Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Doradcy Podatkowego

Czy sp. z o.o. udzielająca pożyczek wewnątrz grupy, której przedmiot działalności to: 64.92.Z - Pozostałe formy udzielania kredytów, 64.99.Z - Pozostała finansowa działalność usługowa gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych, jest objęta tzw. podatkiem bankowym?

Odpowiedź:

Jeżeli spółka nie jest bankiem, SKOK, zakładem ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnym, a jedynie udziela pożyczek w obrębie zamkniętego kręgu spółek należących do danej grupy kapitałowej (w szczególności nie udziela pożyczek na rzecz osób fizycznych, potencjalnie podlegających pod przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1497, z późn. zm.)), to, w mojej ocenie, spółka nie powinna być podatnikiem na gruncie ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych. Równocześnie spółka powinna jednak monitorować praktykę interpretacyjną oraz orzeczniczą w zakresie wykładni przepisów nowo wprowadzonej ustawy (obowiązującej od 1 lutego 2016 r.).

Uzasadnienie:

Art. 4 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. poz. 68) - dalej u.p.n.i.f. zawiera definiuje zakres podmiotowy tego podatku. Zgodnie z brzmieniem przepisu podatnikami tego podatku są:

1) banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.);

2) oddziały banków zagranicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;

3) oddziały instytucji kredytowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;

4) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1450, z późn. zm.);

5) krajowe zakłady ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);

6) krajowe zakłady reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;

7) oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 22 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;

8) główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 11 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;

9) instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1497, z późn. zm.).

Udzielenie odpowiedzi na zadane pytanie wymagałoby przeanalizowania przedmiotu działalności spółki oraz realizowanych przez nią transakcji pod kątem zgodności z wymienionymi powyżej kategoriami instytucji finansowych. Jeżeli jednak spółka nie jest bankiem, SKOK, zakładem ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnym, a jedynie udziela pożyczek jedynie w obrębie zamkniętego kręgu spółek należących do danej grupy kapitałowej (w szczególności nie udziela pożyczek na rzecz osób fizycznych potencjalnie podlegających pod przepisy ustawy o kredycie konsumenckim), to, w mojej ocenie, spółka nie powinna być podatnikiem na gruncie u.p.n.i.f. Równocześnie spółka powinna monitorować praktykę interpretacyjną oraz orzeczniczą w zakresie wykładni przepisów nowo wprowadzonej ustawy.

Dominik Klemens, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego

Odpowiedzi udzielono 9.02.2016 r.