Ordynacja podatkowa: komornik nie zachowuje terminu odwołania

Skoro komornik sądowy nie jest organem państwa, to nie można uznać, że omyłkowo wysłane do niego odwołanie zostało wniesione z zachowaniem terminu. Takie stanowisko wynika z wyroku NSA z 12 grudnia 2012 r.

W przedmiotowej sprawie pełnomocnik spółki zobowiązał pracownika kancelarii do wysłania odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej. Pracownik kancelarii wysłał jednak omyłkowo odwołanie do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym, a ten z kolei przesłał je do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej. Pełnomocnik spółki wystąpił tym samym do Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o przyjęcie odwołania od decyzji, zgodnie z art. 170 § 2 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą regulacją odwołanie uznaje się za wniesione w terminie mimo, że zostało przekazane do niewłaściwego organu. Pełnomocnik spółki, podkreślił, że zwrot "organ niewłaściwy" użyty w art. 170 § 2 Ordynacji podatkowej oznacza każdy organ państwa, a komornik sądowy jest organem państwa. A skoro odwołanie zostało ostatecznie przekazane do organu właściwego, to konsekwencji stosownie do treści art. 170 § 2 Ordynacji podatkowej, odwołanie zostało wniesione w terminie.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał jednak, że odwołanie zostało wniesione z uchybieniem terminu. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiotowej sprawie nie znalazły zastosowanie przepisy art. 170 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej. Wyjaśnił, że w art. 13 § 1 Ordynacji podatkowej wyszczególniono zamknięty katalog organów podatkowych i ponieważ komornik sądowy nie jest wymieniony w tym przepisie, to nie jest organem podatkowym.

Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu komornik sądowy nie jest organem państwa w rozumieniu art. 170 § 2 Ordynacji podatkowej, a do uchybienia terminowi doszło na skutek zawinionego błędu pracownika kancelarii adwokackiej. Komornik sądowy to organ egzekucji sądowej powiązany z władzą sądowniczą, lecz niebędący jej organem. Status komornika określa termin "funkcjonariusz publiczny". Sprawowanie obowiązków komornika zaliczane jest do kategorii zawodów zaufania publicznego, co decyduje o przynależności jego osoby do samorządu zawodowego. Komornika można uznać za "władzę publiczną" - w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji, jednakże pojęcia "organu państwa" i "organu władzy publicznej" nie są tożsame. W pojęciu "władzy publicznej" mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe i samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Dlatego też sąd, w ślad za organem podatkowym, przyjął, że komornik, jako organ władzy publicznej, występujący w imieniu państwa, nie jest organem państwa w rozumieniu art. 170 § 2 Ordynacji podatkowej.