Proponowana przez FASB poprawka do standardu Instrumenty finansowe i zabezpieczenia (temat 815) dotyczy sposobu określenia, czy umowa zasadnicza w złożonym instrumencie finansowym wyemitowanym w formie akcji wykazuje więcej cech charakterystycznych dla zobowiązań finansowych czy dla instrumentów kapitałowych.
Zarówno dotychczasowe regulacje FASB, jak i nadal obowiązujący MSR 39 odnoszą się jedynie do kryteriów determinujących obowiązek wyodrębnienia wbudowanego instrumentu pochodnego z umowy zasadniczej. Standardy te nie przedstawiają natomiast szczegółowych wytycznych pozwalających na określenie czy umowa zasadnicza posiada cechy właściwe dla składników zobowiązań czy kapitału.
Zgodnie z propozycją FASB podczas określania istoty umowy zasadniczej należy uwzględnić wszystkie istotne warunki, cechy charakterystyczne oraz ryzyka związane z umową jako całością (czyli przed wyodrębnieniem instrumentu wbudowanego). Oznacza to, że żaden warunek (cecha umowy) nie może samodzielnie wpływać na podjęcie decyzji o zaklasyfikowaniu umowy zasadniczej jako zobowiązania lub kapitału.
Propozycja ta odnosi się do instrumentów złożonych wyemitowanych w formie akcji, jednak FASB skierowała pytanie do zainteresowanych stron, czy nie należy jej rozszerzyć również na inne formy instrumentów złożonych.
Proponowana poprawka do standardu Wynagrodzenia – wynagrodzenia w formie akcji odnosi się do sposobu wykazywania transakcji w formie akcji, w których warunki umowy umożliwiają przyznanie wynagrodzenia za osiągnięcie określonych wyników po zakończeniu okresu świadczenia usług. Zgodnie z propozycją FASB możliwe powinno być traktowanie jako płatności w formie akcji również takich umów, w których pracownikom przysługiwałoby wynagrodzenie (w formie akcji) również w takiej sytuacji, gdy osiągniecie określonych wyników przez jednostkę (dających uprawnienie do wynagrodzenia) nastąpiłoby już po zakończeniu okresu świadczenia usług przez pracownika.