Sejm rozpatrywał senacki projekt nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (druk sejmowy nr 578) i poselski  projektu nowelizacji ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr  907).

Senacki projekt dotyczył ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego i obliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem składek za okres represji osobom o potwierdzonym statusie działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oraz pokrycia różnicy pomiędzy kosztem pobytu takiej osoby w domu pomocy społecznej a opłatą wniesioną przez tę osobę przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

- Projekt służy przywróceniu sprawiedliwości godności oraz częściowemu zrekompensowaniu ekonomicznych skutków represji osobom, którym potwierdzono status działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych, i którym za czas prowadzenia działalności opozycyjnej lub podlegania represjom uznano okresy składkowe na potrzeby emerytur z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ale za które w okresie PRL płacenie składek emerytalnych było niemożliwe – czytamy w uzasadnieniu senackiego projektu ustawy.

Chodzi o cztery grupy osób, którym okresy składkowe są uznawane na mocy ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Są to:

  • osoby osadzone w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski na mocy skazania albo bez wyroku po dniu 31 grudnia 1955 r. za działalność polityczną,
  • osoby świadczące pracę po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących do kwietnia 1989 r.,
  • osoby niewykonujące pracy przed dniem 31 lipca 1990 r. na skutek represji politycznych, osoby internowane na podstawie art. 42 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym oraz
  • osoby pozbawione możliwości wykonywania swojego zawodu przed dniem 31 lipca 1990 r. na skutek represji politycznych (taka kategoria osób represjonowanych jest objęta ustawą o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych, ale nie ustawą o emeryturach i rentach z FUS).

Z kolei projekt poselski dotyczy zwiększenia progów dochodowych uprawniających do jednorazowej pomocy pieniężnej i okresowej pomocy pieniężnej oraz umożliwienia przyznania pomocy pieniężnej jednorazowej 2 razy w roku.

Czytaj również: Ruszył nabór wniosków o świadczenia wyrównawcze dla osób represjonowanych>>

Przyjęte przez Sejm zmiany polegają one na podwyższeniu progów dochodowych, od których możliwe jest udzielanie pomocy pieniężnej przez szefa UdSKiOR. Jak zauważono w uzasadnieniu, mają one na celu umożliwienie udzielenia pomocy szerszej grupie osób uprawnionych, zwłaszcza w przypadkach, jeśli daną osobę dotknie negatywne zdarzenie losowe lub dozna istotnego pogorszenia stanu zdrowia lub zniwelowanie skutków zdarzenia losowego np. pożaru. Zwiększeniu ulegną również stawki możliwej do udzielenia przez szefa UdSKiOR pomocy. Zmiany pozwolą szefowi UdSKiOR udzielić pomocy pieniężnej dwa razy w roku (obecnie raz na 12 miesięcy).

Zmiany w ustawie o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych zakładają, że pomoc pieniężna jednorazowa może być przyznana, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej nie przekracza kwoty odpowiadającej 290 proc. najniższej emerytury lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 220 proc. najniższej emerytury. Dotyczyć mają także sytuacji, kiedy dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 350 proc. najniższej emerytury, w przypadku gdy wnioskodawca jest osobą całkowicie niezdolną do pracy i do samodzielnej egzystencji.

Pomoc pieniężna okresowa mogłaby być przyznana, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej nie przekracza kwoty odpowiadającej 220 proc. najniższej emerytury lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 150 proc. najniższej emerytury. Pomoc pieniężna jednorazowa byłaby przyznawana do wysokości 150 proc. najniższej emerytury, przy czym pomoc przeznaczona na pokrycie kosztów zakupu wyrobów medycznych byłaby przyznawana do wysokości 350 proc. najniższej emerytury, a na dostosowanie pomieszczeń mieszkalnych do rodzaju niepełnosprawności - do wysokości 450 proc. najniższej emerytury.

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.