a także mając na uwadze, co następuje:(1) Dyrektywa 94/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 czerwca 1994 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do rekreacyjnych jednostek pływających 3 została przyjęta w kontekście tworzenia rynku wewnętrznego, aby doprowadzić do harmonizacji poziomu bezpieczeństwa rekreacyjnych jednostek pływających we wszystkich państwach członkowskich i aby usunąć przeszkody w handlu rekreacyjnymi jednostkami pływającymi między państwami członkowskimi.
(2) Początkowo dyrektywa 94/25/WE obejmowała jedynie rekreacyjne jednostki pływające o minimalnej długości kadłuba 2,5 m i maksymalnej długości kadłuba 24 m. Dyrektywa 2003/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 czerwca 2003 r. zmieniająca dyrektywę 94/25/WE 4 rozszerzyła zakres stosowania dyrektywy 94/25/WE, aby uwzględnić w zmienionej dyrektywie skutery wodne oraz zintegrowane wymagania w zakresie ochrony środowiska przez przyjęcie granicznych wielkości emisji spalin (CO, HC, NOx i cząstek stałych) i poziomu hałasu dla silników napędowych zarówno z zapłonem samoczynnym, jak i iskrowym.
(3) Dyrektywa 94/25/WE jest oparta na zasadach nowego podejścia, określonych w rezolucji Rady z dnia 7 maja 1985 r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej i norm 5 . Ustanawia ona więc jedynie zasadnicze wymagania dotyczące rekreacyjnych jednostek pływających, pozostawiając szczegóły techniczne do przyjęcia Europejskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu (CEN) oraz Europejskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu Elektrotechniki (Cenelec), zgodnie z dyrektywą 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego 6 . Zgodność z ustanowionymi w ten sposób normami zharmonizowanymi, których numery odniesienia są opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zapewnia domniemanie zgodności z wymaganiami dyrektywy 94/25/WE. Doświadczenie wykazało, że te podstawowe zasady sprawdziły się w przedmiotowym sektorze oraz powinny zostać utrzymane i jeszcze silniej propagowane.
(4) Postęp techniczny na rynku spowodował jednak pojawienie się nowych kwestii w zakresie wymagań środowiskowych dyrektywy 94/25/WE. Aby uwzględnić ten postęp i udzielić wyjaśnień dotyczących ram, w których wyroby objęte niniejszą dyrektywą mogą być wprowadzane do obrotu, należy zmienić i wzmocnić pewne aspekty dyrektywy 94/25/WE, a w celu zwiększenia przejrzystości dyrektywa ta powinna zostać uchylona i zastąpiona niniejszą dyrektywą.
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu 7 ustanawia przepisy horyzontalne dotyczące akredytacji jednostek oceniających zgodność, oznakowania CE oraz unijnych ram nadzoru rynku i kontroli wyrobów wprowadzanych do obrotu w Unii; przepisy te mają zastosowanie również do wyrobów objętych niniejszą dyrektywą.
(6) Decyzja nr 768/2008/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu 8 ustanawia wspólne zasady i przepisy odniesienia dla celów prawodawstwa oparte na zasadach nowego podejścia. Aby zapewnić spójność z innym prawodawstwem sektorowym dotyczącym wyrobów, należy dostosować niektóre przepisy niniejszej dyrektywy do tej decyzji, o ile szczególny charakter sektora nie wymaga odmiennego rozwiązania. W związku z tym niektóre definicje, ogólne obowiązki podmiotów gospodarczych, domniemanie zgodności, zasady oznakowania CE, wymagania wobec jednostek oceniających zgodność i procedury związane z notyfikacją oraz przepisy dotyczące procedur postępowania z wyrobami stwarzającymi zagrożenie powinny być dostosowane do tej decyzji. Rozporządzenie (UE) nr 1025/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej 9 przewiduje procedurę sprzeciwu wobec norm zharmonizowanych, w przypadku gdy takie normy nie spełniają w pełni wymagań niniejszej dyrektywy.
(7) W celu ułatwienia zrozumienia i jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy przez podmioty gospodarcze i organy krajowe należy sprecyzować zakres stosowania i definicje dyrektywy 94/25/WE. Należy w szczególności wyjaśnić, że pojazdy ziemnowodne są wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy. Należy również określić, jakie rodzaje kanadyjek i kajaków są wyłączone z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy, oraz wyjaśnić, że jedynie skutery wodne przeznaczone do celów sportowych i rekreacyjnych są objęte niniejszą dyrektywą.
(8) Należy również sformułować definicje "jednostki pływającej zbudowanej na własny użytek", "długości kadłuba" i "prywatnego importera", specyficzne dla tego sektora, aby ułatwić zrozumienie i jednolite stosowanie niniejszej dyrektywy. Konieczne jest rozszerzenie obecnej definicji "silnika napędowego", by objęła ona również innowacyjne rozwiązania napędowe.
(9) Wyroby objęte niniejszą dyrektywą wprowadzane do obrotu w Unii lub oddawane do użytku powinny być zgodne z obowiązującym prawodawstwem unijnym, a podmioty gospodarcze powinny być odpowiedzialne za zgodność wyrobów, stosownie do roli odgrywanej przez nie w łańcuchu dostaw, tak aby zapewnić wysoki poziom ochrony interesów publicznych, takich jak zdrowie i bezpieczeństwo, oraz ochronę konsumentów i środowiska, a także zagwarantować uczciwą konkurencję na rynku unijnym.
(10) Wszystkie podmioty gospodarcze działające w łańcuchu dostaw i dystrybucji powinny wprowadzić odpowiednie środki mające na celu zapewnienie, aby wyroby objęte niniejszą dyrektywą nie stanowiły zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa osób, mienia lub środowiska, gdy są prawidłowo zbudowane i utrzymywane, oraz aby podmioty te udostępniały na rynku jedynie wyroby zgodne z odpowiednim prawodawstwem unijnym. Niniejsza dyrektywa powinna zapewnić przejrzysty i proporcjonalny podział obowiązków odpowiadających roli poszczególnych podmiotów w łańcuchu dostaw i dystrybucji.
(11) Z uwagi na fakt, że niektóre zadania mogą być wykonywane wyłącznie przez producenta, zachodzi konieczność wyraźnego rozróżnienia między producentem a podmiotami stanowiącymi dalsze ogniwa łańcucha dystrybucji. Ponadto należy dokonać wyraźnego rozróżnienia między importerem a dystrybutorem, ponieważ importer wprowadza wyroby z państw trzecich do obrotu w Unii. W związku z tym importer powinien zapewnić spełnianie przez te wyroby obowiązujących wymagań unijnych.
(12) Zważywszy na fakt, że producent posiada szczegółową wiedzę o procesie projektowania i produkcji, jest on najbardziej kompetentny do przeprowadzenia kompletnej procedury oceny zgodności. W związku z tym ocena zgodności powinna pozostać wyłącznie obowiązkiem producenta.
(13) Niezbędne jest zapewnienie zgodności wyrobów objętych niniejszą dyrektywą sprowadzanych na rynek Unii z państw trzecich ze wszystkimi obowiązującymi wymaganiami unijnymi, w szczególności zapewnienie poddania tych wyrobów odpowiednim procedurom oceny przez producentów. W związku z tym należy również ustanowić przepisy dotyczące importerów, aby mieć pewność, że wyroby wprowadzane przez nich do obrotu są zgodne z obowiązującymi wymaganiami i że nie wprowadzają oni do obrotu wyrobów niespełniających tych wymagań lub stwarzających zagrożenie. Z tego samego powodu należy również ustanowić przepisy dotyczące importerów, aby mieć pewność, że przeprowadzone zostały procedury oceny zgodności oraz że organy nadzoru mogą skontrolować oznakowanie CE i dokumentację sporządzoną przez producentów.
(14) W przypadku gdy dystrybutor udostępnia na rynku wyrób objęty niniejszą dyrektywą po jego wprowadzeniu do obrotu przez producenta lub importera, powinien działać z należytą starannością, tak obchodząc się z wyrobem, by nie miało to negatywnego wpływu na jego zgodność. Zarówno od importerów, jak i od dystrybutorów oczekuje się, że przy wprowadzaniu wyrobów do obrotu lub ich udostępnianiu na rynku będą postępowali z należytą starannością w zakresie obowiązujących wymagań.
(15) Wprowadzając do obrotu wyrób objęty niniejszą dyrektywą, importerzy powinni umieścić na produkcie swoją nazwę i adres, pod którym można się z nimi skontaktować. Należy wprowadzić wyjątki od tej zasady, w przypadkach gdy takie oznaczenie nie jest możliwe ze względu na wielkość lub charakter danego elementu składowego.
(16) Każdy podmiot gospodarczy, który albo wprowadza wyrób do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym, albo modyfikuje wyrób w sposób mogący wpłynąć na zgodność wyrobu z obowiązującymi wymaganiami, powinien być uznany za producenta i przejąć obowiązki producenta.
(17) Ponieważ dystrybutorzy i importerzy mają ścisły związek z rynkiem, powinni oni być zaangażowani w zadania związane z nadzorem rynku realizowane przez organy krajowe oraz przygotowani do aktywnego udziału w wykonywaniu tych zadań, udostępniając tym organom wszystkie niezbędne informacje dotyczące danego wyrobu.
(18) Import rekreacyjnych jednostek pływających i skuterów wodnych z państw trzecich do Unii, dokonywany przez osoby fizyczne lub prawne z siedzibą w Unii, jest cechą charakterystyczną tego sektora. Dyrektywa 94/25/WE zawiera jednak zaledwie kilka przepisów, które mają zastosowanie lub mogą być uznane za mające zastosowanie do prywatnych importerów w zakresie przeprowadzania oceny zgodności (oceny pokonstrukcyjnej). Istnieje zatem konieczność sprecyzowania innych zobowiązań importerów prywatnych, które powinny zostać zharmonizowane w szczególności z obowiązkami producentów, z pewnymi wyjątkami dotyczącymi niekomercyjnego charakteru ich działalności.
(19) Zapewnienie identyfikowalności wyrobu w całym łańcuchu dostaw pomaga w uproszczeniu działań nadzoru rynku i zwiększeniu jego skuteczności. Skuteczny system identyfikowalności ułatwia organom odpowiedzialnym za nadzór rynku realizację zadania polegającego na zidentyfikowaniu podmiotów gospodarczych udostępniających na rynku wyroby niespełniające wymagań.
(20) Ze względu na jasność i zachowanie spójności z innymi dyrektywami nowego podejścia konieczne jest wyraźne stwierdzenie, że wyroby objęte niniejszą dyrektywą mogą być wprowadzane do obrotu lub oddawane do użytku wyłącznie, gdy spełniają ogólne wymaganie niestanowienia zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa osób, mienia lub środowiska, i wyłącznie, gdy spełniają zasadnicze wymagania zawarte w niniejszej dyrektywie.
(21) W przypadku silników zmarynizowanych, gdy oryginalny silnik jest już objęty homologacją typu zgodnie z dyrektywą 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach 10 lub z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 595/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dotyczącym homologacji typu pojazdów silnikowych i silników w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z pojazdów ciężarowych o dużej ładowności (Euro VI) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i obsługi technicznej pojazdów 11 , osoby adaptujące silniki powinny móc polegać na dowodzie zgodności wydanym przez oryginalnego producenta silnika, jeżeli to zmarynizowanie nie zmieniło właściwości silnika pod względem emisji spalin.
(22) Warianty dalszego ograniczania granicznych wielkości emisji spalin z silników rekreacyjnych morskich jednostek pływających poddano ocenie w sprawozdaniu w sprawie możliwości dalszej poprawy środowiskowych właściwości silników rekreacyjnych jednostek pływających, przedłożonym na mocy art. 2 dyrektywy 2003/44/WE. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że należy ustanowić surowsze graniczne wielkości emisji niż ustanowione w dyrektywie 2003/44/WE. Graniczne wielkości emisji powinny zostać ustanowione na poziomie, który odzwierciedla rozwój technologiczny czystszych technologii silników morskich jednostek pływających i który umożliwia rozwój w kierunku harmonizacji granicznych wartości emisji spalin na całym świecie. Graniczne wartości emisji CO należy jednak zwiększyć, aby umożliwić znaczne zmniejszenie innych zanieczyszczeń powietrza w celu odzwierciedlenia technologicznej wykonalności oraz w celu jak najszybszego ich wdrożenia, przy jednoczesnym zapewnieniu akceptowalnego poziomu oddziaływania społecznoekonomicznego na ten sektor gospodarki.
(23) W zależności od paliwa i kategorii mocy należy stosować cykle badań silników urządzeń morskich opisane w odpowiedniej normie zharmonizowanej, a także dopóty, dopóki będą one dostępne - cykle opisane w odpowiedniej normie ISO, przy uwzględnieniu wartości ustalonych w załączniku I część B pkt 2.3. Cykle badań należy opracować dla wszystkich silników spalinowych, które są częścią układu napędowego, w tym również dla silników hybrydowych.
(24) Paliwa badawcze stosowane w ocenie zgodności jednostki z granicznymi wartościami emisji spalin powinny odzwierciedlać skład paliw stosowanych na odpowiednim rynku, zatem do homologacji typu w Unii powinny być stosowane europejskie paliwa badawcze. W związku z tym, że producenci z państw trzecich mogą jednak nie mieć dostępu do europejskich paliw odniesienia, należy umożliwić organom zatwierdzającym dopuszczanie badań silników przy użyciu innych paliw odniesienia. W celu zapewnienia jakości i porównywalności wyników badań wybór paliw odniesienia powinien być jednak ograniczony do specyfikacji zawartych w odpowiedniej normie ISO.
(25) Aby przyczynić się do ochrony środowiska morskiego, należy przyjąć wymaganie nakładające na producentów obowiązek instalowania zbiorników nieczystości na jednostkach pływających wyposażonych w toalety.
(26) Statystyki wypadków pokazują, że ryzyko wywrócenia się wielokadłubowej rekreacyjnej jednostki pływającej z częścią mieszkalną jest niskie. Mimo takiego niskiego ryzyka należy uwzględnić istnienie ryzyka wywrócenia się wielokadłubowej rekreacyjnej jednostki pływającej z częścią mieszkalną, a jeżeli jest ona zagrożona wywróceniem, powinna utrzymać się na wodzie w pozycji odwróconej oraz powinna być możliwa ewakuacja.
(27) Zgodnie z zasadą pomocniczości przepisy niniejszej dyrektywy nie powinny naruszać kompetencji państw członkowskich do wprowadzania wymagań, które uznają one za konieczne, dotyczących żeglugi na niektórych wodach, w celu ochrony środowiska, w tym przed zanieczyszczeniem hałasem, budowy szlaków wodnych i zapewniania na nich bezpieczeństwa, pod warunkiem że przepisy te nie wymagają modyfikacji jednostek pływających, które są zgodne z niniejszą dyrektywą, oraz że przepisy te są uzasadnione i współmierne do zamierzonych celów.
(28) Oznakowanie CE, wskazujące zgodność wyrobu, jest widoczną konsekwencją całego procesu obejmującego ocenę zgodności w jej szerokim znaczeniu. Ogólne zasady regulujące oznakowanie CE ustanowiono w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008. W niniejszej dyrektywie powinny zostać ustanowione zasady regulujące umieszczanie oznakowania CE na jednostkach pływających, elementach składowych i silnikach napędowych. Należy rozszerzyć obowiązek umieszczania oznakowania CE również na wszystkie silniki stacjonarne i silniki z przekładnią typu "Z" bez zintegrowanego układu wydechowego, które uznaje się za spełniające zasadnicze wymagania zawarte w niniejszej dyrektywie.
(29) Istotne jest, by wyjaśnić producentom, prywatnym importerom i użytkownikom, że umieszczając na produkcie oznakowanie CE, producent deklaruje zgodność danego wyrobu ze wszystkimi obowiązującymi wymaganiami i bierze za nią pełną odpowiedzialność.
(30) Oznakowanie CE powinno stanowić jedyne oznakowanie zgodności wskazujące na zgodność wyrobu objętego niniejszą dyrektywą z unijnym prawodawstwem harmonizacyjnym. Powinny być jednak dopuszczone inne oznakowania, o ile przyczyniają się do zwiększenia ochrony konsumentów i nie są objęte unijnym prawodawstwem harmonizacyjnym.
(31) Aby zapewnić zgodność z zasadniczymi wymaganiami, należy ustanowić odpowiednie procedury oceny zgodności, które mają być przestrzegane przez producenta. Procedury te powinny zostać ustanowione w oparciu o moduły oceny zgodności określone w decyzji nr 768/2008/WE. Procedury te powinny być opracowane z uwzględnieniem stopnia zagrożenia, które może być charakterystyczne dla jednostek pływających, silników i elementów składowych. Dlatego też każda kategoria zgodności powinna być uzupełniona właściwą procedurą lub wyborem spośród kilku równoważnych procedur.
(32) Doświadczenie wykazało, że należy zapewnić większy zakres modułów oceny zgodności w odniesieniu do elementów składowych. W odniesieniu do oceny zgodności z wymaganiami dotyczącymi emisji spalin i hałasu należy dokonać rozróżnienia między przypadkami, w których zastosowano normy zharmonizowane, a przypadkami, w których ich nie zastosowano, gdyż w tych ostatnich uzasadnione jest wymaganie surowszej procedury oceny zgodności. Ponadto możliwość stosowania danych dotyczących łodzi odniesienia w przypadku badania emisji hałasu należy usunąć jako zbędną, ponieważ nie stosowano jej w praktyce.
(33) Aby dostarczyć jasnych informacji na temat akceptowalnych warunków środowiskowych, w jakich może funkcjonować jednostka pływająca, nazwy kategorii projektowych jednostek pływających powinny opierać się wyłącznie na zasadniczych dla żeglugi warunkach środowiskowych, a mianowicie na sile wiatru i istotnej wysokości fal. Cztery kategorie projektowe - A, B, C i D - określają zakresy siły wiatru i istotnej wysokości fal do celów projektowych wraz z uwagami wyjaśniającymi.
(34) Dyrektywa 94/25/WE zawiera zasady dotyczące oceny pokonstrukcyjnej rekreacyjnych jednostek pływających, przeprowadzanej przez dowolną osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, wprowadzającą wyrób do obrotu lub oddającą wyrób do użytku w przypadkach, w których producent nie wypełnia obowiązków w zakresie zgodności wyrobu z dyrektywą. Na potrzeby spójności należy rozszerzyć zakres oceny pokonstrukcyjnej, aby obejmowała nie tylko rekreacyjne jednostki pływające, ale także skutery wodne. Ze względu na jasność należy określić, w jakich sytuacjach można stosować ocenę pokonstrukcyjną. Ponadto, jeżeli chodzi o przywóz, jej stosowanie należy ograniczyć do przypadków niekomercyjnego przywozu przez prywatnych importerów, aby uniknąć nadużywania oceny pokonstrukcyjnej do celów komercyjnych. Zachodzi również potrzeba rozszerzenia zakresu obowiązków dotyczących osoby, która zwraca się o ocenę pokonstrukcyjną, o obowiązek dostarczenia dokumentów jednostce notyfikowanej, tak by zapewnić wiarygodną ocenę zgodności wyrobu przez jednostkę notyfikowaną.
(35) Z uwagi na fakt, że należy zapewnić jednolicie wysoki poziom realizacji zadań przez jednostki dokonujące oceny zgodności wyrobów objętych niniejszą dyrektywą na terenie całej Unii, i z uwagi na fakt, że wszystkie takie jednostki powinny realizować swoje zadania na tym samym poziomie i zgodnie z warunkami uczciwej konkurencji, należy ustanowić obowiązkowe wymagania dla jednostek oceniających zgodność, które chciałyby zostać notyfikowane jako podmioty świadczące usługi w zakresie oceny zgodności na podstawie niniejszej dyrektywy.
(36) Zapewnienie spójnego poziomu jakości w przeprowadzaniu oceny zgodności wyrobów objętych niniejszą dyrektywą wymaga nie tylko konsolidacji wymagań, które muszą zostać spełnione przez jednostki oceniające zgodność, jeżeli chcą być notyfikowane, lecz również jednoczesnego ustalenia wymagań, które muszą zostać spełnione przez organy notyfikujące i inne jednostki zaangażowane w ocenę, notyfikowanie i monitorowanie jednostek notyfikowanych.
(37) Rozporządzenie (WE) nr 765/2008 uzupełnia i wzmacnia obowiązujące ramy nadzoru rynku wyrobów objętych unijnym prawodawstwem harmonizacyjnym, w tym wyrobów objętych niniejszą dyrektywą. Państwa członkowskie powinny zatem zorganizować i prowadzić nadzór rynku tych wyrobów zgodnie z tym rozporządzeniem, a w stosownych przypadkach - zgodnie z dyrektywą 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów 12 .
(38) W celu zwiększenia przejrzystości i skrócenia czasu rozpatrywania konieczne jest ulepszenie obowiązującej procedury ochronnej umożliwiającej Komisji badanie uzasadnienia środka przyjętego przez państwo członkowskie przeciwko wyrobom, które uznaje ono za niezgodne, tak aby procedura ta stała się bardziej skuteczna i opierała się na wiedzy fachowej dostępnej w państwach członkowskich.
(39) Istniejący system powinien zostać uzupełniony procedurą zapewniającą przekazywanie zainteresowanym stronom informacji na temat środków podejmowanych w odniesieniu do wyrobów objętych niniejszą dyrektywą stwarzających zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa osób lub innych kwestii z zakresu ochrony interesów publicznych. Powinien on również umożliwiać organom nadzoru rynku podejmowanie - we współpracy z odpowiednimi podmiotami gospodarczymi - działań w odniesieniu do takich wyrobów na wcześniejszym etapie.
(40) W przypadku gdy państwa członkowskie i Komisja osiągną porozumienie co do zasadności środka przyjętego przez państwo członkowskie, nie powinno być wymagane dalsze zaangażowanie Komisji.
(41) 13 W celu uwzględnienia postępu wiedzy technicznej oraz nowych dowodów naukowych należy powierzyć Komisji prawo przyjmowania aktów na podstawie art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w celu zmiany załącznika I część B, sekcja 2, pkt 2.3, 2.4 i 2.5 oraz sekcja 3, jak i załącznika I część C sekcja 3 oraz załączników V, VII i IX. W przyszłości pozwoli to Komisji na włączenie cykli badań silników hybrydowych oraz na wprowadzenie paliw badawczych z mieszanek biopaliw do tabeli paliw badawczych po ich zaakceptowaniu na szczeblu międzynarodowym. Szczególnie ważne jest, aby podczas przygotowań Komisja przeprowadziła odpowiednie konsultacje, w tym na szczeblu ekspertów. Podczas przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i właściwe przekazywanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(42) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej dyrektywy należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 14 .
(43) Do przyjmowania aktów wykonawczych, w których występuje się do notyfikującego państwa członkowskiego o podjęcie koniecznych środków naprawczych w odniesieniu do jednostek notyfikowanych, które nie spełniają wymagań dotyczących notyfikacji lub przestały je spełniać, należy stosować procedurę doradczą.
(44) W odniesieniu do procesu przyjmowania aktów wykonawczych należy stosować procedurę sprawdzającą zapewniającą jednolite stosowanie niniejszej dyrektywy, w szczególności w odniesieniu do dodatkowych przepisów zawartych w art. 24 w sprawie procedur oceny zgodności i w odniesieniu do wymagań dotyczących kategorii projektowych jednostek pływających, identyfikacji jednostki pływającej, tabliczki znamionowej, instrukcji obsługi, instalacji gazowej, zapobiegania zrzutom zanieczyszczeń, kwestionariusza dotyczącego sprawozdawczości oraz świateł nawigacyjnych.
(45) W drodze aktów wykonawczych i - w związku z ich szczególnym charakterem - działając bez stosowania rozporządzenia (UE) nr 182/2011, Komisja powinna określić, czy uzasadnione są środki podjęte przez państwa członkowskie w odniesieniu do wyrobu stwarzającego zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób, mienia lub środowiska.
(46) Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, jeżeli - w uzasadnionych przypadkach związanych z oceną zgodności, kategoriami projektowymi jednostek pływających, światłami nawigacyjnymi, zapobieganiem zrzutom zanieczyszczeń i urządzeniami gazowymi, które stanowią zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób, mienia lub środowiska - jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą.
(47) Zgodnie z ustaloną praktyką komitet utworzony na mocy niniejszej dyrektywy może odegrać użyteczną rolę w analizowaniu kwestii dotyczących stosowania niniejszej dyrektywy, które zostały podniesione albo przez jego przewodniczącego lub przez przedstawiciela państwa członkowskiego, zgodnie z regulaminem tego komitetu.
(48) Aby wyegzekwować obowiązek monitorowania i skutecznego stosowania niniejszej dyrektywy, państwa członkowskie powinny wypełniać kwestionariusz dotyczący stosowania niniejszej dyrektywy. Komisja powinna sporządzić i opublikować sprawozdanie na temat stosowania niniejszej dyrektywy.
(49) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy w sprawie sankcji mających zastosowanie do naruszeń przepisów niniejszej dyrektywy i zapewniać ich wykonywanie. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
(50) W celu zapewnienia producentom i innym podmiotom gospodarczym wystarczającego czasu na dostosowanie się do wymagań ustanowionych w niniejszej dyrektywie niezbędne jest przyjęcie wystarczającego okresu przejściowego po wejściu w życie niniejszej dyrektywy, w którym możliwe jeszcze będzie wprowadzanie do obrotu wyrobów zgodnych z dyrektywą 94/25/WE.
(51) Aby ułatwić stosowanie niniejszej dyrektywy przez małych i średnich producentów przyczepnych silników napędowych z zapłonem iskrowym o mocy nie większej niż 15 kW oraz aby umożliwić im dostosowanie się do nowych wymagań, należy dla tych producentów przewidzieć szczególny okres przejściowy.
(52) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, czyli zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi oraz ochrony środowiska, przy jednoczesnym zagwarantowaniu funkcjonowania rynku wewnętrznego przez ustanowienie zharmonizowanych wymagań dla wyrobów objętych niniejszą dyrektywą oraz minimalnych wymagań w zakresie nadzoru rynku, nie może być osiągnięty przez państwa członkowskie w sposób wystarczający, ale może być, ze względu na jego skalę i skutki, lepiej osiągnięty na szczeblu Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną we wspomnianym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza zakres konieczny do osiągnięcia tego celu.
(53) Należy zatem uchylić dyrektywę 94/25/WE,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
