W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się spółka, która prowadzi działalność handlową, m.in. poprzez handlowców zatrudnionych w zadaniowym systemie czasu pracy, dla których siedziba spółki nie jest ich miejscem świadczenia pracy. Firma zamierza rozszerzyć obszar swojej działalności na nowe województwa, określając miejsce świadczenia pracy, jako teren całego kraju. Prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych będzie wymagało od pracowników (handlowców) nocowania w hotelu, aby w określonym czasie wynikającym z kontaktów handlowych pracodawcy i kontrahenta dotrzeć do kontrahenta. Odpłatność za noclegi będzie regulowana przez pracodawcę na podstawie faktur przedstawionych przez handlowców.

Spółka zapytała fiskusa czy wartość noclegu finansowanego przez pracodawcę będzie stanowiła dla pracownika przychód ze stosunku pracy, jeżeli pracownik nie odbywa co prawda podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy, ale potrzeba noclegu jest bezpośrednio związana z czynnościami służbowymi wykonywanymi przez pracownika.

Według spółki nie będzie to przychód pracownika, ponieważ to na pracodawcy spoczywa obowiązek zapewnienia prawidłowej organizacji pracy.

Fiskus się nie zgodził. Uznał, że na gruncie przepisów prawa pracy nie ma przeszkód, aby katalog świadczeń związanych z pracą obowiązujący u danego pracodawcy przewidywał zapewnienie pracownikowi noclegu, bądź zwrot kosztów noclegu związanego z wykonywaniem zadań służbowych poza miejscowością zamieszkania pracownika. Nie oznacza to jednak, że zapewnienie tego rodzaju świadczeń należy do obowiązków pracodawcy. Stąd zwrot pracownikowi zwiększonych kosztów wykonywania pracy (niemający charakteru wynagrodzenia za pracę), stanowi dodatkowe świadczenie otrzymywane przez pracownika od pracodawcy.

Zdaniem organu, czym innym jest organizacja stanowiska pracy polegająca na udostępnieniu pracownikowi biurka, materiałów biurowych, czy pokrywanie przez pracodawcę wydatków związanych z zużyciem prądu lub eksploatacją samochodu służbowego podczas godzin pracy, czym innym natomiast zapewnienie pracownikowi noclegu w sytuacji, gdy pracownik nie przebywa w podróży służbowej, a na pracodawcy nie ciąży ustawowy obowiązek finansowania wydatków mieszkaniowych pracownika, dla którego – zgodnie z zawartą umową o pracę – wyjazdy są nieodłącznym i stałym elementem wykonywania obowiązków służbowych. Zasadą jest, że wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane, jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane, tj. wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba że korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

A na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Czyli wartość świadczenia (noclegu) – przekraczająca miesięcznie kwotę 500 zł – ponoszoną przez Spółkę (pracodawcę) z tytułu zakwaterowania ww. pracownika, Spółka będzie miała obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego temu pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 maja 2015 r., sygn. akt IBPBII/1/4511-87/15/BJ, LEX nr 260978

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego