Użyte w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „budynek mieszkalny” nie może być rozumiane w oderwaniu od gruntu, z którym budynek jest trwale związany. Posłużenie się przez ustawodawcę terminem „budynek mieszkalny” uzasadnione było konstrukcją ulgi meldunkowej, tj. uzależnieniem prawa do zwolnienia od zameldowania trwającego określony czas. Jak wynika bowiem z przepisów administracyjnych meldunku można dokonać jedynie w lokalu (budynku), a nie na gruncie (niezależnie od tego, czy jest zabudowany, czy niezabudowany).
Prawodawca wskazując na zameldowanie, jako na warunek skorzystania ze zwolnienia, nie mógł posłużyć się innym pojęciem niż budynek mieszkalny. Należy więc przyjąć, że w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy zwrot „budynek mieszkalny” ma dwa znaczenia, po pierwsze, oznacza budynek mieszkalny stanowiący odrębną własność, po drugie, grunt zabudowany budynkiem mieszkalnym. W związku z powyższym, zwolnieniu, o którym stanowi ten przepis podlega cały przychód uzyskany ze sprzedaży budynku mieszkalnego i gruntu, na którym jest on posadowiony bądź udziału w takim budynku i gruncie.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 stycznia 2013 r., ILPB2/415-1232/10/13-S/AJ