Jak podkreślano podczas zorganizowanej we wtorek 7 lutego konferencji pt.: „Polityka klimatyczna UE – miliardowe koszty dla polskiego przemysłu”, są to badania, które po raz pierwszy w skali kraju określają liczbowo skalę wzrostu kosztów dla poszczególnych rodzajów produkcji przemysłowej w Polsce.

Badania zlecone przez KIG pokazują, że dodatkowe koszty dla przemysłu w Polsce z tytułu już wdrożonych działań z zakresu polityki klimatycznej osiągną w roku 2015 ok. 5 mld zł rocznie, a do roku 2030 wzrosną do ok. 13 mld zł rocznie.

Planowane działania, w tym przyjęcie na poziomie unijnym proponowanych obecnie celów 80% redukcji emisji do roku 2050 spowoduje wzrost kosztów dla działów przemysłowych w Polsce o kolejne 9 mld zł rocznie w roku 2030.

Łączne przewidywane obciążenia polskiego przemysłu z tytułu polityki klimatycznej sięgnie 22 mld zł rocznie i co stanowi ponad połowę wyniku finansowego brutto całego przemysłu, który w roku 2009 wyniósł 40 mld zł.

Wzrost kosztów wynikający z polityki klimatycznej kumulować się będzie ze skutkami wzrostu cen energii elektrycznej i ciepła, który jest niezależny od polityki klimatycznej i wynika głównie z konieczności wymiany istniejących, wyeksploatowanych elektrowni nowymi jednostkami produkcyjnymi oraz z rosnących cen paliw.
Skumulowane działanie polityki klimatycznej (przy polityce dekarbonizacji) oraz czynników niezależnych, wpływających na wzrost cen energii, stwarza zagrożenie utratą lub znacznym obniżeniem rentowności produkcji z działów przemysłowych odpowiedzialnych za 35% zatrudnienia i 40% produkcji całego przemysłu co odpowiada odpowiednio 810 tys. zatrudnionych oraz 93 mld zł wartości dodanej (prognozy na rok 2030).

W największym stopniu zostaną dotknięte energochłonne działy produkcji takie jak: produkcja metali, produkcja wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych (przemysł cementowy, wapienniczy), produkcja chemikaliów i wyrobów chemicznych, wytwarzanie koksu, produkcja papieru i wyrobów z papieru, wydobywanie węgla kamiennego i brunatnego, produkcja wyrobów z drewna.
Polityka klimatyczna powoduje wzrost kosztów produkcji przemysłowej głównie poprzez:
Wyższe ceny energii elektrycznej i ciepła, zużywanych w produkcji przemysłowej;
Obowiązek zakupu uprawnień do emisji CO2 przez przedsiębiorstwa objęte system handlu emisjami (EU ETS);
Podatek węglowy, który zgodnie z propozycjami KE ma obciążać zużycie paliw w procesach nie objętych systemem handlu emisjami (Non ETS).

Krajowa Izba Gospodarcza apeluje do rządu, by sprzeciwiał się próbom zaostrzenia obecnej unijnej polityki klimatycznej. Proponujemy również podjęcie działań mających na celu przygotowanie odpowiednich rozwiązań legislacyjnych neutralizujących zagrożenia ze strony polityki unijnej. Działania te mogłyby dotyczyć m.in. polityki taryfowej oraz zasad opodatkowania paliw i energii oraz wprowadzenia dobrowolności w zakresie przygotowywania instalacji wychwytywania i magazynowania dwutlenku węgla. W ocenie KIG, należy opracować nową politykę energetyczną państwa.

Źródło: KIG