Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.
Podstawowym dokumentem dotyczącym uznawania uprawnień, kwalifikacji, szkoleń bhp i badań lekarskich cudzoziemców delegowanych do pracy na terytorium RP jest art. 8 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Dz. Urz. UE L 177 z 4.07.2008, s. 6 z późn. zm.). W przypadku niedokonania przez strony wyboru prawa właściwego dla danego stosunku pracy, podlega on prawu państwa, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę. Pracownik delegowany zazwyczaj nie jest uznawany za świadczącego pracę. Zatem w przypadku pracowników delegowanych do pracy w Polsce, generalnie właściwe pozostanie prawo państwa ich pochodzenia.
Pewnej modyfikacji powyższej normy dokonał art. 3 ust. 1 dyrektywy nr 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r., dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 18 z 21.01.1997, s. 1), zgodnie z którym pracownikom zatrudnionym przy świadczeniu usług gwarantowane są co najmniej warunki zatrudnienia obowiązujące na terytorium państwa wykonywania usługi.
Zobacz także: Powtórne badania zatrudnionych bezpośrednio po odbyciu stażu>>
Tym samym zagraniczni przedsiębiorcy, delegujący pracowników na terytorium Polski, są związani polskimi przepisami bhp, w tym sensie, że zarówno szkolenia w zakresie bhp, jak i badania lekarskie pracowników delegowanych do pracy w Polsce powinny spełniać co najmniej wymagania określone w polskich przepisach, tj. w dziale dziesiątym ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) oraz przepisach szczególnych dotyczących szkoleń bhp, przeprowadzania badań lekarskich pracowników oraz uprawnień i kwalifikacji.
Osoby dopuszczające do pracy cudzoziemców zobowiązane są do oceny, czy uzyskane w innym kraju uprawnienia, kwalifikacje, badania profilaktyczne oraz szkolenia bhp pracowników delegowanych do pracy na terytorium RP przez zagranicznego pracodawcę, spełniają standardy określone w polskich przepisach. Jeżeli tak, mogą one być honorowane, z uwzględnieniem wynikających z prawa polskiego ograniczeń.
W przypadku wątpliwości niezbędne będzie przeprowadzenie szczegółowego postępowania dotyczącego ww. dokumentów, m.in.: analiza programów, zakresów, częstotliwości.
Należy zaznaczyć, że istnieje obowiązek przedstawienia organom kontrolnym, w tym inspektorowi pracy dokumentów w języku polskim bądź ich przetłumaczenia na koszt podmiotu kontrolowanego. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 224), na terytorium RP przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium RP w chwili zawarcia umowy oraz umowa ma być wykonana terytorium RP. Dokumenty w zakresie, o którym mowa w przytoczonym przepisie, w tym w szczególności umowy z zakresu prawa pracy, co do zasady sporządza się w języku polskim.
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.