a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu Rady (UE) 2019/1838 1 ustalono uprawnienia do połowów dla niektórych stad ryb i grup stad ryb w Morzu Bałtyckim na 2020 rok. Ustanowiono w nim okresy zamknięcia tarlisk dla dwóch stad dorsza bałtyckiego z odstępstwem dla statków rybackich o długości całkowitej poniżej 12 metrów prowadzących połowy przy użyciu niektórych narzędzi biernych. Połowy za pomocą takli dryfujących są wyłączone z zakresu odstępstwa. Jednakże uznaje się, że stosowanie takli dryfujących powinno być nadal dozwolone, a zatem powinno zostać objęte odstępstwem, jak w poprzednich rozporządzeniach dotyczących uprawnień do połowów. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1838.
(2) W rozporządzeniu Rady (UE) 2020/123 2 ustalono uprawnienia do połowów na 2020 rok w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mające zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii.
(3) W sprawozdaniu z sesji plenarnej, która miała miejsce w dniach 16-20 marca 2020 r., Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) stwierdził, że w odniesieniu do przyłowów witlinka (Merlangius merlangus) w Morzu Celtyckim spośród czterech różnych wzorów worka włoka wymienionych na liście środków zaradczych w art. 13 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2020/123 ustalającego uprawnienia do połowów na rok 2020, największą selektywność ma worek włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 100 mm z panelem o oczkach kwadratowych o rozmiarze 160 mm. STECF nie dysponował żadnymi wiarygodnymi szacunkami dotyczącymi selektywności worka włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 100 mm z panelem o oczkach kwadratowych o rozmiarze 160 mm w odniesieniu do dorsza atlantyckiego (Gadus morhua). Właściwe jest zatem, aby zapewnić odbudowę przedmiotowego stada witlinka, by stosowanie takiej kombinacji worka włoka i panelu o oczkach kwadratowych było nadal dozwolone. Aby zapewnić odbudowę stada dorsza w Morzu Celtyckim, worek włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 100 mm z panelem o oczkach kwadratowych o rozmiarze 160 mm w dalszym ciągu powinien być stosowany przy podniesionej linie połowowej.
(4) Śmiertelność połowowa (F) dorsza w Morzu Północnym (Gadus morhua) wzrosła od 2016 r. i szacuje się, że obecnie przekracza punkt odniesienia wskaźnika śmiertelności połowowej (Flim), tj. punkt odniesienia wskaźnika śmiertelności połowowej, co w perspektywie długoterminowej spowoduje średnią liczebność stada na poziomie najniższej biomasy tarłowej (Blim). Połowy na poziomach powyżej Flim spowodują spadek liczebności stada do poziomów poniżej Blim. W związku z tym biomasa stada tarłowego spadła od 2015 r. i szacuje się, że znajduje się poniżej BUm. BUm jest punktem odniesienia określonego na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, w szczególności Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES), poniżej którego zdolność reprodukcyjna może być ograniczona. Ponadto uzupełnianie stada pozostawało na niskim poziomie od 1998 r., i było wyjątkowo słabe w latach 2016 i 2018.
(5) Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 3 ustanawiającego wieloletni plan dla Morza Północnego, jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, spadła poniżej Blim, należy przyjąć dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego przywrócenia przedmiotowego stada do poziomów przekraczających poziom umożliwiający osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY). Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie połowów ukierunkowanych z danego stada oraz odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów dla tych stad lub dla innych stad w łowiskach, w których występują przyłowy dorsza atlantyckiego lub obydwa te elementy.
(6) Wobec braku wspólnej rekomendacji regionalnej grupy państw członkowskich regionu Morza Północnego dotyczącej środków o dłuższym terminie Komisja proponuje wprowadzenie dodatkowych środków technicznych funkcjonalnie związanych z uprawnieniami do połowów na 2020 rok zgodnie ze zobowiązaniami podjętymi przez Unię Europejską i Norwegię, które są zgodne ze wspólnym oświadczeniem Komisji Europejskiej i Rady.
(7) W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono całkowity dopuszczalny połów (TAC) dotyczący przyłowów, uprawnienia do połowów dla łowisk, w których poławiane są ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów. Należy również wprowadzić środki techniczne, które będą funkcjonalnie związane z uprawnieniami do połowów. W swoim przeglądzie połowów wielogatunkowych na Morzu Północnym ICES szacuje, że przy braku jakichkolwiek zmian w modelach połowów i w świetle nielegalnych odrzutów, szacowane połowy dorsza mają wartość rzędu 40 000 ton. Aby zminimalizować ryzyko połowów znacznie przekraczających uzgodnione TAC, konieczne jest wprowadzenie dodatkowych środków w celu dalszego ograniczenia połowów.
(8) Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Norwegią 4 Unia przeprowadziła z Norwegią konsultacje w sprawie uprawnień do połowów. Strony zgodziły się zalecić swoim odpowiednim organom wprowadzenie dodatkowych środków zaradczych uzupełniających TAC już uzgodnione w grudniu 2019 r., aby w 2020 r. tymczasowo zapewnić dodatkową ochronę zarówno dla ryb młodocianych, jak i dla dorosłych dorszy. Środki te powinny obejmować sezonowe zamknięcia dla ochrony ryb młodocianych, obszary ograniczonych połowów ze szczególnymi warunkami dostępu oraz wprowadzenie nowych środków dotyczących narzędzi połowowych.
(9) W dniu 9 marca 2020 r. ICES wydała opinię dotyczącą połowów krewetki północnej (Pandalus borealis) w rejonach ICES 3a i 4a w części wschodniej (cieśniny Skagerrak, Kattegat oraz północna część Morza Północnego w Rynnie Norweskiej). Na podstawie tej opinii oraz po konsultacjach z Norwegią należy ustalić kwotę Unii na połowy krewetki północnej w rejonie ICES 3a na 3 266 ton, zgodnie z MSY.
(10) Zgodnie z opinią ICES z dnia 14 kwietnia 2020 r. połowy szprota (Sprattus sprattus) w wodach Unii podobszaru ICES 4 (Morze Północne), oraz w rejonie ICES 3a (cieśniny Skagerrak i Kattegat) nie powinny w okresie od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r. przekroczyć 207 807 ton. Uprawnienia do połowów dla szprota należy zatem w tym okresie ustalić zgodnie z MSY na poziomie 169 778 ton w wodach Unii w rejonie ICES 2a i podobszarze ICES 4 oraz na poziomie 38 029 ton w rejonie ICES 3a.
(11) TAC dla sardeli europejskiej (Engraulis encrasicolus) w podobszarach ICES 9 i 10 oraz wodach Unii obszaru Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowo-Wschodnim Atlantyku (CECAF) 34.1.1 w okresie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r. ustalono na poziomie zerowym w oczekiwaniu na opinię naukową dotyczącą tego okresu. ICES wyda swoją opinię dotyczącą tego stada pod koniec czerwca 2020 r. Aby zapewnić ciągłość działalności połowowej do czasu ustalenia TAC na podstawie najnowszych opinii naukowych, należy w oparciu o połowy w trzecim kwartale 2019 r. ustalić tymczasowy TAC wynoszący 4 018 ton. Taki tymczasowe TAC powinien zostać zmieniony w przyszłości zgodnie z opinią naukową ICES.
(12) W uzgodnionym protokole konsultacji między Norwegią a Unią Europejską w sprawie połowów na 2020 r. z dnia 19 grudnia 2019 r. strony postanowiły, że oprócz uzgodnionych 50 000 ton śledzia atlantyckiego (Clupea harengus), które Norwegia może poławiać ze swojej kwoty w wodach Unii rejonów 4a i 4b oraz które Unia może poławiać ze swojej kwoty w wodach norweskich na południe od 62° N, przyznana zostanie dodatkowa ilość wynosząca maksymalnie 10 000 ton, jeżeli odpowiednio Norwegia lub Unia zwrócą się o takie zwiększenie. Porozumienie to powinno zostać wprowadzone do prawa Unii.
(13) Na swoim dorocznym posiedzeniu, które odbyło się w dniach od 14 do 18 lutego 2020 r., Regionalna Organizacja ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) dokonała przeglądu środka ochronnego dla ostroboka peruwiańskiego (Trachurus murphyi), w odniesieniu do którego w rozporządzeniu (UE) 2020/123 nie ustalono jeszcze uprawnień do połowów. Mające zastosowanie środki należy wprowadzić do prawa Unii.
(14) Na dorocznym posiedzeniu, które odbyło się w dniach od 23 do 27 września 2019 r., Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFo) podjęła decyzję o zamknięciu łowiska beryksa wspaniałego (Beryx splen- dens) w podobszarze NAFO 6 z powodu możliwego wyniszczenia tego stada. Środek ten należy zatem wprowadzić do prawa Unii, a co za tym idzie należy odpowiednio zmienić wykaz gatunków objętych zakazem.
(15) Zalecenie 16-05 Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) zmniejszające TAC dla włócznika śródziemnomorskiego (Xiphias gladius) w 2020 r. zostało już wprowadzone do prawa Unii. Jednak w styczniu 2020 r. sekretariat ICCAT wydał wytyczne dotyczące obliczania TAC dla włócznika śródziemnomorskiego. W związku z tym należy odpowiednio zaktualizować kwotę unijną.
(16) Na swoim dorocznym posiedzeniu, które odbyło się w dniach od 17 do 21 czerwca 2019 r., Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) przyjęła nowe limity połowowe dla tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), które nie mają wpływu na limity połowowe Unii w ramach IOTC. Ograniczyła jednak możliwości stosowania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb, statków dostawczych oraz boi instrumentalnych. W związku z tym należy wprowadzić dalsze zmiany do rozporządzenia (UE) 2020/123 w celu zapewnienia, by przepisy wykonawcze właściwie odzwierciedlały decyzje podjęte przez Umawiające się strony IOTC.
(17) W lipcu 2019 r. podczas 6. posiedzenia stron Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) podjęto decyzję w sprawie środków dotyczących połowów dennych i ograniczeń nakładów połowowych na obszarze objętym porozumieniem. Środki te zostały wprowadzone do prawa Unii rozporządzeniem (UE) 2020/123. Należy jednak dokonać dalszych zmian w celu zapewnienia, by przepisy wykonawcze właściwie odzwierciedlały decyzje podjęte przez SIOFA w odniesieniu do ograniczeń połowów dennych.
(18) Komisja przyznaje licencje połowowe statkom pływającym pod banderą Wenezueli w celu umożliwienia im połowów lucjanowatych na wodach europejskich u wybrzeży Gujany Francuskiej. Rozporządzenie (UE) 2020/123 przewiduje przyznanie 45 licencji. W celu wydania tych upoważnień należy przedstawić dowód zawarcia ważnej umowy między właścicielem statku a przedsiębiorstwem przetwórczym mającym siedzibę w departamencie Gujany Francuskiej. Podczas procedury wydawania upoważnień między następującymi po sobie latami należy umożliwić ciągłość operacji połowowych na określonych warunkach.
(19) W odniesieniu do statków poławiających dobijaki i wykorzystujących niektóre narzędzia w podrejonach ICES 2a, 3a i 4 powinny obowiązywać okresy zakazu od dnia 1 sierpnia do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2021.
(20) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2020/123.
(21) Limity połowowe przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2019/1838 oraz w rozporządzeniu (UE) 2020/123 obowiązują od dnia 1 stycznia 2020 r. Zatem przepisy dotyczące limitów połowowych wprowadzone niniejszym rozporządzeniem powinny wejść w życie jak najszybciej. W odniesieniu do zmian poziomów TAC dodatkowe odstępstwo na Morzu Bałtyckim oraz dalsze zezwolenie na stosowanie określonych rodzajów narzędzi połowowych na Morzu Celtyckim przepisy te powinny obowiązywać od 1 stycznia 2020 r. Ponieważ uprawnienia do połowów, których to dotyczy, nie zostały jeszcze wyczerpane lub są zwiększane, a niniejsze rozporządzenie wprowadza łagodniejsze przepisy, jego stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasad pewności prawa ani ochrony uzasadnionych oczekiwań.
(22) Zgodnie z art. 130 ust. 1 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej przeprowadzono konsultacje ze Zjednoczonym Królestwem 5 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: