Fiskus nie ucieknie od prawa cywilnego, handlowego czy pracy

Jeżeli przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest regulacja prawa podatkowego, która odwołuje się do przepisów prawa cywilnego, handlowego czy pracy, to ocena możliwości stosowania i wykładnia interpretowanej normy podatkowej przepisy te powinna uwzględniać i obejmować. Tak stwierdził NSA z 27 listopada 2013 r.

W przedmiotowej sprawie organ interpretujący dokonał wykładni art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT, zgodnie z którą wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika. Organ interpretacyjny odmówił wyjaśnienia pojęć: podróży służbowej oraz należności przysługujących pracownikom za czas podróży służbowej argumentując, że należą one do obszaru prawa pracy, a więc nie mogą stanowić przedmiotu interpretacji prawa podatkowego. Zdaniem organu interpretacje podatkowe dotyczyć mogą wyłącznie przepisów prawa podatkowego nie zaś regulacji innych dziedzin prawa, w tym prawa pracy.

Sprawa trafiła ostatecznie do NSA. Zdaniem sądu kasacyjnego, jeżeli przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest regulacja prawa podatkowego, która odwołuje się do przepisów prawa pracy, ocena możliwości stosowania i wykładnia interpretowanej normy podatkowej przepisy te powinna uwzględniać i obejmować. Jeżeli pojęcia z przepisów prawnych innych dziedzin prawa zostały uwzględnione, wykorzystane w określonych unormowaniach prawa podatkowego, które się do nich bezpośrednio lub w sposób dorozumiany odwołują, to i tak do zobowiązań podatkowych zastosowanie znajdują normy prawa podatkowego, a nie współtworzące je tylko pojęcia z pozostałych gałęzi prawa zaczerpnięte. Norma prawnopodatkowa będzie wówczas jednak zbudowana nie tylko z określonych przepisów ustawy podatkowej, ale i z regulacji prawnych innych dziedzin prawa. Jeśli więc, na przykład, przedmiotem rozważenia oraz interpretacyjnego sporu prawnego jest zagadnienie opodatkowania z tytułu udziału w zyskach osoby prawnej, zastosowanie mieć będzie niewątpliwie właściwa norma ustawy o odpowiednim podatku dochodowym, z tym że dla określenia pojęć osoby prawnej i dywidendy niezbędna będzie także wiedza wynikająca z przepisów prawa cywilnego i handlowego.

A w przedmiotowej sprawie zaniechanie wyjaśnienia pojęć takich jak: podróż służbowa oraz dieta i inne należności za czas podróży służbowej uniemożliwia uzasadnione wskazanie i określenie przedmiotu zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT, a tym samym nie przekazuje informacji o możliwości zastosowania normy prawa podatkowego. Wykładnia tych pojęć jest niezbędna dla oceny stanowiska zainteresowanego lub też dla wskazania prawidłowego postępowania.

Wyrok NSA z 27 listopada 2013 r., II FSK 27/12