RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 1 , w szczególności jej art. 395 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE regulują prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) nałożonego na dostarczane mu towary i świadczone na jego rzecz usługi wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Niemcy upoważniono do wprowadzenia środka stanowiącego odstępstwo, mającego na celu wyłączenie z prawa do odliczenia VAT nałożonego na towary i usługi wykorzystywane w ponad 90 % do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub ogólnie do celów innych niż prowadzenie przedsiębiorstwa lub do działalności niebędącej działalnością gospodarczą.
(2) Początkowo decyzją Rady 2000/186/WE 2 upoważniono Niemcy do wprowadzenia i stosowania szczególnych środków stanowiących odstępstwo od art. 6 i 17 dyrektywy Rady 77/388/EWG 3 do dnia 31 grudnia 2002 r. Decyzją Rady 2003/354/WE 4 upoważniono Niemcy do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 17 dyrektywy 77/388/EWG do dnia 30 czerwca 2004 r. Decyzją Rady 2004/817/WE 5 przedłużono to upoważnienie do dnia 31 grudnia 2009 r.
(3) Decyzją Rady 2009/791/WE 6 upoważniono Niemcy do dalszego stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 168 dyrektywy 2006/112/WE do dnia 31 grudnia 2012 r. Decyzją wykonawczą Rady 2012/705/UE 7 upoważniono Niemcy do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 168 i 168a do dnia 31 grudnia 2015 r., a decyzją wykonawczą Rady (UE) 2015/2428 8 do dnia 31 grudnia 2018 r.
(4) W piśmie, które wpłynęło do Komisji w dniu 10 września 2018 r., Niemcy wystąpiły z wnioskiem o upoważnienie do dalszego stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w celu całkowitego wyłączenia z prawa do odliczenia VAT nałożonego na towary i usługi, które są wykorzystywane przez podatnika w ponad 90 % do jego użytku prywatnego lub do celów innych niż prowadzenie przedsiębiorstwa, w tym do działalności niebędącej działalnością gospodarczą. Do wniosku dołączono sprawozdanie dotyczące stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo, obejmujące przegląd stosowanego wskaźnika proporcji w odniesieniu do prawa do odliczenia VAT zgodnie z art. 2 decyzji 2009/791/WE.
(5) Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Komisja przekazała wniosek złożony przez Niemcy pozostałym państwom członkowskim pismami z dnia 14 września 2018 r. Pismem z dnia 17 września 2018 r. Komisja powiadomiła Niemcy, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku.
(6) Zdaniem Niemiec szczególny środek okazał się bardzo skuteczny, jeśli chodzi o uproszczenie poboru VAT oraz zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu opodatkowania. Środek zmniejsza obciążenia administracyjne przedsiębiorstw i administracji podatkowych, ponieważ nie ma potrzeby monitorowania późniejszego wykorzystania towarów i usług, do których zastosowano wyłączenie z odliczenia w chwili ich nabycia. Należy zatem upoważnić Niemcy do dalszego stosowania szczególnego środka w kolejnym ograniczonym okresie do dnia 31 grudnia 2021 r.
(7) W przypadku gdy Niemcy uznają za konieczne przedłużenie tego okresu po 2021 r., powinny do dnia 31 marca 2021 r. przedłożyć Komisji wniosek o przedłużenie wraz ze sprawozdaniem dotyczącym stosowania szczególnego środka obejmującym przegląd stosowanego wskaźnika proporcji.
(8) Środek stanowiący odstępstwo nie wpłynie negatywnie na zasoby własne Unii z tytułu VAT.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2009/791/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
