Ocena skutków w prawie obcym może być przedmiotem stanu faktycznego

Postanowienia umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie wymiany informacji mogą być stosowane w sprawach o udzielenie interpretacji indywidualnej tylko wtedy, gdy informacja nie będzie elementem stanu faktycznego sprawy, do przedstawienia którego w sposób wyczerpujący obowiązany jest wnioskodawca. Takie stanowisko wynika z wyroku NSA z 4 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowej sprawie podatnik złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu umorzenia udziałów w spółce z siedzibą w Luksemburgu.

Fiskus uznał, że dochód z tytułu umorzenia udziałów w spółce kapitałowej z siedzibą w Luksemburgu, o ile prawo luksemburskie zrównuje ww. dochody z wpływami z akcji, będzie podlegał dyspozycji art. 10 Konwencji, a zatem dochody te mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce i Luksemburgu. Kiedy jednak prawo luksemburskie nie zrównuje dochodów z tytułu umorzenia udziałów w spółce z wpływami z akcji należy dokonać dalszej, właściwej kwalifikacji dochodu na gruncie Konwencji.

WSA, do którego najpierw trafiła sprawa, uchylając tę interpretację, przyjął, że organ podatkowy, wydając rozstrzygnięcie niekorzystne dla wnioskodawcy, stwierdził, że stanowisko zajęte we wniosku jest lub nie jest prawidłowe, w zależności od tego czy prawo luksemburskie zrównuje lub nie zrównuje przedmiotowy dochód z wpływami z akcji. Uzależnił więc prawidłowość stanowiska zainteresowanego od przepisów prawa luksemburskiego (ich wykładni) dotyczących dywidend, nie domagając się uzupełnienia wniosku w tym zakresie co oznacza, że okoliczności tej nie traktował jako elementu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez zainteresowanego.

Co istotne, i w ocenie WSA wysoce nieprawidłowe, organ interpretujący w wydanej zaskarżonej interpretacji, nie uzasadnił przyczyn, dla których odstąpił od wskazania sposobu traktowania przedmiotowych dochodów w prawie luksemburskim. Ponadto WSA zauważał, że organ podatkowy nie stwierdził, czy informacja w tej kwestii ma charakter faktyczny lub prawny, czy jej przywołanie ciążyło na podatniku, czy też na organie podatkowym dokonującym oceny prawnej stanowiska.

WSA podkreślał też, że skoro interpretacja indywidualna dotyczy przepisów prawa podatkowego, a przepisami takimi są postanowienia ratyfikowanych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zaś z umów tych wynika, że rozumienie użytego w nich wyrażenia zależy od prawa podatkowego drugiego z umawiających się państw, to dla odczytania normy prawnej zawierającej to wyrażenie, niezbędne jest uzyskanie informacji o treści tego prawa. Tym samym rzeczą organu podatkowego udzielającego interpretacji było pozyskanie wiedzy o prawie podatkowym, które decydowało o ocenie poglądu zainteresowanego w celu wyrażenia zgodnego z prawem stanowiska. Organ mógł zatem na podstawie art. 27 Konwencji wystąpić do tych władz o udzielenie informacji.

Sprawa trafiła jednak jeszcze do NSA. Sąd kasacyjny nie zgodził się z WSA w części odnoszącej się do obowiązków organu interpretacyjnego odnośnie zbierania materiałów dowodowych przed wdaniem interpretacji.

Zdaniem NSA sąd pierwszej instancji niewłaściwie nakazał, w zaleceniach, organowi podatkowemu, aby ten w trybie przewidzianym art. 27 Konwencji lub w inny dopuszczalny prawem sposób, uzyskał informację dotyczącą luksemburskiego prawa podatkowego w zakresie zrównania przedmiotowych dochodów z wpływami z akcji, a następnie wykorzystał tę informację dokonując badania prawidłowości stanowiska podatnika. Przepis art. 27 Konwencji przewiduje procedurę wymiany informacji, które są niezbędne do stosowania postanowień Konwencji lub ustawodawstwa wewnętrznego umawiających się Państw dotyczącą podatków w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z Konwencją. Postanowienia Konwencji mogą być jednak stosowane w sprawach o udzielenie interpretacji indywidualnej tylko wtedy, gdy informacja nie będzie elementem stanu faktycznego sprawy, do przedstawienia, którego w sposób wyczerpujący obowiązany jest wnioskodawca. Niewątpliwie bowiem w myśl art. 14b § 3 o.p., to składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowej sprawie w "przedstawieniu zdarzenia przyszłego" podatnik nie podał tego elementu, z którego wynikałoby, jakie będą skutki umorzenia akcji spółki luksemburskiej w świetle prawa luksemburskiego, a więc czy będą to dochody z akcji, czy też dochody z innych praw spółki, względnie nawet dochody inne. Jest to bardzo istotny element "przyszłego zdarzenia", o które pytał wnioskodawca. Dlatego też w ponownym rozpoznaniu NSA nakazał sądowi pierwszej instancji uwzględnić taką wykładnię art. 14 b § 3 w zw. z art. 169 § 1 o.p., z której wynikać będzie, że przedmiotem stanu faktycznego może być także obowiązek przedstawienia przez wnioskodawcę w ramach tego stanu elementu dotyczącego oceny skutków prawnych w świetle prawa obcego (luksemburskiego) zaistniałego zdarzenia faktyczno - prawnego przedstawionego we wniosku.

Wyrok NSA z 4 kwietnia 2013 r., II FSK 1584/11