Słowackie przedsiębiorstwo oddelegowało ukraińskich pracowników do przedsiębiorstwa niderlandzkiego w celu wykonania prac w porcie w Rotterdamie (Niderlandy). Ukraińcy ci posiadają wydane przez organy słowackie zezwolenie na pobyt czasowy.

Zgodnie z prawem niderlandzkim powinni również uzyskać niderlandzkie zezwolenie na pobyt po upływie 90 dni. Za każdy wniosek o zezwolenie jest pobierana opłata. Sąd niderlandzki rozpatrujący skargi wniesione przez pracowników ukraińskich postanowił zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniami prejudycjalnymi. Dąży do ustalenia, czy uregulowanie niderlandzkie jest zgodne ze swobodą świadczenia usług w Unii Europejskiej.

Zobacz również: TSUE: Pracownik ma prawo do ekwiwalentu, jeśli przed wypowiedzeniem nie wykorzystał urlopu >>

 

Zezwolenie na pobyt dla każdego delegowanego pracownika

W wyroku Trybunał uznał, że obowiązek wystąpienia przez usługodawcę, mającego siedzibę innym państwie członkowskim, o zezwolenie na pobyt dla każdego delegowanego pracownika będącego obywatelem państwa trzeciego, tak aby dysponował on zabezpieczonym dokumentem zaświadczającym o zgodności z prawem jego delegowania, stanowi środek odpowiedni do realizacji celu w postaci zwiększenia pewności prawa w odniesieniu do takich pracowników. Zezwolenie to zaświadcza o ich prawie pobytu w przyjmującym państwie członkowskim.

- Ponadto cel odnoszący się do konieczności kontrolowania, czy dany pracownik nie stanowi zagrożenia dla porządku publicznego, również może uzasadniać ograniczenie w swobodnym w świadczeniu usług – wskazał TSUE.

Sprawdź też w LEX: Jakie niezbędne ustalenia powinna zawierać umowa zlecenie w przypadku delegowania zleceniobiorcy do pracy w kraju Unii Europejskiej? >

Trybunał stwierdził, że opłaty należne za wydanie zezwolenia na pobyt pracownikowi będącemu obywatelem państwa trzeciego, oddelegowanemu do państwa członkowskiego przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w innym państwie członkowskim są wyższe od opłat należnych za wydanie obywatelowi Unii zaświadczenia o pobycie.

Przypomniał w odniesieniu do tej okoliczności, że wysokość tych opłat nie może być nadmierna lub nieracjonalna oraz że powinna odpowiadać w przybliżeniu kosztowi administracyjnemu wynikającemu z rozpatrzenia wniosku o wydanie takiego zezwolenia, czego ustalenie należy do sądu niderlandzkiego.

Wyrok Trybunału z 20 czerwca 2024 r. w sprawie C-540/22 | Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

Zobacz też procedurę: Zasady ustalania wynagrodzenia do celów delegowania pracownika w ramach świadczenia usług >

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.