Z art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikacje prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.
Od 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisach rozporządzenia z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane byłoby prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 kwietnia 2013 r., ILPP2/443-141/13-2/MR