W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się spółka w sprawie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków w postaci wypłaconych z zysku nagród dla pracowników, uiszczonych składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy oraz pracowniczy program emerytalny. Spółka wskazała, że część zysku za 2007 r. przeznaczyła na nagrody dla pracowników. Prawo do otrzymywania premii i nagród wynika z zapisu w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy. Dla pracowników wypłata nagrody z zysku jest dodatkowym przychodem obciążonym ZUS-em i PITem tak jak każde inne wynagrodzenie. Dla pracodawcy jest to dodatkowy koszt powiązany z osiągniętym przychodem, a jego wysokość uzależniona jest od osiągniętego zysku netto za miniony rok obrotowy. Spółka od tego wynagrodzenia odprowadzi składki ZUS, Fundusz Pracy oraz na Pracowniczy Program Emerytalny.

Zdaniem Spółki poniesione koszty dotyczące nagród wraz z narzutami, tj. składkami ZUS, Fundusz Pracy oraz na Pracowniczy Program Emerytalny, wypłacanych w związku z podziałem zysku, można uznać za koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały wypłacone.

Fiskus się nie zgodził. Uznał bowiem, że wypłaty na nagrody dla pracowników zostały sfinansowane z zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym), nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów, ponieważ poniesione wydatki w związku z wypłatą tych nagród nie mają charakteru kosztowego.

Według fiskusa podział wypracowanego przez spółkę zysku netto jest dla niej podatkowo neutralny. Oznacza to, iż w przypadku przeznaczenia części tego zysku na wypłaty dla pracowników lub na dywidendę dla udziałowców - wypłaty te, z uwagi na ich niekosztowy charakter, nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

Sprawa trafiła do WSA w Warszawie. Zdaniem sądu nie może budzić wątpliwości, że wszelkiego rodzaju nagrody (premie) są swoistym wynagrodzeniem za dobrze wykonaną pracę, czego wynikiem jest osiągnięty dochód, który następnie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie nagrody te mają charakter motywacyjny i służą osiągnięciu dobrych wyników (przychodów) w przyszłości (w kolejnych latach podatkowych). Nie można w związku z tym zasadnie twierdzić, że kwoty wypłacanych pracownikom nagród są jedynie gratyfikacją, która nie służy powyższym celom (osiągnięciu przychodów). Zdaniem sądu nagrody mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast nie można zdaniem sądu z samego faktu, że wypłata nagrody nastąpiła z zysku netto, a więc po wcześniejszym obciążeniu CITem, wyciągać kategorycznych wniosków o powtórnym ujmowaniu w kosztach tych wydatków. Dochód po opodatkowaniu, a konkretnie jego zmaterializowana kwota pieniędzy, tak jak wpłaty, czy kredyty może stanowić źródło finansowania osoby prawnej, w tym również wynagrodzeń pracowników, w kolejnym roku podatkowym. Ustalenie natomiast czy wydatek z tego źródła może stanowić koszt uzyskania przychodów musi nastąpić w zgodzie z przepisami ustawy o CIT. Gdyby przyznać rację fiskusowi, należałoby przyjąć, że wszystkie wydatki sfinansowane z zysku netto (dochodu po opodatkowaniu) pozostawionego w przedsiębiorstwie (np. zakup środków trwałych) nie są kosztem uzyskania przychodów co do zasady.

Natomiast według sądu nie będą kosztem uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o CIT, składki na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw - od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem to wynika wprost z przepisu.

Wyrok WSA w Warszawie z 20 listopada 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1224/14

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego