a także mając na uwadze, co następuje:(1) Podczas praktycznego wdrażania rozporządzenia (UE) nr 952/2013 (kodeks) oraz rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 2 okazało się, że do rozporządzenia delegowanego należy wprowadzić pewne zmiany, aby lepiej dostosować je do potrzeb przedsiębiorców i administracji celnych.
(2) W art. 1 pkt 19 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy zmienić definicję "eksportera" w odniesieniu do eksportu towarów, które nie są przewożone przez osobę prywatną w bagażu osobistym, aby zwiększyć elastyczność partnerów handlowych w zakresie wyboru osoby, która może działać jako eksporter. Aktualna definicja jest problematyczna w tym sensie, że określa "eksportera" tylko jako pojedynczą osobę, która musi spełniać trzy łączne wymogi: posiadać siedzibę na obszarze celnym Unii, posiadać umowę z odbiorcą w państwie trzecim oraz być uprawnioną do decydowania o wysłaniu towarów poza obszar celny Unii. Nowa definicja "eksportera" powinna być w związku z tym mniej restrykcyjna i ograniczać warunki bycia eksporterem do zasadniczych wymagań przeprowadzenia procedury wywozu: eksporter musi być uprawniony do decydowania, że towary mają zostać wyprowadzone poza obszar celny Unii, oraz - zgodnie z art. 170 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 - musi posiadać siedzibę na obszarze celnym Unii. Jedynie w przypadkach, gdy partnerzy handlowi nie są zgodni co do osoby, która może działać jako eksporter, lub gdy dana osoba nie posiada siedziby na obszarze celnym Unii, eksportera określają przepisy prawa celnego.
(3) W art. 5 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 osoby występujące o potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów powinny zostać zobowiązane, niezależnie od tego, czy posiadają siedzibę na obszarze celnym Unii, do rejestracji pod numerem EORI, aby mieć dostęp do systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o którym to systemie mowa w załączniku do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/578 3 .
(4) Organy celne potrzebują stałego odstępstwa od obowiązku stosowania technik elektronicznego przetwarzania danych w odniesieniu do wniosków i decyzji, które występują rzadko i w przypadku których obowiązek wdrożenia technik elektronicznego przetwarzania danych stanowiłby nieproporcjonalny wysiłek gospodarczy. Jako że zakres technik elektronicznego przetwarzania danych różni się w zależności od państwa członkowskiego, wnioski i decyzje, w odniesieniu do których należy przyznać odstępstwo, także różnią się w zależności od państwa członkowskiego. Wszystkie państwa członkowskie muszą stosować techniki elektronicznego przetwarzania danych w odniesieniu do wniosków i decyzji, dla których istnieją wspólne wymogi dotyczące danych i dla których wdrożono wspólne systemy teleinformatyczne. W związku z tym należy ustanowić nowy art. 7a rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, pozwalający na stosowanie - wyłącznie w odniesieniu do wniosków i decyzji, w odniesieniu do których odpowiednie wymogi dotyczące danych nie zostały określone w załączniku A do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 - środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.
(5) Aby uniknąć sytuacji, w której procedura decyzyjna jest bezpodstawnie przedłużana przez wnioskodawcę, który nie podaje organom celnym odpowiednich informacji, mimo że mu to umożliwiono, art. 10 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 nie powinien rozszerzać prawa do bycia wysłuchanym na wnioskodawców wezwanych do przedstawienia odpowiednich informacji, którzy tego nie zrobili, w wyniku czego organy celne nie są w stanie przyjąć ich wniosku.
(6) Definicję zarejestrowanego eksportera w art. 37 pkt 21 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy doprecyzować, aby obejmowała ona również eksporterów z siedzibą w państwie członkowskim zarejestrowanych przez organy celne tego państwa członkowskiego do celów wywozu produktów pochodzących z Unii do państwa lub terytorium, z którym Unia ma preferencyjne uzgodnienie handlowe, tak aby umożliwić tym eksporterom sporządzanie deklaracji pochodzenia w celu skorzystania z danego preferencyjnego uzgodnienia handlowego. Definicja ta nie powinna natomiast obejmować rejestracji unijnych eksporterów do celów zastępczych oświadczeń o pochodzeniu, jeżeli towary są ponownie wysyłane do Turcji, ponieważ zastępcze oświadczenie o pochodzeniu w UE nie ma zastosowania, jeżeli towary są ponownie wysyłane do Turcji.
(7) Art. 40 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 przewiduje, że wnioski o nadanie statusu zarejestrowanego eksportera można składać z wykorzystaniem środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych. To stałe odstępstwo należy rozszerzyć na wszelką komunikację i wymianę informacji w odniesieniu do wniosków i decyzji dotyczących statusu zarejestrowanego eksportera oraz w odniesieniu do wszelkich kolejnych wniosków i aktów dotyczących zarządzania tymi decyzjami, ponieważ aktualny system elektronicznego przetwarzania danych dotyczących zarejestrowanych eksporterów - system zarejestrowanych eksporterów (REX), o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578 - nie obejmuje na chwilę obecną zharmonizowanego interfejsu do komunikacji z przedsiębiorcami. Odstępstwo to jest tymczasowe i nie będzie potrzebne, kiedy w systemie REX będzie istniał taki zharmonizowany interfejs.
(8) Aby zapewnić przestrzeganie przepisów dotyczących pochodzenia towarów, organy celne w państwach członkowskich oraz właściwe organy w krajach korzystających stosujących kumulację dwustronną lub regionalną zgodnie z art. 53 i art. 55 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 powinny prowadzić wszelkie niezbędne weryfikacje i kontrole pochodzenia, a nie tylko sprawdzać wydawanie lub sporządzanie dowodów pochodzenia.
(9) Aby zasada określenia pochodzenia w przypadku kumulacji regionalnej była jaśniejsza, należy połączyć drugi i trzeci akapit art. 55 ust. 4 i art. 55 ust. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(10) Aby zapewnić spójność ze sformułowaniami używanymi w art. 166 ust. 1 lit. b) i c), art. 167 ust. 1 lit. s), art. 168 oraz 169 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, należy zmienić brzmienie art. 76 tego rozporządzenia delegowanego w zakresie odstępstwa dotyczącego obliczania kwoty należności celnych przywozowych od produktów przetworzonych powstałych w ramach procedury uszlachetniania czynnego.
(11) W celu zapewnienia jasności art. 82 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 powinien zawierać odniesienie do załączników, w których określono odpowiednie wspólne wymogi dotyczące danych dla zobowiązania gwaranta.
(12) Aby zapewnić spójność z przepisami dotyczącymi zabezpieczeń, w art. 83 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 odniesienie do państw członkowskich należy zastąpić odniesieniem do organów celnych.
(13) Termin podjęcia decyzji w sprawie zwrotu lub umorzenia określony w art. 97 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 powinien zostać przedłużony, jeżeli właściwy organ celny nie ma możliwości zakończenia oceny i podjęcia decyzji w sprawie zwrotu lub umorzenia w odpowiednim czasie, ponieważ podejmowana decyzja jest uzależniona od rozstrzygnięcia sprawy obejmującej kwestie identyczne lub porównywalne pod względem faktycznym i prawnym będącej w toku przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej lub od określonych procedur administracyjnych będących w toku, które mogą mieć wpływ na tę decyzję. Aby zagwarantować, by przedłużenie terminu podjęcia decyzji nie miało negatywnego wpływu na wnioskodawcę, przedłużenie powinno być możliwe wyłącznie w przypadku braku sprzeciwu wnioskodawcy oraz wyraźnie ograniczone do powyższych szczególnych sytuacji.
(14) Aby zapewnić niezakłócony przepływ handlu towarami unijnymi między częściami obszaru celnego Unii, do których dyrektywa Rady 2006/112/WE 4 oraz dyrektywa Rady 2008/118/WE 5 mają zastosowanie, oraz częściami tego obszaru, do których przepisy te nie mają zastosowania (specjalne obszary podatkowe), art. 114 i 134 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 powinny ustanawiać pewne uproszczenia dotyczące formalności celnych i kontroli mających zastosowanie do tego handlu w obrębie jednego państwa członkowskiego.
(15) Zgodnie z art. 115 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 miejsce inne niż właściwy urząd celny może zostać zatwierdzone do celów przedstawienia towarów, pod warunkiem że towary zostały zgłoszone do procedury celnej lub powrotnie wywiezione w bardzo krótkim okresie czasu. Okres ten należy nieco wydłużyć, aby większa liczba przedsiębiorców mogła spełnić ten warunek. Takie samo wydłużenie powinno mieć zastosowanie do warunku dotyczącego zatwierdzenia miejsca innego niż magazyn czasowego składowania do celów czasowego składowania towarów.
(16) W celu ochrony informacji dotyczących miejsca połowu produktów rybołówstwa morskiego w przypadku przedkładania organom państwa trzeciego wydruku dziennika połowowego, aby organy te mogły poświadczyć, że dane produkty i towary rybołówstwa morskiego przeładowywane i transportowane przez dane państwo lub terytorium nie były poddane manipulacji, przedsiębiorcy powinni mieć możliwość usunięcia tych informacji z wydruku dziennika połowowego do celów takiego poświadczenia. Aby umożliwić przypisanie produktów i towarów rybołówstwa morskiego do odpowiedniego dziennika połowowego w przypadkach, w których poświadczenie braku manipulacji przedstawia się na innym formularzu lub w dokumencie innym niż wydruk dziennika połowowego, przedsiębiorca powinien zawrzeć w tym innym formularzu lub dokumencie odniesienie do odpowiedniego dziennika połowowego.
(17) Przewidzianą w art. 136 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 możliwość ustnego zgłoszenia środka transportu do odprawy czasowej należy rozszerzyć, tak aby objęła sytuacje szczególne, o których mowa w art. 214, 215 i 216 rozporządzenia delegowanego, gdyż w przypadku takich towarów standardowe formalności celne są zazwyczaj zbędne.
(18) W art. 76 lit. b) i art. 168 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 dwa razy określono te same przepisy dotyczące obliczania kwoty należności celnych przywozowych w niektórych przypadkach uszlachetniania czynnego. Aby przepisy nie dublowały się, należy skreślić art. 168 ust. 2.
(19) Pozwolenia na stosowanie procedury końcowego przeznaczenia zezwalające na wspólne składowanie różnych produktów objętych działami 27 i 29 Nomenklatury scalonej ("składowanie mieszane") powinny określać odpowiednie zabezpieczenia dotyczące późniejszej identyfikacji różnych towarów, które zostały zmieszane, i umożliwiające prowadzenie dozoru celnego. Do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy wprowadzić przepis podobny do przepisu istniejącego na mocy uchylonego rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 6 .
(20) Aby zapewnić spójność z art. 118 ust. 4 kodeksu, art. 189 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 powinien umożliwiać objęcie towarów wadliwych lub towarów niezgodnych z warunkami umowy procedurą tranzytu zewnętrznego zamiast wyprowadzania ich poza obszar celny Unii - w wyniku obu tych procedur towary tracą unijny status celny.
(21) W celu uproszczenia stosowania procedury wywozu w połączeniu z następującą po niej procedurą tranzytu oraz w celu wyeliminowania ryzyka powstania długu celnego oraz długu z tytułu innych opłat nieobjętych zabezpieczeniem, towary unijne wywożone do państwa trzeciego i przemieszczane w obrębie obszaru celnego Unii w ramach operacji TIR lub procedury tranzytu zgodnie z konwencją ATA/konwencją stambulską powinny być obejmowane procedurą tranzytu zewnętrznego, stając się tym samym towarami nieunijnymi.
(22) Abu ułatwić dozór celny nad przemieszczaniem towarów, o których mowa w art. 1 dyrektywy Rady 2008/118/WE, objętych procedurą wywozu w połączeniu z następującą po niej procedurą tranzytu, należy umożliwić objęcie tych towarów procedurą tranzytu zewnętrznego, w wyniku której towary tracą unijny status celny.
(23) Aby ułatwić rozpatrywanie wniosków przez organy celne i zwiększyć wydajność procedury składania wniosków dla przedsiębiorców, upoważnieni nadawcy powinni mieć możliwość składania wniosków o pozwolenie na stosowanie specjalnego rodzaju zamknięć celnych w organie celnym właściwym do przyznania statusu upoważnionego nadawcy.
(24) W szeregu przepisów dotyczących odprawy czasowej jest mowa o środku transportu użytkowanym prywatnie lub do celów handlowych. Znaczenie tych pojęć należy doprecyzować do celów wszystkich przepisów dotyczących całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych w ramach odprawy czasowej. Definicje określone w art. 215 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy zatem przekształcić w zasadę bardziej ogólną w art. 207 tego rozporządzenia delegowanego.
(25) Do art. 215 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy dodać nowy ustęp, aby osoby fizyczne, których miejscem zwykłego pobytu jest obszar celny Unii, mogły korzystać z procedury odprawy czasowej, by móc prywatnie użytkować wynajęty nieunijny środek transportu drogowego w Unii. Stworzenie takiej możliwości rozwiązałoby niektóre problemy wypożyczalni samochodów i stymulowało turystykę przygraniczną. Ponieważ jednak odprawa czasowa powstała głównie z myślą o osobach, których miejsce zwykłego pobytu znajduje się poza Unią, art. 218 powinien ograniczyć takie prywatne użytkowanie do krótkich okresów czasu.
(26) Stosowanie procedury odprawy czasowej zgodnie z art. 218, art. 220, art. 223, art. 228 oraz art. 231-236 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 powinno być też dozwolone, jeżeli osoba uprawniona do korzystania z procedury posiada siedzibę na obszarze celnym Unii. Taka elastyczność jest niezbędna, ponieważ nie istnieje żaden powód uzasadniający różne traktowanie osób posiadających siedzibę na obszarze celnym Unii lub poza tym obszarem do celów tymczasowego przywozu niektórych towarów, takich jak towary, które mają być wystawione lub użyte podczas imprezy publicznej.
(27) Aby zapewnić odpowiednie wdrożenie przepisów prawnych we właściwych systemach teleinformatycznych, należy zmienić niektóre przepisy załączników A i B do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(28) Decyzją 94/800/WE 7 Rada zatwierdziła Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia załączone do aktu końcowego podpisanego w Marrakeszu w dniu 15 kwietnia 1994 r. Załącznik 22-01 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 zawiera szczególne reguły określania państwa, w którym dane towary zostały poddane ostatniemu istotnemu przetworzeniu w rozumieniu art. 32 tego rozporządzenia. Wykaz tych reguł należy rozszerzyć, aby uwzględnić dodatkowe produkty w celu umożliwienia jednolitej interpretacji zasady ostatniego istotnego przetworzenia tych produktów. Ponadto, aby zapewnić, że reguły są odpowiednio stosowane, wykaz zaktualizowano zgodnie z najnowszą wersją nomenklatury towarowej ustanowionej Międzynarodową konwencją w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów (system zharmonizowany).
(29) Po opublikowaniu rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 stwierdzono w nim kilka błędów różnego rodzaju, które należy sprostować. W art. 124a, 126a, 129a, 129d, 131, 193, 195 oraz 197 należy uzupełnić odniesienia do artykułów kodeksu, aby były bardziej precyzyjne. W załącznikach A i B należy dokładniej określić niektóre elementy danych. W celu zapewnienia spójności wzory w załącznikach B-03 i B-05 zawierające błąd w odniesieniu do numerycznym do elementu "Numer referencyjny/UCR" należy zastąpić, a błąd w odniesieniu do wspólnego elementu danych "Kod CN, ilość netto, wartość (W)" w załączniku 71-05 należy sprostować. W załączniku 90 należy sprostować niepoprawne odniesienia do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 8 , rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 oraz do kodeksu.
(30) Przepisy zmieniające niniejszego rozporządzenia zmieniają szereg przepisów rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, które okazały się trudne do zastosowania w praktyce. Celem zmian jest zapewnienie, by kodeks i rozporządzenie delegowane wdrażano w większym stopniu zgodnie z realiami gospodarczymi - zmiany te mają więc charakter pilny. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu.
(31) Ze względu na pewność prawa nowe przepisy dotyczące stosowania środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych w odniesieniu do wniosków i decyzji, w odniesieniu do których odpowiednie wymogi dotyczące danych nie zostały określone w załączniku A do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, powinno stosować się od dnia 2 października 2017 r. W tym dniu wdrożono system decyzji celnych w ramach UKC, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, i od tamtej pory zgodnie z art. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/341 9 organy celne nie mogą już zezwalać na stosowanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych w odniesieniu do decyzji i wniosków celnych. Po dniu 2 października 2017 r. wciąż jednak trzeba było stosować niektóre wnioski i decyzje w formie papierowej. Przez pewien okres powinny one być skuteczne; kwestionowanie ich ważności ze względu na brak odpowiedniej formy nie leży ani w interesie przedsiębiorców, ani państw członkowskich.
(32) W związku z tym należy odpowiednio zmienić i sprostować rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: