a także mając na uwadze, co następuje:(1) W celu zaspokojenia zapotrzebowania na informacje dotyczące wdrożenia i zgodności należy wprowadzić zmiany do szeregu aktów ustawodawczych Unii w dziedzinie środowiska, uwzględniając wyniki sprawozdania Komisji z dnia 9 czerwca 2017 r. pt. "Działania usprawniające sprawozdawczość w dziedzinie środowiska" i towarzyszącej mu oceny adekwatności sprawozdawczości i monitorowania w zakresie polityki ochrony środowiska UE z dnia 9 czerwca 2017 r. (zwanych dalej łącznie "oceną adekwatności sprawozdawczości").
(2) Niniejsze rozporządzenie ma na celu unowocześnienie zarządzania informacjami i zapewnienie bardziej spójnego podejścia do aktów ustawodawczych w ramach zakresu jego stosowania poprzez uproszczenie sprawozdawczości z myślą o zmniejszeniu obciążenia administracyjnego, poprzez udoskonalenie bazy danych na potrzeby przyszłych ocen oraz poprzez zwiększenie przejrzystości z korzyścią dla obywateli - w każdym przypadku stosownie do okoliczności.
(3) Konieczne jest, aby dostępność danych zapewniała, aby obciążenia administracyjne dla wszystkich podmiotów, zwłaszcza dla podmiotów pozarządowych takich jak małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), pozostawały jak najmniejsze. Taka dostępność wymaga aktywnego rozpowszechniania tych danych na poziomie krajowym zgodnie z dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/4/WE 3 i 2007/2/WE 4 oraz przepisami wykonawczymi do nich, tak aby zapewnić odpowiednią infrastrukturę na potrzeby publicznego dostępu, sprawozdawczości i wymiany danych między organami publicznymi.
(4) Dane oraz procedura kompleksowej i terminowej sprawozdawczości prowadzonej przez państwa członkowskie są Komisji niezbędne do monitorowania oraz dokonywania przeglądu i oceny wydajności regulacyjnej przepisów w stosunku do ich celów, co będzie przydatne przy formułowaniu przyszłych ocen ustawodawstwa zgodnie z pkt 22 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 5 . W kilku aktach ustawodawczych w sektorze środowiska należy dodać przepisy na potrzeby przyszłej ich oceny, dokonywanej na podstawie danych zgromadzonych w trakcie wdrażania, ewentualnie uzupełnionych dodatkowymi danymi naukowymi i analitycznymi. W tym kontekście potrzebne są odpowiednie dane, które umożliwią lepszą ocenę skuteczności, efektywności, istotności, spójności i wartości dodanej ustawodawstwa Unii; należy zatem zapewnić odpowiednie mechanizmy sprawozdawcze, które mogą również służyć decydentom i ogółowi społeczeństwa jako wskaźniki do tego celu.
(5) Konieczna jest zmiana obowiązków sprawozdawczych określonych w art. 10 i 17 dyrektywy Rady 86/278/EWG 6 . Należy uprościć obowiązek składania Komisji sprawozdań, a jednocześnie państwa członkowskie powinny być zobowiązane do zapewnienia wyższego poziomu przejrzystości, dzięki któremu wymagane informacje będą udostępniane w postaci łatwo dostępnej, drogą elektroniczną, zgodnie z dyrektywami 2003/4/WE i 2007/2/WE, w szczególności w zakresie publicznego dostępu, wymiany danych i usług. Z uwagi na nadrzędne znaczenie umożliwienia obywatelom Unii szybkiego dostępu do informacji dotyczących środowiska, konieczne jest, by państwa członkowskie udostępniały publicznie dane tak szybko jak to możliwe z technicznego punktu widzenia, przy czym celem jest udostępnianie informacji w ciągu trzech miesięcy od końca roku.
(6) Zgodnie z oceną z dnia 13 grudnia 2016 r. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/49/WE 7 istnieje potrzeba dostosowania terminów składania sprawozdań dotyczących map hałasu i planów działań, tak aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na społeczne konsultacje w sprawie planów działań. W tym celu termin analizy lub zmiany planów działań powinien zostać odroczony, jednorazowo, o rok, tak aby termin czwartej rundy planów działań przypadał nie na dzień 18 lipca 2023 r., lecz na dzień 18 lipca 2024 r. W związku z tym, począwszy od czwartej rundy, zamiast jednego roku, jak obecnie, państwa członkowskie będą miały około dwóch lat od sporządzenia map hałasu do zakończenia analizy lub zmiany planów działań. W przypadku kolejnych rund planów działań wznowiony zostanie pięcioletni cykl analizy lub zmiany. Ponadto aby lepiej osiągnąć cele dyrektywy 2002/49/WE i stworzyć podstawę do opracowywania środków na poziomie Unii, sprawozdawczość państw członkowskich powinna odbywać się drogą elektroniczną. Konieczne jest również zwiększenie udziału społeczeństwa poprzez wprowadzenie wymogu publicznego udostępniania zrozumiałych, dokładnych i porównywalnych informacji przy jednoczesnym dostosowaniu tego obowiązku do innych aktów ustawodawczych Unii, takich jak dyrektywa 2007/2/WE, bez powielania wymogów praktycznych.
(7) Unia dąży do tego, by w sposób przejrzysty wzmocnić podstawę dowodową dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/35/WE 8 , którego to zadania podjęła się komisyjna grupa ekspertów ds. tej dyrektywy. Aby ułatwić uzyskiwanie porównywalnych dowodów, Komisja powinna opracować wytyczne dotyczące wspólnego rozumienia "szkody wyrządzonej środowisku naturalnemu" zdefiniowanej w art. 2 dyrektywy 2004/35/WE.
(8) Ze sprawozdania Komisji z dnia 20 lipca 2016 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy 2007/2/WE oraz towarzyszącej mu oceny z dnia 10 sierpnia 2016 r. wynika, że należy - w celu uproszczenia wdrażania tej dyrektywy i zmniejszenia obciążenia administracyjnego związanego z monitorowaniem prowadzonym przez państwa członkowskie -znieść wymóg przesyłania Komisji przez państwa członkowskie sprawozdań co trzy lata oraz znieść wymóg przedstawiania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przez Komisję sprawozdania podsumowującego, ponieważ ocena adekwatności sprawozdawczości potwierdziła ograniczoną przydatność takich sprawozdań. Komisja powinna jednak nadal przeprowadzać co pięć lat ocenę dyrektywy 2007/2/WE i udostępniać tę ocenę publicznie.
(9) W wyniku komisyjnej oceny adekwatności z dnia 16 grudnia 2016 r. unijnych przepisów dotyczących ochrony przyrody (dyrektywa ptasia i dyrektywa siedliskowa), tj. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE 9 i dyrektywy Rady 92/43/EWG 10 , stwierdzono, że w dyrektywie 2009/147/WE wymagany jest trzyletni cykl sprawozdawczy. Jednak w praktyce sześcioletni cykl sprawozdawczy, który obowiązuje w przypadku dyrektywy 92/43/EWG, stosowany był już w przypadku dyrektywy 2009/147/WE, przy czym w obu przypadkach nacisk kładziono głównie na dostarczanie aktualnych informacji na temat stanu i tendencji w odniesieniu do gatunków. Potrzeba sprawniejszego wdrażania dyrektyw 92/43/EWG i 2009/147/WE uzasadnia potrzebę dostosowania ustawodawstwa do wspólnej praktyki poprzez zapewnienie oceny stanu gatunków co sześć lat, przy jednoczesnym uznaniu, że nadal konieczne jest prowadzenie przez państwa członkowskie niezbędnych działań w zakresie monitorowania w odniesieniu do niektórych gatunków narażonych. Ta wspólna praktyka powinna również ułatwić przygotowywanie co sześć lat sprawozdań ze stosowania tych dyrektyw, składanych przez państwa członkowskie Komisji. W celu zapewnienia oceny postępów w realizacji polityki państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania informacji, w szczególności na temat stanu i tendencji w odniesieniu do gatunków dzikich ptaków, zagrożeń i oddziaływań dotyczących tych gatunków, zastosowanych środków ochrony oraz wkładu sieci obszarów specjalnej ochrony w osiągnięcie celów dyrektywy 2009/147/WE.
(10) Mając na celu poprawę przejrzystości i zmniejszenie obciążenia administracyjnego, konieczna jest zmiana obowiązków sprawozdawczych określonych w art. 43, 54 i 57 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE 11 . Konieczne jest ustanowienie centralnej, ogólnodostępnej bazy danych z możliwością wyszukiwania, zawierającej nietechniczne streszczenia projektów oraz związane z nimi oceny retrospektywne oraz powierzenie Komisji uprawnień wykonawczych. Te uprawnienia wykonawcze obejmują określenie wspólnego formatu na potrzeby przedkładania nietechnicznych streszczeń projektów i związanych z nimi ocen retrospektywnych, jak również wspólnego formatu i zakresu informacji na potrzeby przedkładania informacji dotyczących wdrożenia i informacji statystycznych. Konieczne jest także zastąpienie sprawozdań statystycznych składanych przez Komisję co trzy lata nałożonym na Komisję wymogiem utworzenia i prowadzenia dynamicznej centralnej bazy danych oraz udostępniania informacji statystycznych w ujęciu rocznym.
(11) Zgodnie z ustaleniami sformułowanymi w ramach komisyjnej oceny REFIT z dnia 13 grudnia 2017 r. dotyczącej rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 166/2006 12 należy zmienić lub znieść obowiązki sprawozdawcze określone w tym rozporządzeniu. Aby zwiększyć spójność ze sprawozdawczością prowadzoną na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE 13 , należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w zakresie określenia rodzaju i formatu informacji udostępnianych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 166/2006 oraz częstotliwości ich udostępniania, a także zniesienie formatu sprawozdawczości obecnie określonego w tym rozporządzeniu. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 14 . Z uwagi na nadrzędne znaczenie umożliwienia obywatelom Unii szybkiego dostępu do informacji dotyczących środowiska konieczne jest, by państwa członkowskie i Komisja udostępniały publicznie dane tak szybko jak to możliwe z technicznego punktu widzenia, przy czym celem jest udostępnianie informacji w ciągu trzech miesięcy od końca roku, w tym poprzez dążenie do osiągnięcia tego celu w drodze aktu wykonawczego na mocy rozporządzenia (WE) nr 166/2006. Konieczna jest również zmiana art. 11 rozporządzenia (WE) nr 166/2006 dotyczącego poufności, aby zapewnić większą przejrzystość sprawozdawczości wobec Komisji. W celu zminimalizowania obciążenia administracyjnego państw członkowskich i Komisji konieczne jest ponadto zniesienie obowiązków sprawozdawczych określonych w art. 16 i 17 tego rozporządzenia, ponieważ obowiązki te dostarczają informacji, które mają ograniczoną wartość lub nie odpowiadają potrzebom polityki.
(12) Aby poprawić i ułatwić publiczny dostęp do informacji na temat wdrażania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 15 , dane przekazywane przez państwa członkowskie na temat wdrażania tego rozporządzenia powinny być udostępniane publicznie przez Komisję w ramach ogólnounijnego przeglądu tych danych. W celu zwiększenia spójności informacji oraz ułatwienia monitorowania funkcjonowania tego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w zakresie określenia formatu i procedury udostępniania informacji przez państwa członkowskie, a częstotliwość i ramy czasowe przekazywania informacji powinny zostać dostosowane do częstotliwości i ram czasowych określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2173/2005 16 . Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu (UE) nr 182/2011.
(13) Aby poprawić i ułatwić publiczny dostęp do informacji dotyczących wdrożenia rozporządzenia (WE) nr 2173/2005, dane przekazywane przez państwa członkowskie odnośnie do wdrożenia tego rozporządzenia powinny być udostępniane publicznie przez Komisję w ramach przeglądu ogólnounijnego. Jak wynika z doświadczenia zdobytego przez Komisję i państwa członkowskie w ciągu pierwszego roku wydawania zezwoleń w zakresie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa, przepisy rozporządzenia (WE) nr 2173/2005 dotyczące sprawozdawczości należy uaktualnić. Wykonując swoje uprawnienia wykonawcze w zakresie określenia formatu i procedury udostępniania informacji przez państwa członkowskie, Komisja powinna być wspomagana przez komitet ustanowiony na podstawie art. 11 tego rozporządzenia. Ponadto należy zaktualizować przepisy dotyczące oceny tego rozporządzenia.
(14) Konieczne jest usprawnienie sprawozdawczości prowadzonej na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 17 i jej dostosowanie do wymogów w zakresie sprawozdawczości wynikających z Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES), sporządzonej dnia 3 marca 1973 r., której stronami są Unia i państwa członkowskie. Wymogi w zakresie sprawozdawczości wynikające z CITES zostały zmienione podczas 17. Konferencji Stron CITES, która odbyła się w 2016 r., w celu dostosowania częstotliwości składania sprawozdań dotyczących środków podejmowanych w celu wykonania postanowień CITES oraz w celu utworzenia nowego mechanizmu sprawozdawczego w odniesieniu do nielegalnego handlu gatunkami objętymi CITES. Zmiany te należy odzwierciedlić w rozporządzeniu (WE) nr 338/97.
(15) Europejska Agencja Środowiska już wykonuje ważne zadania w zakresie monitorowania i sprawozdawczości wynikające z ustawodawstwa Unii w dziedzinie środowiska; zadania te powinny zostać wyraźnie określone w odpowiednich przepisach. W przypadku innych aktów prawnych w dziedzinie środowiska rola i zasoby Europejskiej Agencji Środowiska w odniesieniu do wspierania Komisji pod względem sprawozdawczości w dziedzinie środowiska zostaną określone po zakończeniu trwającej oceny.
(16) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 166/2006, (UE) nr 995/2010, (WE) nr 338/97 i (WE) nr 2173/2005 oraz dyrektywy 2002/49/WE, 2004/35/WE, 2007/2/WE, 2009/147/WE, 2010/63/UE i 86/278/ EWG,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: