Sprawa dotyczyła kwestii zaliczenia w koszty uzyskania przychodów kosztów zaniechanej inwestycji. Chodziło o spółkę, której celem jest stworzenie nowoczesnego ośrodka narciarskiego wraz z bazą noclegową. Spółka zakupiła w tym celu m.in. istniejącą stację narciarską oraz zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie dom wczasowy wzniesiony kilkadziesiąt lat temu. Dom został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Spółka poniosła spore koszty na realizowaną modernizację domu wczasowego. Ponoszone wydatki na modernizację i rozbudowę domu wczasowego traktowane były przez spółkę jako środki trwałe w budowie. Dla celów podatkowych nie rozpoznawała dotąd wydatków poniesionych na ulepszenie domu wczasowego, ponieważ modernizacja nie została zakończona. Po jakimś czasie spółka dokonała ponownej analizy całej inwestycji i doszła do wniosku, że korzystniejszym rozwiązaniem będzie przemodelowanie jej kształtu. Postanowiła wznieść nowoczesny obiekt wielofunkcyjny, świadczący również usługi zakwaterowania i usługi gastronomiczne, w dogodniejszym położeniu. Stary budynek zdecydowała się fizycznie zlikwidować. W związku z tym poniesione zostały dodatkowo wydatki na dokonanie rozbiórki budynku. W miejscu położenia likwidowanego domu wczasowego Spółka planuje umiejscowić parking samochodowy dla klientów korzystających z wyciągów narciarskich, jak również dla gości hotelowych.
Spółka zapytała fiskusa, czy koszty poniesione na realizowaną modernizację domu wczasowego, która została zaniechana, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jako koszty zaniechanej inwestycji? Zdaniem spółki tak. Spółka uznała, że późniejsze przemodelowanie kształtu inwestycji i podjęcie decyzji o likwidacji domu wczasowego i umiejscowieniu w jego położeniu parkingu, było podyktowane zwiększeniem skali inwestycji oraz standardu usług świadczonych przez stację narciarską. W ostatecznym rozrachunku, decyzja o takim przemodelowaniu kształtu inwestycji pozytywnie wpłynie na przyszłe przychody z działania stacji narciarskiej i ośrodka wczasowego. Według spółki decyzja o zaniechaniu modernizacji dotychczasowego domu wczasowego została podjęta w celu zabezpieczenia źródła przychodu przez spółkę.
Fiskus się zgodził. Organ uznał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych. W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do jej zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy, jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji.
Fiskus podkreślił, że ustawodawca pozwala rozliczyć w kosztach podatkowych koszty inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Jest to bowiem podstawowy warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty zaniechanych inwestycji są, w myśl art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, kosztem podatkowym w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dwóch sytuacjach:
- sprzedaży niedokończonej inwestycji,
- zlikwidowania zaniechanej inwestycji.
Analizując istotę likwidacji jako procesu gospodarczego fiskus przyjął, że powinna być ona działaniem nieodwracalnym i trwałym. Oznacza to, że spółka w momencie podjęcia decyzji o zaniechaniu i likwidacji inwestycji może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów poniesione nakłady na inwestycję (modernizację domu wczasowego).
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 listopada 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.971.2016.1.MS, LEX nr 326457
