Interes jest, a umorzenia zaległości podatkowych nie było

W niniejszej sprawie organy obu instancji stwierdziły, że w sprawie zaistniała przesłanka ważnego interesu podatnika, uznały jednak, że mają możliwość nieuwzględnienia wniosku podatnika o umorzenie zaległości podatkowych. WSA w Łodzi był jednak innego zdania.

Zdaniem organu podatkowego wprawdzie została spełniona przesłanka ważnego interesu podatnika (z uwagi na stan zdrowia podatnika), nie wystąpił jednak interes publiczny, podatnik jest młody, nieubezwłasnowolniony, ma rentę przyznaną na okres 2 lat, co rokuje, że stan jego zdrowia może się poprawić i znów będzie osobą aktywną zawodowo. Według organu może on odmówić przyznania wnioskowanej ulgi nawet w sytuacji istnienia ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego.

Podatnik nie zgodził się z decyzją i złożył skargę do WSA. WSA w Łodzi uznał skargę za zasadną. Zdaniem sądu negatywne rozstrzygnięcie, szczególnie podjęte w ramach uznania administracyjnego, powinno być przekonująco, wyczerpująco i jasno uzasadnione, zarówno co do faktów, jak i co do prawa, tak aby nie było wątpliwości, że wszystkie okoliczności sprawy zostały głęboko rozważone i ocenione, a ostateczne rozstrzygnięcie jest ich logiczną konsekwencją.

W ocenie Sądu stanowisko organów podjęte w ramach uznania administracyjnego, nie zostało przekonująco uzasadnione. Organy zupełnie niepotrzebnie akcentują brak zaistnienia interesu publicznego. Art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej wskazując na dwie przesłanki m. in. do umorzenia zaległości podatkowych, nie wymaga ich łącznego spełnienia.

Poza tym skoro zatem podatnik dopuszczając do powstania zaległości podatkowych miał całkowicie zniesioną poczytalność, nie można mu czynić z tego powodu zarzutu. A to, że we własnym imieniu złożył odwołanie – nie oznacza wcale, że obecnie jest osobą całkowicie poczytalną.

Nie jest też przesłanką do nieuwzględnienia wniosku okoliczność, że podatnikowi została przyznana renta socjalna, bo jak stwierdził organ "otrzymuje już od państwa wsparcie związane ze swoją aktualną sytuacją zdrowotną".

Mało przekonujące, według sądu, jest również przeświadczenie organu odwoławczego, że przyznanie ulgi osobie chorej psychicznie byłoby nie do pogodzenia z poczuciem sprawiedliwości społecznej.

Wszystkie te nieprawidłowości świadczą, zdaniem sądu, o tym, że organy nie rozważyły okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy, co spowodowało naruszenie zasad prawdy obiektywnej i zupełności postępowania podatkowego. Doprowadziło to w konsekwencji do uchybienia zasadzie swobodnej oceny dowodów, gdyż przyjęty punkt widzenia nie jest ani przejrzysty, ani klarowny, co stanowi również wadę uzasadnienia decyzji.

Wyrok WSA w Łodzi z 4 czerwca 2013 r., I SA/Łd 378/13