RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z jego art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 14 października 2004 r. Wspólnota Europejska zatwierdziła Konwencję sztokholmską w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (zwaną dalej "konwencją") decyzją Rady 2006/507/WE 1 .
(2) Jako strona konwencji Unia może przedkładać wnioski dotyczące poprawek do załączników do konwencji. Załącznik A do konwencji zawiera wykaz substancji chemicznych, które mają zostać wyeliminowane.
(3) Zgodnie z dostępnymi informacjami naukowymi i sprawozdaniami z przeglądów, a także biorąc pod uwagę kryteria kwalifikacyjne zawarte w załączniku D do konwencji, chloropiryfos wykazuje cechy trwałego zanieczyszczenia organicznego.
(4) Chloropiryfos nie jest zatwierdzony jako substancja czynna zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 2 , a zatem nie zezwala się na wprowadzanie go do obrotu ani na stosowanie w Unii w środkach ochrony roślin. Chloropiryfos nie jest zatwierdzony jako substancja czynna zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 3 , a zatem nie zezwala się na wprowadzanie go do obrotu ani na stosowanie w Unii w produktach biobójczych. Ponadto chloropiryfos nie jest zarejestrowany do żadnych innych zastosowań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 4 , w związku z czym nie może być produkowany ani wprowadzany do obrotu w Unii do takich innych zastosowań w ilości 1 tony lub więcej rocznie na producenta lub importera.
(5) Chociaż chloropiryfos jest stopniowo wycofywany w Unii, wydaje się, że nadal jest on stosowany jako pestycyd i rozpraszany w środowisku poza Unią. Ze względu na możliwość transgranicznego przenoszenia chloropiryfosu w środowisku na dalekie odległości, środki podjęte na poziomie krajowym lub unijnym nie są wystarczające, aby zagwarantować wysoki poziom ochrony środowiska i zdrowia ludzi. Niezbędne są zatem szeroko zakrojone działania na poziomie międzynarodowym.
(6) W związku z tym Unia powinna przedłożyć Sekretariatowi konwencji wniosek o włączenie chloropiryfosu do załącznika A do konwencji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
