DECYZJA RADY (UE) 2018/145
z dnia 9 października 2017 r.
w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Wielostronnej umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, Republiką Albanii, Bośnią i Hercegowiną, Republiką Bułgarii, Republiką Chorwacji, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Republiką Islandii, Republiką Czarnogóry, Królestwem Norwegii, Rumunią, Republiką Serbii i Misją Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie * w sprawie ustanowienia Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 100 ust. 2 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Komisja wynegocjowała, w imieniu Wspólnoty Europejskiej i państw członkowskich, Wielostronną umowę między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, Republiką Albanii, Bośnią i Hercegowiną, Republiką Bułgarii, Republiką Chorwacji, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Republiką Islandii, Republiką Czarnogóry, Królestwem Norwegii, Rumunią, Republiką Serbii i Misją Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie w sprawie ustanowienia Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego (zwaną dalej "Umową").
(2) Umowa ta została podpisana w imieniu Wspólnoty w dniu 9 czerwca 2006 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie, na podstawie decyzji 2006/682/WE Rady oraz przedstawicieli państw członkowskich Unii Europejskiej zebranych w Radzie 2 .
(3) Umowa została ratyfikowana przez wszystkie państwa członkowskie.
(4) Wraz z przystąpieniem do Unii Republika Bułgarii, Rumunia oraz Republika Chorwacji stały się państwami członkowskimi i automatycznie przestały być stowarzyszonymi stronami Umowy zgodnie z art. 31 ust. 2. Należy o tym przypomnieć w notyfikacji, która ma zostać dokonana w momencie składania dokumentu zatwierdzenia Umowy.
(5) Uprawnienie do zatwierdzenia w imieniu Unii zmian załącznika I do Umowy, które to zmiany dotyczą jedynie włączenia prawodawstwa Unii do tego załącznika i które przyjmuje wspólny komitet ustanowiony na podstawie art. 18 Umowy, należy przekazać Komisji po konsultacji ze specjalnym komitetem wyznaczonym przez Radę.
(6) We wszystkich pozostałych przypadkach stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii we wspólnym komitecie w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres kompetencji Unii, należy ustalić oddzielnie dla każdego przypadku, zgodnie z mającymi zastosowanie odpowiednimi postanowieniami Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(7) Z uwagi na fakt, że zarówno Unia Europejska, jak i jej państwa członkowskie są stronami Umowy, kluczowe znaczenie ma bliska współpraca między nimi. Aby zapewnić bliską współpracę i jednolitą reprezentację we wspólnym komitecie - oraz bez uszczerbku dla postanowień Traktatów, w szczególności art. 16 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 218 ust. 9 TFUE - koordynacja stanowisk, jakie mają zostać zajęte w imieniu Unii i państw członkowskich we wspólnym komitecie w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres kompetencji Unii i państw członkowskich, powinna odbywać się przed każdym posiedzeniem wspólnego komitetu poświęconym takiej kwestii.
(8) Art. 2 decyzji 2006/682/WE zawiera przepisy o ustalaniu stanowisk, jakie mają zostać przyjęte we wspólnym komitecie w okresie tymczasowego stosowania Umowy. W świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie C-28/12 Komisja przeciwko Radzie 3 należy zaprzestać stosowania tych przepisów z dniem wejścia w życie niniejszej decyzji.
(9) Umowa powinna zostać zatwierdzona,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
