a także mając na uwadze, co następuje:A. PROCEDURA
1. Obowiązujące środki
(1) Rozporządzeniem (UE) nr 1105/2010 2 Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej ("ChRL" lub "Chiny").
(2) Nałożono środki w formie cła ad valorem o stawce rezydualnej w wysokości 9,8 %, natomiast przedsiębiorstwom, na które nałożono cła antydumpingowe, przyznano indywidualną stawkę cła w wysokości od 5,1 % do 9,8 %. W odniesieniu do dwóch przedsiębiorstw w dochodzeniu pierwotnym nie stwierdzono stosowania dumpingu.
2. Wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia
(3) W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu 3 obowiązujących środków antydumpingowych Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia dotyczącego tych środków na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.
(4) Wniosek został złożony w dniu 31 sierpnia 2015 r. przez CIRFS ("Europejskie Stowarzyszenie Branży Włókien Chemicznych" lub "wnioskodawca") w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów.
(5) W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu unijnego.
3. Wszczęcie przeglądu wygaśnięcia
(6) Ustaliwszy, po konsultacji z komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, w dniu 28 listopada 2015 r. w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 4 ("zawiadomienie o wszczęciu") Komisja ogłosiła wszczęcie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.
4. Dochodzenie w ramach przeglądu wygaśnięcia
4.1. Okresy objęte dochodzeniem w ramach przeglądu wygaśnięcia
(7) Dochodzenie w sprawie prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 października 2014 r. do dnia 30 września 2015 r. ("okres objęty dochodzeniem przeglądowym" lub "ODP"). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym ("okres badany").
4.2. Strony zainteresowane postępowaniem i kontrola wyrywkowa
(8) Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskodawcę, znanych zainteresowanych producentów eksportujących i importerów oraz przedstawicieli państwa wywozu, którego dotyczy postępowanie, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia.
(9) Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Żadna ze stron nie wystąpiła z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją.
(10) Ze względu na dużą liczbę chińskich producentów eksportujących oraz importerów niepowiązanych w Unii w zawiadomieniu o wszczęciu przewidziano kontrolę wyrywkową zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.
(11) Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór reprezentatywnej próby, chińscy producenci eksportujący i importerzy niepowiązani zostali poproszeni o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od wszczęcia przeglądu i dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.
(12) W dochodzeniu nie wziął udziału żaden chiński producent eksportujący.
(13) Na etapie publikacji zawiadomienia o wszczęciu skontaktowano się łącznie z sześcioma znanymi importerami niepowiązanymi. Otrzymano odpowiedzi od 15 niepowiązanych importerów. Biorąc pod uwagę dużą liczbę współpracujących importerów, Komisja zastosowała kontrolę wyrywkową. Komisja wybrała próbę na podstawie największej reprezentatywnej ilości przywozu, który można było rozsądnie zbadać w dostępnym czasie. Wybrana próba pierwotnie obejmowała trzy przedsiębiorstwa, co odpowiadało 29 % szacowanej wielkości przywozu z ChRL do Unii oraz 85 % wielkości przywozu zgłoszonego przez 15 respondentów. Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano tylko od jednego niepowiązanego importera.
(14) Na etapie publikacji zawiadomienia o wszczęciu skontaktowano się łącznie z dziesięcioma znanymi użytkownikami. Otrzymano odpowiedzi od czterech z nich. Nie przewidziano kontroli wyrywkowej dla użytkowników. Komisja postanowiła o objęciu dochodzeniem wszystkich z nich.
(15) Pięciu producentów unijnych, którzy reprezentowali około 97 % unijnej produkcji przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, współpracowało z Komisją w ODP. Ze względu na tak niewielką ich liczbę Komisja postanowiła nie przeprowadzać kontroli wyrywkowej.
4.3. Kwestionariusze i weryfikacja
(16) Komisja rozesłała kwestionariusze do pięciu współpracujących producentów unijnych oraz do jednego producenta w potencjalnym państwie analogicznym, który zgodził się na współpracę.
(17) Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:
a) producenci unijni:
- Brilen Tech S. A., Hiszpania,
- Sioen Industries NV, Belgia,
- DuraFiber Technologies (DFT) SAS, Francja,
- DuraFiber Technologies (DFT) GmbH, Niemcy,
- PHP Fibers GmbH, Niemcy;
b) producent z państwa analogicznego:
- DuraFiber Technologies, Stany Zjednoczone Ameryki ("Stany Zjednoczone").
B. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY
1. Produkt objęty postępowaniem
(18) Produktem objętym postępowaniem jest przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów (inna niż nici do szycia), niepakowana do sprzedaży detalicznej, włącznie z przędzą jednowłókową (monofilamentem) o masie mniejszej niż 67 decyteksów, pochodząca z ChRL ("produkt objęty postępowaniem" lub "przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie"), obecnie objęta kodem CN 5402 20 00.
2. Produkt podobny
(19) Dochodzenie w ramach przeglądu potwierdziło, że produkt objęty postępowaniem, przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, produkowana i sprzedawana przez przemysł unijny na rynku unijnym oraz przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, produkowana i sprzedawana w państwie analogicznym (USA) mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne oraz takie same podstawowe zastosowania. Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
C. PRAWDOPODOBIEŃSTWO KONTYNUACJI LUB PONOWNEGO WYSTĄPIENIA DUMPINGU
(20) Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała najpierw, czy istnieje prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadzi do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu z ChRL.
1. Współpraca z ChRL
(21) W dochodzeniu nie wziął udziału żaden chiński producent eksportujący. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących z ChRL ogólną analizę, w tym obliczenie dumpingu, oparto na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu oceniono na podstawie wniosku o przeprowadzenie przeglądu wygaśnięcia w połączeniu z innymi źródłami informacji, takimi jak statystyki handlowe dotyczące przywozu i wywozu (dane Eurostatu i chińskie dane dotyczące wywozu), odpowiedź ze strony producenta z państwa analogicznego oraz inne informacje dostępne publicznie 5 .
(22) Brak współpracy miał wpływ na porównanie wartości normalnej z ceną eksportową poszczególnych rodzajów produktu. Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego uznano za właściwe określenie wartości normalnej i ceny eksportowej w skali światowej.
(23) Zgodnie z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego przyjęto tę samą metodykę, którą zastosowano w celu ustalenia dumpingu w pierwotnym dochodzeniu, o ile stwierdzono, że okoliczności nie uległy zmianie.
2. Dumping w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym
a) Państwo analogiczne
(24) Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną określono na podstawie cen płaconych w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej ("państwo analogiczne").
(25) W toku dochodzenia pierwotnego rolę państwa analogicznego do celów ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do ChRL spełnił Tajwan. W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wybrać Tajwan jako państwo analogiczne i wezwała strony do przedstawienia uwag. W zawiadomieniu o wszczęciu dodano również, że według informacji, którymi dysponuje Komisja, innych dostawców do Unii działających na zasadach gospodarki rynkowej można znaleźć m.in. w Stanach Zjednoczonych Ameryki ("Stany Zjednoczone") oraz w Republice Korei.
(26) Jedna z zainteresowanych stron poparła wybór Tajwanu jako państwa analogicznego ze względu na podobieństwo stosowanych tam urządzeń i procesów produkcyjnych do urządzeń i procesów produkcyjnych wykorzystywanych przez chińskich producentów. Żaden producent z Tajwanu nie zgodził się jednak na współpracę w ramach dochodzenia.
(27) W oparciu o statystyki dotyczące przywozu i informacje z wniosku o przegląd poza Tajwanem Komisja rozważała też szereg innych państw jako potencjalnych państw analogicznych. Były to Republika Korei, Indie, Japonia i Stany Zjednoczone 6 . Wnioski o współpracę wysłano do wszystkich znanych producentów i stowarzyszeń w tych państwach. Tylko jeden producent ze Stanów Zjednoczonych (Dura Fibres) zgodził się na współpracę.
(28) Komisja stwierdziła, że w Stanach Zjednoczonych obowiązuje znaczna (8,8 %) konwencjonalna stawka należności celnej na przywóz przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie z państw trzecich, lecz nie obowiązują tam żadne cła antydumpingowe. Dura Fibres jest jedynym producentem produktu objętego postępowaniem w Stanach Zjednoczonych. Jego udział w rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosił 30 %. Producent ten podlega silnej konkurencji ze strony państw wywozu 7 .
(29) W świetle powyższego i wobec braku innych uwag Komisja stwierdziła, że Stany Zjednoczone są odpowiednim państwem analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.
b) Wartość normalna
(30) Informacje otrzymane od współpracującego producenta z państwa analogicznego posłużyły jako podstawa do ustalenia wartości normalnej.
(31) Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w pierwszej kolejności Komisja zbadała, czy całkowita wielkość sprzedaży produktu podobnego dokonywanej przez współpracujących producentów amerykańskich na rynku krajowym na rzecz klientów niezależnych była reprezentatywna w porównaniu z całkowitą wielkością wywozu z ChRL do Unii, tzn. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży na rynku krajowym wynosiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii. Na tej podstawie ustalono, że sprzedaż krajowa w państwie analogicznym była reprezentatywna.
(32) Następnie Komisja zbadała także, czy można uznać, że sprzedaży krajowej produktu podobnego dokonuje się w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W ten sposób ustalono wartość normalną na podstawie rzeczywistej ceny krajowej, obliczonej jako średnia cena krajowej sprzedaży dokonanej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.
c) Cena eksportowa
(33) Jak stwierdzono w motywie 15 powyżej, żaden z chińskich producentów eksportujących nie brał udziału w dochodzeniu. W związku z tym cenę eksportową ustalono na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.
(34) Cenę CIF na granicy Unii ustalono na podstawie dostępnych statystyk Eurostatu. Przy ustalaniu ceny eksportowej nie brano pod uwagę wielkości przywozu od chińskich producentów, co do których w dochodzeniu pierwotnym nie stwierdzono stosowania dumpingu (około 40 % przywozu z Chin).
(35) Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że przy przeprowadzaniu wyliczeń dotyczących dumpingu nie należało wyłączać z nich wielkości przywozu od chińskich producentów, co do których w dochodzeniu pierwotnym nie stwierdzono stosowania dumpingu, ponieważ w rozporządzeniu podstawowym nie ma żadnego przepisu, który poruszałby podobną kwestię. Jednakże Komisja ma w zwyczaju 8 wykluczać z przeglądu przedsiębiorstwa, w przypadku których w dochodzeniu pierwotnym stwierdzono margines dumpingu de minimis, zgodnie z interpretacją Porozumienia antydumpingowego przedstawioną przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO w sprawie dotyczącej wołowiny i ryżu 9 . W związku z tym wniosek zostaje odrzucony.
d) Porównanie
(36) Komisja dokonała porównania wartości normalnej i ceny eksportowej na podstawie ceny ex-works. Tam gdzie było to uzasadnione koniecznością zapewnienia rzetelnego porównania, Komisja dostosowała wartość normalną i cenę eksportową z tytułu różnic mających wpływ na ceny i porównywalność cen, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.
(37) Jeśli chodzi o ceny krajowe producenta z państwa analogicznego, dokonano dostosowań w odniesieniu do kosztów transportu krajowego i kosztów związanych z pakowaniem ([2-4 %] wartości faktury) oraz prowizji [0,5 %-1,5 %]. Co zaś tyczy się cen eksportowych, wartość ex-works ustalono, odejmując od ceny CIF na granicy Unii odsetek za koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku i inne dodatkowe koszty, zgodnie z obliczeniami zawartymi we wniosku o przegląd (12,98 %). W odniesieniu do dodatkowych kosztów związanych ze sprzedażą eksportową jedna z zainteresowanych stron krytycznie odniosła się do zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego i zasugerowała zastosowanie kosztów dodatkowych ponoszonych przez producenta z państwa analogicznego zamiast obliczeń zawartych we wniosku o przegląd. Proponowana metoda nie wydaje się jednak właściwa, ponieważ koszty dodatkowe zgłaszane przez producenta z państwa analogicznego odnoszą się do sprzedaży krajowej na terenie Stanów Zjednoczonych i nie mają żadnego znaczenia przy szacowaniu dodatkowych kosztów w przypadku wywozu z ChRL do Unii. Wobec braku innych wiarygodnych informacji Komisja opiera się zatem na obliczeniach dotyczących dodatkowych kosztów związanych ze sprzedażą eksportową, które przedstawiono we wniosku.
e) Margines dumpingu
(38) Na tej podstawie stwierdzono, że margines dumpingu wyrażony jako procent ceny na granicy Unii przed ocleniem wynosi 54,4 %.
(39) Pomimo znacznej różnicy między marginesem dumpingu stwierdzonym w dochodzeniu pierwotnym a marginesem dumpingu stwierdzonym w niniejszej analizie, u chińskich producentów nie zaobserwowano żadnych zmian w zachowaniach związanych z wywozem. Przeciwnie, prawdopodobnie różnica ta wynika w głównej mierze braku możliwości (ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących) przeprowadzenia szczegółowej analizy pod względem rodzaju produktu.
f) Wnioski dotyczące dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym
(40) Komisja stwierdziła, że chińscy producenci eksportujący kontynuowali wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.
3. Dowody dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu
(41) Następnie Komisja przeanalizowała prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. W ramach swojej analizy Komisja zbadała chińskie moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne, zachowanie chińskich eksporterów na innych rynkach, sytuację na rynku krajowym w Chinach i atrakcyjność rynku unijnego.
a) Produkcja i wolne moce produkcyjne w ChRL
(42) Oszacowanie wolnych mocy produkcyjnych w Chinach jest znacznie utrudnione ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących. Aby zebrać jak najwięcej informacji, Komisja zwróciła się z prośbą o udostępnienie informacji do dwóch chińskich stowarzyszeń eksporterów - Chińskiej Izby Handlu Międzynarodowego (China Chamber of International Commerce, "CCOIC") i Chińskiej Izby Handlowej ds. Przywozu i Wywozu Tekstyliów (China Chamber of Commerce for import and export of textiles, "CCCT"), których członkowie reprezentują ponad połowę szacowanych mocy produkcyjnych w Chinach. Stowarzyszenia te przysłały szczegółową odpowiedź, której jednak nie dało się zweryfikować ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących. Poniżej przedstawiono otrzymane informacje oraz porównano je z innymi dostępnymi informacjami (pochodzącymi z wniosku o przegląd oraz z innych dostępnych źródeł 10 ).
(43) Według informacji dostarczonych przez CCOIC-CCCT w odniesieniu do wolnych mocy produkcyjnych w Chinach odnotowano jedynie nieznaczny wzrost w okresie 2012-ODP. Z szacunków wynika, że na poziomie wyjściowym w 2012 r. wynosiły one [150 000-250 000] ton i wzrosły do [200 000-300 000] ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.
(44) Służby Komisji przeprowadziły także szczegółowe obliczenia wolnych mocy produkcyjnych na podstawie innych dostępnych im informacji. Główne części składowe tego obliczenia stanowią (i) moc produkcyjna chińskich producentów, (ii) popyt wewnętrzny, (iii) wywóz do innych państw.
(45) W odniesieniu do chińskiej konsumpcji krajowej wszystkie zainteresowane strony wydają się nie mieć zastrzeżeń co do danych zawartych we wniosku. Dane te przedstawiają wzrost popytu wewnętrznego w Chinach w okresie badanym (+ 20 %, z około 900 000 ton w 2012 r. do około 1 150 000 ton w 2015 r.).
(46) Co zaś tyczy się danych dotyczących wywozu z Chin, Komisja zbadała chińskie statystyki dotyczące wywozu, które odzwierciedlają wzrost o 47 % w okresie 2012-ODP.
(47) Wreszcie, jeśli chodzi o wyliczenia chińskich mocy produkcyjnych - zgodnie z wnioskiem skarżącego, który powołuje się na uznawane na arenie międzynarodowej badanie sektorowe 11 - na poziomie wyjściowym moce produkcyjne w Chinach wynosiły więcej niż 1 600 000 ton w 2012 r., a w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym osiągnęły 2 400 000 ton.
Tabela 1
| (w 1 000 ton) |
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Chińskie moce produkcyjne (1) |
1 633 |
1 828 |
2 126 |
2 370 (2) |
| Popyt wewnętrzny (1) |
896 |
985 |
1 057 |
1 158 (2) |
| Wywóz (3) |
255 |
294 |
362 |
376 |
| Wykorzystanie mocy produkcyjnych |
71 % |
70 % |
67 % |
65 % |
| Wolne moce produkcyjne |
482 |
549 |
707 |
836 |
|
(1) Szacunki skarżącego. (2) Liczby te odnoszą się do roku kalendarzowego 2015 ze względu na brak dokładnych ustaleń dla ODP.
(3) Baza danych chińskich służb celnych.
|
(48) Na podstawie powyższych wyliczeń wolne moce produkcyjne chińskich producentów określono na ponad 800 000 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tj. na siedmiokrotność całości dostępnego rynku unijnego 12 oraz na prawie dziewięciokrotność wielkości produkcji producentów unijnych (określanej na 92 461 ton).
(49) Podsumowując, istnieją podstawy, by przypuszczać, że przedstawione przez CCOIC i CCCT szacunki mocy produkcyjnych są zbyt zachowawcze. W szczególności jeśli przeprowadzić porównanie z szacunkami chińskiego popytu krajowego i wywozu, z badań tych wynikałoby, że wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych w latach 2012 i 2013 wynosił ponad 90 %, co sugeruje z kolei, że moce produkcyjne w tamtych latach były w dużym stopniu niedoszacowane. W każdym razie nawet przy założeniu, że szacunki te są prawidłowe, dostępne wolne moce produkcyjne chińskich producentów nadal wynosiłyby 200 000-300 000 ton, co równa się całkowitej wielkości rynku europejskiego lub wielkość tę [przekracza] (około 217 000 ton, z których około 98 000 ton już obsługują chińskie produkty).
(50) Jeśli chodzi o wyliczenia mocy produkcyjnych zaproponowane przez CCOIC i CCCT, to stowarzyszenia te zaprzeczyły, jakoby przedstawione przez nich szacunki były zbyt zachowawcze. Ich zdaniem - wobec braku potwierdzonych danych - zarówno przedstawione przez nich wartości szacunkowe, jak i wartości zawarte w niezależnym badaniu należy uznać za "równie niemiarodajne". Niemniej jednak wyliczenia przedstawione przez CCOIC i CCCT wydawały się zawyżone nie tylko w odniesieniu do danych zawartych w niezależnym badaniu, lecz również w odniesieniu do znanych i niekwestionowanych danych, takich jak dane dotyczące wewnętrznej konsumpcji w Chinach oraz wywozu z Chin. Przykładowo, w odniesieniu do 2012 r. chińskie stowarzyszenia wyliczyły, że faktyczna chińska produkcja wyniosła 1 000 000 ton. Jednakże w roku tym suma konsumpcji wewnętrznej w Chinach (dane, których stowarzyszenia nie kwestionują) i wielkości wywozu (zgodnie z danymi pochodzącymi z chińskiej bazy danych dotyczącej eksportu) wyniosła 1 151 000 ton, tj. o 15,1 % więcej niż szacowana wielkość produkcji. Zatem w tym przypadku dane przedstawione przez oba stowarzyszenia zdają się nazbyt zachowawcze, gdyż przedstawiona wielkość produkcji nie pozwala na pokrycie wyliczonej konsumpcji.
(51) Ponadto, podczas gdy dane zgromadzone przez chińskie stowarzyszenia dotyczą zaledwie niecałej połowy producentów w Chinach, autorem niezależnego badania jest firma konsultingowa z trzydziestoletnim doświadczeniem w branży, która profesjonalnie zajmuje się dostarczaniem swoim klientom prognoz i szacunków z zakresu rynku włókien. Biorąc zatem pod uwagę zarówno pochodzenie danych, jak też i ich wiarygodność (także w porównaniu z tym, co wskazano w niezależnym badaniu 13 ), nie ma konieczności zmiany wniosku, zgodnie z którym wyliczenia wolnych mocy produkcyjnych przedstawione przez chińskie stowarzyszenia są zbyt zachowawcze. Niemniej jednak należy wspomnieć, że nawet przyjmując proponowane wyliczenia - opisane w poniższym punkcie - zmianie nie uległyby wnioski dotyczące wolnych mocy produkcyjnych.
(52) Na podstawie przedstawionych powyżej szacunków wydaje się zatem niezaprzeczalne, że chińskie wolne moce produkcyjne są ogromne i wynoszą (w zależności od szacunków) od wielkości odpowiadającej [92-138] % rynku unijnego aż do 385 % jego wielkości. Porównanie chińskich wolnych mocy produkcyjnych do tej części rynku unijnego, która nie jest jeszcze obsługiwana przez chińskie produkty, daje wielkość od około 168-252 % do około 700 %. Ponadto wolne moce produkcyjne w Chinach stanowią od 216-324 % do 904 % produkcji unijnego produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.
(53) Komisja uznała zatem, że chińscy producenci dysponują ogromną ilością wolnych mocy produkcyjnych w porównaniu z rozmiarem rynku europejskiego.
b) Atrakcyjność rynku unijnego
(54) Chiny dokonują wywozu znacznych ilości produktu objętego postępowaniem do państw trzecich innych niż Unia, w szczególności do Stanów Zjednoczonych, Republiki Korei, Brazylii, Indii i Turcji. Porównanie średnich poziomów cen za kilogram wykazało, że średnia cena na głównych rynkach eksportu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była równa średniej cenie zbytu do Unii lub niższa. Na rynku amerykańskim (drugim po rynku unijnym pod względem wielkości wywozu) średnia cena w ODP była znacznie niższa niż cena na rynku europejskim (1,85 USD/kg w porównaniu z 1,89 USD/kg), podczas gdy na rynku koreańskim (trzecim po Stanach Zjednoczonych i UE rynku zbytu dla produktu objętego postępowaniem) średnia cena była znacząco niższa (1,58 USD/kg, tj. około 16 % niższa niż cena na rynek unijny). Odnosząc się do tych ustaleń, jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że w przypadku chińskich towarów istnieją trzy ważne rynki eksportowe, na których średnie ceny przekraczają ceny na rynek unijny. Są to Kanada (1,90 USD/kg), Indonezja (2,07 USD/kg) i Brazylia (1,95 USD/kg). W odpowiedzi na ten argument trzeba przede wszystkim zauważyć, że te różnice w cenach są stosunkowo niewielkie (wynoszą od + 0,5 % do + 9,4 %). Ponadto wielkość wywozu na te rynki jest raczej ograniczona w porównaniu z wywozem do Europy. Istotnie, podczas gdy rynek unijny przyjął 30,3 % chińskiego wywozu w ODP, w przypadku Kanady było to zaledwie 3,1 %, a Brazylii - 5,1 %. Indonezja zaś -będąca państwem, w przypadku którego odnotowano najwyższe różnice w cenach (+ 9,4 %) - przyjęła zaledwie 2 % wywozu z Chin, w związku z czym na podstawie obowiązujących tam cen można wysunąć dość ograniczone wnioski. Co więcej, zainteresowana strona nie wymieniła czterech innych rynków eksportowych, w przypadku których wielkości przywozu są podobne, tj. Indii (5,6 %), Turcji (4,3 %), Tajwanu (2,4 %) i Republiki Południowej Afryki (2,3 %). We wszystkich tych krajach średnie ceny były niższe od cen zgłaszanych w Unii w ODP, a różnice te wynosiły od około 4 % do powyżej 12 %. Przedstawione dowody nie były zatem wystarczające do zmiany wniosku dotyczącego atrakcyjności rynku Unii pod względem cen.
(55) Mimo że ze względu na brak informacji na temat asortymentu rodzajów produktu porównania tego nie można uznać za decydujące, poziom cen na głównym rynku eksportowym wydaje się wskazywać na to, że stosowany dumping może mieć charakter strukturalny i dotykać także innych głównych rynków przeznaczenia chińskich towarów.
(56) Najważniejsze dowody wskazujące na prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu pojawiają jednak, gdy bierze się pod uwagę wielkość wywozu z Chin do UE. Istotnie, zmiany wielkości sprzedaży eksportowej w okresie 2012-ODP świadczą o tym, że wywóz ze strony chińskich producentów wzrósł o 47 %. Jest tak nawet, jeśli w analizie nie uwzględni się wielkości sprzedaży dwóch eksporterów, co do których w dochodzeniu pierwotnym nie stwierdzono stosowania dumpingu, i którzy - w związku z tym - nie podlegają obowiązującym środkom antydumpingowym. W rzeczy samej, w tym samym okresie wielkość sprzedaży eksportowej pozostałych przedsiębiorstw wykazywała podobną tendencję (+ 48 %). Gdy Komisja porównała tę stopę wzrostu z bardziej umiarkowaną stopą wzrostu popytu wewnętrznego w tym samym okresie (+ 20 %) oraz ze znacznie szybciej zwiększającą się stopą wzrostu mocy produkcyjnych w Chinach (+ 54 % według stowarzyszeń eksporterów oraz + 69 % według skarżącego), stało się jasne, że aby osiągnąć zadawalający poziom wykorzystania mocy produkcyjnych, chińskie przedsiębiorstwa muszą uciekać się do agresywnych strategii cenowych na rynkach eksportowych.
(57) Odnosząc się do tych danych dotyczących wywozu, jedna zainteresowana strona twierdziła, że udział chińskiego wywozu przeznaczonego na rynek unijny obecnie spada. Istotnie, w okresie 2012-ODP udział chińskiego wywozu przeznaczonego na Unię spadł z około 35 % do 30 %. W odpowiedzi na ten argument należy przede wszystkim przypomnieć, że UE jest w dalszym ciągu głównym rynkiem eksportowym dla chińskich eksporterów. Co więcej, przyczyną tego niewielkiego spadku były przede wszystkim dobre wyniki osiągnięte przez chińskich eksporterów na innych rynkach - wyników, które także zdają się być owocem agresywnej polityki na tych rynkach. Przykładowo, w tym samym okresie, czyli 2012-ODP, wywóz z Chin do Republiki Korei (rynku, na którym - jak widać z wcześniej przytoczonych informacji - ceny chińskiego produktu są w ODP o około 16 % niższe niż ceny w UE) wzrósł o około 72 %. Z drugiej jednak strony, na rynku indonezyjskim - który przytoczono powyżej jako przykład sprawiedliwego ustalania cen (+ 9,4 % w porównaniu ze średnią ceną w Unii) - można zaobserwować wynoszący około 16 % spadek chińskich wyników dotyczących wielkości wywozu. Niniejsza analiza potwierdza zatem wniosek mówiący, iż chińskie przedsiębiorstwa muszą opierać się na agresywnych strategiach cenowych na swoich rynkach eksportowych.
(58) Ponadto jeśli chodzi o prognozy na przyszłość, niezależne badanie sektorowe przewiduje, że zapotrzebowanie na włókna chemiczne w Chinach (szersza kategoria produktów obejmująca produkt objęty postępowaniem) utrzyma się na obecnym poziomie co najmniej do 2018 r. 14 . Z innego badania wynika także, że chińskie zapasy są pełne w wyniku spadku cen surowców 15 . Doprowadziło to do tego, że przemysł przetwórczy zmniejszył zapasy przędzy o dużej wytrzymałości do niezbędnego minimum w celu uniknięcia zagrożeń związanych z wahaniami cen.
(59) Jest zatem prawdopodobne, że gdyby środki wygasły, chińscy producenci eksportujący w dalszym ciągu dopuszczaliby się agresywnych praktyk cenowych w celu zdobycia większego udziału w rynku europejskim, aby zrekompensować nadwyżkę mocy produkcyjnych.
4. Wnioski dotyczące dumpingu i prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu
(60) Dochodzenie - które oparto na najlepszych dostępnych faktach - wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym chińscy producenci stosowali dumping. Ustalono, że Chiny dysponują ogromną ilością wolnych mocy produkcyjnych (w porównaniu z rozmiarem rynku unijnego). Biorąc ponadto pod uwagę powolny wzrost na chińskim rynku wewnętrznym, chińscy producenci eksportujący muszą w dalszym ciągu wprowadzać na rynek unijny znaczne ilości produktu objętego postępowaniem w celu osiągnięcia zadawalającego poziomu sprzedaży.
(61) W tych okolicznościach stwierdza się, że w razie wygaśnięcia obowiązujących środków istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że na rynku unijnym dojdzie do kontynuacji dumpingu, którego nie udało się powstrzymać za pomocą obowiązujących środków.
D. PRAWDOPODOBIEŃSTWO KONTYNUACJI LUB PONOWNEGO WYSTĄPIENIA SZKODY
1. Definicja przemysłu unijnego i produkcji unijnej
(62) Podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym produkt podobny wytwarzało sześciu producentów unijnych, którzy stanowią przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Żaden z nich nie sprzeciwił się wszczęciu tego przeglądu.
2. Konsumpcja w Unii
(63) Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie dostępnych statystyk przywozu, rzeczywistej sprzedaży współpracujących producentów unijnych na rynku unijnym oraz szacowanej sprzedaży niewspółpracujących producentów unijnych. Pojęcie konsumpcji odnosi się do sprzedaży na wolnym rynku, w tym sprzedaży stronom powiązanym, ale z wyłączeniem sprzedaży na użytek własny. Użytek własny, czyli wewnętrzne przepływy produktu podobnego pomiędzy zintegrowanymi producentami unijnymi w celu dalszego jego przetwarzania, nie został uwzględniony w wielkości konsumpcji w Unii, gdyż te wewnętrzne przepływy nie stanowią konkurencji dla sprzedaży dokonywanej przez niezależnych dostawców na wolnym rynku. Sprzedaż przedsiębiorstwom powiązanym została uwzględniona w wielkości konsumpcji w Unii, gdyż zgodnie z danymi zebranymi podczas dochodzenia przedsiębiorstwa powiązane miały możliwość zakupu produktu objętego postępowaniem również z innych źródeł. Ponadto ustalono, że średnie ceny sprzedaży producentów na rzecz unijnych przedsiębiorstw powiązanych pokrywały się ze średnimi cenami sprzedaży przedsiębiorstwom niepowiązanym.
(64) Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie, obrazujące konsumpcję w Unii:
Tabela 2
Konsumpcja w Unii
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Wielkość (w tonach) |
196 478 |
209 076 |
222 306 |
217 171 |
| Indeks |
100 |
106 |
113 |
111 |
| Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz baza danych na podstawie art. 14 ust. 6. |
(65) Konsumpcja w Unii wzrosła o 11 % z 196 478 ton w 2012 r. do 217 171 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Konsumpcja przez większość okresu badanego była wyższa niż konsumpcja w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (od lipca 2008 r. do czerwca 2009 r.) - wynosząca 205 912 ton.
(66) Jedna zainteresowana strona twierdziła, że przy ustalaniu konsumpcji służby Komisji powinny były uwzględnić sprzedaż na użytek własny, które to rozwiązanie oznaczałoby, że chiński udział w rynku jest stabilny. Zdaniem zainteresowanej strony służby Komisji dokonały błędnego rozróżnienia pomiędzy trzema rynkami, tj. sprzedażą przedsiębiorstwom niepowiązanym, sprzedażą przedsiębiorstwom powiązanym przeznaczoną na sprzedaż na wolnym rynku oraz sprzedażą przedsiębiorstwom powiązanym przeznaczoną na użytek własny, podczas gdy wszystkie te trzy rodzaje sprzedaży powinny były rzekomo zostać uwzględnione przy ustalaniu konsumpcji w Unii.
(67) Po pierwsze, należy podkreślić, że nie dokonano rozróżnienia między trzema różnymi rynkami. Użytek własny przez przedsiębiorstwa powiązane nie został uwzględniony, ponieważ produkty te nie są dopuszczane do swobodnego obrotu na rynku UE i w związku z tym nie konkurują z przywozem. Sprzedaż ta polega po prostu na przekazaniu produktów przedsiębiorstwom powiązanym, tak aby mogły one włączyć je do procesu produkcyjnego innych produktów, które nie są objęte postępowaniem. W związku z tym nie można uznać użytku własnego za część unijnej konsumpcji produktu objętego postępowaniem.
(68) Po drugie, hipotetyczne dodanie sprzedaży na użytek własny do konsumpcji unijnej w żadnym razie nie spowodowałoby zmiany chińskiego udziału w rynku na stabilny. Wręcz przeciwnie, tendencja pozostaje w dużej mierze bez zmian, zgodnie z tym, co przedstawiono w tabeli 3.
3. Przywóz objęty środkami pochodzący z państwa, którego dotyczy postępowanie
a) Wielkość przywozu i udział w rynku
(69) Należy przypomnieć, że w pierwotnym dochodzeniu w analizie dotyczącej kształtowania się przywozu z ChRL na rynek unijny i jego wpływu na przemysł unijny nie uwzględniono wielkości przywozu, co do którego nie stwierdzono stosowania dumpingu.
(70) Wielkość i udział w rynku przywozu produktów po cenach dumpingowych z Chin zostały ustalone w oparciu o bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6 i przedstawiają się następująco:
Tabela 3
Wielkość i udział w rynku przywozu objętego środkami
| Państwo |
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Chiny |
Wielkość (w tonach) |
44 484 |
48 339 |
60 078 |
57 465 |
| Indeks |
100 |
109 |
135 |
129 |
| Udział w rynku (%) |
22,6 |
23,1 |
27 |
26,5 |
| Udział w rynku w odniesieniu do konsumpcji i użytku własnego (%) |
21,3 |
21,8 |
25,5 |
24,9 |
| Źródło: Baza danych na podstawie art. 14 ust. 6. |
(71) Podczas gdy przywóz produktów z Chin po cenach dumpingowych stanowił 18,8 % udziału w rynku i 38 404 tony w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, liczby te znacząco wzrosły w okresie badanym właściwym dla niniejszego przeglądu. W rzeczywistości przywóz po cenach dumpingowych z Chin wzrósł z 44 484 do 57 465 ton w okresie badanym i stanowił 26,5 % udziału w rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.
b) Ceny przywozu objętego środkami pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, i podcięcie cenowe
(72) Ceny przywozu ustalono w oparciu o bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6. Zmniejszyły się one średnio o 12 % w okresie badanym.
Tabela 4
Ceny przywozu objętego środkami
| Państwo |
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Chiny |
Średnia cena (EUR/kg) |
1,79 |
1,63 |
1,54 |
1,57 |
| Indeks |
100 |
91 |
86 |
88 |
| Źródło: Baza danych na podstawie art. 14 ust. 6. |
(73) Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów, a co za tym idzie ze względu na brak danych dotyczących ceny eksportowej związanej z rodzajem produktu, Komisja nie mogła dokonać szczegółowego porównania cen według rodzaju produktu. W związku z tym obliczenia podcięcia cenowego przeprowadzono na podstawie porównania pomiędzy średnią ceną eksportową chińskiego wywozu objętego środkami a średnimi cenami przemysłu unijnego w okresie objętym dochodzeniem. Po dostosowaniu do konwencjonalnej stawki należności celnej, która wynosi 4 %, ustanowiono następnie margines podcięcia cenowego w wysokości 22,7 %. W pierwotnym dochodzeniu stwierdzono podobny margines podcięcia wynoszący 24,1 %. Jednakże dzięki ówczesnej współpracy ze strony chińskich eksporterów margines ten ustalono, opierając się na porównaniu z porównywalnym rodzajem produktu.
(74) Komisja stwierdziła zatem, że eksporterzy z ChRL konsekwentnie przejawiają zachowanie polegające na podcinaniu cen producentów unijnych.
(75) Jedna zainteresowana strona twierdziła, że przy obliczaniu podcięcia cenowego należało uwzględnić przywóz po cenach niedumpingowych.
(76) Komisja uważa jednak, że nie ma uzasadnienia dla uwzględnienia takiego przywozu - zgodnie z interpretacją Porozumienia antydumpingowego przedstawioną przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO w sprawie dotyczącej wołowiny i ryżu 16 , o której wspomniano już powyżej w motywie 35.
4. Sytuacja gospodarcza przemysłu unijnego
(77) Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wpływ przywozu po cenach dumpingowych na przemysł unijny w oparciu o ocenę wszystkich istotnych wskaźników gospodarczych potrzebnych do określenia stanu przemysłu unijnego od 2012 r. do końca ODP.
(78) W tym celu Komisja rozróżniła makroekonomiczne i mikroekonomiczne wskaźniki szkody. Wskaźniki makroekonomiczne w okresie badanym ustalono, przeanalizowano i oceniono na podstawie dostarczonych danych dotyczących przemysłu unijnego. Wskaźniki mikroekonomiczne ustalono na podstawie danych zebranych i zweryfikowanych na poziomie współpracujących producentów unijnych. W wyniku powstałych po reorganizacji grupy DuraFiber (DuraFiber Technologies (DFT) GmbH, Niemcy) trudności związanych z uzgodnieniem danych dotyczących jednej z jej jednostek zależnych, przy ustalaniu wskaźników mikroekonomicznych zdecydowano się nie brać pod uwagę przedstawionych przez tę jednostkę danych i odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.
(79) Jedna zainteresowana strona twierdziła, że wykluczenie DuraFiber Niemcy mogło w istotny sposób przyczynić się do zmiany wskaźników szkody.
(80) Po pierwsze, należy zauważyć, że wykluczenie częściowo potwierdzonych danych przekazanych przez DuraFiber Niemcy miało wpływ wyłącznie na ustalenie wskaźników mikroekonomicznych. Nie przyczyniło się zatem do zmiany analizy wskaźników makroekonomicznych. Ponadto analizę tych wskaźników mikroekonomicznych oparto na danych pochodzących od czterech pozostałych producentów unijnych, którzy reprezentują około 80 % produkcji unijnej. W związku z tym te konkretne wskaźniki są w dalszym ciągu reprezentatywne dla przemysłu unijnego. Wreszcie, częściowo potwierdzone dane przekazane przez DuraFiber Niemcy zasadniczo odpowiadały tendencjom w zakresie wskaźników mikroekonomicznych zaobserwowanym w przypadku czterech producentów unijnych, których dane uwzględniono w analizie.
(81) W świetle powyższego stwierdza się, że wyłączenie danych DuraFiber Niemcy z analizy wskaźników mikroekonomicznych nie spowodowało zmiany tendencji wskaźników szkody, w związku z czym przedmiotowe wnioski odnoszą się do całej branży.
(82) W poniższych sekcjach do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, zapasy, wielkość sprzedaży, udział w rynku i jego wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość rzeczywistego marginesu dumpingu i poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu. Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt produkcji, rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje, zwrot z inwestycji, zdolność do pozyskania kapitału i koszty pracy.
Wskaźniki makroekonomiczne
a) Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych
(83) Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:
Tabela 5
Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Wielkość produkcji (w tonach) |
92 753 |
91 985 |
93 990 |
92 461 |
| Wielkość produkcji (Indeks) |
100 |
99 |
101 |
100 |
| Moce produkcyjne (w tonach) |
109 398 |
108 869 |
108 690 |
110 285 |
| Moce produkcyjne (Indeks) |
100 |
100 |
99 |
101 |
| Wykorzystanie mocy produkcyjnych (%) |
85 |
84 |
86 |
84 |
| Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(84) W okresie badanym wielkość produkcji, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych utrzymały się na tym samym poziomie.
b) Wielkość sprzedaży i udział w rynku
(85) Wielkość sprzedaży i udział w unijnym rynku przemysłu unijnego kształtowały się w okresie badanym następująco:
Tabela 6
Wielkość sprzedaży i udział w rynku
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Wielkość sprzedaży w Unii (w tonach) |
67 527 |
69 407 |
68 007 |
65 733 |
| Wielkość sprzedaży w Unii (Indeks) |
100 |
103 |
101 |
97 |
| Udział w rynku (%) |
34,4 |
33,2 |
30,6 |
30,3 |
| Źródło: Baza danych na podstawie art. 14 ust. 6 i odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(86) W okresie badanym wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym spadła o - 3 %, a jej udział w rynku zmalał o 4,1 punktu procentowego, z 34,4 % do 30,3 %.
c) Wzrost
(87) W okresie badanym konsumpcja unijna wzrosła o 11 %, natomiast wielkość sprzedaży przemysłu unijnego spadła o - 3 %.
d) Zatrudnienie i wydajność
(88) Zatrudnienie i wydajność w okresie badanym kształtowały się następująco:
Tabela 7
Zatrudnienie i wydajność
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Liczba pracowników |
941 |
875 |
902 |
911 |
| Liczba zatrudnionych (Indeks) |
100 |
93 |
96 |
97 |
| Wydajność (jednostka/pracownik) |
98,6 |
105,2 |
104,2 |
101,5 |
| Wydajność (jednostka/pracownik) (Indeks) |
100 |
107 |
106 |
103 |
| Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(89) W okresie badanym zatrudnienie spadło o -3 %. Jednocześnie wydajność wzrosła o 3 %, jak wskazano w tabeli 7 w motywie 88.
e) Wielkość marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu
(90) Margines dumpingu ustalony dla Chin w dochodzeniu pierwotnym znacznie przekraczał poziom de minimis. W toku dochodzenia ustalono, że kontynuowano przywóz przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z Chin, na rynek unijny po cenach dumpingowych. Margines dumpingu ustalony w obecnym okresie objętym dochodzeniem przeglądowym również w znacznym stopniu przekraczał poziom de minimis (zob. motyw 38). Zbiegło się to ze wzrostem wielkości przywozu po cenach dumpingowych z Chin, przy malejących dodatkowo cenach sprzedaży, czego wynikiem był wzrost udziału w rynku w okresie badanym. W efekcie w tym samym okresie zmalały zarówno udział przemysłu unijnego w rynku, jak i wielkość sprzedaży przemysłu unijnego. Przemysłowi unijnemu udało się jednak ograniczyć związane z tym straty.
Wskaźniki mikroekonomiczne
f) Ceny i czynniki oddziałujące na ceny
(91) Średnie ceny naliczane przez przemysł unijny w sprzedaży klientom niepowiązanym w Unii w okresie badanym kształtowały się następująco:
Tabela 8
Średnie ceny sprzedaży
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Średnia jednostkowa cena sprzedaży w Unii (EUR/kg) |
2,39 |
2,31 |
2,23 |
2,17 |
| Średnia jednostkowa cena sprzedaży w Unii (Indeks) |
100 |
97 |
93 |
91 |
| Jednostkowe koszty produkcji (EUR/kg) |
2,50 |
2,43 |
2,26 |
2,19 |
| Jednostkowe koszty produkcji (Indeks) |
100 |
97 |
90 |
87 |
| Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(92) Jednostkowa cena sprzedaży naliczana przez przemysł unijny klientom niepowiązanym w Unii spadła o 9 %. Można to częściowo wytłumaczyć spadkiem jednostkowego kosztu produkcji o 13 %. Ceny spadły jednak znacznie mniej niż koszty, co tłumaczy pozytywny wpływ na rentowność przemysłu unijnego, jak wskazano poniżej w motywie 98.
g) Koszty pracy
93) Średnie koszty pracy przemysłu unijnego w okresie badanym kształtowały się następująco:
Tabela 9
Średnie koszty pracy na pracownika
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Średnie koszty pracy na pracownika (w EUR) |
39 273 |
41 674 |
39 711 |
39 850 |
| Średnie koszty pracy na pracownika (Indeks) |
100 |
106 |
101 |
101 |
| Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(94) Średnie koszty pracy na pracownika utrzymały się na stałym poziomie w okresie badanym. Można to wyjaśnić przede wszystkim zwiększonymi wysiłkami ze strony przemysłu unijnego na rzecz kontroli kosztów produkcji i utrzymania w ten sposób konkurencyjności.
h) Zapasy
(95) Poziom zapasów producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:
Tabela 10
Zapasy
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Stan zapasów na koniec okresu badanego (w tonach) |
8 050 |
6 872 |
8 244 |
8 387 |
| Stan zapasów na koniec okresu badanego (Indeks) |
100 |
85 |
102 |
104 |
| Stan zapasów na koniec okresu badanego jako odsetek produkcji |
8,7 % |
7,5 % |
8,8 % |
9,1 % |
| Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(96) W okresie badanym zapasy przemysłu unijnego wzrosły ogółem o 4 %. Znaczna część produkcji przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, obejmuje standardowe produkty. Przemysł unijny musi więc utrzymywać pewien poziom zapasów, aby móc skutecznie zaspokoić popyt ze strony swoich klientów. Stan zapasów na koniec okresu badanego jako wartość procentowa produkcji utrzymywał się na względnie stałym poziomie, dostosowując się do zmian w produkcji przemysłu unijnego.
i) Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału
(97) Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:
Tabela 11
Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Rentowność sprzedaży klientom niepowiązanym w Unii (% obrotu ze sprzedaży) |
- 4,7 |
- 5,3 |
- 1,4 |
- 1,1 |
| Przepływy pieniężne (w EUR) |
- 2 993 463 |
- 4 156 375 |
- 4 895 147 |
- 2 111 763 |
| Przepływy pieniężne (Indeks) |
- 100 |
- 139 |
- 164 |
- 71 |
| Inwestycje (w EUR) |
2 313 235 |
1 284 905 |
3 511 528 |
12 801 375 |
| Inwestycje (Indeks) |
100 |
56 |
152 |
553 |
| Zwrot z inwestycji (%) |
- 4,3 |
- 4,2 |
- 2,0 |
- 1,4 |
| Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(98) Komisja określiła rentowność przemysłu unijnego, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek jego obrotów. Rentowność nadal była ujemna, chociaż zwiększyła się z - 4,7 % do - 1,1 % w okresie badanym. Jest to w dalszym ciągu wielkość niższa niż docelowy zysk w wysokości 3 % ustalony w dochodzeniu pierwotnym.
(99) Przepływy pieniężne netto to zdolność przemysłu unijnego do samofinansowania swojej działalności. Były one ujemne w okresie badanym. Mimo odnotowania znacznego wzrostu o 29 % wskaźnik ten pozostaje w dalszym ciągu ujemny. Budzi to wątpliwości co do zdolności przemysłu unijnego do dalszego niezbędnego samofinansowania własnej działalności.
(100) W okresie badanym znacząco wzrosły inwestycje. Były to głównie inwestycje związane z zaspokojeniem potrzeb związanych z obsługą, z czego niewielka część przeznaczona została na modernizację, co spowodowało z kolei niewielki wzrost mocy produkcyjnych.
(101) Zwrot z inwestycji to zysk netto jako odsetek wartości księgowej brutto inwestycji. W okresie badanym wskaźnik ten wzrósł z - 4,3 % do - 1,4 % w wyniku wzrostu rentowności i stagnacji inwestycyjnej w okresie badanym.
(102) Biorąc pod uwagę ujemną rentowność i ujemne przepływy pieniężne, zdolność branży do pozyskiwania kapitału pozostaje bardzo ograniczona.
j) Wnioski dotyczące szkody
(103) W okresie badanym większość istotnych wskaźników szkody odnoszących się do przemysłu unijnego wykazywała niekorzystne tendencje. Udział przemysłu unijnego w rynku spadł o 4,1 punktu procentowego z 34,4 % do 30,3 %, natomiast wielkość sprzedaży i jednostkowa cena sprzedaży w Unii zmniejszyły się odpowiednio o 3 % i 9 %. Jednocześnie zatrudnienie spadło o 3 %, wielkość sprzedaży eksportowej na rzecz przedsiębiorstw niepowiązanych spadła o 28 %, a odpowiadające jej jednostkowe ceny sprzedaży eksportowej spadły o 17 %. Wydajność wzrosła o 2,9 %.
(104) Pomimo wspomnianych tendencji rentowność wzrosła w okresie badanym z - 4,7 % do - 1,1 %. Chociaż stanowi to znaczną poprawę w stosunku do rentowności przemysłu unijnego w OD w pierwotnym dochodzeniu (od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r.), która wynosiła - 13,3 %, to rentowność w dalszym ciągu pozostaje ujemna. Wynikiem takiego stanu przemysłu unijnego jest stały ujemny zwrot z inwestycji. Niemniej jednak poprawiły się przepływy pieniężne.
(105) W pierwotnym dochodzeniu stwierdzono, że wynoszący 18,8 % udział w rynku chińskiego przywozu, w stosunku do którego dopatrzono się stosowania dumpingu oraz podcięcia cen sprzedaży przemysłu unijnego o 24,1 %, jest wystarczająco duży, aby spowodować istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Podobna sytuacja miała miejsce w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Chiński przywóz po cenach dumpingowych stanowił 26,5 % udziału w rynku i podciął ceny sprzedaży przemysłu unijnego o 18,6 %, jak przedstawiono poniżej w motywie 110.
(106) Jedna zainteresowana strona twierdziła, że przemysł unijny nie poniósł istotnej szkody, ponieważ produkcja, moce produkcyjne oraz wykorzystanie mocy produkcyjnych utrzymały na stałym poziomie. Uznano, że błędna definicja konsumpcji zniekształciła obraz zmian innych wskaźników, takich jak wielkość sprzedaży i udział w rynku, zgodnie z zarzutami przedstawionymi w motywie 66.
(107) Zarzut dotyczący błędnego określenia konsumpcji obalono w motywie 67. Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego żaden z istotnych czynników brany pod uwagę osobno lub łącznie nie musi stanowić decydującej wskazówki. Fakt, że niektóre czynniki pozostały na tym samym poziomie nie na zatem wpływu na wnioski dotyczące szkody.
(108) Uwzględniając powyższe, stwierdza się, że przemysł unijny w dalszym ciągu ponosi istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.
5. Związek przyczynowy
(109) Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia dotyczące istotnej szkody, Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z Chin spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu unijnego.
5.1. Wpływ przywozu produktów po cenach dumpingowych
(110) Przemysł unijny nadal pozostaje w sytuacji częściowego, niepewnego ożywienia. Uznaje się, że pomimo obowiązujących środków chiński przywóz po cenach dumpingowych nadal powodował istotną szkodę. Rzeczywiście, nawet biorąc pod uwagę łączny wpływ kosztów ponoszonych po przywozie wynoszących 2,7 % i potwierdzonych na poziomie współpracujących, niepowiązanych importerów, jak również konwencjonalną stawkę należności celnej w wysokości 4 % oraz cła antydumpingowe opłacone w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, stwierdzono, że mimo wszystko średnie ceny chińskiego przywozu po cenach dumpingowych znacznie podcinają średnią cenę sprzedaży przemysłu unijnego o 18,6 %. W ciągu ostatnich lat przywóz ten również stale wzrastał, a to miało z kolei negatywny wpływ na cały rynek. W wyniku tego wzrostu doszło do zaniżenia cen oraz do zmniejszenia udziału przemysłu unijnego w rynku. Stała presja, pod jaką znalazł się rynek unijny, nie dała przemysłowi unijnemu szansy, by w pełni korzystać ze spadku kosztów surowców.
(111) Jedna zainteresowana strona twierdziła, że nie ma korelacji między chińskimi cenami a stanem przemysłu unijnego.
(112) Analiza to opierała się jednak na tendencjach ustalonych na lata 2011-2015, które są inne niż tendencje ustalone w okresie objętym bieżącym dochodzeniem, czyli od 2012 r. do ODP (którego koniec przypada na wrzesień 2015 r.). Analizy tej nie można było zatem uwzględnić. W każdym razie należy zaznaczyć, że ceny towarów przywożonych z Chin po cenach dumpingowych zasadniczo spadły w okresie badanym i podcinały ceny przemysłu unijnego. Fakt, że w pewnym roku (w ODP) chińskie ceny eksportowe wzrosły, a sytuacja przemysłu unijnego nie uległa pogorszeniu, nie stawia pod znakiem zapytania zasadności tego spostrzeżenia. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.
5.2. Wpływ innych czynników
(113) Na podstawie informacji zgromadzonych podczas dochodzenia nie stwierdzono, że udział produkcji na wewnętrzne potrzeby był istotny. Tylko około 15 % produkcji przemysłu unijnego było przeznaczone na wewnętrzne potrzeby. Zwiększenie produkcji ogólnie prowadzi do efektu ekonomii skali, który jest korzystny dla danego producenta. Tylko niewielka część przemysłu unijnego jest zintegrowana wertykalnie, a produkcja na wewnętrzne potrzeby jest wykorzystywana do dalszego przetwarzania na produkty o wartości dodanej w przemyśle przetwórczym. W dochodzeniu nie wykazano istnienia żadnych problemów produkcyjnych związanych z tymi przetworzonymi produktami. Biorąc pod uwagę powyższe względy, Komisja uważa, że produkcja na wewnętrzne potrzeby przemysłu unijnego nie miała żadnego negatywnego wpływu na jego sytuację finansową.
(114) Głównymi państwami wywozu do Unii są Republika Korei, Tajwan, Szwajcaria, Białoruś i Turcja. Całkowita wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z państw trzecich - w tym przywozu z Chin nieobjętego środkami - wzrosła o 11 % (z 84 467 do 93 973 ton) w okresie badanym, co stanowi 43,3 % konsumpcji w Unii. W tym samym okresie średnia jednostkowa cena importowa stopniowo się zmniejszała z 2,19 EUR do 2,09 EUR za tonę, co stanowi spadek o 4 %. Tendencję polegającą na spadku cen importowych zaobserwowano również w przypadku większości eksporterów z innych państw trzecich na rynek unijny (Republika Korei - 7 %, Szwajcaria - 15 %, Białoruś - 13 %, Turcja - 6 %). Jednocześnie jednostkowa cena importowa nieobjętego środkami przywozu z ChRL spadła zaledwie o 3 %.
Tabela 12
Przywóz z państw trzecich
| Państwo |
|
2012 |
2013 |
2014 |
ODP |
| Chiny (przywóz nieobjęty środkami) |
Wielkość (w tonach) |
29 109 |
33 865 |
36 977 |
39 742 |
| Indeks |
100 |
116 |
127 |
137 |
| Udział w rynku (%) |
14,8 |
16,2 |
16,6 |
18,3 |
| Średnia cena (EUR/kg) |
1,75 |
1,72 |
1,69 |
1,69 |
| Indeks |
100 |
99 |
97 |
97 |
| Republika Korei |
Wielkość (w tonach) |
27 948 |
31 145 |
33 048 |
32 545 |
| Indeks |
100 |
111 |
118 |
116 |
| Udział w rynku (%) |
14,2 |
14,9 |
14,9 |
15,0 |
| Średnia cena (EUR/kg) |
2,15 |
2,13 |
2,03 |
2,01 |
| Indeks |
100 |
99 |
95 |
93 |
| Tajwan |
Wielkość (w tonach) |
10 153 |
9 599 |
9 251 |
8 364 |
| Indeks |
100 |
95 |
91 |
82 |
| Udział w rynku (%) |
5,2 |
4,6 |
4,2 |
3,9 |
| Średnia cena (EUR/kg) |
1,78 |
1,91 |
1,85 |
1,90 |
| Indeks |
100 |
107 |
104 |
107 |
| Szwajcaria |
Wielkość (w tonach) |
5 610 |
5 263 |
4 895 |
5 190 |
| Indeks |
100 |
94 |
87 |
93 |
| Udział w rynku |
2,9 |
2,5 |
2,2 |
2,4 |
| Średnia cena (EUR/kg) |
4,30 |
4,09 |
4,01 |
3,66 |
| Indeks |
100 |
95 |
93 |
85 |
| Białoruś |
Wielkość (w tonach) |
3 384 |
3 189 |
3 344 |
2 374 |
| Indeks |
100 |
94 |
99 |
70 |
| Udział w rynku (%) |
1,7 |
1,5 |
1,5 |
1,1 |
| Średnia cena (EUR/kg) |
2,13 |
2,06 |
1,99 |
1,86 |
| Indeks |
100 |
97 |
93 |
87 |
| Turcja |
Wielkość (w tonach) |
1 443 |
1 545 |
1 455 |
1 594 |
| Indeks |
100 |
107 |
101 |
110 |
| Udział w rynku (%) |
0,7 |
0,7 |
0,7 |
0,7 |
| Średnia cena (EUR/kg) |
2,95 |
2,66 |
2,65 |
2,77 |
| Indeks |
100 |
90 |
90 |
94 |
| Łącznie przywóz z państw trzecich, w tym nieobjęty środkami przywóz z Chin |
Wielkość (w tonach) |
84 467 |
91 330 |
94 222 |
93 973 |
| Indeks |
100 |
108 |
112 |
111 |
| Udział w rynku (%) |
43,0 |
43,7 |
42,4 |
43,3 |
| Średnia cena (EUR/kg) |
2,19 |
2,15 |
2,10 |
2,09 |
| Indeks |
100 |
98 |
96 |
96 |
| Źródło: Baza danych na podstawie art. 14 ust. 6. |
(115) Jak pokazano w tabeli 12, udział w rynku przywozu z innych państw oraz spadek cen nieobjętego środkami przywozu z Chin nie były na tyle znaczące, aby uznać je za przyczynę szkody poniesionej przez przemysł unijny w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.
(116) Komisja otrzymała uwagi dotyczące przyczyn obecnej, niekorzystnej sytuacji przemysłu unijnego, wśród których znalazły się zmiany cen surowca, brak inwestycji i modernizacji, złe zarządzanie i brak wizji, przestarzałe metody produkcji, brak dużych zakładów i niska jakość wytwarzanych produktów. W toku dochodzenia wykazano, że winy za obecny stan przemysłu unijnego nie można przypisać wymienionym czynnikom. Wręcz przeciwnie - wykazano, że przemysł unijny nadal skutecznie funkcjonował na bardzo konkurencyjnym rynku dzięki optymalizacji wykorzystania istniejących zasobów, nie dokonując jednocześnie ogromnych inwestycji w zwiększenie mocy produkcyjnych i modernizację i z powodzeniem zwiększając w ten sposób rentowność po nałożeniu ostatecznych środków w 2010 r. W związku z tym stwierdzenia te zostały odrzucone.
(117) Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że rzekomo znaczące inwestycje poczynione przez przemysł unijny odbiły się na przepływie pieniężnym i zyskach przemysłu unijnego oraz że winy za ten stan rzeczy nie można przypisać przywozowi z Chin, a także, że czynniki te należało uwzględnić w odrębnej analizie nieprzypisania.
(118) Po pierwsze, pomimo inwestycji poczynionych w ODP poprawiły się zarówno zyski, jaki i przepływ pieniężny przemysłu unijnego, co świadczy o tym, że inwestycje te były uzasadnione i przyniosły pozytywne efekty. Po drugie, na zyski wpływ może mieć jedynie amortyzacja pro rata temporis związana z inwestycjami i kosztami finansowymi poniesionymi przez przedsiębiorstwa podczas finansowania inwestycji. Wreszcie, jako że amortyzacja to podlegające odliczeniu koszty, którym nie towarzyszą wypływy środków pieniężnych, to nie może ona mieć bezpośredniego wpływu na przepływy środków pieniężnych przemysłu unijnego. Mogłaby ona mieć co najwyżej wpływ na koszty finansowe.
(119) Niektóre ze stron twierdziły również, że w okresie badanym chiński przywóz po cenach dumpingowych nie spowodował żadnej szkody albo, że szkoda ta powstała w wyniku przywozu z innych państw. Ponieważ ustalono, że ceny chińskiego przywozu po cenach dumpingowych w dalszym ciągu podcinały ceny przemysłu unijnego i były niższe niż ceny importowe z innych państw, argument ten został odrzucony.
(120) Jedna zainteresowana strona twierdziła, że Komisja powinna była lepiej wyjaśnić skutki innych czynników związku przyczynowego w swojej tzw. analizie nieprzypisania.
(121) W tej kwestii należy podkreślić, że celem analizy nieprzypisania jest ustalenie, czy inny czynnik mógł zerwać zaobserwowany związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny, sprawiając, że taki związek przyczynowy byłby nieprawdopodobny lub wręcz niemożliwy. Żaden z czynników branych pod uwagę nie miał takich właściwości, a zatem argument ten został odrzucony.
5.3. Wnioski w sprawie związku przyczynowego
(122) Nawet jeśli inne czynniki mogły także przyczynić się do powstania szkody, stwierdzono, iż nie były one wystarczające, aby zerwać związek przyczynowy między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.
E. PRAWDOPODOBIEŃSTWO KONTYNUACJI SZKODY
(123) Ustalono, że w okresie badanym chińscy eksporterzy dysponowali ogromną ilością wolnych mocy produkcyjnych w porównaniu z rozmiarem rynku europejskiego, jak wskazano w motywie 50.
(124) W okresie badanym wielkość przywozu z Chin na rynek unijny odnotowała znaczny wzrost o 29 %. Jak wspomniano w motywie 54, Chiny wywoziły produkt objęty postępowaniem na rynek unijny głównie po cenach wyższych niż na inne rynki na świecie. W toku dochodzenia nie znaleziono żadnych dowodów na to, że sytuacja ta ulegnie zmianie, chociażby w perspektywie krótkoterminowej. Stwierdzono zatem, że rynek unijny był całkiem atrakcyjny dla chińskich eksporterów ze względu na możliwość wywożenia znacznych ilości po cenach wyższych niż w przypadku innych rynków na świecie.
(125) W ramach dochodzenia wykazano, że 60 % przywozu z Chin odbywało się po cenach dumpingowych oraz, że istniało prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. Przywóz z Chin po cenach dumpingowych nadal znacząco podcinał ceny producentów unijnych, a poziom podcięcia był podobny do tego, który stwierdzono w dochodzeniu pierwotnym. Mówiąc konkretnie, stwierdzono, iż chiński przywóz objęty środkami podcinał ceny producentów unijnych o 22,8 %, co świadczy o agresywnym zachowaniu przy ustalaniu cen. Doprowadzi to prawdopodobnie do dalszego spadku cen oraz zagrozi i tak niepewnej poprawie sytuacji przemysłu unijnego. Istnieje zatem wyraźne ryzyko, że w razie wygaśnięcia środków przemysł unijny będzie w dalszym ciągu ponosił istotną szkodę.
(126) W świetle powyższego stwierdza się, że uchylenie środków wprowadzonych w odniesieniu do przywozu z Chin wedle wszelkiego prawdopodobieństwa spowodowałoby utrzymanie się istotnej szkody dla przemysłu unijnego.
F. INTERES UNII
(127) Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych wobec Chin nie zaszkodziłoby interesowi Unii. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu unijnego, interesu importerów oraz interesu użytkowników.
(128) Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.
(129) Na tej podstawie Komisja zbadała, czy mimo wniosków dotyczących prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu i szkody istnieją szczególnie ważne wskazania mogące prowadzić do wniosku, że utrzymanie obecnych środków nie leży w interesie Unii.
1. Interes przemysłu unijnego
(130) Przemysł unijny systematycznie tracił udział w rynku i doznał istotnej szkody w okresie badanym. Niemniej jednak jego rentowność podniosła się do poziomu graniczącego z progiem rentowności (choć jest nadal ujemna), podczas gdy sprzedaż utrzymała się praktycznie na tym samym poziomie. Ten rozwój w kierunku stabilności rynku jest najprawdopodobniej związany ze skutecznym oddziaływaniem wprowadzonych środków. W przypadku uchylenia środków przemysł unijny znalazłby się najprawdopodobniej w znacznie gorszej sytuacji.
(131) Stwierdzono zatem, że utrzymanie obowiązujących środków wobec Chin leżałoby w interesie przemysłu unijnego.
2. Interes importerów/przedsiębiorstw handlowych
(132) Na etapie wszczęcia postępowania formularze dotyczące doboru próby wypełniło 15 niepowiązanych importerów, w związku z czym zdecydowano się zastosować przepisy dotyczące kontroli wyrywkowej. Wybrano trzech importerów, a następnie poproszono ich o wypełnienie kwestionariusza. Ostatecznie tylko jeden importer przedstawił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, które następnie poddano weryfikacji.
(133) W toku dochodzenia ustalono, że rzeczone przedsiębiorstwo importowało produkt wyłącznie od jednego, objętego środkami chińskiego producenta, z którym to producentem utrzymywało długofalowe stosunki handlowe. W wyniku dochodzenia wykazano, że wpływ obowiązujących środków na owo przedsiębiorstwo nie był znaczący. Potwierdza to fakt, że importerzy postanowili nie zmieniać źródeł zaopatrzenia pomimo wprowadzenia pierwotnych środków.
3. Interes użytkowników
(134) Na etapie wszczęcia postępowania zgłosiło się 25 użytkowników gotowych do wypełnienia kwestionariusza. Ostatecznie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano zaledwie od czterech użytkowników. W przypadku wszystkich z nich przeprowadzono wizytacje, a przedstawione przez nich dane zostały poddane weryfikacji. Trzeba jednak zauważyć, że przemysł wykorzystujący produkt objęty postępowaniem wykazał się znacznie mniejszą chęcią udziału w tym przeglądzie wygaśnięcia niż miało to miejsce, gdy środki wprowadzano po raz pierwszy. W ramach dochodzenia pierwotnego współpracowało 33 użytkowników, natomiast w ramach przeglądu wygaśnięcia było ich jedynie czterech. Zdaje się, że większość użytkowników potrafiła dostosować się do wprowadzonych środków bez znacznej szkody dla prowadzonej działalności.
(135) W przypadku jednego użytkownika, prowadzącego działalność w zakresie nici do szycia, Komisja uznała, że wpływ obecnych środków na koszty i rentowność był nieznaczny. W przypadku trzech pozostałych użytkowników, spośród których wszyscy przywożą z Chin przędzę o dużej wytrzymałości na rozciąganie oraz prowadzą działalność w przemyśle tkackim (pasy, paski, linki itd.) stwierdzono, iż mimo że wpływ obecnych środków na koszty był niewielki, to znacznie bardziej wyraźny był ich wpływ na rentowność, jako że przedsiębiorstwa te prowadzą działalność przy bardzo małych marżach zysku. Niemniej jednak wpływ ceł wydaje się być ograniczony, ponieważ dostępnych było wielu innych alternatywnych dostawców oferujących konkurencyjne ceny.
(136) Użytkownicy, którzy zgłosili swoje uwagi, przedstawili problemy, jakie napotykają w przypadku współpracy z producentami unijnymi. Są to brak mocy produkcyjnych, brak pewnych właściwości produktu oraz nieterminowe dostawy. Użytkownicy twierdzili, że na obecnych środkach (od 0 % do 9,8 %) w połączeniu ze stałą stawką cła przywozowego w wysokości 4 % korzystają ich konkurenci - ci przywożą na rynek unijny przetworzone produkty po niższych cenach, ponieważ nie muszą wówczas opłacać należności celnych za surowiec (produkt objęty postępowaniem). Użytkownicy uważają, że sytuacja ta doprowadzi do dalszego przenoszenia operacji wykonywanych na dalszych etapach produkcji w miejsca znajdujące się poza UE i rzekomo zagrozi w ten sposób przyszłości 4 000 pracowników w ich branży. W toku dochodzenia stwierdzono, że dowody przedstawione na poparcie tych twierdzeń oraz rzekomego ryzyka nie są wystarczające, by dowieść, że są to nawracające problemy strukturalne, z którymi boryka się przemysł unijny.
(137) Przede wszystkim nie należy zapominać, że współpraca ze strony użytkowników podczas obecnego dochodzenia była dość ograniczona w porównaniu ze współpracą oferowaną podczas pierwotnego dochodzenia (zgłosiło się wówczas 33 użytkowników), w związku z czym wyżej wymienione problemy z całym prawdopodobieństwem nie są wspólne wszystkim użytkownikom działającym na rynku unijnym.
(138) Jeśli chodzi o konkretne twierdzenia współpracujących użytkowników, w dochodzeniu wykazano, że przemysł unijny dysponuje wciąż wystarczająco dużą ilością niewykorzystanych mocy produkcyjnych (wykorzystanie mocy produkcyjnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosiło 84 %) i ma do zaoferowania szeroką gamę produktów o różnych właściwościach. Ponadto, poza pięcioma producentami w UE, dostępnych jest wielu alternatywnych dostawców z innych państw trzecich, które oferują konkurencyjne ceny i szeroki wachlarz produktów. Obejmuje to także chiński przywóz, wobec którego nie obowiązują cła antydumpingowe. Jeśli wziąć pod uwagę stosunkowo niski poziom cła antydumpingowego oraz fakt, że znaczna część przywozu z Chin nie jest objęta środkami, to staje się mało prawdopodobne, aby obowiązujące środki były czynnikiem decydującym w kwestii domniemanego przenoszenia przemysłu przetwórczego. Wreszcie, dowody na nieterminowość dostaw były nieznaczne.
(139) W kwestii wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym jedna zainteresowana strona twierdziła, że wykorzystanie mocy produkcyjnych na poziomie 84 % stanowi niemal całkowitą wydolność przemysłu i że w związku z tym nie można powiedzieć, aby dostępne niewykorzystane moce produkcyjne były wystarczające.
(140) Z dochodzenia wynika, że średnie wytwarzanie odpadów przez przemysł unijny kształtowało się na poziomie około 6 % całkowitej produkcji w ODP, co przekładałoby się w sumie na teoretyczne, maksymalne wykorzystanie mocy produkcyjnych na poziomie 94 % - jest to bardziej racjonalny szacunek pełnego wykorzystania mocy produkcyjnych niż 84 % przedstawione w omawianym twierdzeniu. Wziąwszy pod uwagę pozostałe niewykorzystane moce produkcyjne na poziomie co najmniej 10 %, argument ten odrzucono.
(141) Ta sama zainteresowana strona twierdziła, że producenci unijni oraz producenci spoza Chin nie są w stanie zaspokoić całkowitego popytu ani też obsłużyć rozmiarowo pojedynczych zamówień składanych przez europejski przemysł wykorzystujący produkt objęty postępowaniem.
(142) Należy zauważyć, że utrzymanie środków nie zmienia istniejących warunków rynkowych. Podczas dochodzenia nie ujawniono żadnych zasadniczych zmian w kwestii wymagań użytkowników pod względem rozmiarów czy jakości zamówień. Bezspornym jest ponadto fakt, że przemysł unijny sam nie jest w stanie zaspokoić popytu na rynku i że w związku z tym rynek nie może obejść się bez przywozu. Ponadto - co jest ważniejsze - środki antydumpingowe mają na celu przywrócenie równych szans oraz uczciwych warunków handlu pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami poprzez usunięcie istotnej szkody, jaką stwarza przywóz z Chin po cenach dumpingowych. Nie ma zatem potrzeby, aby przemysł unijny musiał być w stanie samodzielnie zaopatrywać rynek unijny. W obecnym przypadku dostępny jest przywóz z wielu różnych źródeł, a przywóz objęty środkami odbywa się nadal pomimo ich wprowadzenia. Utrzymanie środków w ich obecnej formie i na obecnym poziomie nie uniemożliwia zatem użytkownikom pozyskiwania chińskiego produktu. Uznaje się, że pod tym względem przestrzegano przepisów rozporządzenia antydumpingowego, w związku z czym argument ten należy odrzucić.
(143) Twierdzono również, że europejscy producenci nie wykorzystali szansy, jaką dało im wprowadzenie ceł antydumpingowych, by zwiększyć swoje moce produkcyjne i zmodernizować urządzenia. W efekcie nie byli oni w stanie utrzymać swojego udziału w rozwijającym się rynku. Co więcej, znaleźli się w bardzo dogodnej sytuacji, która nie wymagała od nich zachowania konkurencyjnej postawy.
(144) Po pierwsze należy przypomnieć - o czym była mowa powyżej - że wprowadzenie środków antydumpingowych ma na celu likwidację dumpingu wyrządzającego szkodę i nie ma żadnych wymogów prawnych mówiących o tym, że przemysł unijny powinien dokonać restrukturyzacji lub się zmodernizować.
(145) W każdym razie, jak już stwierdzono w motywie 138, przemysł unijny był w stanie zwiększyć swoją wielkość sprzedaży, ponieważ dysponował wystarczającą do tego ilością niewykorzystanych mocy produkcyjnych. Ponadto wzrost rentowności pokazuje, że metody produkcyjne stosowane przez przemysł unijny są wciąż konkurencyjne na rynku chronionym przed dumpingiem. Co więcej, sytuacji przemysłu unijnego nie można w żadnym wypadku uznać za bardzo dogodną, ponieważ - jak wykazano w toku dochodzenia - przemysł unijny w dalszym ciągu doznawał istotnej szkody w okresie badanym poprzez utratę udziału w rynku i ponoszone straty. To właśnie ta niepewna sytuacja przemysłu unijnego - której przynajmniej częściowo winne jest stosowanie dumpingu i notoryczne podcinanie cen w przeszłości - stanowiła dla przemysłu unijnego przeszkodę w czynieniu znacznych inwestycji w zwiększenie mocy produkcyjnych i wyraźniejszą modernizację.
(146) Inne twierdzenie dotyczy delokalizacji przemysłu przetwórczego na skutek istnienia ceł antydumpingowych. Na poparcie tego twierdzenia powołano się na wcześniejszą uwagę i przesłuchanie, które dotyczyły tego samego zarzutu.
(147) Należy zauważyć, że w toku dochodzenie ustalono, że wpływ na rentowność w przypadku użytkowników objętych próbą był ograniczony i nie może tym samym zostać uznany za czynnik decydujący o delokalizacji przemysłu użytkowników unijnych. Ponadto środki będą w dalszym ciągu obowiązywać na takim samym poziomie jak dotychczas. I wreszcie, w uwadze będącej przedmiotem przesłuchania nie wymieniono żadnych przedsiębiorstw, które faktycznie przeniesiono.
(148) Jeden z importerów przedstawił twierdzenie dotyczące trudności ekonomicznych związanych ze zmianą dostawców produktu objętego postępowaniem, które wynikają z konieczności przeprowadzenia długotrwałych testów oraz ryzyka utraty klientów w przypadku zmiennej jakości i nieregularnych dostaw.
(149) W tym względzie należy zauważyć, że od czasu wprowadzenia środków minęło już niemal sześć lat, co można uznać za czas wystarczający dla importera na znalezienie alternatywnych dostawców, nawet w przypadku konieczności czasochłonnych testów.
4. Wnioski dotyczące interesu Unii
(150) W związku z powyższym w toku dochodzenia stwierdzono, że wpływ środków na użytkowników i importerów nie jest znaczący i - z punktu widzenia interesu Unii - nie ma zatem wyraźnych powodów, aby zakończyć ich stosowanie.
G. ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
(151) Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Przedstawione uwagi i komentarze zostały należycie uwzględnione.
(152) Z powyższych ustaleń wynika, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, że środki antydumpingowe wprowadzone względem przywozu przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z Chin, nałożone rozporządzeniem (UE) nr 1105/2010, powinny zostać utrzymane.
(153) W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach należności celnych, uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalnie środki, aby zapewnić odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Te specjalne środki, mające zastosowanie do przedsiębiorstw, wobec których zastosowano indywidualna stawkę celną, obejmują: przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która musi być zgodna z wymogami określonymi w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów.
(154) Przedsiębiorstwo może wnioskować o stosowanie poszczególnych stawek cła antydumpingowego, jeśli później zmieni swoją nazwę. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji 17 . Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej mającej wobec niego zastosowanie, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostanie zawiadomienie w sprawie zmiany nazwy.
(155) Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z opinią komitetu powołanego w art. 15 ust. 1 podstawowego (UE) 2016/1036,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
