W przedmiotowej sprawie należało rozstrzygnąć czy koszty pozyskania i obsługi kredytu (prowizja bankowa, opłata na Bankowy Fundusz Gwarancyjny oraz odsetki od zaciągniętego kredytu) przeznaczonego na wypłatę dywidendy stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Zdaniem spółki, skoro zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy należy zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów, to również i zapłacona prowizja banku, jak i opłata na Bankowy Fundusz Gwarancyjny za taki koszt winny zostać uznane.
Jednak zdaniem fiskusa wypłata dywidendy nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, nie jest też związana z utrzymaniem, czy też zabezpieczeniem tego źródła. Pozyskanie środków na wypłatę dywidendy pozostaje w bezpośrednim związku z podlegającym podziałowi zyskiem. W związku z powyższym wskazywane przez podatnika wydatki związane z kredytem zaciągniętym na wypłatę dywidendy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Sąd za słuszne uznał stanowisko fiskusa. Zdaniem sądu oceniając możliwość zaliczenia wydatku w postaci odsetek od kredytów, czy pożyczek do kosztów uzyskania przychodów należy ustalić, na jaki cel zaciągnięty został kredyt czy pożyczka. Tylko bowiem w odniesieniu do odsetek od kredytu (pożyczki) związanej z uzyskaniem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów można rozważać możliwość zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodu. Nie można jednak uznać, iż wystarczającą przyczyną do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów jest ogólnie sformułowana konieczność zapewnienia płynności finansowej podatnika, z pominięciem przyczyny, jaka wywołała niedostatek środków na sfinansowanie należnej wspólnikom dywidendy.
Ponoszenie wydatków na pokrycie kosztów pozyskania i obsługi kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy, było bowiem konieczne (racjonalne) jedynie ze względu na zobowiązanie mające swe źródło w uchwale o podziale istniejącego zysku. Nie miało natomiast związku z uzyskaniem (możliwością uzyskania) przychodu, gdyż nie można powiązać możliwości jego uzyskania ze wspólnikami, którzy nie są źródłem pozyskania przychodu podatkowego. Wypłacenie dywidendy wynika z obowiązku spółki mającym swe źródło w niej samej, a nie w jej działalności. Wydatki związane z kosztami pozyskania i obsługi kredytu zaciągniętego w celu wypłaty dywidendy nie są więc wydatkami stanowiącymi koszt, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Wyrok NSA z 13 marca 2013 r., II FSK 3061/11