Zasady wynagradzania pracowników transportu samochodowego, spedycji krajowej i komunikacji miejskiej.

UCHWAŁA Nr 60

RADY MINISTRÓW

z dnia 15 marca 1974 r.

w sprawie zasad wynagradzania pracowników transportu samochodowego, spedycji krajowej i komunikacji miejskiej. ^*

Rada Ministrów po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje:

§  1.

1. Przepisy uchwały dotyczą pracowników zatrudnionych w transporcie samochodowym, spedycji krajowej i komunikacji miejskiej.

2. Ilekroć w uchwale jest mowa o:

1) "transporcie samochodowym" - należy przez to rozumieć uspołeczniony transport samochodowy i spedycję krajową, niezależnie od ich form organizacyjnych i podporządkowania,

2) "transporcie zorganizowanym" - należy przez to rozumieć:

a) przedsiębiorstwa transportu samochodowego i spedycji krajowej,

b) zakłady transportu samochodowego odpowiadające warunkom ustalonym przez Ministra Komunikacji w odrębnym trybie,

3) "transporcie nie zorganizowanym" - należy przez to rozumieć inne jednostki niż wymienione w pkt 2, posiadające tabor samochodowy,

4) "transporcie publicznym" - należy przez to rozumieć przedsiębiorstwa i spółdzielnie, których podstawową działalnością jest prowadzenie ogólnie dostępnego, zarobkowego transportu samochodowego i spedycji krajowej,

5) "komunikacji miejskiej" - należy przez to rozumieć przedsiębiorstwa i zakłady nadzorowane przez Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, których podstawową działalnością jest przewóz pasażerów,

6) "zapleczu technicznym transportu samochodowego" - należy przez to rozumieć zajezdnie, stacje obsługi, warsztaty, pracujące na potrzeby jednostek określonych w ust. 1.

3. Z zastrzeżeniem ust. 4 - przepisów uchwały nie stosuje się do pracowników wynagradzanych według odrębnych zasad, a w szczególności do:

1) pracowników straży pożarnych,

2) pracowników wyodrębnionych placówek socjalnych i kulturalno-oświatowych,

3) maszynistek zatrudnionych w halach maszyn,

4) pracowników straży przemysłowej,

5) uczniów odbywających naukę zawodu.

4. Do pracowników wymienionych w ust. 3 pkt 1-3 mają zastosowanie przepisy § 4 i § 22, a do pracowników wymienionych w ust. 3 pkt 4 - przepisy § 22.

§ 2. Upoważnia się Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych do ustalenia w porozumieniu z Ministrem Komunikacji:

1) tabel godzinowych stawek płac zasadniczych dla kierowców pojazdów samochodowych, ich pomocników, konduktorów oraz motorniczych tramwajów - w wysokości od 6,00 zł do 14,00 zł za godzinę,

2) tabeli godzinowych dodatków za rodzaj prowadzonego pojazdu samochodowego lub wykonywanie niektórych rodzajów przewozów dla pracowników wymienionych w pkt 1, z wyjątkiem konduktorów - w wysokości od 0,50 zł do 7,00 zł za godzinę,

3) tabel godzinowych stawek płac dla robotników nie wymienionych w pkt 1 - w wysokości od 6,00 zł za godzinę w kategorii I do 19,00 zł za godzinę w kategorii IX zaszeregowania,

4) tabeli ryczałtowych wynagrodzeń kierowców samochodów osobowych,

5) tabeli płac zasadniczych dla pracowników umysłowych zjednoczeń i przedsiębiorstw (zakładów) transportu samochodowego oraz komunikacji miejskiej - w wysokości od 1200 zł do 8000 zł miesięcznie,

6) tabeli dodatków funkcyjnych dla pracowników zajmujących kierownicze i samodzielne stanowiska pracy - w wysokości od 200 zł do 5.000 zł miesięcznie,

7) taryfikatorów kwalifikacyjnych dla robotników i pracowników umysłowych wymienionych w pkt 1, 3, 4 i 5, określających wymagania kwalifikacyjne niezbędne do zajmowania poszczególnych stanowisk.

§ 3. Upoważnia się Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych do:

1) zwiększania, w porozumieniu z Ministrem Komunikacji i na wniosek właściwego ministra, godzinowych stawek płac zasadniczych pracowników, o których mowa w § 2 pkt 1, przy równoczesnej likwidacji dodatków za rodzaj prowadzonego pojazdu lub wykonywanie niektórych rodzajów przewozów - w miarę usprawnienia organizacji pracy i wygospodarowania odpowiednich środków finansowych,

2) podwyższania o 20% dodatku, o którym mowa w § 2 pkt 2:

a) w porozumieniu z Ministrem Komunikacji i Ministrem Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska - dla pracowników zatrudnionych przy przewozach pasażerskich w transporcie publicznym i w komunikacji miejskiej,

b) w porozumieniu z Ministrem Górnictwa i Energetyki - dla kierowców regularnych górniczych linii komunikacyjnych,

3) ustalania w uzasadnionych wypadkach w porozumieniu z Ministrem Komunikacji ryczałtowych wynagrodzeń dla kierowców innych pojazdów samochodowych niż samochody osobowe.

§  4. ¹

1. Upoważnia się ministrów do wprowadzenia dla pracowników transportu samochodowego dodatku za staż pracy w jednym zakładzie pracy po trzech latach pracy w wysokości 3% wynagrodzenia zasadniczego, wzrastającego o 1% za każdy następny rok pracy do wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego po 20 latach pracy.

2. Do okresu wymaganego do uzyskania dodatku za staż pracy zalicza się okresy zatrudnienia po dniu 22 lipca 1944 r. w uspołecznionych zakładach pracy oraz w prywatnych zakładach pracy, które zostały upaństwowione lub przejęte przez uspołecznione zakłady, z wyłączeniem okresów zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym umowa o pracę:

1) wygasła na skutek porzucenia pracy przez pracownika,

2) została rozwiązana przez zakład pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika,

3) została rozwiązana w innym trybie, a pracownik nie podjął ponownie pracy przed upływem trzech miesięcy od jej rozwiązania; warunek podjęcia pracy przed upływem trzech miesięcy nie dotyczy:

a) rozwiązania umowy o pracę przez zakład pracy z zachowaniem okresu wypowiedzenia, jeżeli pracownik został zarejestrowany w wydziale zatrudnienia właściwego urzędu, a nie uzyskał w ciągu trzech miesięcy propozycji pracy w wykonywanym zawodzie,

b) okresu pobierania renty inwalidzkiej, chorobowej albo zasiłku chorobowego po rozwiązaniu umowy o pracę,

c) przerwy w pracy kobiet spowodowanej koniecznością sprawowania opieki nad dzieckiem do lat 4 przed dniem 8 czerwca 1968 r.

3. Szczegółowe zasady zaliczania .okresów zatrudnienia do okresów pracy uprawniających do dodatku za staż pracy określa Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w uzgodnieniu z zarządami głównymi właściwych związków zawodowych i na wniosek Ministra Komunikacji.

4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do pracowników przedsiębiorstw (zakładów) komunikacji miejskiej oraz innych przedsiębiorstw, dla których dodatki za staż pracy określają odrębne, korzystniejsze przepisy.

§ 5. 2  

1. Kierowcom i ich pomocnikom może być przyznany dodatek za wykonywanie dodatkowych czynności nie wchodzących w zakres ich normalnych obowiązków w wysokości do 2.700 zł miesięcznie.

2. Szczegółowe zasady i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określają ministrowie w uzgodnieniu z zarządami głównymi właściwych związków zawodowych, na podstawie wytycznych Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.

§  6.

1. 3 Za każdą godzinę prowadzenia pojazdu z przyczepą kierowcom pojazdów samochodowych i ich pomocnikom, wynagradzanym według czasowo-premiowego systemu płac, przysługuje dodatek w wysokości od 4,00 zł do 6,00 zł za każdą przyczepę - w zależności od jej ładowności.

2. Wysokość i zasady wypłacania dodatku, o którym mowa w ust. 1, ustali Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministrem Komunikacji.

§ 7. 4  

1. Kierowcom transportu samochodowego, wykonującym obsługę codzienną pojazdu i czynności zdawczo-odbiorcze, czas zużyty na wykonanie tych czynności jest zaliczany do ich czasu pracy, jednakże w wysokości nie przekraczającej normy obsługi ustalonej dla danego pojazdu.

2. Normy czasu pracy na wykonanie obsługi codziennej pojazdów samochodowych ustala kierownik zakładu.

§ 8. Kierowcom i ich pomocnikom zatrudnionym w jednostkach transportowych stale obsługujących budowę obiektów, pracującym na dwie zmiany, przysługuje za pracę na drugiej zmianie dodatek w wysokości 10% stawki wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika. Dodatek ten nie przysługuje, jeżeli pracownik był zatrudniony tylko na części drugiej zmiany bądź na przedłużonej pierwszej zmianie.

§ 9. Kierowcom i ich pomocnikom przysługuje za prowadzenie pojazdów samochodowych napędzanych gazem dodatek w wysokości 0,10 zł za każdy przejechany kilometr.

§  10.

1. Właściwi ministrowie mogą w porozumieniu z zarządami głównymi właściwych związków zawodowych wprowadzić dla kierowców ciężarowych pojazdów samochodowych i innych pracowników transportu samochodowego akordowy system płac.

2. Wysokość wyjściowych akordowych stawek płac oraz zasady stosowania akordowego systemu płac ustala Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministrem Komunikacji oraz Zarządem Głównym Związku Zawodowego Transportowców i Drogowców.

§  11.

1. Kierowcy taksówek osobowych i bagażowych oraz kierowcy i inni pracownicy transportu samochodowego zatrudnieni w przewozach dystrybucyjnych mogą być wynagradzani według prowizyjnego systemu płac.

2. Zasady prowizyjnego systemu płac pracowników ustalają właściwi ministrowie w uzgodnieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.

§  12.

1. Brygadziście kierującemu pracą brygady, złożonej co najmniej z 5 robotników, a w wyjątkowych wypadkach z 3 łącznie z brygadzistą, i pracującemu wspólnie z pozostałymi członkami brygady przysługuje dodatek w wysokości od 5% do 15% godzinowej stawki płac wynikającej z osobistego zaszeregowania.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy kierowców i ich pomocników.

§ 13. Upoważnia się zainteresowanych ministrów do wprowadzenia w transporcie samochodowym, w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i w uzgodnieniu z zarządami głównymi właściwych związków zawodowych, dodatków za pracę w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości od 0,50 zł do 1,50 zł za godzinę.

§ 14. Podwyższanie stawki zaszeregowania osobistego lub wynagrodzenia zasadniczego nie może być dokonywane częściej niż co 2 lata, z wyjątkiem zmiany tabel płac lub awansowania pracownika w związku z podwyższeniem kwalifikacji, połączonego ze zmianą stanowiska pracy bądź - dla robotników - zmianą zakresu wykonywanej pracy.

§  15.

1. Robotnikom może być przyznana premia za wykonanie zadań wyznaczonych przez dyrektora przedsiębiorstwa (kierownika zakładu), a w szczególności:

1) kierowcom, konduktorom, motorniczym tramwajów - za wykonanie określonych zadań przewozowych, pracę bez reklamacji, jazdę bezawaryjną, odpowiednią dbałość o stan techniczny i wygląd pojazdu,

2) pozostałym robotnikom transportu samochodowego - za wykonanie zadań jakościowych, prawidłowe wykorzystanie surowców i materiałów, terminowe i właściwe wykonanie zleconych zadań i obowiązków.

2. Fundusz premiowy robotników nie może w 1974 r. przekroczyć 15% ich funduszu płac zasadniczych łącznie z dodatkami za rodzaj prowadzonych pojazdów samochodowych lub wykonywanie niektórych rodzajów przewozów.

§ 16. Upoważnia się Ministra Komunikacji, a w zakresie komunikacji miejskiej - Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i Ministrem Finansów, do ustalenia zasad premiowania pracowników umysłowych zjednoczeń, przedsiębiorstw i zakładów transportu samochodowego i komunikacji miejskiej na podstawie przepisów uchwały nr 298 Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1972 r. w sprawie premiowania pracowników umysłowych zatrudnionych w państwowych przedsiębiorstwach przemysłowych oraz grupujących je zjednoczeniach (Monitor Polski Nr 56, poz. 297), z dostosowaniem do warunków i potrzeb transportu samochodowego i komunikacji miejskiej.

§ 17. 5 (uchylony).

§ 18. 6 (uchylony).

§  19.

1. Za czas pracy w porze nocnej między godziną 22,00 a 6,00 pracownikom przysługuje dodatek w wysokości 15% płacy zasadniczej.

2. Kierowcom i innym pracownikom zatrudnionym stale w porze nocnej przy przewozach dystrybucyjnych przysługuje dodatek w wysokości 20% płacy zasadniczej.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje pracownikom umysłowym zajmującym stanowiska kierownicze i samodzielne, z wyjątkiem pracowników wykonujących w porze nocnej bezpośredni nadzór nad pracami związanymi z eksploatacją i remontami pojazdów samochodowych.

§ 20. Kierowca autobusu, trolejbusu, samochodu ciężarowego lub specjalnego oraz motorniczy tramwaju, który ze względu na stan zdrowia lub wiek 60 lat zostanie zatrudniony w tym samym lub innym zakładzie pracy przy prowadzeniu pojazdu, którego prowadzenie uprawnia do wynagrodzenia według niższej stawki płacy zasadniczej, zachowuje prawo do stawki płacy zasadniczej, łącznie z dodatkiem za rodzaj prowadzonego pojazdu lub wykonywanie niektórych rodzajów przewozów, posiadanej uprzednio, jeżeli przepracował na tych pojazdach co najmniej 10 lat.

§ 21. Upoważnia się właściwych ministrów do utrzymania w uzasadnionych wypadkach branżowych systemów płac robotników zaplecza technicznego transportu samochodowego.

§  22.

1. Pracownicy w zamian za przysługujące im dotychczas deputaty w naturze otrzymują ekwiwalent pieniężny.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pracowników, którzy na podstawie przepisów o wynagradzaniu wydanych po dniu 1 maja 1972 r. zachowali prawo do deputatu w naturze.

§ 23. Upoważnia się dyrektorów przedsiębiorstw (zakładów) transportu samochodowego i komunikacji miejskiej do tworzenia w ramach planowanego osobowego funduszu płac specjalnego funduszu nagród w wysokości do 0,5% planowanego osobowego funduszu płac, z przeznaczeniem na nagrody dla pracowników za szczególne osiągnięcia.

§ 24. 7  

1. Zakłady pracy, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz.U. z 1988 r. Nr 28, poz. 196), mogą podwyższać:

1) obowiązujące stawki wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych,

2) dodatki za wykonywanie czynności dodatkowych, otrzymywane przez kierowców pojazdów samochodowych (z wyjątkiem kierowców samochodów osobowych).

2. Podwyższenie stawek płac, o których mowa w ust. 1, może nastąpić pod warunkiem:

1) odpowiedniego zmniejszenia premii i nagród,

2) likwidacji lub zmniejszenia wysokości składników płac nie związanych bezpośrednio z wynikami pracy,

3) włączenia do wynagrodzenia dodatku w kwocie 6000 zł, wypłacanego na podstawie uchwały nr 17 Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1988 r. w sprawie oddatków z tytułu wzrostu cen (Monitor Polski Nr 3, poz. 20).

3. Do czasu zastosowania w zakładzie pracy stawek wynagrodzenia zasadniczego, opracowanych z wykorzystaniem wyników wartościowania pracy, wynagrodzenie ustala się według następujących zasad:

1) stosuje się dotychczasowe taryfikatory kwalifikacyjne,

2) wysokość wynagrodzeń zasadniczych w najniższej kategorii zaszeregowania (w I kategorii) nie może być niższa od najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia danego roku, określonego przez Radę Ministrów na podstawie Kodeksu pracy, i nie może być wyższa od sześciokrotnego najniższego wynagrodzenia w najwyższej kategorii zaszeregowania (w XI kategorii),

3) wysokość dodatku za wykonywanie czynności dodatkowych nie może przekroczyć 80% najniższego wynagrodzenia. Wysokość stawek za wykonywanie poszczególnych czynności powinna być zróżnicowana w zależności od rodzaju czynności i jej uciążliwości.

4. Do pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, mogą być zastosowane stawki wynagrodzenia zasadniczego obowiązujące pozostałych pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych w danej jednostce organizacyjnej.

5. Wprowadzenie nowych stawek wynagrodzenia zasadniczego (wraz z pochodnymi) oraz dodatków za wykonywanie czynności dodatkowych może nastąpić wyłącznie w ramach posiadanych przez te jednostki organizacyjne środków przeznaczonych na wynagrodzenia pracowników.

§ 25. Wynagrodzenia wypłacane z osobowego funduszu płac wolne są od podatku od wynagrodzeń i składki na cele emerytalne.

§  26.

1. Upoważnia się Ministra Komunikacji, w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i zarządami głównymi właściwych związków zawodowych, do zastosowania zasad wynagradzania określonych niniejszą uchwałą do pracowników lotnictwa cywilnego i Przedsiębiorstwa Wagonów Sypialnych i Restauracyjnych "Wars", z uwzględnianiem warunków pracy w tych jednostkach.

2. Upoważnia się Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Gospodarki Komunalnej i Przemysłu Terenowego, do zastosowania przepisów niniejszej uchwały do pracowników przedsiębiorstw (zakładów) oczyszczania miast i osiedli, z uwzględnianiem warunków pracy w tych jednostkach.

3. Upoważnia się Ministra Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych, do zastosowania przepisów niniejszej uchwały do kierowców pojazdów samochodowych objętych przepisami uchwały nr 222 Rady Ministrów z dnia 22 października 1971 r. w sprawie ustalenia stanowisk, uposażenia oraz czasu służby członków Korpusu Technicznego Pożarnictwa, z uwzględnianiem warunków pracy w tych jednostkach.

4. Upoważnia się zainteresowanych ministrów, w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i zarządami głównymi właściwych związków zawodowych, do zastosowania przepisów niniejszej uchwały do pracowników ośrodków szkolenia kierowców pojazdów samochodowych oraz instruktorów szkolenia kierowców samochodowych, z uwzględnianiem warunków pracy w tych jednostkach.

5. Przy stosowaniu zasad wynagradzania przewidzianych w uchwale w jednostkach organizacyjnych wymienionych w ust. 1-4 niektóre składniki płac mogą być zastąpione innymi składnikami bądź wprowadzone nowe składniki płac nie przewidziane w uchwale - w granicach kwot przewidzianych dla składników płac określonych uchwałą.

§ 27. Zasady wynagradzania określone niniejszą uchwałą powinny być wprowadzane po uprzednim sprawdzeniu stopnia przygotowania każdego przedsiębiorstwa (zakładu) i centrali zjednoczenia (jednostki równorzędnej) do wprowadzenia nowych zasad płac, w szczególności w zakresie:

1) prawidłowego zaszeregowania pracowników na podstawie nowych taryfikatorów kwalifikacyjnych,

2) rozliczenia środków finansowych przeznaczonych na podwyżkę płac.

§  28.

1. Pracownikom objętym uchwałą nie przysługują dodatki przewidziane w § 2 uchwały Rady Ministrów i Centralnej Rady Związków Zawodowych z dnia 30 grudnia 1970 r. w sprawie podwyżki najniższych płac, wprowadzenia dodatków do płac dla niektórych grup pracowników, podwyżki zasiłków rodzinnych oraz niektórych emerytur i rent (Monitor Polski Nr 44, poz. 352).

2. Kwota dodatków, o których mowa w ust. 1, zwiększa planowany osobowy fundusz płac. Za podstawę obliczeń zwiększających planowany osobowy fundusz płac przyjmuje się wypłaty tych dodatków w miesiącu poprzedzającym miesiąc wprowadzenia zasad określonych niniejszą uchwałą, przeliczonych w skali rocznej.

§ 29. Zaleca się centralnym organizacjom spółdzielczym i społecznym odpowiednie stosowanie zasad wynagradzania określonych w uchwale do pracowników zatrudnionych w podległych jednostkach organizacyjnych.

§  30.

1. Do pracowników objętych uchwałą nie stosuje się:

1) przepisów wydanych na podstawie § 14 ust. 4 uchwały nr 213 Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1961 r. w sprawie zasad i organizacji normowania pracy (Monitor Polski Nr 54, poz. 235),

2) uchwały nr 301 Rady Ministrów z dnia 14 września 1963 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku kwartalnego dla pracujących,

3) § 2, 3, 4, 5 i 8 uchwały nr 400 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1963 r. w sprawie zasad wynagradzania radców prawnych i referentów prawnych zatrudnionych w przedsiębiorstwach państwowych, zjednoczeniach oraz w bankach państwowych (Monitor Polski Nr 94, poz. 438 z późniejszymi zmianami),

4) § 5, 9 i 10 uchwały nr 79 Rady Ministrów z dnia 25 marca 1964 r. w sprawie czasu pracy i zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych przy konwojowaniu,

5) uchwały nr 132 Rady Ministrów z dnia 4 maja 1964 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w zjednoczeniach (jednostkach równorzędnych) grupujących państwowe przedsiębiorstwa przemysłowe i budowlano-montażowe (Monitor Polski Nr 32, poz. 140 z późniejszymi zmianami),

6) uchwały nr 286 Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 1966 r. w sprawie wynagradzania niektórych pracowników przedsiębiorstw obrotu towarowego,

7) § 10 ust. 1 i 2 uchwały nr 163 Rady Ministrów z dnia 6 lipca 1973 r. w sprawie nagród i premii wypłacanych poza planem funduszu płac oraz ze środków nie objętych funduszem płac w gospodarce uspołecznionej,

8) § 4 pkt 5 i 7 oraz § 6 pkt 3 uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1972 r. w sprawie rozszerzenia uprawnień dyrektorów państwowych przedsiębiorstw przemysłu kluczowego i dyrektorów ich zjednoczeń (Monitor Polski Nr 13, poz. 90),

9) uchwały nr 56 Rady Ministrów z dnia 12 marca 1971 r. w sprawie zasad wynagradzania dyrektorów, zastępców dyrektorów i głównych księgowych przedsiębiorstw przemysłowych i budowlano-montażowych oraz nadzorujących je zjednoczeń (zmienionej uchwałą nr 76 Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1971 r.),

10) § 4 uchwały nr 43 Rady Ministrów z dnia 2 marca 1973 r. w sprawie zasad gospodarowania funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych oraz grupujących je zjednoczeniach (Monitor Polski Nr 12, poz. 70).

2. Tracą moc:

1) uchwała nr 147 Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1967 r. w sprawie wynagradzania i czasu pracy pracowników transportu samochodowego,

2) uchwała nr 148 Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1967 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników umysłowych i obsługi przedsiębiorstw zorganizowanego transportu samochodowego,

3) § 1, 2, 4, 5 i 7 uchwały nr 296 Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1972 r. w sprawie doraźnej poprawy warunków pracy w niektórych przedsiębiorstwach resortu komunikacji, handlu wewnętrznego i usług, zdrowia i opieki społecznej oraz Centrali Rolniczej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" i "Związku Spółdzielni Spożywców <<Społem>>",

4) uchwała nr 149 Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1967 r. w sprawie wynagradzania motorniczych tramwajowych,

5) uchwała nr 138 Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1963 r. w sprawie zasad wynagradzania konduktorów autobusowych Państwowej Komunikacji Samochodowej,

6) § 8 i 9 oraz załącznik do uchwały nr 75 Rady Ministrów z dnia 29 maja 1970 r. w sprawie poprawy wykorzystania przyczep w transporcie samochodowym.

§ 31. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1974 r.

*Z dniem 1 stycznia 1988 r. uchwała traci moc w zakresie uregulowanym przez uchwałę nr 13 Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 1988 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w państwowych przedsiębiorstwach uzdrowiskowych (M.P.88.4.38) zgodnie z § 4 pkt 3 powołanej uchwały.

1 § 4 zmieniony przez § 1 pkt 1 uchwały z dnia 13 kwietnia 1982 r. (M.P.82.11.79) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 kwietnia 1982 r.

2 § 5 zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały z dnia 13 kwietnia 1982 r. (M.P.82.11.79) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 kwietnia 1982 r.

3 § 6 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 uchwały z dnia 13 kwietnia 1982 r. (M.P.82.11.79) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 kwietnia 1982 r.

4 § 7 zmieniony przez § 1 pkt 4 uchwały z dnia 13 kwietnia 1982 r. (M.P.82.11.79) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 kwietnia 1982 r.

5 § 17 uchylony przez § 9 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie stosowania równoważnych norm czasu pracy w komunikacji samochodowej i w transporcie samochodowym (Dz.U.74.51.332) z dniem 1 stycznia 1975 r.

6 § 18 uchylony przez § 9 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie stosowania równoważnych norm czasu pracy w komunikacji samochodowej i w transporcie samochodowym (Dz.U.74.51.332) z dniem 1 stycznia 1975 r.

7 § 24:

- zmieniony przez § 1 uchwały z dnia 19 sierpnia 1985 r. (M.P.85.22.165) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 września 1985 r.

- zmieniony przez § 1 uchwały z dnia 23 stycznia 1989 r. (M.P.89.3.26) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 16 lutego 1989 r.

• Identyfikator: M.P.1974.9.66
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Zasady wynagradzania pracowników transportu samochodowego, spedycji krajowej i komunikacji miejskiej.
• Data aktu: 15/03/1974
• Data ogłoszenia: 21/03/1974
• Data wejścia w życie: 01/04/1974