Komornikowi także należy się wynagrodzenie

Komornikowi sądowemu będącemu płatnikiem należy się wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. Takie stanowisko wynika z wyroku WSA w Rzeszowie z 30 października 2012 r.

W przedmiotowej sprawie komornik sądowy dokonał, w ramach wykonywanych czynności egzekucyjnych, sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji. Sprzedaż ta podlegała opodatkowaniu VAT. Transakcja została udokumentowana fakturą VAT, wystawioną przez komornika, jako płatnika w imieniu dłużnika, będącego podatnikiem. VAT z tytułu sprzedaży został pobrany i terminowo przekazany przez komornika na konto urzędu skarbowego.

Zdaniem komornika przysługuje mu, na podstawie art. 28 Ordynacji podatkowej, zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatku wpłacanego na rzecz budżetu państwa.

Jednak zdaniem organu podatkowego, ponieważ dostawa nieruchomości jest czynnością jednorazową (incydentalną), w odniesieniu do danej transakcji oraz podatek jest pobierany nie od podatnika, lecz od sprzedaży to komornik nie jest takim płatnikiem, któremu przysługiwałoby wynagrodzenie.

Sprawa trafiła do WSA w Rzeszowie. Sąd przytoczył stanowisko Trybunału Konstytucyjnego (wyrok z 4 listopada 2010 r., P 44/07), zgodnie z którym płatnik jest podmiotem "pośredniczącym" między organem podatkowym a podatnikiem, "wyręczającym" ten ostatni podmiot w wykonaniu ciążącego na nim obowiązku zapłaty podatku. Zatem w sytuacji, gdy istnieją podstawy do przyjęcia, że podatnik będący niesolidnym dłużnikiem nie będzie skory do uiszczenia podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w toku egzekucji, ustawodawca uczynił komornika sądowego w sytuacji objętej dyspozycją art. 18 ustawy o VAT, płatnikiem. Nie może, więc budzić wątpliwości, że komornik sądowy, będący płatnikiem, z mocy art. 18 ustawy o VAT, jest płatnikiem, o którym mowa w art. 8 i art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej, a więc z woli ustawodawcy należy mu się wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa.

Sąd nie podzielił również stanowiska organu, że użycie w przepisie art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej sformułowania w liczbie mnogiej: "wpłacania" oznacza, że jednokrotne wpłacenie nie jest objęte tym przepisem. Zdaniem sądu właściwa redakcja przepisów prawa musi uwzględniać również uniwersalny i abstrakcyjny charakter przepisu, aby wyeliminować nadmierną kazuistykę.

Wyrok WSA w Rzeszowie z 30 października 2012 r., I SA/Rz 870/12