a także mając na uwadze, co następuje:(1) Wspólne cele dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE 3 oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE 4 obejmują zapewnienie równych warunków działania dla przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania oraz zniesienie ograniczeń w swobodnym przepływie jednostek uczestnictwa i udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania w Unii, przy jednoczesnym zapewnieniu bardziej jednolitej ochrony inwestorów. Choć cele te zostały już w dużej mierze osiągnięte, nadal istnieją pewne bariery, które utrudniają zarządzającym funduszami pełne czerpanie korzyści z rynku wewnętrznego.
(2) Niniejsza dyrektywa jest uzupełniona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1156 5 . Rozporządzenie to ustanawia dodatkowe przepisy i procedury dotyczące przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) i zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI). Łącznie to rozporządzenie i niniejsza dyrektywa powinny lepiej skoordynować warunki dotyczące zarządzających funduszami prowadzących działalność na rynku wewnętrznym i ułatwiać transgraniczną dystrybucję funduszy, którymi ci zarządzający zarządzają.
(3) Konieczne jest usunięcie luki w regulacjach i dostosowanie procedury powiadamiania właściwych organów o zmianach dotyczących UCITS do procedury powiadamiania ustanowionej w dyrektywie 2011/61/UE.
(4) W rozporządzeniu (UE) 2019/1156 wzmocniono przepisy dotyczące informacji reklamowych regulowanych dyrektywą 2009/65/WE i rozszerzono stosowanie tych przepisów na ZAFI, zapewniając tym samym wysoki poziom ochrony inwestorów, niezależnie od rodzaju inwestora. Odpowiednie przepisy dyrektywy 2009/65/WE dotyczące informacji reklamowych i dostępności krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych w odniesieniu do uzgodnień dotyczących wprowadzania jednostek uczestnictwa UCITS do obrotu nie są już w związku z tym potrzebne i powinny zostać uchylone.
(5) Przepisy dyrektywy 2009/65/WE zobowiązujące UCITS do zapewnienia stosownych rozwiązań na rzecz inwestorów, które zostały wprowadzone w niektórych krajowych systemach prawnych, okazały się uciążliwe. Dodatkowo lokalne rozwiązania rzadko są wykorzystywane przez inwestorów w sposób zamierzony w tej dyrektywie. Preferowaną metodą kontaktu między inwestorami a zarządzającymi funduszem stała się bezpośrednia interakcja - drogą elektroniczną bądź telefonicznie, natomiast płatności i umorzenia jednostek uczestnictwa są realizowane innymi kanałami. Chociaż te lokalne rozwiązania są obecnie wykorzystywane do celów administracyjnych, takich jak transgraniczne odzyskiwanie opłat urzędowych, takie kwestie powinny być rozwiązywane za pomocą innych środków, w tym w ramach współpracy między właściwymi organami.
W związku z tym należy ustanowić przepisy uaktualniające i precyzujące wymogi w zakresie zapewniania rozwiązań na rzecz inwestorów detalicznych, a państwa członkowskie nie powinny wymagać lokalnej fizycznej obecności do zapewniania takich rozwiązań. W każdym przypadku przepisy powinny zapewniać, by inwestorzy mieli dostęp do informacji, do których są uprawnieni.
(6) W celu zapewnienia spójnego traktowania inwestorów detalicznych należy zapewnić, aby wymogi dotyczące rozwiązań miały również zastosowanie do ZAFI, jeżeli państwa członkowskie zezwalają im na wprowadzanie do obrotu jednostek uczestnictwa lub udziałów alternatywnych funduszy inwestycyjnych (AFI) wśród inwestorów detalicznych na ich terytoriach.
(7) Brak jasnych i jednolitych warunków regulujących zaprzestanie wprowadzania do obrotu jednostek uczestnictwa i udziałów UCITS lub AFI w przyjmującym państwie członkowskim prowadzi do niepewności gospodarczej i braku pewności prawa dla zarządzających funduszami. W związku z tym w dyrektywach 2009/65/WE i 2011/61/UE należy określić jasne warunki, na jakich może nastąpić wycofanie powiadomienia o uzgodnieniach dotyczących wprowadzania do obrotu w odniesieniu do niektórych lub wszystkich jednostek uczestnictwa lub udziałów. Warunki te powinny zapewniać równowagę między, z jednej strony, zdolnością przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania lub ich zarządzających do wycofania się z uzgodnień dotyczących wprowadzania do obrotu ich udziałów lub jednostek uczestnictwa w sytuacji, gdy ustanowione warunki są spełnione, oraz, z drugiej strony, interesami inwestorów w takich przedsiębiorstwach.
(8) Możliwość zaprzestania wprowadzania do obrotu UCITS lub AFI w danym państwie członkowskim nie powinna mieć miejsca kosztem inwestorów ani nie powinna również ograniczać zabezpieczeń, jakimi są oni objęci na mocy dyrektywy 2009/65/WE lub dyrektywy 2011/61/UE, w szczególności jeśli chodzi o ich prawo do dokładnych informacji na temat dalszej działalności tych funduszy.
(9) Zdarzają się przypadki, gdy ZAFI zamierzający sprawdzić zainteresowanie inwestorów daną koncepcją inwestycyjną bądź strategią inwestycyjną doświadcza rozbieżnego traktowania czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu w różnych krajowych systemach prawnych. Definicja czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu oraz warunki, na jakich są one dozwolone, znacznie się różnią w poszczególnych państwach członkowskich, w których są one dozwolone, podczas gdy w innych państwach członkowskich w ogóle nie istnieje pojęcie czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu. W celu usunięcia tych rozbieżności należy ustanowić ujednoliconą definicję czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu i warunki, na jakich ZAFI z UE mogą podejmować czynności poprzedzające wprowadzanie do obrotu.
(10) Aby czynności poprzedzające wprowadzanie do obrotu zostały uznane za takie na podstawie dyrektywy 2011/61/UE, powinny być skierowane do potencjalnych inwestorów profesjonalnych i dotyczyć koncepcji inwestycyjnej bądź strategii inwestycyjnej w celu sprawdzenia ich zainteresowania AFI lub subfunduszem, który nie został jeszcze ustanowiony, lub który został ustanowiony, ale nie został jeszcze zgłoszony do celów wprowadzania do obrotu zgodnie z tą dyrektywą. W związku z tym na etapie czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu inwestorzy nie powinni mieć możliwości dokonywania subskrypcji jednostek uczestnictwa ani udziałów AFI oraz nie należy zezwalać na dystrybucję formularzy subskrypcji lub podobnych dokumentów wśród potencjalnych inwestorów profesjonalnych, ani w postaci wstępnej, ani w postaci ostatecznej. ZAFI z UE powinni zapewnić, aby inwestorzy nie nabywali jednostek uczestnictwa ani udziałów w AFI w ramach czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu oraz aby inwestorzy, z którymi nawiązano kontakt w ramach czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu, mogli nabywać jednostki uczestnictwa lub udziały w tym AFI wyłącznie poprzez wprowadzanie do obrotu dozwolonego dyrektywą 2011/61/UE.
Każdą subskrypcję jednostek uczestnictwa lub udziałów w AFI, o którym mowa w informacjach przekazanych w kontekście czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu, lub AFI ustanowionym w wyniku czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu, dokonywaną przez inwestorów profesjonalnych w terminie 18 miesięcy od rozpoczęcia przez ZAFI z UE czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu, należy uznać za wynik wprowadzania do obrotu i powinna ona podlegać mającym zastosowanie procedurom powiadamiania, o których mowa w dyrektywie 2011/61/UE. Aby umożliwić właściwym organom krajowym sprawowanie kontroli nad czynnościami poprzedzającymi wprowadzanie do obrotu w ich państwie członkowskim, ZAFI z UE powinien w ciągu dwóch tygodni od rozpoczęcia czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu przesłać właściwym organom macierzystego państwa członkowskiego nieformalne pismo, w formie papierowej lub elektronicznej, precyzujące m.in. w których państwach członkowskich bierze lub brał on udział w czynnościach poprzedzających wprowadzanie do obrotu, okresy, w jakich następują lub następowały czynności poprzedzające wprowadzanie do obrotu, włączając, a w stosownych przypadkach wykaz jego AFI oraz subfunduszy AFI, które podlegają lub podlegały czynnościom poprzedzającym wprowadzanie do obrotu. Właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego ZAFI z UE powinny niezwłocznie poinformować właściwe organy państw członkowskich, w których ZAFI z UE prowadzi lub prowadził czynności poprzedzające wprowadzanie do obrotu.
(11) ZAFI z UE powinni zapewnić, aby ich czynności poprzedzające wprowadzanie do obrotu były odpowiednio udokumentowane.
(12) Krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do zapewnienia zgodności z dyrektywą 2011/61/UE, a w szczególności ze zharmonizowanymi przepisami dotyczącymi czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu, nie powinny w żaden sposób stawiać ZAFI z UE w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z ZAFI spoza UE. Odnosi się to zarówno do obecnej sytuacji, w której ZAFI spoza UE nie posiadają praw paszportowych, jak i sytuacji, w której zastosowanie będą miały przepisy w sprawie takiego paszportowania zawarte w dyrektywie 2011/61/UE.
(13) Aby zapewnić pewność prawa, należy zsynchronizować daty rozpoczęcia stosowania krajowych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych wdrażających niniejszą dyrektywę oraz rozporządzenie (UE) 2019/1156 w odniesieniu do odpowiednich przepisów dotyczących informacji reklamowych i czynności poprzedzających wprowadzanie do obrotu.
(14) Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających 6 , państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy ustawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: