Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej po zapoznaniu się ze sprawozdaniem Rządu o stanie rolnictwa i gospodarki żywnościowej w 1987 r. stwierdza, że w 1987 r. w rolnictwie i gospodarce żywnościowej po raz pierwszy od kilku lat nastąpił spadek produkcji rolniczej. Nie wpłynęło to jednak na pogorszenie rynku żywnościowego, który nadal spełniał rolę stabilizacyjną w rozwoju całej gospodarki. Przyczyniła się do tego m. in. lepsza praca przemysłu rolno-spożywczego i pełniejsze wykorzystanie surowców. Zwiększył się także eksport artykułów rolno-spożywczych. Mimo niewielkiej poprawy w zaopatrzeniu rolnictwa w środki produkcji utrzymywała się na wsi aktywność produkcyjna rolników. Trudności zaopatrzeniowe i pogarszająca się sytuacja ekonomiczna wpływały jednak na osłabienie tej aktywności.Na występujące tendencje spadkowe w produkcji rolniczej miały wpływ nie tylko warunki atmosferyczne, ale także przyczyny o głębszym charakterze strukturalnym. W 1987 r. nie nastąpiły istotne zmiany w restrukturyzacji przemysłu na rzecz rolnictwa i gospodarki żywnościowej. Nie zdołano przełamać podstawowych barier powodujących niewykonywanie już od kilku lat inwestycji, zwłaszcza w przemysłach pracujących na rzecz rolnictwa. Największe zapóźnienia występują w rozwoju przemysłu chemicznego. Nie były w pełni realizowane w tej dziedzinie postanowienia polityczne, sejmowe i rządowe.
Nie został również zahamowany postępujący już od kilku lat spadek dochodów ludności rolniczej. Korekta cen rolnych i zwiększona pomoc kredytowa nie zrównoważyła skutków ponadplanowanego wzrostu dochodów ludności pozarolniczej i spadku produkcji czystej w rolnictwie. Dysparytet dochodowy ludności rolniczej do ludności zatrudnionej w gospodarce uspołecznionej w 1987 r. nadal się powiększył. Był to już kolejny rok, w którym Rząd nie zrealizował w pełni zobowiązań, jakie wynikały z uchwał podejmowanych przez Sejm.
Nie przyniosły również spodziewanych efektów dotychczasowe działania zmierzające do poprawy rozwoju produkcji zwierzęcej.
Sejm stwierdza, że przedstawione przez Rząd sprawozdanie nie określa wyraźnie narastających już od kilku lat zagrożeń i nie formułuje konkretnych działań zmierzających do ich przezwyciężenia. Przedstawione kierunki działania są zbyt ogólnikowe i nie precyzują, co i kiedy będzie praktycznie realizowane. Ocena rządowa jest zbyt optymistyczna i niedostatecznie pokazuje narosłe już od lat zagrożenia dla dalszego rozwoju rolnictwa i gospodarki żywnościowej.
Sejm stwierdza, że dalsze utrzymywanie tych niekorzystnych zjawisk może wręcz uniemożliwić realizację programu żywnościowego kraju. Również występująca aktualnie niekorzystna sytuacja w rolnictwie wskazuje na potrzebę wzmożonej aktywności w podejmowaniu bieżących i długofalowych decyzji w tej dziedzinie. Potrzebne są w związku z tym pilne decyzje skutecznie przeciwdziałające powstałym zagrożeniom, jak również zwiększenie dyscypliny osób odpowiedzialnych za realizację przyjętych zadań.
W związku z tym Sejm zobowiązuje Rząd do:
