a także mając na uwadze, co następuje:(1) System Informacyjny Schengen (SIS) stanowi istotne narzędzie służące utrzymaniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii poprzez wspieranie współpracy operacyjnej między właściwymi organami krajowymi, w szczególności strażą graniczną, policją, organami celnymi, organami imigracyjnymi oraz organami odpowiedzialnymi za zapobieganie przestępstwom, ich wykrywanie, prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych lub ich ściganie lub za wykonywanie kar. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1862 2 stanowi podstawę prawną SIS w kwestiach objętych zakresem stosowania rozdziałów 4 i 5 tytułu V części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(2) Wpisy w SIS zawierają informacje na temat konkretnej osoby lub konkretnego przedmiotu, a także instrukcje dla organów określające sposób postępowania po zlokalizowaniu danej osoby lub danego przedmiotu. Wpisy dotyczące osób i przedmiotów wprowadzone do SIS są udostępniane bezpośrednio w czasie rzeczywistym wszystkim użytkownikom końcowym właściwych organów krajowych państw członkowskich uprawnionym do przeprowadzania wyszukiwania w SIS zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1862. Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol), ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 3 , przedstawiciele krajowi Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust), ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1727 4 , oraz zespoły Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej, ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1896 5 , są również upoważnione do dostępu do SIS i wyszukiwania danych w SIS zgodnie ze swoimi uprawnieniami i z rozporządzeniem (UE) 2018/1862.
(3) Europol odgrywa ważną rolę w walce z poważną przestępczością i terroryzmem, zapewniając analizy i oceny zagrożeń w celu wsparcia postępowań przygotowawczych prowadzonych przez właściwe organy krajowe. Europol pełni tę rolę również poprzez korzystanie z SIS oraz wymianę z państwami członkowskimi informacji uzupełniających dotyczących wpisów w SIS. W ramach walki z poważną przestępczością i terroryzmem należy stale koordynować działania państw członkowskich w odniesieniu do przetwarzania danych i wprowadzania wpisów do SIS.
(4) Biorąc pod uwagę międzynarodowy charakter poważnej przestępczości i terroryzmu, uzyskane przez państwa trzecie i organizacje międzynarodowe informacje o sprawcach poważnych przestępstw i aktów terrorystycznych lub o osobach podejrzanych o zaangażowanie w poważną przestępczość lub terroryzm mają coraz większe znaczenie dla bezpieczeństwa Unii. Niektóre z tych informacji, w szczególności gdy dana osoba jest obywatelem państwa trzeciego, są udostępniane wyłącznie Europolowi, który przetwarza te informacje i udostępnia wyniki swoich analiz państwom członkowskim.
(5) Powszechnie uznano operacyjną potrzebę udostępniania zweryfikowanych informacji przekazanych przez państwa trzecie funkcjonariuszom pierwszej linii, zwłaszcza funkcjonariuszom straży granicznej i policji. Jednak odpowiedni użytkownicy końcowi w państwach członkowskich nie zawsze mają dostęp do tych cennych informacji, między innymi dlatego, że państwa członkowskie nie zawsze są w stanie wprowadzić wpisy do SIS na podstawie takich informacji ze względu na przepisy krajowe.
(6) Aby zlikwidować lukę w udostępnianiu informacji dotyczących poważnej przestępczości i terroryzmu, w szczególności informacji dotyczących zagranicznych bojowników terrorystycznych - gdy monitorowanie ich przemieszczania się ma kluczowe znaczenie - należy zapewnić, by na wniosek Europolu państwa członkowskie mogły wprowadzać do SIS wpisy służące interesom Unii i dotyczące obywateli państw trzecich, tak by informacje dostarczane przez państwa trzecie i organizacje międzynarodowe były bezpośrednio i w czasie rzeczywistym dostępne dla funkcjonariuszy pierwszej linii w państwach członkowskich.
(7) W tym celu w SIS należy utworzyć specjalną kategorię wpisów informacyjnych służących interesom Unii i dotyczących obywateli państw trzecich (zwanych dalej "wpisami informacyjnymi"). Takie wpisy informacyjne powinny być wprowadzane do SIS na wniosek Europolu przez państwa członkowskie według ich uznania, po weryfikacji i analizie tych wpisów, aby poinformować użytkowników końcowych przeprowadzających wyszukiwanie w SIS, że dana osoba podejrzana jest o udział w przestępstwie podlegającym kompetencjom Europolu, oraz by państwa członkowskie i Europol otrzymały potwierdzenie, że osoba, której dotyczy wpis informacyjny, została zlokalizowana oraz by otrzymać kolejne informacje zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1862 zmienionym niniejszym rozporządzeniem.
(8) Aby państwo członkowskie, do którego Europol zwrócił się z wnioskiem o dokonanie wpisu, mogło ocenić, czy dany przypadek jest adekwatny, odpowiedni i ważny w stopniu uzasadniającym wprowadzenie tego wpisu informacyjnego do SIS, oraz aby potwierdzić wiarygodność źródła informacji i prawidłowość informacji dotyczących danej osoby, Europol powinien udostępnić wszystkie posiadane przez siebie informacje dotyczące danej sprawy, z wyjątkiem informacji, które jednoznacznie zostały uzyskane z oczywistym naruszeniem praw człowieka. Europol powinien w szczególności udostępnić wyniki sprawdzenia przedmiotowych danych w swoich bazach danych, informacje dotyczące prawidłowości i wiarygodności tych danych oraz swoją analizę tego, czy istnieją wystarczające podstawy, by sądzić, że dana osoba popełniła przestępstwo podlegające kompetencjom Europolu, uczestniczyła w jego popełnieniu lub zamierza popełnić takie przestępstwo.
(9) Aby zapewnić zgodność z prawem, kompletność i prawidłowość danych SIS, Europol powinien bezzwłocznie informować państwa członkowskie, jeżeli posiada istotne dodatkowe lub zmienione dane w odniesieniu do swojego wniosku o wprowadzenie wpisu informacyjnego do SIS lub jeśli posiada dowody wskazujące na to, że dane zawarte w jego wniosku są niezgodne ze stanem faktycznym lub są przechowywane niezgodnie z prawem. Europol powinien również bezzwłocznie przekazywać państwu członkowskiemu dokonującemu wpisu dodatkowe lub zmienione dane w odniesieniu do wpisu informacyjnego wprowadzonego do SIS na jego wniosek, aby umożliwić państwu członkowskiemu dokonującemu wpisu uzupełnienie lub zmianę wpisu informacyjnego. Europol powinien w szczególności podjąć działania, jeżeli dowie się, że informacje otrzymane od organów państwa trzeciego lub od organizacji międzynarodowej były niezgodne ze stanem faktycznym lub zostały przekazane Europolowi w celach niezgodnych z prawem, na przykład gdy udostępnienie informacji dotyczących danej osoby było motywowane względami politycznymi.
(10) Do przetwarzania danych osobowych przez Europol podczas wykonywania przez niego swoich obowiązków na mocy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 i (UE) 2018/1725 6 .
(11) Przygotowania do wdrożenia wpisów informacyjnych nie powinny mieć wpływu na korzystanie z SIS.
(12) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie i uregulowanie szczególnej kategorii wpisów dokonywanych w SIS na wniosek Europolu w interesie Unii przez państwa członkowskie w celu wymiany informacji dotyczących osób zaangażowanych w poważną przestępczość lub terroryzm, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich charakter możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(13) Niniejsze rozporządzenie nie narusza w żaden sposób praw podstawowych i jest zgodne z zasadami zapisanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "Kartą") i w TUE. W szczególności niniejsze rozporządzenie zapewnia pełną ochronę danych osobowych zgodnie z art. 16 TFUE, art. 8 Karty oraz mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych. Celem niniejszego rozporządzenia jest także zapewnienie bezpiecznego otoczenia wszystkim osobom zamieszkującym terytorium Unii.
(14) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego.
(15) Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do Irlandii zgodnie z art. 5 ust. 1 protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do TUE i TFUE oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE 7 i decyzji wykonawczej Rady (UE) 2020/1745 8 .
(16) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen - w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 9 - które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE 10 .
(17) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen - w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 11 - które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW 12 .
(18) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen - w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 13 - które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE 14 .
(19) W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii niniejsze rozporządzenie jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. i należy je odczytywać w związku z decyzjami Rady 2010/365/UE 15 i (UE) 2018/934 16 .
(20) W odniesieniu do Chorwacji niniejsze rozporządzenie jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r. i należy je odczytywać w związku z decyzją Rady (UE) 2017/733 17 .
(21) W odniesieniu do Cypru niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.
(22) Zgodnie z art. 41 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych.
(23) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2018/1862,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: