy o PIT, musiał być poniesiony na konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne, co w istotny sposób zawężało cel przejazdu, który upoważniał do zastosowania przedmiotowego odliczenia – podkreśla Karolina Kubista, adwokat w kancelarii JKP.Legal.

Dodaje, że obecnie każdy odpłatny przewóz osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż karetka transportu sanitarnego, stanowić będzie koszt, upoważniający do zastosowania odliczenia. - Na powyższą interpretację  przepisu wskazał sam ustawodawca w uzasadnienia projektu ustawy tzw. Polski  Ład, wyjaśniając, że po zmianie, podobnie jak w przypadku używania własnego samochodu, odliczenie będzie możliwe bez względu na cel, któremu ma służyć przewóz osoby niepełnosprawnej – podkreśla Karolina Kubista.

Ekspertka dodaje, że zamiana ta ma na celu dostosować regulacje do przepisu normującego używanie własnych samochodów osobowych przez osoby niepełnosprawne (art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy PIT), który nie zawiera ograniczeń co do celu przejazdu.

- Warto jednak zwrócić uwagę, iż w przypadku wydatków poniesionych na samochód osobowy, ustawodawca przewidział  możliwość ich odliczenia w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Znowelizowany punkt 13 art. 26 ust. 7a ustawy o PIT nie zawiera natomiast żadnego ograniczenia kwotowego wydatków, poniesionych na transport osoby niepełnosprawnej, które podlegają odliczeniu – stwierdza Karolina Kubista.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.