Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 października 2014 r. W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się spółka w sprawie uznania przedstawionego sposobu wykorzystania pojazdów służbowych za wykorzystywanie pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej i prawa do odliczenia 100 proc. podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Spółka jest w posiadaniu 3 samochodów osobowych oraz jednego samochodu ciężarowego - typ N1. Spółka zamierza udostępniać samochody służbowe pracownikom z kluczowego personelu, który zobowiązany jest do bycia dyspozycyjnym poza godzinami podstawowego czasu pracy, oraz posiadania niezbędnej łączności, w tym również wykorzystywania samochodów służbowych. Kluczowy personel musi mieć możliwość stałego kontaktu z zakładem produkcyjnym oraz natychmiastowego dotarcia na teren zakładu produkcyjnego. Poza osobami z „kluczowego personelu” z pojazdów w godzinach pracy w celu wykonania obowiązków służbowych będą korzystali również inni pracownicy.

Poszczególne samochody nie są przypisane konkretnemu pracownikowi i ich użytkownicy w zależności od bieżących potrzeb i dostępności pojazdów mogą się zmieniać. Spółka w celu zapewnienia wysokiej mobilności, w tym możliwości natychmiastowego dotarcia do siedziby spółki o każdej porze oddaje wybranym pracownikom do użytkowania samochody służbowe, które muszą być w miejscu przebywania pracownika poza godzinami pracy. W godzinach pracy pojazdy, jeżeli nie są wykorzystywane w celu wykonania obowiązków służbowych poza siedzibą spółki (np. delegacje), są parkowane na parkingu w siedzibie spółki - nie są garażowane. Po godzinach pracy pojazdy wykorzystywane przez „kluczowy personel” są parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania „kluczowego personelu”. Ponadto spółka wskazała, iż „kluczowy personel” posiadający przydzielony samochód ma obowiązek poza godzinami pracy posiadać go w pełnej dostępności, to jest w miejscu, gdzie aktualnie przebywa prywatnie poza godzinami pracy.

                                 

Zdaniem fiskusa opisana przez spółkę procedura nie wyklucza użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą spółki. Jeżeli bowiem pracodawca udostępnia pracownikom samochody służbowe z przeznaczeniem na dojazdy z pracy do miejsca zamieszkania to zaspakaja w pierwszym rzędzie potrzeby prywatne pracownika, gdyż to pracownik, bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to, w jaki sposób „dostanie się” na ustaloną z pracodawcą godzinę. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca pracy do miejsca zamieszkania poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie mamy wówczas do czynienia ze świadczeniem na rzecz pracownika.                     

W konsekwencji należy stwierdzić, że sytuację, gdy spółka dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca pracy/miejsca przebywania pracownika do miejsca zamieszkania lub odbycie podróży służbowej do miejsca zamieszkania poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, trzeba uznać za wykorzystywanie tego pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Wykluczone jest więc przyjęcie, że samochody te wykorzystywane są wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Oznacza to oczywiście prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług naprawy lub konserwacji, ubezpieczenia oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem pojazdów. Prawo to jednakże jest ograniczone do wysokości 50 proc. kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur. Pojazdy nie są bowiem wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zobacz też: VAT: jak potwierdzić wykorzystywanie auta wyłącznie w działalności gospodarczej >>

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 października 2014 r., IPTPP4/443-586/14-4/OS

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego