W przedmiotowej sprawie podatnicy złożyli w urzędzie gminy informacje w sprawie podatku od nieruchomości. W tym samym dniu złożyli korektę ww. informacji wraz z oświadczeniem, że zakupiony lokal będzie użytkowany w celach mieszkaniowych i nie będzie przedmiotem najmu ani usług hotelarskich.
Wójt gminy wezwał podatników do złożenia korekty ww. informacji, gdyż według posiadanych dokumentów, przedmiotowy lokal był lokalem niemieszkalnym wybudowanym na podstawie pozwolenia na budowę i pozwolenia na użytkowanie, jako budynek pensjonatowy. Ponieważ podatnicy odmówili korekty, więc wójt wydał decyzję, w której ustalił podatnikom podatek od nieruchomości stosując stawki przewidziane dla budynków pozostałych.
Ponieważ lokal jest częścią budynku, którego podstawę opodatkowania stanowi jego powierzchnia użytkowa, to ustalenie funkcji budynku (lokalu) stanowiło w sprawie zasadnicze zagadnienie.
Sprawa trafiła do WSA w Szczecinie. Sąd zgodził się z wójtem i wskazał, że z zawartego w aktach dowodu z wypisu danych ewidencji gruntów i budynków, przedmiotowy lokal oznaczony jest, jako niemieszkalny. A to ma decydujące znaczenie dla wymiaru podatku od nieruchomości, gdyż powoduje zastosowanie stawki ww. podatku, jako od budynków pozostałych. Stawka właściwa dla budynków mieszkalnych jest w tym przypadku wykluczona z uwagi na fakt, że lokal nie został oznaczony w ww. ewidencji jako mieszkalny. Z uwagi, że ww. lokal nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, organ podatkowy nie zastosował stawki podatku jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
Wyrok WSA w Szczecinie z 7 sierpnia 2013 r., I SA/Sz 246/13, LEX nr 1357968