uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE 1 , w szczególności jej art. 10a ust. 5,
uwzględniając decyzję Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 2 , w szczególności jej art. 15 ust. 3,
(1) W art. 10a ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE ustalono maksymalną roczną ilość uprawnień stanowiącą podstawę do obliczania bezpłatnych uprawnień dla instalacji nieobjętych art. 10a ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE. Ilość ta jest sumą dwóch elementów, opisanych odpowiednio w art. 10a ust. 5 lit. a) i b) dyrektywy 2003/87/WE.
(2) W celu zapewnienia, by maksymalna roczna ilość uprawnień nie została przekroczona, w stosownych przypadkach stosuje się międzysektorowy współczynnik korygujący, zmniejszający w jednolity sposób przydziały dla wszystkich instalacji kwalifikujących się do otrzymania bezpłatnych uprawnień.
(3) Zgodnie z art. 15 ust. 3 decyzji 2011/278/UE Komisja ustala międzysektorowy współczynnik korygujący poprzez porównanie limitu określonego w art. 10a ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE z sumą wstępnej całkowitej rocznej liczby bezpłatnych uprawnień dla wszystkich instalacji objętych dyrektywą 2003/87/WE znajdujących się na terytorium państw członkowskich.
(4) W decyzji 2013/448/UE 3 Komisja określiła jednolity międzysektorowy współczynnik korygujący, przedstawiony w art. 4 oraz w załączniku II do tej decyzji.
(5) Trybunał Sprawiedliwości w swoim wyroku z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawach połączonych C-191/14, C-192/14, C-295/14, C-389/14 i od C-391/14 do C-393/14 stwierdził, że przy ustalaniu maksymalnej rocznej liczby uprawnień zgodnie z art. 10a ust. 5 lit. b) dyrektywy 2003/87/WE Komisja nie powinna była brać pod uwagę emisji wynikających z działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE od roku 2013 w zakresie, w jakim emisje te pochodziły z instalacji objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji przed tą datą. W związku z tym Trybunał stwierdził, że Komisja nie określiła maksymalnej rocznej liczby uprawnień zgodnie z wymogami art. 10a ust. 5 lit. b) dyrektywy 2003/87/WE oraz że jednolity międzysektorowy współczynnik korygujący określony w art. 4 oraz w załączniku II do decyzji 2013/448/UE również był sprzeczny z tym przepisem. Art. 4 oraz załącznik II do decyzji 2013/448/UE zostały zatem unieważnione przez Trybunał.
(6) W celu wykonania tego wyroku Komisja jest zobowiązana do ponownego obliczenia maksymalnej rocznej liczby uprawnień dla instalacji kwalifikujących się do otrzymania bezpłatnych uprawnień w odniesieniu do wymogów art. 10a ust. 5 lit. b) dyrektywy 2003/87/WE, a w związku z tym do odpowiedniej zmiany jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego.
(7) Ponowne obliczenie ilości uprawnień, o której mowa w art. 10a ust. 5 lit. b) dyrektywy 2003/87/WE zostało przeprowadzone z zastosowaniem tej samej metodyki i z wykorzystaniem tych samych danych, co w przypadku pierwotnych obliczeń w 2013 r. Zgodnie z wyrokiem Trybunału, mając na uwadze, że pierwotnie Komisja uwzględniła emisje wytwarzane przez instalacje objęte systemem EU ETS przed dniem 1 stycznia 2013 r., wynikające z działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE dopiero od roku 2013, musiały one zostać usunięte z obliczenia maksymalnej rocznej liczby uprawnień określonej w art. 10a ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE.
(8) Komisja wykorzystała jako punkt wyjścia pierwotne oficjalne informacje od państw członkowskich. Następnie Komisja przeprowadziła konsultacje z państwami członkowskimi w sprawie przedłożonych przez nie danych dotyczących emisji i w stosownych przypadkach zwróciła się o dalsze wyjaśnienia. Zgodnie z art. 10a ust. 5 uwzględnione zostały jedynie instalacje, w odniesieniu do których państwa członkowskie przedłożyły dane dotyczące zweryfikowanych emisji.
(9) Następnie Komisja usunęła z obliczeń instalacje, które prowadziły działalność objętą dyrektywą 2003/87/WE dopiero od 2013 r., ale które były już częścią systemu handlu uprawnieniami do emisji przed 2013 r. Usunięto również emisje z instalacji, które zostały włączone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 24 dyrektywy 2003/87/WE przed 2013 r.
(10) Instalacje, które w okresie między datą pierwotnego zbierania danych a 2013 r. podlegały zmianom strukturalnym (takim jak połączenia, podziały lub zamknięcia) lub zmianom technicznym, w związku z czym nie osiągały już odpowiednich progów określonych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, nadal były brane pod uwagę podczas ponownego obliczania, ponieważ nie można było przewidzieć tych zmian w momencie zbierania danych. Instalacje wyłączone z systemu zgodnie z art. 27 dyrektywy 2003/87/WE również zostały uwzględnione podczas ponownego obliczania z tego samego powodu.
(11) W ponownym obliczeniu uwzględniono zmiany służące korekcie błędów w krajowych środkach wykonawczych państw członkowskich na lata 2013-2020, wprowadzone do końca 2016 r., ponieważ prawidłowe wartości należało wprowadzić już w momencie pierwotnego obliczenia międzysektorowego współczynnika korygującego.
(12) W swoim wyroku z dnia 28 kwietnia 2016 r. Trybunał wyraźnie ograniczył skutki czasowe stwierdzenia nieważności art. 4 i załącznika II do decyzji 2013/448/UE, tak aby, po pierwsze, wyrok nie wywoływał skutków przed upływem 10 miesięcy od daty ogłoszenia tego wyroku. Międzysektorowy współczynnik korygujący określony w decyzji 2013/448/UE jest zatem nieważny od dnia 1 marca 2017 r. Po drugie, środki przyjęte do tej daty na podstawie unieważnionych przepisów nie mogą zostać podważone.
(13) Zgodnie z wyrokiem Trybunału podkreślającym nadrzędne przesłanki pewności prawa, środki wprowadzane przez państwa członkowskie dotyczące przydziałów uprawnień na okres 2013-2020 oraz wszelkie późniejsze zmiany i uzupełnienia podjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji pozostają w mocy. Międzysektorowy współczynnik korygujący określony w niniejszej decyzji ma być stosowany w decyzjach przyjmowanych od dnia 1 marca 2017 r., w których ustanawia się lub zmienia prawa do przydziałów i w których w celu ustalenia tych przydziałów stosuje się międzysektorowy współczynnik korygujący,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Od 1 stycznia 2026 r. zacznie obowiązywać ustawa wprowadzająca Centralną e-Rejestrację. Zakłada ona, że od przyszłego roku podmioty lecznicze obowiązkowo dołączą do systemu m.in. w zakresie umawiania wizyt u kardiologa oraz badań profilaktycznych. Planowany start rejestracji na wszystkie świadczenia planowany jest na 2029 r. Kolejne świadczenia i możliwości w zakresie zapisywania się do lekarzy specjalistów będą wchodzić w życie stopniowo.
22.12.2025
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zasadą będzie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy użyciu programu komputerowego. Nie będzie już można dokumentować zakupów, np. środków czystości lub materiałów biurowych, za pomocą paragonów bez NIP nabywcy. Takie zmiany przewiduje nowe rozporządzenie w sprawie PKPiR.
15.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2017.19.93 |
| Rodzaj: | Decyzja |
| Tytuł: | Decyzja 2017/126 zmieniająca decyzję 2013/448/UE w odniesieniu do ustalenia jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego zgodnie z art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady |
| Data aktu: | 24/01/2017 |
| Data ogłoszenia: | 25/01/2017 |
| Data wejścia w życie: | 01/03/2017 |