Pracownik, który po zakończeniu pobierania zasiłku chorobowego rokuje poprawę zdrowia i odzyskanie zdolności do pracy może ubiegać się o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego.

Świadczenie rehabilitacyjne przyznawane jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy. Wysokość świadczenia stanowi określony procent zwaloryzowanej podstawy wymiaru zasiłku chorobowego rehabilitacyjnego i wynosi 90 proc. podstawy za okres pierwszych trzech miesięcy (90 dni), 75 proc. – za pozostały okres oraz 100 proc. – gdy niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży lub została spowodowana wypadkiem przy pracy bądź chorobą zawodową.

Warunkiem uzyskania omawianego świadczenia jest złożenie udokumentowanego wniosku. Do wniosku załącza się m.in. zaświadczenie o stanie zdrowia, wywiad zawodowy z miejsca pracy, protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy (jeśli niezdolność do pracy jest następstwem wypadku przy pracy), względnie decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej.

Przyznanie świadczenia jest uzależnione od stwierdzenia przez lekarza orzecznika ZUS dalszej niezdolności do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego oraz możliwości odzyskania jej po leczeniu lub rehabilitacji leczniczej. Lekarz wskazuje również przewidywany okres niezbędny do przywrócenia zdrowia.

Orzeczenie w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego wydawane jest na podstawie dokumentacji dołączonej do wniosku oraz po przeprowadzeniu bezpośredniego badania stanu zdrowia osoby zainteresowanej. Lekarz orzecznik może też orzec wyłącznie na podstawie samej dokumentacji, jeśli jest ona wystarczająca, bez przeprowadzania bezpośredniego badania danej osoby.

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna, 5 września 2010 r., Marek Opolski