Nasze zastrzeżenia w dalszym ciągu budzi możliwość zastosowania przez organy podatkowe klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Niestety uzasadnienie Ministerstwa Finansów nie uspokoiło podatników. Wskazuje ono, że głównym celem organów skarbowych jest wyeliminowanie agresywnego planowania podatkowego. Jednak w naszej ocenie każdy „rozsądnie działający podmiot” może odczuwać uzasadnione obawy w związku z możliwością zastosowania klauzuli także wobec podatników dokonujących jedynie optymalizacji opodatkowania. Projektowane definicje są bowiem nieostre i zawierają pojęcia pozostawiające szerokie pole do interpretacji.

Ponadto należy podkreślić, że określono zbyt niski limit znacznej korzyści (50 tys. zł rocznie), zważywszy na fakt, że podatnik, chcąc zabezpieczyć się przed ryzykiem zastosowania przedmiotowej klauzuli, będzie musiał wydać nawet 30 tys. zł na pozyskanie odpowiedniej opinii zabezpieczającej. Mając na uwadze to, że opinia zabezpieczająca to jedyny skuteczny środek ochrony podatnika przed zastosowaniem przez organy klauzuli, nie można zgodzić się z zaproponowanym przez resort finansów 6-miesięcznym terminem na wydanie takiej opinii. Przy dynamicznie rozwijającej się rzeczywistości gospodarczej tak długi czas oczekiwania na opinię spowoduje nikłą przydatność instrumentu dla podatników.

Pracodawcy RP wyrażają swoje zaniepokojenie także zapisem, zgodnie z którym podatkowa grupa kapitałowa nie będzie korzystała z ochrony, w sytuacji gdy powstanie ona w okresie pomiędzy złożonym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej a jej faktycznym wydaniem. Mając na uwadze literalne brzmienie przepisu, podatkowa grupa kapitałowa nie będzie mogła korzystać z ochrony wynikającej z wydanej interpretacji, pomimo iż wniosek złożony zostanie przez spółkę planującą utworzenie podatkowej grupy kapitałowej.

Obawy budzi również propozycja zwiększenia swobody organu podatkowego co do szacowania podstawy opodatkowania. Konieczność uzasadnienia stosowania danej metody szacowania nie chroni przed zbytnią dowolnością. Dotychczasowe przepisy określały zamknięty katalog metod i w żaden sposób nie ograniczały organów podatkowych przy szacowaniu podstawy opodatkowania.

W odniesieniu do stosowania obniżonej stawki odsetek Pracodawcy RP postulują wydłużenie minimalnego okresu jej do 12 miesięcy. Przy stopniu skomplikowania polskiego prawa podatkowego nie można zgodzić się z opinią ustawodawcy, iż „okres sześciu miesięcy jest optymalny, w zupełności wystarczy na wykrycie przez podatnika i skorygowanie większości błędów”. Jeśli intencją ustawodawcy jest samodzielne dokonywanie korekt deklaracji i regulowanie zaległości podatkowych przez podatników oraz uniknięcie konieczności uruchamiania całego aparatu egzekucyjnego, to właśnie obniżenie odsetek za zwłokę miało zachęcić podatników do takich działań. Ograniczenie stosowania obniżonych odsetek wyłącznie do korekt złożonych w okresie 6 miesięcy z pewnością nie będzie stanowiło pozytywnej motywacji dla podatników do złożenia takiej korekty po upływie 6 miesięcy od dnia przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Doskonale znając sposób działania polskich organów podatkowych, postulujemy także podjęcie działań zmierzających do wyeliminowania rozbieżności interpretacyjnych w zakresie podjęcia kontroli oraz maksymalnych terminów jej trwania. W związku z tym projektodawca powinien doprecyzować, czy w momencie gdy u przedsiębiorcy trwa kontrola przeprowadzana przez jeden z organów kontrolnych, o których mowa w art. 84 przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dopuszczalne jest wszczęcie kontroli przez inny organ kontrolny, niewskazany w niniejszym przepisie. Uściślenia wymaga również kwestia, czy organy kontroli skarbowej podlegają w pełni zasadom i ograniczeniom co do przeprowadzania kontroli, o których mowa w rozdziale 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.