a także mając na uwadze, co następuje:(1) W załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 10/2011 2 ustanowiono unijny wykaz substancji dozwolonych, które mogą być wykorzystywane do produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością. W załączniku III do tego rozporządzenia przyporządkowano płyny modelowe imitujące żywność do zastosowania w badaniach w celu wykazania zgodności materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, które jeszcze nie wchodzą w kontakt z żywnością, z limitami migracji, o których mowa w art. 11 i 12 tego rozporządzenia.
(2) Od czasu ostatniej zmiany rozporządzenia (UE) nr 10/2011 Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ("Urząd") opublikował dalsze opinie naukowe dotyczące poszczególnych substancji, które mogą być stosowane w materiałach przeznaczonych do kontaktu z żywnością ("FCM"), a także dotyczące dopuszczonego stosowania substancji, na które wcześniej udzielono zezwolenia. Ponadto wykryto pewne błędy i niejasności w tekście. Należy zmienić i sprostować rozporządzenie (UE) nr 10/2011, aby odzwierciedlić najnowsze ustalenia Urzędu i usunąć wszelkie wątpliwości dotyczące prawidłowego stosowania tego rozporządzenia.
(3) Nazwa substancji kwas 1,2,3,4-tetrahydronaftaleno-2,6-dikarboksylowy, ester dimetylowy (substancja FCM nr 1066, nr CAS 23985-75-3), dopuszczonej rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/831 3 , wymieniona w tabeli 1 w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011, zawiera błąd drukarski w angielskiej wersji językowej dokumentu. Należy zatem skorygować tę pozycję w tabeli 1 w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011.
(4) Na podstawie pozytywnej opinii naukowej Urzędu 4 w sprawie stosowania substancji [3-(2,3-epoksypropoksy) propylo]trimetoksysilan (substancja FCM nr 1068, nr CAS 2530-83-8) jako składnika apretur do obróbki włókien szklanych wbudowanych w tworzywa sztuczne o niskiej przepuszczalności, takie jak politereftalan etylenu (PET), poliwęglan (PC), politereftalan butylenu (PBTP), poliestry termoutwardzalne oraz ester winylowy epoksybisfenolu, przeznaczone do jednorazowego i wielokrotnego użytku przy długotrwałym przechowywaniu w temperaturze pokojowej, krótkotrwałego wielokrotnego kontaktu w podwyższonej lub wysokiej temperaturze oraz dla wszystkich kategorii żywności - substancja została dopuszczona rozporządzeniem (UE) 2018/831 jako dodatek lub substancja pomocnicza w produkcji polimerów w kolumnie 5 tabeli 1 w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011. Ponieważ substancja ta jest przeznaczona do reakcji z łańcuchem głównym materiału z tworzywa sztucznego i może stać się jego częścią, należy ją uznać za substancję wyjściową lub monomer w produkcji apretur do obróbki włókien szklanych wbudowanych w tworzywa sztuczne o niskiej przepuszczalności, takie jak politereftalan etylenu (PET), poliwęglan (PC), politereftalan butylenu (PBTP), poliestry termoutwardzalne oraz ester winylowy epoksybisfenolu. Należy zatem zmienić tę pozycję w tabeli 1 w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 w celu włączenia tej substancji do kolumny 6 załącznika I do tego rozporządzenia, aby wyjaśnić jej zamierzone zastosowania.
(5) Urząd przyjął dwie pozytywne opinie naukowe 5 (6 w sprawie stosowania substancji poli((R)-3-hydroksymaślanko-(R)-3-hydroksyheksanian) (substancja FCM nr 1059, nr CAS 147398-31-0), która jest biodegradowalnym (ko) polimerem uzyskanym z fermentacji mikrobiologicznej stosowanej do produkcji artykułów do pakowania przeznaczonych do kontaktu z całymi owocami i warzywami. W tych dwóch opiniach Urząd stwierdził, że substancja ta nie budzi obaw co do bezpieczeństwa konsumentów, jeżeli jest stosowana albo oddzielnie, albo w mieszankach z innymi polimerami w kontakcie z żywnością (suchą/w postaci stałej), do której w tabeli 2 w załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 przyporządkowano płyn modelowy imitujący żywność E, w warunkach kontaktu nie dłuższych niż 6 miesięcy lub dłuższych w temperaturze pokojowej lub niższej, w tym w warunkach faz napełniania na gorąco lub krótkich faz podgrzewania. Urząd stwierdził ponadto, że migracja specyficzna produktu rozpadu - kwasu krotonowego nie powinna przekraczać 0,05 mg/kg żywności. Należy zatem wpisać tę substancję do unijnego wykazu substancji dozwolonych, z zastrzeżeniem że należy przestrzegać powyższych wymagań.
(6) Kwas krotonowy (substancja FCM nr 467, nr CAS 3724-65-0) jest dopuszczony jako dodatek lub monomer w produkcji tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością. W tabeli 1 w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 we wpisie dotyczącym tej substancji wprowadzono rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/752 7 limit migracji specyficznej wynoszący 0,05 mg/kg żywności, zastępując wcześniejszą weryfikację zgodności na podstawie pozostałości substancji na powierzchni kontaktu z żywnością (QMA). Weryfikacja zgodności kwasu krotonowego na podstawie QMA z limitem 0,05 mg/6 dm2 jest również ujęta we wpisie dotyczącym substancji kopolimer kwasu 3-hydroksybutanowego i 3-hydroksypentanowego (substancja FCM nr 744, nr CAS 80181-31-3) w tabeli 4 w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 i należy ją również zastąpić limitem migracji specyficznej przyporządkowanym substancji FCM nr 467. W świetle faktu, że ten sam limit migracji specyficznej dla kwasu krotonowego ma mieć zastosowanie do substancji FCM 467, 744 i 1059, należy wprowadzić w tabeli 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 ograniczenie grupowe w odniesieniu do kwasu krotonowego dla substancji FCM 467, 744 i 1059 oraz zmienić odpowiednie indywidualne wpisy w tabelach 1 i 4 tego załącznika.
(7) Urząd przyjął pozytywną opinię naukową 8 w sprawie stosowania substancji węglan dimetylu (substancja FCM nr 1067, nr CAS 616-38-6) jako monomeru w produkcji tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Urząd stwierdził, że substancja ta nie budzi obaw co do bezpieczeństwa konsumentów, jeżeli jest stosowana jako komonomer razem z 1,6-heksanodiolem w celu wytwarzania prepolimeru poliwęglanowego, a następnie poddawana reakcji z 4,4'-metylenodifenylodiizocyjanianem i diolami, takimi jak glikol polipropylenowy i 1,4-butanodiol, w celu utworzenia termoplastycznego poliuretanu. Stosowanie tego materiału powinno zostać jeszcze bardziej ograniczone, tak by zawierał on maksymalnie 30 % prepolimeru poliwęglanowego i był stosowany wyłącznie do wyrobów wielokrotnego użytku w krótkotrwałym kontakcie (≤ 30 min) w temperaturze pokojowej ze środkami spożywczymi, do których w tabeli 2 załącznika III do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 przyporządkowano płyny modelowe A i B. Należy zatem wpisać tę substancję do unijnego wykazu substancji dozwolonych, pod warunkiem że ograniczenia te będą przestrzegane.
(8) Urząd zauważył również, że substancja FCM nr 1067 może być również używana do produkcji innych poliwęglanów lub w innych warunkach. Urząd stwierdził, że w tych przypadkach stosowanie tej substancji nie budzi obaw co do bezpieczeństwa konsumentów, jeżeli migracja węglanu dimetylu nie przekracza 0,05 mg/kg żywności, a całkowita migracja oligomerów poliwęglanowych o masie cząsteczkowej poniżej 1 000 Da nie przekracza 0,05 mg/kg żywności. W związku z tym należy dopuścić powyższe zastosowania tej substancji, pod warunkiem że ograniczenia te będą przestrzegane.
(9) W zezwoleniu dotyczącym substancji FCM nr 1067 przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu do celów produkcji innych poliwęglanów lub w innych warunkach wymaga się, aby całkowita migracja oligomerów poliwęglanowych o masie cząsteczkowej poniżej 1 000 Da nie przekraczała 0,05 mg/kg żywności. Metody analityczne służące do ustalania migracji tych oligomerów są złożone. Opis tych metod niekoniecznie jest dostępny właściwym organom. Bez tego opisu właściwy organ nie może sprawdzić, czy migracja oligomerów z materiału lub wyrobu jest zgodna z limitem migracji dla tych oligomerów. Podmioty gospodarcze, które wprowadzają do obrotu wyrób lub materiał końcowy zawierający tę substancję, powinny być zobowiązane do dostarczenia opisu metody i próbki kalibracyjnej, jeżeli jest ona wymagana do zastosowania tej metody.
(10) Urząd przyjął pozytywną opinię naukową 9 w sprawie stosowania substancji izobutan (nr CAS 75-28-5, substancja FCM nr 1069) jako środka spieniającego w produkcji tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością. W opinii tej Urząd stwierdził, że substancja ta nie budzi obaw co do bezpieczeństwa konsumentów, jeśli jest stosowana jako środek spieniający w tworzywach sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością. W związku z tym należy zezwolić na takie zastosowanie tej substancji. Grupa związków określana wspólnie jako "środki spieniające" obejmuje również środki powierzchniowo czynne i często rozumie się przez to określenie jedynie środki powierzchniowo czynne. W celu uniknięcia ewentualnej pomyłki oraz zgodnie z funkcją tej substancji ocenioną przez Urząd, we wpisie dotyczącym tej substancji w tabeli 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 należy zastosować termin synonimiczny: "środek porotwórczy".
(11) W tabeli 3 załącznika III do rozporządzenia (UE) nr 10/2011 przyporządkowano płyny modelowe imitujące żywność do zastosowania w badaniach w celu wykazania zgodności materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, które jeszcze nie wchodzą w kontakt z żywnością, z limitami migracji globalnej określonymi w art. 12 tego rozporządzenia. Pomiędzy wierszami 3 i 4 występuje niejasność, jeśli chodzi o odniesienie do płynów modelowych imitujących żywność, które mają być stosowane do badania migracji globalnej wymienionych produktów, w szczególności przetworów mlecznych. Wiersz trzeci odnosi się do żywności uwodnionej i żywności zawierającej alkohol oraz ogólnie przetworów mlecznych i przewiduje stosowanie płynu modelowego imitującego żywność D1 (etanol 50 %). Wiersz czwarty odnosi się do żywności uwodnionej, kwaśnej i żywności zawierającej alkohol oraz przetworów mlecznych i przewiduje stosowanie płynu modelowego imitującego żywność D1 oraz płynu modelowego imitującego żywność B (kwas octowy 3 %). Płyn modelowy imitujący żywność B należy stosować w odniesieniu do produktów kwaśnych o pH poniżej 4,5, jak określono w pkt 2 załącznika III do rozporządzenia (UE) nr 10/2011. Przetwory mleczne są wymienione w obu wierszach, ponieważ chociaż samo mleko ma stosunkowo neutralne pH (6,5-6,8), to niektóre przetworzone (fermentowane lub kwaszone) przetwory mleczne mają kwaśne pH o wartości od 4,0 do 4,5. Ten rozdźwięk może prowadzić do błędnej interpretacji, że kwaśne przetwory mleczne są również objęte trzecim wierszem i w związku z tym mogą być badane tylko z użyciem płynu modelowego imitującego żywność D1, a nie płynu modelowego B, jak określono w wierszu czwartym. Należy zatem doprecyzować brzmienie trzeciego i czwartego wiersza tabeli 3, określając wartość pH wymienionych przetworów mlecznych, z zastosowaniem wartości granicznej pH wynoszącej 4,5.
(12) Należy zatem odpowiednio zmienić i sprostować załączniki I i III do rozporządzenia (UE) nr 10/2011.
(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: